REVIEWS

HORIZON CHASE TURBO

Retro over 9000

Προτού ξεκινήσουμε το review, θα σας κάνω πρώτα μερικές απλές ερωτήσεις, τις οποίες καλό θα ήταν να απαντήσετε ειλικρινά στον εαυτό σας, πριν συνεχίσετε την ανάγνωση.

Ερώτηση πρώτη: Είχε περάσει κάποτε από τα χέρια σας μια Amiga 500 ή ένας Atari STE;

Ερώτηση δεύτερη: Είχατε παίξει ποτέ το Lotus Esprit Turbo Challenge της Gremlin Graphics (developer ήταν η Magnetic Fields, αλλά τότε ποτέ δεν κοιτούσαμε τέτοια πράγματα) ή έστω τα Crazy Cars 3/Lamborghini American Challenge;

Ερώτηση τρίτη: Είστε απογοητευμένοι, διότι δεν βγαίνουν πια arcade racing της προκοπής;

Αν απαντήσατε καταφατικά σε αυτές τις τρεις ερωτήσεις, τότε μόλις ανακαλύψατε έναν μικρό, ανέλπιστο θησαυρό. Αν μάλιστα ασχολείστε με το mobile gaming, ίσως να έχετε ξανακούσει για το Horizon Chase της Βραζιλιάνικης Aquiris Game Studio, port του οποίου αποτελεί η εν λόγω Turbo έκδοση που παρουσιάζουμε στο παρόν άρθρο, ελαφρώς όμως προσαρμοσμένη στα μέτρα ενός υπολογιστή. Και τονίζουμε το «ελαφρώς», καθώς το Horizon Chase Turbo εμφανώς δείχνει τις mobile καταβολές του, εξαιτίας του λιτότατου, σε σημείο παρεξηγήσεως, τεχνικού τομέα, ο οποίος όμως είναι λειτουργικός και εξυπηρετεί εξαιρετικά καλά το σκοπό του, που δεν είναι άλλος από το να αναπαράγει το arcade gameplay των παιχνιδιών που αναφέρονται στη δεύτερη ερώτηση.

Απλές γραμμές και πολλά χρώματα. We are retro baby!

Συνεπώς, το Horizon Chase Turbo δεν έχει καμία διάθεση να εξομοιώσει ρεαλιστικές συμπεριφορές αγώνων δρόμου, ούτε καν φευγαλέα. Ο βασικός κορμός του παιχνιδιού στηρίζεται ακριβώς στο τρόπο απεικόνισης του κλασικού (για τους άνω των -άντα) Lotus Esprit. Κοινώς, το γκάζι κρατημένο μέχρι το πάτωμα, οι στροφές να αγνοούν σχεδόν ολοκληρωτικά τους νόμους της φυγόκεντρου δύναμης, οι προσκρούσεις με εμπόδια ή με τα αντίπαλα αυτοκίνητα απλώς να σας καθυστερούν (άντε να φάτε καμιά τουμπίτσα αν τρέχετε πολύ, αλλά μέχρι εκεί), ενώ ο δρόμος δείχνει να ακολουθεί περισσότερο τη πορεία του αυτοκινήτου σας παρά το αντίθετο. Μπροστά στο Horizon Chase Turbo, τα Need for Speed της ΕΑ μοιάζουν ως απαιτητικοί εξομοιωτές οδήγησης.

Σκοπός του παιχνιδιού είναι, τι άλλο, να τελειώσετε και τις 109 (!) πίστες του παιχνιδιού σε όσο το δυνατόν υψηλότερη θέση – από τη 5η και πάνω θεωρείται ότι έχετε «περάσει» στην επόμενη. Κάθε νίκη σας δίνει μια ποσότητα από πόντους, οι οποίοι εξαργυρώνονται αυτόματα προκειμένου να ξεκλειδώσετε περισσότερα αυτοκίνητα (υπάρχουν 31 περίπου) και να αποκτήσετε πρόσβαση στα επόμενα τουρνουά. Βέβαια, το παιχνίδι περιέχει και άλλα «τυράκια» που θα «κάψουν» τον υποψήφιο ψυχαναγκαστικό completionist, όπως τα tokens που εφόσον τα μαζέψετε όλα σε κάποια πίστα, κερδίζετε περισσότερους πόντους και το βραβείο του Super Trophy, τα έξτρα game modes, ενώ υπάρχουν εξίσου μπόλικα upgrades για να εγκαταστήσετε στη συλλογή των αυτοκινήτων σας, που βελτιώνουν την απόδοσή τους. Μη φανταστείτε τίποτε τρελές διαφορές, αλλά σε συνδυασμό με τα κατάλληλα upgrades, κάποια αυτοκίνητα μπορεί να αποδειχθούν λιγότερο ή περισσότερο χρήσιμα σε ορισμένες διαδρομές.

12 upgrades συνολικά, μικρές οι διαφορές, αλλά μπορεί να αποδειχθούν σημαντικές…

Για παράδειγμα, σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι έχει η ένδειξη της βενζίνης, η οποία αν αδειάσει και δεν προλάβετε να τερματίσετε, χάνετε τον αγώνα. Αν και μπορείτε εύκολα να γεμίσετε ξανά το ντεπόζιτο, παίρνοντας τα σχετικά bonus που αιωρούνται στη πίστα, σε μια διαδρομή πολλών χιλιομέτρων ίσως αντιμετωπίσετε προβλήματα αν επιλέξετε ένα γρήγορο αμάξι μεν, αλλά με μικρό ντεπόζιτο δε. Από την άλλη, ένα αυτοκίνητο με περισσότερη διάρκεια στο Nitro, του οποίου η χρήση είναι must, μπορεί να κρίνει οριακά τη πρωτιά σε μία απαιτητική πίστα.

Οπότε δεν είναι καθόλου κακή ιδέα να πειραματίζεστε με κάθε καινούριο αυτοκίνητο που ξεκλειδώνεται από το παιχνίδι, αλλά στη τελική, αυτό που έχει μείζονα σημασία είναι τα αντανακλαστικά σας ενάντια στην αντίπαλη ΑΙ. Όπως συνέβαινε και στα racing των αρχών των 90’s, οι οδηγοί που βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις υπάρχουν μόνο για να σας δημιουργούν εμπόδια, ενώ οι τρεις πρώτοι απαιτούν αρκετή προσπάθεια και ελαχιστοποίηση των λαθών για να φάνε τη σκόνη σας.

Αν αυτό στο βάθος σας θυμίζει Ελλάδα, δεν πέσατε καθόλου έξω. Υποτίθεται ότι η πίστα αυτή είναι στα Μετέωρα…

Αφού λίγο-πολύ το μοντέλο οδήγησης είναι «πατάμε-γκάζι-μέχρι-να-σπάσει-το-πετάλ» και οι ταχύτητες που αναπτύσσονται ιλιγγιώδεις, θα πρέπει απλώς να αποφεύγετε να πέφτετε πάνω τους και να μην ενεργοποιείτε το Nitro στις στροφές. Πράγμα που γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο όσο προοδεύετε στο παιχνίδι, ενώ θαρρεί κανείς ότι η ΑΙ το κάνει επίτηδες με τους αργόσχολους «τελευταίους» οδηγούς, που πάνω στην ασχετοσύνη τους, δημιουργούν νοητά τείχη προστασίας απέναντι στους τρεις προπορευόμενους οδηγούς.

Πρακτικά, αυτό είναι όλο. Ό,τι έχει να προσφέρει το Horizon Chase Turbo, γίνεται αντιληπτό σε ελάχιστα λεπτά της ώρας και από εκεί και πέρα το πόσο θα ασχοληθείτε μαζί του, εξαρτάται από το πόσο σας αρέσει αυτό το στυλ παιχνιδιού. Εννοείται όμως ότι και το ίδιο το παιχνίδι «βοηθάει λιγάκι» σε αυτό, καθώς είναι αρκετά εθιστικό, γρήγορο και το γεγονός ότι κάθε πίστα διαρκεί ελάχιστα λεπτά, το κάνουν ιδανικό ως παιχνίδι-σφηνάκι. Αν μάλιστα διαθέτετε στο χώρο «πρόχειρους» τρεις ακόμα παλιόφιλους, μπορείτε να πλακωθείτε στο split-screen multiplayer μέχρι τελικής πτώσης – δυστυχώς online δυνατότητα δεν υφίσταται, προς το παρόν τουλάχιστον.

Τούνελ και οι “αργοί” οδηγοί μάς την πέσανε άσχημα.

Το Horizon Chase Turbo είναι ένα παιχνίδι που έχει το «γνώθι σαυτόν» για να γνωρίζει σε ποιο target group απευθύνεται. Αν νοιώθετε ότι ανήκετε σε αυτό, τότε τιμήστε το χωρίς ενδοιασμούς, ακόμα και αν οπτικά δεν σας γεμίζει το μάτι με τα παρδαλά, επιτηδευμένα χαμηλής ποιότητας, πολύγωνα που υιοθετεί. Τουλάχιστον, θα χαμογελάσετε στο άκουσμα των μελαγχολικών μελωδιών του Barry Leitch, που μεταξύ άλλων ήταν και ο μουσικοσυνθέτης του πρώτου Lotus Esprit Turbo Challenge. Νομίζω ότι μετά από αυτό, δεν χρειάζεται να περιγράψω άλλο…

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 80%

80%

Oh yes

Retro κατάσταση για τους λάτρεις των retro arcade racing.

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

6 Comments

  1. To έβαλα στο στόχαστρο με το που το είδα στο στημ, ακριβώς γιατί είχα παίξει το μομπάιλ και το λάτρεψα. Για τα εκεί δεδομένα με εντυπωσίασε και δε θα με χαλούσε καθόλου η ιδέα να το δω σε μια πιο ντελούξ έκδοση.

  2. Ομολογουμένως, παρότι είχα παίξει το Lotus III σε DOS (και όχι Lotus 1 2 3!), ποτέ δεν κατάφερε να με συνεπάρει. Για μένα πάντα ήταν ένα ενδιάμεσο στάδιο σε παλιότερα παιχνίδια όπως το Pole Position και σε αυτά που ακολούθησαν μετά, δηλαδή 3D τίτλους όπως το Ridge Racer και το Daytona USA, τα οποία αισθάνομαι πιο οικεία.

    Παρόλα αυτά, το συγκεκριμένο φαίνεται ενδιαφέρον, θα του ρίξω ένα βλέφαρο.

    Το ’90s Super GP (πρώην ’90s Arcade Racer) τι να απέγινε; Μακάρι να το δουλεύουν ακόμα, θα ήταν αντίστοιχο homage στο Daytona USA και San Francisco Rush κλπ κλπ

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL