SOKOBOND
Ιστορική αναδρομή: το 1981 κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία το Sokoban, ένα απλό σε εκτέλεση puzzle game. Σε αυτό καλούμασταν να τοποθετήσουμε διάφορα κιβώτια σε συγκεκριμένα σημεία ενός καλά οριοθετημένου δωματίου. Εύκολο ως ιδέα, αρκετά δύσκολο ως εκτέλεση το Sokoban απόκτησε κάμποσες συνέχειες ενώ το διαδίκτυο είναι γεμάτο με παραπλήσιες flash εκδόσεις της αρχικής ιδέας.
Σωτήριον έτος 2014 και το Sokobond βγαίνει στο Steam έπειτα από την έγκρισή του μέσα από το GreenLight. Τι ακριβώς είναι το Sokobond πέραν ενός έξυπνου λογοπαιγνίου με το όνομα του Sokobοnd; Το παιχνίδι επεκτείνει στην ιδέα του 1981, πρόκειται επομένως για ένα καθαρόαιμο puzzle game όπου καλούμαστε να φτιάξουμε χημικές ενώσεις. Τολμηρό εγχείρημα δεδομένου ότι η χημεία είναι από τα χειρότερα μαθήματα αρκετών μαθητών μαζί με τα μαθηματικά!
Σε κάθε puzzle του παιχνιδιού ελέγχουμε ένα και μοναδικό άτομο. Σκοπός μας είναι να πραγματοποιήσουμε συγκεκριμένες κινήσεις ώστε να το ενώσουμε επιτυχώς μαζί με τα υπόλοιπα διαθέσιμα άτομα που βρίσκονται στην πίστα. Ακούγεται αρκετά εύκολο για αρχή σωστά; Η απάντηση είναι: όχι! Για να θεωρείται τo puzzle λυμένο πρέπει οι χημικές ενώσεις που φτιάχνουμε να είναι ολοκληρωμένες και να μην είναι χημικές ρίζες. Κάθε άτομο μπορεί συνδεθεί με άλλα άτομα συγκεκριμένες φορές, όσα και τα ηλεκτρόνια στην εξωτερική του στιβάδα, όπως πολύ καλά δείχνει το παιχνίδι. Έτσι υπάρχουν αρκετοί δεδομένοι συνδυασμοί που θα ήταν ιδανικά σωστοί αλλά μόνο ένας που πραγματικά λύνει το puzzle. Το Sokobond παρότι είναι ένα αμιγώς puzzle game παραδίδει υποσυνείδητα στον παίκτη μαθήματα χημείας. Μετά από λίγες ώρες ενασχόληση ο παίκτης τουλάχιστον θα θυμάται ότι ένα άτομο άνθρακα μπορεί να ενωθεί με άλλα 4 άτομα, ένα άτομο οξυγόνου με 2 κ.ό.κ. Αυτό σε συνδυασμό με μερικές geeky πληροφορίες γύρω από τη χημική ένωση που μόλις φτιάξαμε (“water can be found in rainbows”) το κάνει ιδανικό για παίκτες νεαρής ηλικίας.
Μπορεί να ακούγεται βαρετό για τους περισσότερους αλλά οι απλές επιστημονικές αρχές στις οποίες είναι πιστό το παιχνίδι αποτελούν τη βάση για το εξαιρετικά μινιμαλιστικό Sokobond. Παρότι μέχρι ενός σημείου μπορεί να διδάξει αρκετά πράγματα σε ένα νεαρό χρήστη, το παιχνίδι δεν απευθύνεται σε αποκλειστικά νεαρό ηλικιακά κοινό. Τα puzzles που προσφέρει είναι κλιμακούμενης δυσκολίας και φτάνουν να είναι ορισμένες φορές πραγματικοί στίφτες μυαλού. Από τα πολύ εύκολα αρχικά puzzles όπου ενώνουμε άτομα για να φτιάξουμε απλά μόρια, η δυσκολία ανεβαίνει σταδιακά αλλά αισθητά: σιγά-σιγά αρχίζουμε να φτιάχνουμε διπλούς και τριπλούς δεσμούς άνθρακα, να κόβουμε δεσμούς ώστε να μπορέσουμε να μετακινήσουμε την ένωση καθώς και να περιστρέφουμε τα ενωμένα άτομα γύρω από σημεία. Φυσικά η διαρρύθμιση του «ταμπλώ» στο οποίο περιορίζομαστε για να εκτελέσουμε όλες αυτές τις κινήσεις είναι άλλος ένας παράγοντας που συνεισφέρει στη δυσκολία του παιχνίδιου. Σε όλα αυτά συνεισφέρει ο εξαιρετικός σχεδιασμός του παιχνιδιού.
Όλη αυτή η πρόκληση που το παιχνίδι προσφέρει, παρότι η ιδέα ως σύλληψη είναι απλή, έχει οδηγήσει το κοντέρ να δείχνει ήδη 7 ώρες, χωρίς να το καταλάβω. Αυτές η διάρκεια είναι καθαρός χρόνος χωρίς καμία προσπάθεια για walkthrough και ενώ έχω τουλάχιστον άλλα 14 puzzles να λύσω, χωρίς να μετρήσω τα bonus που ξεκλειδώνονται μετά. Διόλου άσχημα για ένα παιχνίδι που έχει εντελώς μινιμαλιστικό καλλιτεχνικό τρόπο και επιφανειακά μονοδιάστατο gameplay! Η, δε, φύση του παιχνιδιού επιτρέπει να μπει κάποιος για να προσπαθήσει κάποιο γρίφο και να το αφήσει μετά από 20 λεπτά. Ορισμένες φορές μάλιστα αυτό ενδείκνυται, ειδικά όταν πρόκειται για αναλαμπές μακριά από το PC.
Πολλές φορές η απλότητα έχει αναδειχθεί ως το πρωτεύον στοιχείο για μία πετυχημένη συνταγή. Από ένα riff των AC/DC μέχρι την πιο απλή κατασκευή, σχεδόν πάντα ισχύει το ρητό «όσο λιγότερα, τόσο το καλύτερο». Το Sokobond ακολουθεί αυτή τη συνταγή κατά γράμμα. Απλοί χημικοί κανόνες υπαγορεύουν τα puzzles του παιχνιδιού, χωρίς όμως να απαιτείται η γνώση τους για να καταφέρουμε να λύσουμε το παιχνίδι. Για μένα το Sokobond, σίγουρα αντιπροσωπεύει περισσότερα. Αναδεικνύει την απλότητα μία επιστημονικής αρχής αλλά και την επίπονη δυσκολία στο να φτάσεις σε έναν απλό στόχο. Παρόλα αυτά, και πέραν των φιλοσοφικών αναζητήσεων του υπογράφοντος, το Sokobond ως ένα puzzle game κρίνεται χορταστικότατο και σίγουρα κάτι που συνιστώ ανεπιφύλακτα έστω και για σφηνάκια!
{youtube}wRfGyvqNAt0{/youtube}
Pros
- Πανέξυπνο, μινιμαλιστικό puzzle game
- Value-for-money για την τιμή του και τη διάρκειά του
- Μαθαίνει 2-3 πράγματα στον παίκτη χωρίς να προσπαθεί να διδάξει
Όχι και βαρετή η Χημεία!!!!
Προσωπικά συμφωνώ. Ο κολλητός μου ούτε να την ακούσει δε θέλει. 😉
Η χημεία και οι εφαρμογές της, είναι οι καλύτεροί μας φίλοι σε αυτή τη ζωή 🙂
Μήπως σκεφτόσουν ΒΙΟχημεία?
(τρολολολ) 🙂
Να σημειωθει οτι η ιδεα του συνδιασμου sokoban και χημειας προυπαρχει εδω και καμποσα χρονια σε καποιο παιχνιδι του λινουξ…
(δεν θυμαμαι τωρα ονομα, αλλα θυμαμαι οτι το παιζα στο λυκειο (πανε 5-6 χρονια δηλαδης) και αν θυμαμαι καλα παιζει να ηταν και στο βασικο πακετο games του kde στο debian)