REVIEWS
Trending

BLASPHEMOUS 2

Το Blasphemous ήταν ένα από τα ωραιότερα και πιο ατμοσφαιρικά Metroidvania που είδαμε τα τελευταία χρόνια. Με μεγάλο προτέρημα του το εικαστικό και τη μυθοπλασία του, κατάφερε να μας βυθίσει σε ένα μαρτυρικό, λυτρωτικό ταξίδι, σε ένα κόσμο που έβριθε συμβολισμών και παραστάσεων από το Χριστιανισμό, παρακάμπτοντας τις απευθείας αναφορές σε αυτόν. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ταπεινά, χωρίς ιδιαίτερη προώθηση από τους συντελεστές του, έρχεται η συνέχεια εκείνου του παιχνιδιού. Τι μας επιφυλάσσει αυτή τη φορά;

Το Blasphemous 2 πιάνει την ιστορία μετά τα γεγονότα του Wounds of Eventide DLC. Σε ένα αέναο κύκλο μαρτυρίου και τιμωρίας για την άφεση αμαρτιών των ανθρώπων, η θεϊκή υπόσταση γνωστή ως Miracle, ετοιμάζει να φέρει στη ζωή, το τελευταίο από τα παιδιά του, σε μια σειρά από ανεπιτυχείς προσπάθειες στη δημιουργία του τέλειου όντος. Ο Penitent One, του οποίου αναλαμβάνουμε ξανά το έλεγχο, ξυπνά από το μέρος που αναπαύεται, με σκοπό να δώσει τέλος σε αυτή την σκωπτική “κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση” που κρατά τους πιστούς δέσμιους μιας λατρευτικής συνείδησης που διαμορφώθηκε από θεοφοβούμενες αντιλήψεις και σκοταδισμό. Το Blasphemous 2 συνεχίζει εντυπωσιακά στο μοτίβο του προκατόχου του, όσον αφορά το γράψιμο. Μεστό, σχεδόν ποιητικό και τόσο ασαφές όσο χρειάζεται ώστε να σου δίνει πρόσβαση στην κλειδαρότρυπα, πίσω από την οποία διαπράττονται ύβρεις και ιεροτελεστίες εξιλέωσης. Οι επιρροές από τους Souls τίτλους παραμένουν κι εδώ, από τους αινιγματικούς διαλόγους των npcs, μέχρι και τις περιγραφές στα αντικείμενα.

Rise Warrior!

Όσον αφορά τα βασικά στοιχεία του gameplay (Beads, Prayers, κυρώσεις από θανατικά κλπ.) που έχουν παραμείνει ίδια, θα σας παραπέμψω στο κείμενο του πρώτου παιχνιδιού. Το Blasphemous 2 κάνει κάποια σημαντικά βήματα παραπέρα από εκείνο. Τη θέση του σπαθιού Mea Culpa, έχουν πάρει 3 όπλα: το κυρτό ξίφος Ruego Al Alba, το ζεύγος μαχαιριού και rapier Sarmiento & Centella και το flail (του οποίου η κεφαλή μοιάζει με… θυμιατό) Veredicto. Το πρώτο είναι το πιο ισορροπημένο από τα τρία και στηρίζεται στο parry, το δεύτερο είναι το πιο γρήγορο και βασίζεται στο dodge και τις γρήγορες αντιδράσεις, ενώ το τρίτο το πιο βαρύ από αυτά, με μεγάλος εύρος και γίνεται ισχυρότερο καταναλώνοντας Fervour. Το καθένα από αυτά διαθέτει το δικό του ξεχωριστό skill tree, τόσο με passive ιδιότητες όσο και εκτεταμένο κινησιολόγιο, τα οποία αγοράζουμε με Martyrdom Points. Αυτά συγκεντρώνονται είτε με ένα άτυπο σύστημα εμπειρίας από την αντιπάλους που νικάμε στη μάχη, είτε καταχωνιασμένα σε σεντούκια, διάσπαρτα στις περιοχές του παιχνιδιού.

Ευλόγηcon. Το Veredicto επί τω έργω.

Τα Tears of Atonement έχουν μόνο το ρόλο της χρηματοπιστωτικής μονάδας στο Blasphemous 2 για την αγορά διάφορων αντικειμένων. Ανάμεσα σε αυτά είναι τα διάφορα ξύλινα γλυπτά που τοποθετούμε στο Altarpiece of Favours που κουβαλάμε. Δίνουν κάποιες πολύ χρήσιμές ιδιότητες, ενώ αν τοποθετήσουμε σε διπλανές θέσεις όσα ανήκουν σε ίδιες ομάδες, λαμβάνουμε κάποια πολύ ισχυρά μπόνους. O σχεδιασμός των επιπέδων έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Πέρα από το μεγαλύτερο χάρτη που θα εξερευνήσουμε, οι περιοχές συνδέονται μεταξύ τους αριστοτεχνικά. Οι περιοχές αυτές έχουν δική τους ταυτότητα, τόσο στο εικαστικό, όσο και στο lore που τις συνοδεύει. Τα shortcuts που ξεκλειδώνουν συντομότερες διαδρομές, καθώς και τα μυστικά που χαίρεσαι να ανακαλύπτεις, συντελούν σε μία αξέχαστη Metroidvania εμπειρία.

Στο sequel, ο κόσμος είναι ανοιχτός εξαρχής, με ελάχιστη καθοδήγηση, ενώ μπορούμε κάλλιστα να αγνοήσουμε τα βασικά objectives και να κατευθυνθούμε όπου θέλουμε, στο βαθμό που μας επιτρέπουν οι ικανότητες μας. Αυτός ο κόσμος που έφτιαξαν οι Ισπανοί μερακλήδες, σου δημιουργεί το ερέθισμα να συνεχίσεις για να δεις λίγο ακόμα, να σηκώσεις την κάθε πέτρα. Το Blasphemous 2 αντιπροσωπεύει καταλλήλως το είδος, με όλα τα γνωρίσματα που πρέπει να έχει! Ο έλεγχος είναι απολαυστικός. Ο Μετανοών είναι πιο ευέλικτος αυτή τη φορά (δε θέλω να spoilάρω συγκεκριμένες ικανότητες που βρίσκουμε) αλλά η μάχη συνεχίζει να έχει το απαραίτητο βάρος στην αίσθηση που μας τροφοδοτεί. Το παιχνίδι έχει μια σεβαστή ποικιλία εχθρών, με ελάχιστες περιπτώσεις reskin, ενώ τα αφεντικά είναι υποδειγματικά, ξανά, τόσο ως επιβλητικότητα όσο και ως στοιχεία του game design.

Τα bosses είναι από τις καλύτερες στιγμές του Blasphemous 2.

Τα παράπονα που είχα εκφράσει στην προηγούμενη παρουσίαση, εστίαζαν στο backtracking και τον ελλιπή χάρτη. Πιο συγκεκριμένα, η επιστροφή σε πρώην απροσπέλαστα σημεία (προαιρετικά πάντως τα περισσότερα) μπορούσε να καταντήσει αγγαρεία μετά από κάποιες ώρες. Ο δε χάρτης, είχε ένα εντελώς βασικό υπόμνημα, χωρίς οποιαδήποτε δυνατότητα να τοποθετούμε “πινέζες” στα ενδιαφέροντα σημεία που εντοπίσαμε. Με χαρά μπορώ να πω ότι τα παιδιά της The Game Kitchen έλαβαν πολύ σοβαρά υπόψη τις απόψεις των παικτών και τα διόρθωσαν. Οι teleporters είναι περισσότεροι και καλύτερα κατανεμημένοι, ενώ αργότερα, αναλόγως του πόσο σχολαστικοί ήμασταν, μπορούμε να ξεκλειδώσουμε και την ικανότητα να μεταφερόμαστε μεταξύ των Prie Dieu, γεγονός που βελτιώνει κατά πολύ το ρυθμό. Υπάρχουν markers με διαφορετικά εικονίδια πλέον, οπότε μπορούμε να καρφιτσώσουμε κάτι με το οποίο δε μπορούμε να αλληλοεπιδράσουμε επί του παρόντος, χωρίς το φόβο ότι θα το ξεχάσουμε αργότερα. Επίσης κάποια παράπονα υπήρξαν από την κοινότητα, για μερικά pixel-perfect άλματα προς το τελευταίο 1/3 του τίτλου, όπου πιθανό λάθος οδηγούσε σε ακαριαίους θανάτους, κάτι που δε θα συναντήσουμε στο Blaspehmous 2.

Το platforming απαιτεί σε αρκετές περιπτώσεις γρήγορα αντανακλαστικά, κυρίως όσον αφορά την αλλαγή μεταξύ των όπλων αλλά τίποτα εξεζητημένο.

Ο οπτικός τομέας του τίτλου παραμένει σαγηνευτικός. Μάλιστα, αν δε με απατά η μνήμη μου, σε αυτή την περίπτωση, φαίνεται να έχουμε ακόμα πιο λεπτομερή σχεδιασμό. Η προσμονή για το πόσο οργιάζει η φαντασία των σχεδιαστών από τον ένα χαρακτήρα ή boss που θα συναντήσουμε, στον επόμενο, είναι δυσβάσταχτη. Η μουσική επένδυση είναι ακόμη μια φορά θεσπέσια, με τις σπανιόλικες κιθάρες να εξυψώνουν το πνεύμα μας, ανάμεσα στις μελαγχολικές νότες του πιάνου και το υποβλητικό εκκλησιαστικό όργανο. Στο πρωτότυπο παιχνίδι, προστέθηκαν φωνές για τους χαρακτήρες στα Ισπανικά αφότου είχα αποτυπώσει την εμπειρία μου σε ψηφιακό μελάνι. Για να είναι απευθείας συγκρίσιμα, το πέρασμα στο Blasphemous 2 έγινε με voice acting στα Αγγλικά, και δεν εκπλήσσει ότι έχει γίνει πάλι εξαιρετική δουλειά, που κοιτά κατάματα μεγαλύτερες παραγωγές.

Η καλλιτεχνική διεύθυνση είναι αγέραστη και συνεισφέρει τα μέγιστα στο να ανέβουμε το Γολγοθά του Penitent One.

Το Blasphemous 2 είναι, χωρίς υπεκφυγές, μέσα στους κορυφαία δείγματα του είδους από εποχής Hollow Knight. Οι δημιουργοί έβαλαν όλο τους το μεράκι και εργάστηκαν σκληρά ώστε να έχουμε ένα βελτιωμένο sequel σε όλους τους τομείς. Αυτό επετεύχθη πατώντας γερά στις βάσεις του πρώτου τίτλου και διορθώνοντας τις ατέλειες του, χωρίς πειραματισμούς που λοξοδρομούν από τη βασική συνταγή, προσφέροντας περισσότερο ποιοτικό περιεχόμενο. Οι φίλοι των Metroidvania βρήκαμε το επόμενο λιμάνι μας.

Go to discussion...

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 92%

92%

Nobody expects the Spanish Inquisition!

Μεγαλύτερο, καλύτερο, αποφεύγοντας τα λάθη του προκατόχου του, το Blasphemous 2 είναι ένα από τα αυθεντικότερα sequels που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.

Παναγιώτης Μητράκης

Τέκνο των 80's, ξεκίνησε τη gaming πορεία του με coin-ops και το κλασικό Game Boy. Ξαπόστασε στο αγαπημένο του SNES και ήρθε σε επαφή με το PC gaming το 1998, με παιχνίδια-σταθμούς όπως Half-Life και Baldur's Gate. Δε λέει όχι σε (σχεδόν) κανένα είδος αλλά έχει μια προτίμηση σε RPG και survival horror και προσπαθεί να μυήσει κι άλλους στα Silent Hill, τα S.T.A.L.K.E.R. και τις δημιουργίες της Looking Glass και της Obsidian.

13 comments

Related Articles

Back to top button
elEL