<blockquote>Γενικότερα, όμως στη χώρα που λέγεται Ελλάδα, διακρίνω μια ενδημική και τεραστίων διαστάσεων "παρελθοντολαγνεία" όπως έγραψε και ο αδελφός Μπρους. Δεν το έχω συναντήσει πουθενά αλλού, παρά μόνο σε πολύ μικρότερο βαθμό στο (προσωρινά<img src="/wink.gif" width="" height="" alt="

" title="

" class="bbcode_smiley" /> Ην. Βασίλειο. Για τις παλιές μπύρες, τους παλιούς καλούς δρόμους, τις παλιές γειτονιές, τους αρχαίους προγόνους, τον παλιό καλό κινηματογράφο, τη παλιά λαϊκή μουσική, τους παλιούς αγνούς ανθρώπους, την εποχή προ-Ίντερνετ, τη κρατικιστική οικονομία, το ορθόδοξο ΠΑΣΟΚ, και πλέον και στα videogames απαντάται το φαινόμενο αυτό που ισχυρίζεται ότι τα παλιά παιχνίδια ήταν καλύτερα, αγνότερα, τρου χαρντκορ και γκρρ και ροαρ. Ενώ έχει επέλθει νοσταλγία και για τα 80ς! Καταλαβαίνω ότι γερνάει μια γενιά, αλλά εγώ πιστεύω ακράδαντα ότι η προσκόλληση στο παρελθόν ισοδυναμεί με στασιμότητα και εκφυλισμό. Ο χρόνος κινείται μόνο προς τα μπροστά και τα παλιά θα γίνουν </blockquote><br><br>Φιλτατε Cercaphus. θα μου επιτρεψεις να σου επισημανω οτι αλλο πραγμα ειναι η στειρα παρελθοντολαγνεία, την οποία επικαλεισαι και αλλο πραγμα η νοσταλγια για τα παλια και κυριως για τα νεανικα χρονια. <br><br>Θυμαμαι τον συγχωρεμενο τον παππου μου, συχνα πυκνα ν'αναπολει τη δεκαετια του 40 και να την περιγραφει λες και η ζωη στην Ελλαδα εκεινης της εποχης ηταν κατι σαν την Belle Epoque στο Παρισι. Τον ρωτουσα: καλα ρε παππού ειναι δυνατο να νοσταλγεις τα χρονια που πολεμουσες μεσα στην ψειρα και τα κρυοπαγηματα στα βουνα της Αλβανιας, που μετα μπηκαν οι Γερμανοι στο χωριο και το καψαν, που ανεβηκες στα βουνα πριν τον εμφυλιο για να γλυτωσεις απο τους παρακρατικους κλπ κλπ. Και η απαντηση του ηταν: αχ παιδι μου, τότε ολα ηταν δυσκολα, αλλα εγω ημουν 25 χρονων παλληκαρι, ειχα ολη τη ζωη μπροστα μου, και ειχα και μια τσουτσου ξενοιαστη που μου σηκωνοταν 10 φορές τη μερα. Να ρωτα και τη γιαγια σου.<br><br>Αυτα νοσταλγει ο ανθρωπος φιλτατε Cercaphus. Τα νιατα του, την ξενοιασια του και τις στυσεις του. Και ναι μπορει η νοσταλγια να βαζει καποιες φορες ροζ παραμορφωτικα γυαλια, αλλα απο την αλλη αυτη η ρημαδα η νοσταλγια ειναι τοσο ανθρωπινη, τρυφερη και δημιουργικη.<br><br>Αυτά και συγνωμη για το σουρεαλ off topic.