MIKA AND THE WITCH’S MOUNTAIN

Δεν γίνεται κάποιο άτομο να καταπιαστεί με τη σύγχρονη pop κουλτούρα και να μην εντοπίσει αργά ή γρήγορα την επιρροή του εμβληματικού Studio Ghibli. Στην περίπτωση του Mika and the Witch’s Mountain έχουμε τον πλήρη διαποτισμό του από την κληρονομιά του Ghibli αφού αποδίδει φόρο τιμής στο Kiki’s Delivery Service (1989), της υπέροχης ιστορίας ενηλικίωσης που με τη σειρά της βασίστηκε στο ομώνυμο πρωτότυπο βιβλίο του Eiko Kadono. Πέρα από την σαφέστατη αναφορά στο συγκεκριμένο έργο, το παιχνίδι παράλληλα συνομιλεί με τον ευρύτερο κόσμο και την αισθητική των έργων του studio, όπως τα Princess Mononoke (1997) και το Laputa: Castle in the Sky (1986) και παράλληλα συνδέεται με το σύμπαν που έχει πλάσει η δημιουργός εταιρεία, Chibig games (Deiland Pocket Planet, Summer in Mara, Koa and the Five Pirates of Mara).

Η ηρωίδα μας Mika, στο πλαίσιο της εκπαίδευσής της ως μάγισσας, φτάνει πετώντας με το σκουπόξυλό της στο νησάκι Mont Gaun για να μαθητεύσει πλάι στην γηραιότερη μάγισσα η οποία κατοικεί στον φάρο που δεσπόζει στην κορφή του ψηλού και απόκρημνου βουνού στο κέντρο του νησιού. Η μέντοράς της ωστόσο, ακολουθώντας μια αμφιλεγόμενη παιδαγωγική μέθοδο, την κατακρημνίζει από την κορυφή και η μικρή καταλήγει στο χωριουδάκι στα ρίζα του όρους όπου θα πρέπει να εργαστεί συμβατικά ως ταχυδρόμος για να συντηρηθεί και να να επισκευάσει τη σκούπα της που έσπασε από την πτώση.

Στους βασικούς του μηχανισμούς το παιχνίδι λειτουργεί ως ένα παραδοσιακό 3D platform των 90’s. Σκοπός είναι να παραδώσουμε τα πακέτα των πελατών μας από το σημείο Α στο σημείο Β για λογαριασμό του παραδόπιστου manager της εταιρείας delivery που προσλαμβάνει τη νεαρή μάγισσα. Η Μίκα μπορεί να κάνει τις παραδόσεις περπατώντας ή με την σκούπα της που ίπταται με μια συνεχή πτωτική τάση. Για να καταφέρει να φτάσει ψηλότερα ή ταχύτερα κάπου πρέπει να χρησιμοποιήσει τα ρεύματα του αέρα και το σταδιακό platforming. Όταν ολοκληρωθεί μια παράδοση οι πελάτες αξιολογούν την παρεχόμενη υπηρεσία ανάλογα με το αν χτυπήθηκε ή βράχηκε το δέμα τους στη διαδρομή. Στο τέλος κάθε μέρας η Mika επιστρέφει με την καρτέλα των παραδόσεών της στο αφεντικό της για να πληρωθεί και ακολούθως να χρησιμοποιήσει τα δεδουλευμένα της για να αναβαθμίσει τη σκούπα της. Την επόμενη μέρα με καλύτερο εξοπλισμό μπορεί να φτάσει σε προηγουμένως απρόσιτα μέρη και να κουβαλήσει περισσότερα δέματα. Τελικό της σκοπό έχει να ανέβει και πάλι στην κορφή και να ζητήσει τα ρέστα από τη μέντορά της για τη συμπεριφορά της. Οι βασικοί μηχανισμοί είναι απλοί και παραδοσιακοί χωρίς να υπάρχει κάποια πρόθεση για κάτι το καινοτόμο και ριζοσπαστικό. Το πέταγμα με το σκουπόξυλο αρχικά φαίνεται κάπως άγαρμπο αλλά τελικά προσφέρει μια απόλαυση όταν κατακτηθούν οι τεχνικές της προσγείωσης στο στόχο και της ροής μέσω του ανέμου. Μια ξεκάθαρη έμπνευση στην κεντρική ιδέα της ανόδου και της χρήσης των ρευμάτων αέρα αποτελεί το πανέμορφο A Short Hike και σε μικρότερο βαθμό το εμβληματικό Wind Waker.

Είναι αδύνατο να μην αναφερθεί το Wind Waker σε συσχετισμό με την περιπέτεια της Mika, ωστόσο σε επίπεδο gameplay είναι μεταξύ τους τελείως διαφορετικά πράγματα. Η ομοιότητα περιορίζεται στα aesthetics, όπου οι developers επέλεξαν το Cel Shading και την κυριαρχία της έντονης παλέτας γαλάζιου – πράσινου. 

Ας καταπιαστούμε λοιπόν με αυτά που είναι το παιχνίδι πέρα από τις εμφανείς του αναφορές σε άλλα έργα διανόησης. Το Mika είναι ένα πολύ απλό platform, που έχει ως κύριο στόχο να προσφέρει 2-3 χουχουλιάρικα sessions στα οποία στόχος δεν θα είναι η επίδοση αλλά η χαλάρωση. Κατ’ εμέ είναι ιδανικός τίτλος για να απολαύσετε συντροφιά με κάποιο νεότερο παίκτη (παιδί, ανιψάκι) και να μοιραστείτε το platforming και την εξήγηση της ιστορίας -δυστυχώς δεν υπάρχει ελληνική μετάφραση. Ωστόσο λειτουργεί και αυτόνομα για τους κυνηγούς του Ghiblicore, κάθε ηλικίας. Όταν το ξεκίνησα αναρωτήθηκα αν θα εμβαθύνει στα βασικά θέματα που θίγουν οι ταινίες του στούντιο Ghibli, ήτοι την διαδικασία της βιομηχανικής παραγωγής, το δίπολο τεχνολογίας/παράδοσης και, για την περίπτωση του Kiki’s Delivery Service, την ίδια τη φύση της εργασίας και των επιπτώσεών της σε κορμί και πνεύμα. Με ευχαρίστηση είδα πως οι developers δεν προσπέρασαν αυτό το πολύ σημαντικό στοιχείο του αρχικού medium από το οποίο άντλησαν έμπνευση.

Φέρνοντας τα θέματα στο σήμερα επέλεξαν να στιλητεύσουν με χιουμοριστικό αλλά αρκετά ζωηρό τρόπο το hustle culture και το όλο gig economy του delivery. Μέσα από σύντομα τσιτάτα στους διαλόγους της Mika θίγονται τα ζητήματα της δίκαιης αμοιβής των εργαζομένων, το εργοδοτικό gaslighting υπό τον μανδύα του mentoring, η απουσία διαχωρισμού εργάσιμου και ελεύθερου χρόνου. Πέρα από αυτά, αλληλεπιδρώντας με τους κατοίκους του χωριού η Μίκα σταδιακά αναπτύσσει σχέσεις με αυτούς μέσω των παραδόσεών της και συγκολλά μια κοινότητα, κάτι που δεν ήταν στο αρχικό της job description. Τα θέματα αυτά προκύπτουν από σύντομους διαλόγους με μια αξιοθαύμαστη οικονομία κειμένου. Και ναι, λέω κειμένου διότι για καλό ή για κακό το παιχνίδι δεν έχει ηχογραφημένους διαλόγους αλλά μονάχα κειμενάκια με κάποια επιφωνήματα των χαρακτήρων, προφανώς λόγω περιορισμένου budget. Παρόλα αυτά η μουσική επένδυση είναι υψηλής ποιότητας (εμπλέκεται μεταξύ άλλων και ο συνθέτης της μουσικής του προαναφερθέντος A Short Hike). Ανάλογα με το σημείο του χάρτη στο οποίο βρισκόμαστε παίζει ένα αντίστοιχο μουσικό θέμα. Ωστόσο, ενίοτε η μουσική σταματά και για λίγο, μέχρι να ξεκινήσει και πάλι το θέμα της περιοχής στην οποία βρισκόμαστε, κυριαρχεί μια σιωπή. Εδώ φαίνεται πως χρειάζεται δουλειά η μίξη του ήχου. 

Οι περιορισμένοι πόροι είναι εμφανείς και στη ροή των κεφαλαίων του παιχνιδιού. Ενώ ξεκινά αρκετά δυναμικά, κάνει μια απότομη κορύφωση και οδηγείται προς το τέλος με κάποια βιασύνη. Αυτό οφείλεται μερικώς στο ότι η κυκλοφορία γίνεται υπό καθεστώς Early Access και κάποια side quests σχετικά με το νησί και τα μυστήριά του προγραμματίζεται να προστεθούν αργότερα. Πέρα από την κύρια ιστορία υπάρχουν μερικά unlockables όπως κουστούμια και άλλα collectibles που ανεβάζουν τον χρόνο ενασχόλησης για την πλήρη ολοκλήρωση στις 5-6 ώρες περίπου. 

Καταλήγοντας, το Mika and the Witch’s Mountain είναι ένας αισθητικά προσεγμένος τίτλος του ισπανικού στούντιο Chibig που σέβεται και συνομιλεί με το αρχικό μέσο απ’ το οποίο αντλεί έμπνευση. Είναι μια σύντομη coming of age περιπέτεια που θίγει κομψά την εργασία χωρίς να φτάσει να γίνει και μανιφέστο. Θα πρότεινα να το κρατήσετε στη wishlist για την κατάλληλη στιγμή.

Go to discussion...