REVIEWS

AMNESIA: REBIRTH

Ο εφιάλτης επιστρέφει

Η Frictional Games έγραψε την σύγχρονη ιστορία των horror games, αρχικά με το gothic Amnesia: The Dark Descent και μετά με το sci-fi SOMA. Φέτος η εταιρία επιστρέφει με το πολυαναμενόμενο “επίσημο” sequel του Dark Descent (μια που το A Machine for Pigs ήταν από διαφορετικό studio) και η ερώτηση στο στόμα όλων είναι η προφανής: Μπορούν οι developers να καταπλήξουν για ακόμα μία φορά;

Ακόμα και οι πιο γαλήνιες εικόνες κρύβουν πίσω τους ανατριχιαστικά μυστικά.

Όχι. Συγγνώμη για την ανώμαλη προσγείωση αλλά η διαχείριση των προσδοκιών είναι απαραίτητη για να μιλήσουμε για το Rebirth σε ρεαλιστική βάση. Κατά τη γνώμη μου το νέο παιχνίδι της Frictional δεν μπορεί να φτάσει το επίπεδο ούτε του πρώτου Amnesia από θέμα καθαρού τρόμου, ούτε το SOMA σε επίπεδο σεναρίου και ιστορίας που θα σε κάνει να σκεφτείς. Το Rebirth είναι στην πραγματικότητα ένα κράμα των δύο προαναφερθέντων παιχνιδιών, με αποτέλεσμα ο μεσαίος χώρος που καταλαμβάνει μεταξύ horror και adventure να μην βγάζει απόλυτη ικανοποίηση για κανένα από τα δύο. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι, κρινόμενο αποκλειστικά ως αυτόνομο προϊόν και χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η “κληρονομιά” του, Το Amnesia: Rebirth δεν έχει τη δική του σημαντική αξία. Απλώς είναι απαραίτητο να το αντιμετωπίσει και ο παίκτης έτσι, γεγονός ομολογουμένως δύσκολο όταν μιλάμε για sequel ενός από τα κορυφαία horror games.

Η αναβάθμιση στον τομέα των γραφικών είναι αισθητή, με textures υψηλότερης ανάλυσης και όμορφα εφέ φωτισμού.

Η σεναριακή σύνδεση με το προηγούμενο παιχνίδι της σειράς είναι σχετικά χαλαρή αλλά απολύτως υπαρκτή. Αυτή τη φορά αναλαμβάνουμε τον ρόλο της Tasi, μιας νεαρής αρχαιολόγου η οποία κατευθύνεται μαζί με τον σύζυγό της στην Αλγερία για μια ανασκαφή που αποκάλυψε σημαντικά ευρήματα. Δυστυχώς κατά τη μετάβαση στον τόπο της ανασκαφής το αεροπλάνο πέφτει και η πρωταγωνίστρια ξυπνά ανάμεσα στα συντρίμμια χωρίς να θυμάται τι συνέβη. Ο σύζυγός της και αρκετοί από τους επιβάτες είναι άφαντοι, οπότε η Tasi ξεκινά να ανακαλύψει αν είναι ακόμα ζωντανοί και πού κατέφυγαν. Χρονολογικά βρισκόμαστε στο 1937, εκατό σχεδόν χρόνια μετά τα γεγονότα του πρώτου Amnesia, όμως η τοποθεσία και διάφορα συμβάντα απηχούν ξεκάθαρα τα όσα φρικτά συνέβησαν στο κάστρο Brennenburg. Το πνευματικό και σωματικό σθένος της Tasi θα δοκιμαστούν στον μέγιστο βαθμό καθώς θα βρεθεί στο επίκεντρο γεγονότων που θα κρίνουν τη μοίρα ολόκληρων κόσμων.

Μόνη, στην έρημο, με θολούρα στα μάτια και τους υπόλοιπους επιβάτες να είναι εξαφανισμένοι, η πρωταγωνίστρια πρέπει να δείξει ψυχικό σθένος για να ανακαλύψει τι συμβαίνει.

Το gameplay του παιχνιδιού δεν ξεστρατίζει ιδιαίτερα από τα όσα είδαμε στο The Dark Descent. Η δράση εξελίσσεται σε πρώτο πρόσωπο και περιλαμβάνει αρκετή εξερεύνηση, ανακάλυψη πληροφοριών για το τι συμβαίνει, σποραδικό puzzle solving και στιγμές τρόμου όπου πρέπει να επιδείξετε τις ικανότητές σας στην αποφυγή εχθρών και το stealth καθώς δεν υπάρχει τρόπος να επιτεθείτε εναντίον των αντιπάλων σας. Σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι παίζει ο φωτισμός διότι πολλά περιβάλλοντα είναι σκοτεινά, η ψυχική υγεία της Tasi διολισθαίνει όταν βρίσκεται για ώρα στο σκοτάδι και τα μόνα “όπλα” σας εναντίον του είναι μερικά σπίρτα που βρίσκονται διάσπαρτα στο περιβάλλον και μία λάμπα πετρελαίου εφόσον μπορείτε να την τροφοδοτήσετε με την απαραίτητη καύσιμη ύλη.

Όπως και στο πρώτο Amnesia, το σκοτάδι είναι ο απόλυτος εχθρός σας και κάθε πηγή φωτός λυτρωτική όαση από την φρίκη που σας περιβάλλει.

Τα puzzles θα τα χαρακτήριζα σε γενικές γραμμές προσιτά αφού οι developers φρόντισαν ώστε να παρέχουν στον παίκτη επαρκή στοιχεία για να καταλάβει τη γενική ιδέα του κάθε γρίφου. Η εξέλιξη του σεναρίου είναι καλή, με σωστή κλιμάκωση για να αποφεύγεται η κούραση ή το εκτενές μπέρδεμα, όμως ο σχεδιασμός των horror/stealth κομματιών θα έλεγα πως βρίσκεται ένα σκαλί κάτω από τα αντίστοιχα στο The Dark Descent και το SOMA. Ενώ ορισμένες από τις σχετικές sequences είναι ενδιαφέρουσες και άκρως τρομακτικές, υπάρχουν άλλες που είναι εντελώς γραμμικές και ανούσιες ή έχουν σχεδιαστεί με τόσο πολύπλοκο τρόπο που καταλήγουν να εκνευρίζουν αντί να τρομάζουν. Η δε εξελισσόμενη ιστορία είναι φανερό ότι θέλει να καταλήξει σε κάτι εξίσου μεγαλοπρεπές και επιβλητικό όπως το SOMA όμως δεν καταφέρνει να έχει τον ίδιο αντίκτυπο.

Τι κρύβεται πίσω από τα υπερφυσικά φαινόμενα που εμφανίζονται στον δρόμο της Tasi; Η απάντηση έχει προσωπικές αλλά και εξωκοσμικές προεκτάσεις.

Συνολικά λοιπόν το νέο παιχνίδι της Frictional τοποθετείται ένα σκαλί κάτω από τα προηγούμενα παιχνίδια της εταιρίας σε επίπεδο ποιότητας, αλλά πρέπει να τονίσω ότι το να βρίσκεσαι μόνο ένα σκαλί κάτω από αυτά είναι από μόνο του ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα. Το Dark Descent είναι για μένα προσωπικά το κορυφαίο horror game που έχω παίξει, ενώ το SOMA ανήκει ξεκάθαρα στο Hall of Fame των sci-fi games από πλευράς σεναρίου, ανατροπών και ατμόσφαιρας. Το Amnesia: Rebirth δεν φτάνει σε αυτά τα ύψη αλλά παραμένει μια δυνατή επιλογή στο είδος διότι η Frictional ακόμη και στην μέτρια μέρα της παράγει ποιότητα.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 80%

80%

Κρύψου...

Ένα ακόμα ποιοτικό horror game από τις αυθεντίες του είδους, το οποίο όμως δεν είναι η καλύτερη δουλειά τους.

Αλέξανδρος Γκέκας

Αφοσιωμένος PC gamer, ο Αλέξανδρος παίζει τα πάντα ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής, δείχνει όμως προτίμηση σε turn-based, strategy, RPGs και θεωρεί το UFO: Enemy Unknown ως το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών. Κατά τα άλλα, προσπαθεί να κρύψει τα χελωνίσια αντανακλαστικά του αποφεύγοντας το competitive multiplayer γιατί, λέει, "δεν του ταιριάζει" και αναζητά τρόπους ώστε να αναγνωριστεί η "Church of Gaben" ως επίσημη θρησκεία στη χώρα μας.

5 Comments

  1. Εντάξει, το όλο σενάριο και οι ανατροπές, μέχρι και στο τέλος-τέλος, που γίνονται στο SOMA, είναι δύσκολο να ξεπεραστούν από κάποιο άλλο horror game αλλά και από horror ταινίες. Είναι να απορείς ποιός σκέφτηκε αυτό το σενάριο! Ανατροπές επιπέδου “Get Out”, αλλά και “Don’t Breathe”. Προσωπικά τουλάχιστον, σε games δεν ξέρω κάτι ανατρεπτικότερο.

  2. [QUOTE=”maximum armor, post: 551946, member: 104076″]
    Εντάξει, το όλο σενάριο και οι ανατροπές, μέχρι και στο τέλος-τέλος, που γίνονται στο SOMA, είναι δύσκολο να ξεπεραστούν από κάποιο άλλο horror game αλλά και από horror ταινίες. Είναι να απορείς ποιός σκέφτηκε αυτό το σενάριο! Ανατροπές επιπέδου “Get Out”, αλλά και “Don’t Breathe”. Προσωπικά τουλάχιστον, σε games δεν ξέρω κάτι ανατρεπτικότερο.
    [/QUOTE]

    Συμφωνώ απολύτως. Όλο το παιχνίδι είναι πολύ δυνατό αλλά η τελευταία μισή ώρα του SOMA είναι κατά τη γνώμη μου αριστούργημα.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL