STAR WARS: BATTLEFRONT
Δέκα χρόνια έχουν περάσει από τo Battlefront II, και η αναμονή για ένα νέο παιχνίδι της σειράς ήταν ιδιαίτερα μεγάλη, ειδικά μετά τις αποτυχημένες απόπειρες για το Battlefront ΙΙΙ από την Free Radical Design. Η ανακοίνωση ότι η ΕΑ έδωσε το πράσινο φως για τη δημιουργία ενός καινούργιου Battlefront, γέμισε αρχικώς με προσμονή και μετέπειτα με ανησυχία τους φίλους της σειράς. Και αναφερόμαστε σε ανησυχία διότι από τη διάδοση πληροφορίων πριν από την κυκλοφορία του παιχνιδιού είχαμε αρχίσει να καταλαβαίνουμε ότι το καινούργιο Battlefront δεν θα ήταν συνέχεια της γνωστής σειράς, αλλά μία de novo προσπάθεια της DICE πάνω στο franchise. Ίσως το teaser text να αδικεί το παιχνίδι και κυρίως τη σειρά Star Wars Battlefront, το πρώτο παιχνίδι της οποίας βγήκε στο (μακρινό πλέον) 2004, καθώς πλέον λίγες συγκρίσεις μπορούν να υπάρξουν. Εν τέλει, όμως, τι είναι το Battlefront; Σε αυτό το ερώτημα κληθήκαμε να απαντήσουμε και σας παρουσιάζουμε τη γνώμη μας παρακάτω.
Το Battlefront (SW:BF) είναι ένα shooter με δυνατότητα εναλλαγής μεταξύ first-person και third-person. Χρονικά τοποθετείται κατά τη διάρκεια των επεισοδίων της αυθεντικής τριλογίας Star Wars, δηλαδή μεταξύ του A New Hope και του Return of the Jedi. Βέβαια με τον ορισμό «τοποθετείται» αντιμετωπίζουμε ένα παράδοξο, και αυτό διότι το SW:BF δεν έχει αυτοτελές single-player mode! Το παιχνίδι δανείζεται τοποθεσίες και μάχες από την original (και μοναδική τίμια της καρδιάς μας) τριλογία της πιο γνωστής space-opera, πράγμα που δεν μπορεί να προκαλεί εντύπωση αν συνδυαστεί με το γεγονός ότι η χρονική συνέχειά της θα έρθει στη μεγάλη οθόνη σε κάτι λιγότερο από μήνα. Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με ένα arena shooter στα πρότυπα που χάραξαν οι πατέρες Unreal Tournament και Quake, με λίγο πάντρεμα από τους μηχανισμούς των Battlefield μέσα στην καρδιά του Star Wars.
Όπως αναφέραμε η single-player campaign (ή οποιαδήποτε έκφανση που να μοιάζει στο ελάχιστο με αυτήν) δεν υπάρχει. Αντ’ αυτής, έχουμε τη δυνατότητα να παίξουμε το tutorial, μερικές μεγάλες μάχες (έναντι της ΑΙ ή φίλου) και το invasion mode (το οποίο μπορεί να ολοκληρωθεί και σε co-op). Κατά τη γνώμη μας, η απόφαση αυτή είναι δίκοπο μαχαίρι. Από τη μία μεριά είναι δύσκολο να τοποθετήσει κάποιος μία ξεχωριστή ιστορία στην ήδη γεμάτη τριλογία των επεισοδίων IV-VI. Επιπλέον, σε πολλά shooters η campaign έχει καταντήσει να είναι κάτι τετριμμένο (ακόμη και στα αδερφά-Battlefield), μέχρι ο παίκτης να μπει στο ρυθμό του multiplayer. Παρόλα αυτά δεν παύει να είναι μία κίνηση φάουλ που αποτελεί ένδειξη ότι οι πόροι αφοσιώθηκαν αλλού (multiplayer) ή απλώς δεν υπήρξε ενδιαφέρον για κάτι περισσότερο από ένα αξιοπρεπές release πριν την κυκλοφορία του The Force Awakens. Οι αποστολές co-op δεν έχουν ιδιαίτερη αντοχή στο χρόνο, πέραν του στόχου να ολοκληρωθούν στο Master επίπεδο δυσκολίας (το τρίτο δυσκολότερο δηλαδή) και να βρεθούν όλα τα hidden διαμαντάκια σε κάθε πίστα (πέντε ανά level). Μετά από αυτά, ο παίκτης μπορεί να στραφεί μόνο στο multiplayer, αν δεν το έχει ήδη κάνει.
Στο multiplayer κομμάτι έχουμε να κάνουμε με διαφορετικές μάχες μεταξύ 6-40 ατόμων, αναλόγως το mode. Καθώς έχουμε να κάνουμε με Star Wars, μπορούμε να παίξουμε μόνο ως μέρος ενός από τα δύο factions: Rebels ή Imperials. Βρήκαμε κατά τη διάρκεια της ενασχόλησής μας ότι οι Rebels έχουν ένα αισθητό πλεονέκτημα στις περισσότερες multiplayer πίστες, με μοναδικές εξαιρέσεις αυτές που διαδραματίζονται σε χιόνια. Αυτό συμβαίνει διότι οι Rebels φέρουν στολή παραλλαγής αναλόγως την πίστα (πράσινα στην πίστα με τα δάση του Endor, καφέ/κίτρινα στο Tattoine) ενώ οι Imperials φοράνε την κλασσική άσπρη στολή τους. Κάθε πράξη που κάνουμε κατά τη διάρκεια των μαχών χρεώνεται με πόντους, με το τελικό άθροισμα να διαιρείται με το 10 και να καταλήγει στο πορτοφόλι μας. Αυτά τα credits είναι διαθέσιμα για να ξεκλειδώσουμε τα άφθονα blasters τα οποία ξεκλειδώνονται σταδιακά όσο ανεβαίνουμε level. Τα blaster διαφέρουν στις ιδιότητες (rate of fire, range, damage) με αυτά που ξεκλειδώνονται προς το τέλος να είναι πολύ πιο δυνατά και προτιμητέα από αυτά που υπάρχουν διαθέσιμα εξαρχής, σε σημείο που τα κάνει unbalanced. Άλλα στοιχεία του παιχνιδιού που είναι διαθέσιμα προς αγορά με credits είναι τα διαφορετικά skins, emotes και… οι διαβόητες κάρτες.
Οι κάρτες στο SW:BF είναι πρακτικά σύντομα power-ups τα οποία μόλις ενεργοποιηθούν μπαίνουν σε cooldown για την επόμενη χρήση. Ο μέγιστος αριθμός καρτών που μπορούμε να κουβαλήσουμε είναι τρεις, δύο κάρτες που είναι κάποιο αντικείμενο (jump pack, χειροβομβίδες τύπου thermal detonators, μη συμβατικά blaster όπλα) και μία κάρτα που τροποποιεί για μικρό χρονικό διάστημα τον τρόπο παιχνιδιού μας (πχ. αλλαγή τύπου πυρομαχικών στο primary blaster μας ή ενεργοποίηση ασπίδας). Υπάρχει δυνατότητα αναβάθμισης των καρτών, η οποία προσφέρει σημαντικά πλεονεκτήματα καθώς μειώνει αισθητά το cooldown της εκάστοτε κάρτας. Μία τέταρτη επιλογή είναι για δυνατά αντικείμενα μίας μόνο χρήσης που μπορούν να βρεθούν μόνο στο χάρτη κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Ο τρόπος με τον οποίο έχουν εισαχθεί οι κάρτες είναι τουλάχιστον άστοχος και τείνουμε να πιστέψουμε ότι περισσότερο εξυπηρετεί/τροποποιεί το gameplay στα μέτρα των κονσολών και του σταυρού του χειριστηρίου παρά οτιδήποτε άλλο. Παρόλα αυτά είναι κάτι που συνηθίζεται.
Φυσικά, για να εξετάσουμε το multiplayer οφείλουμε να κάνουμε μία μικρή παρουσίαση των διαφορετικών modes που το συνιστούν. Έχουμε με τη σειρά:
Blast – Πρόκειται για το κλασσικό Team Deathmatch των arena shooter. Η ομάδα με τα περισσότερα kills κερδίζει.
Cargo – Capture the Flag. Κάθε ομάδα ξεκινάει με 5 cargo στη βάση της και στόχος είναι να κλέψει το cargo της άλλης ομάδας και να το φέρει πίσω στο δικό της. Η πρώτη ομάδα που θα φτάσει στα 10 ή θα έχει τα περισσότερα με το πέρας του χρόνου κερδίζει.
Droid Run – Αντίστοιχο του domination mode. Στόχος είναι ο ταυτόχρονος έλεγχος των τριών droid που βρίσκονται διάσπαρτα (σε σταθερά σημεία) στο χάρτη. Αν μία ομάδα καταφέρει να κρατήσει και τα τρία για πάνω από 20 δευτερόλεπτα κερδίζει τη μάχη αυτομάτως.
Drop Zone – Το γνωστό mode από την beta του παιχνιδιού που πραγματοποιήθηκε περίπου δύο μήνες νωρίτερα. Στόχος είναι η διεκδίκηση των drop pods, τα οποία δίνουν ειδικές κάρτες μετά την επιτυχή αιχμαλώτισή τους. Στόχος είναι τα 5 για κάθε ομάδα.
Heroes vs Villains – Κάθε ομάδα έχει τρεις ήρωες και την επίλεκτη φρουρά τους. Σκοπός είναι η εξολόθρευση των αντίπαλων ηρώων. Για τους Rebels οι ήρωες είναι: Luke Skywalker, Leia Skywalker και Han Solo, ενώ για τους Imperials: Darth Vader, Emperor Palpatine και Boba Fett. Όπως είναι φυσικό κάθε ήρωες έχει τις δικές του ικανότητες και το δικό του ρόλο στην ομάδα (Luke/Vader – melee, Solo/Fett – ranged, Leia/Emperor – support). Θεωρητικά μετά από κάθε γύρο (στόχος είναι οι 5 νίκες), οι ρόλοι των παικτών εναλλάσσονται, κάτι που δεν είδαμε στην πράξη.
Hero Hunt – Ίσως το πιο broken mode του παιχνιδιού. Ένας παίκτης είναι ο ήρωας με τους υπόλοιπους παίκτες να είναι απλοί στρατιώτες που προσπαθούν να εξοντώσουν τον ήρωα. Όποιος νικήσει τον ήρωα, παίρνει τα σκήπτρα κ.ό.κ. Ο παίκτης με τα περισσότερα kills στο τέλος του παιχνιδιού κερδίζει. Το ζήτημα με το συγκεκριμένο mode, είναι ότι οι ήρωες είναι υπερβολικά δυνατοί με αποτέλεσμα να νιώθουν οι παίκτες εντελώς αδύναμοι χωρίς να έχουν καλές πιθανότητες νίκης. Εξαιρετικά άσχημη υλοποίηση μίας καλής ιδέας.
Fighter Squadron – Το πρώτο από τα μεγάλα modes του παιχνιδιού (20v20) στο οποίο αποκτάμε τον έλεγχο X-Wings, A-Wings, Interceptors ακόμη και του Millenium Falcon. Στη μάχη συμμετέχουν και οχήματα κατευθυνόμενα από την ΑΙ. Ιδιαίτερα διασκεδαστικό mode, το οποίο όμως απαιτεί εξοικείωση των flying mechanics.
Supremacy – Το Supremacy είναι ένα ιδιόμορφο domination mode, όπου συμμετέχουν όλα σχεδόν τα οχήματα (20v20 παίκτες με ιπτάμενα και AT-ST). Στόχος κάθε ομάδας είναι να αιχμαλωτίσει τα capture points και να προχωρήσει σταδιακά προς τη βάση της άλλης ομάδας. Γενικώς από τα πιο χαοτικά modes, οπού πάντα κάτι γίνεται, με το μέσο όρο ζωής για έναν καινούργιο παίκτη να είναι τα 12 δευτερόλεπτα.
Walker Assault – Το υπέρτατο mode του SW:BF όπου όλα τα οχήματα είναι διαθέσιμα. Στόχος είναι η κατατρόπωση των ΑΤ-ΑΤ από τους Rebels, και η προστασία τους από τους Imperials, όπως ακριβώς έγινε στη μάχη του Hoth (η οποία φιγουράρει και στο παιχνίδι). Συνδυάζει το supremacy με ένα περισσότερο objective-focused τρόπο παιχνιδιού.
Οι εντυπώσεις που προκαλούνται από την ενασχόληση του παίκτη με το Battlefront είναι μικτές. Από τη μία μεριά δεν μπορεί κάποιος παρά να θαυμάσει την πραγματικά αξιέπαινη δουλειά που έχει κάνει η DICE στον τομέα των γραφικών. Η Frostbyte engine κεντάει, με κάθε τοπίο να έχει εκπληκτική λεπτομέρεια. Ο τεχνικός τομέας του παιχνιδιού θα είναι σημείο αναφοράς στα γραφικά για τις κυκλοφορίες τουλάχιστον του επόμενου έτους, όπου θα δούμε να βγαίνουν και τα πρώτα παιχνίδια σε DX12 (με πρώτο το Deus Ex: Mankind Divided να έρχεται κατά νου). Δεν είναι πολλά αυτά που μπορούμε να περιγράψουμε για το επίτευγμα που έχουν κάνει στα γραφικά, καθώς τα screenshots αδικούν κατάφορα το παιχνίδι, δεδομένου ότι είναι downsampled. Όλα αυτά δεν έχουν τρομερό αντίκτυπο στις αποδόσεις του παιχνιδιού, πράγμα που φαίνεται και στα πρώτα benchmarks. Η Frostbyte είναι μία καλοδουλεμένη μηχανή, η οποία έχει υποστεί εξαιρετικό optimization, απόρροια του ότι η τελευταία υλοποίησή της έχει χρησιμοποιηθεί σε τουλάχιστον 3 πρόσφατους τίτλους της ΕΑ (Dragon Age: Inquisition, Battlefield 4, Battlefield: Hardline). Οφείλουμε να τονίσουμε σε αυτό το σημείο ότι οι χρήστες με AMD GPU οφείλουν να προσέξουν ποιους drivers έχουν, καθώς οι Catalyst 15.10 και μετά καθώς και οι καινούργιοι Crimson παρουσιάζουν πρόβλημα rendering σε μία συγκεκριμένη πίστα (το πρόβλημα έχει λυθεί με τους beta Crimson, που κυκλοφόρησαν πριν 2 ημέρες). Όσοι χρήστες δεν θέλουν να βάλουν ακόμη τους beta Crimson, μπορούν να κάνουν rollback στους Catalyst 15.9.
Αφού ξεπεράσει το «σοκ» της οπτικής πανδαισίας του παιχνιδιού ο παίκτης έρχεται αντιμέτωπος με μία αρκετά επώδυνη αλήθεια. Το παιχνίδι φαντάζει αρκετά «κενό» και «λίγο». Κενό από την άποψη ότι του λείπει η ιδιαίτερη ταυτότητα που θα το κάνει να ξεχωρίσει. Είναι φανερή η απόπειρα να μην φτιαχτεί ένα Battlefield in Space, με αποτέλεσμα να προσπαθεί να αντιγράψει σε μεγάλο βαθμό τα κλασσικά arena shooters, όπως έχουμε ήδη αναφέρει. Από τη μία αυτό είναι θετικό, από την άλλη το SW:BF δεν έχει αυτήν την «τρέλα» που χαρακτήριζε τα Unreal Tournament και Quake. Φτάνουμε, δε, στο παράδοξο αναλόγως την πίστα να τρέχουμε σε φρενήρεις ρυθμούς πέρα-δώθε να καταφέρνουμε να κάνουμε ένα kill, αλλά αυτομάτως να χάνουμε, καθώς η αντοχή μας δεν είναι και ιδιαίτερα μεγάλη. Ρεαλιστικά μόνο σε λίγα παιχνίδια είδαμε παίκτη να έχει πάνω από 1.5 kill/death ratio, και αυτό οφειλόταν κυρίως στο ότι χρησιμοποιούσε καλό συνδυασμό αναβαθμισμένων καρτών (και κουβαλούσε το υπερβολικά δυνατό DL-44 blaster), παρά στην ικανότητα του ίδιου του παίκτη. Επομένως, το παιχνίδι κατά κύριο λόγο επιβραβεύει το «μπούγιο, γιούργια και σας φάγαμε» παρά στον ίδιο τον παίκτη ως μονάδα.
Τα προβλήματα βέβαια δεν σταματούν εδώ. Χαρακτηρίζουμε το SW:BF ως «λίγο» διότι παρά την ιδιαίτερα υψηλή τιμή του (60€ με το season pass να κοστίζει άλλα 40€), δεν προσφέρει πληθώρα διαφορετικών επιπέδων όπως έκαναν άλλα FPS (ή όπως αναμένουμε να κάνει το επερχόμενο Unreal Tournament). Στην πραγματικότητα όλα τα modes ανακυκλώνουν σταθερά 5-6 πίστες το καθένα. Φυσικά θα πάρει αρκετό καιρό προτού κάποιος μάθει κάθε πιθανή λεπτομέρεια κάθε πίστας ώστε να την εκμεταλλεύεται στο έπακρο, αλλά δεν παύει ο αριθμός αυτός να είναι ιδιαίτερα χαμηλός. Η ΕΑ θα προσφέρει βέβαια τις επόμενες μέρες 2 επιπλέον πίστες υπό τη μορφή free DLC (Battle of Jakku), αλλά η τακτική τιμολόγησης της εταιρείας είναι για άλλη μία φορά κατακριτέα.
Τέλος, θεωρούμε ότι υπάρχουν μερικά προβληματάκια στο matchmaking. Για να είμαστε πιο σαφείς, το παιχνίδι κάνει συνήθως μία μίξη παικτών που έχουν προχωρήσει αρκετά σε level με παίκτες που έχουν πρόσβαση σε ελάχιστο εξοπλισμό. Αυτό καθιστά την εμπειρία των δευτέρων ιδιαίτερα εξοντωτική, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά. Επιπλέον δεν ήταν λίγες οι φορές που ως party των 4-6 ατόμων είχαμε δυσκολία να βρούμε ένα game mode που να μπορέσει να μας εντάξει και τους 4 στην ίδια ομάδα και να βρει αντιπάλους γρήγορα, ώστε να ξεκινήσουμε το παιχνίδι. Ειδικά η τελευταία κατάσταση είναι ιδιαίτερα περίεργη καθώς στατιστικές φαίνεται ότι δείχνουν πώς σε ώρες υψηλής κίνησης οι ταυτόχρονοι χρήστες μπορεί να φτάσουν μέχρι και τους 30 χιλιάδες. Επιπλέον προβλήματα προκαλεί και το στριφνό main menu interface του παιχνιδιού, όπου κανείς δεν γνωρίζει πότε έχει στείλει πρόσκληση για να ενταχθεί κάποιος στο party του. Παρατηρήσαμε, δε, και το φαινόμενο ενώ ήμαστε partner με κάποιον, αυτός να σταματάει να υφίσταται ως τέτοιος κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Τέτοια περίεργα bugs, οδηγούν σε μία στριφνή εμπειρία, και χαλάει το κατά τα άλλα διασκεδαστικό shooting κομμάτι του παιχνιδιού.
Όταν ήρθε η ώρα να βάλουμε κάτω το τεφτέρι και να δούμε εν τέλει ποια βαθμολογία μπορεί να αντικατοπτρίσει σωστά το Battlefront, βρεθήκαμε διχασμένοι. Από τη μία πλευρά έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι που είναι τεχνικώς άρτιο και προσεγμένο στην παραμικρή λεπτομέρεια σε αυτόν τον τομέα. Από την άλλη, το παιχνίδι αφήνει ένα αίσθημα ότι κάτι του λείπει, ειδικά όσο περισσότερο ασχολείται κάποιος μαζί του. Αυτό το «κάτι» είναι που το τοποθετεί σε μία περίεργη θέση. Τελικώς, το Battlefront είναι ένα αξιοπρεπέστατο shooter χωρίς όμως να έχει αυτό το κάτι μαγικό που θα το κάνει να το ξεχωρίσει σε σχέση με τα υπόλοιπα εδραιωμένα FPS της αγοράς, με ένα σίγουρο κοινό-στόχο να είναι οι fans των Star Wars. Πιθανότατα οι φίλοι που έχουν επενδύσει πολλές ώρες στο Battlefield να μην βρουν κάτι που να τους ιντριγκάρει στην καινούργια προσπάθεια της DICE. Εάν παρόλα αυτά παραβλέψετε τις παρατυπίες του παιχνιδιού, θα σας ανταμείψει με αρκετές και χορταστικές ώρες shooting.
System Specs: AMD FX-8370 8-core @4.01 GHz/ 16GB RAM/ Crucial SSD 512 GB/ Radeon R290/ Win7 64-bit
Το Star Wars: Battlefront εισάγεται στην Ελλάδα από την CD Media, την οποία ευχαριστούμε θερμά για την παραχώρηση του review κωδικού.
{youtube}qzVBqBosf5w{/youtube}
Pros
- Ίσως το τεχνικά αρτιότερο παιχνίδι στον τομέα των γραφικών αυτήν τη στιγμή.
- Άφθονες ώρες ενασχόλησης στο multiplayer.
- Είναι Star Wars.
Cons
- Απουσία single-player.
- Πολύ κακή σχέση ποικιλίας levels και κόστους παιχνιδιού.
- Κακό matchmaking system.
- Μη ισορροπημένα όπλα, καθιστούν μονόδρομο τη χρήση μεταξύ δύο, το πολύ τριών, αξιόπιστων επιλογών.
- Έχει λίγη από τη μαγεία του Star Wars, αλλά δεν είναι το ίδιο κάτι το ξεχωριστό.
- Οι πιστοί οπαδοί του Battlefield 4, ίσως να μην βρουν κάτι το ενδιαφέρον εδώ.
Δίκαιο και σωστό review. Σίγουρα το Star Wars franchise μετράει πολύ ως πόλος έλξης, αλλά και το παιχνίδι παρά τις αδυναμίες του δεν παύει να είναι πολύ διασκεδαστικό, ειδικά με παρέα!
Αυτό ακριβώς. Με παρέα είναι ιδιαίτερα διασκεδαστικό, από την άλλη αν έχες καλή παρέα κάνεις τα πάντα. 😉
Θα στρώσει πιστεύω σιγά-σιγά και θα γίνει πιο ισορροπημένο με τα patches. Πάντως το UI του “φωνάζει” κονσόλα.
Προβοκάτσια! Καταγγέλλω τον υπογράφοντα για δημιουργία λανθασμένων εντυπώσεων! Παραθέτει εικόνα όπου φαίνομαι τρίτος στο σκορ, κάτι που δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα αφού στο 96,666% των παιχνιδιών είμαι πρώτος, ή τουλάχιστον πάνω από τον υπογράφοντα! Ντροπή!
:p
Η αλήθεια: ο υπογράφων κάνει ντου μπροστά, μειώνει την υγεία των αντιπάλων κάτω από το μισό, ενώ ο καταγγέλων ως κλασσικός leecher τρέχει πίσω από τον ώμο του πρώτου, περιμένοντας να ψοφήσει και μετά να τσιμπήσει τα kills. Tru story, έχω τουλάχιστον 4 μάρτυρες. Φιλάκια :* :p
Πιστός οπαδός του Battlefield, αναφέρω πως έχω κολλήσει 😀 Ωραίος Παύλο. Α, όχι “Ισως το αρτιότερο τεχνικά παιχνίδι”, αλλά “Mακράν!”.
Οι αναγνώστες μας έχουν πάρα πολλούς λόγους να μας κατηγορήσουν ως “απόλυτους, κομπλεξικούς purists”. Ας μην τους δώσουμε άλλον έναν. 😀 Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι πάρα πολύ να σκεφτώ τίτλο που αυτήν τη στιγμή να είναι καλύτερος στον τομέα των γραφικών.
Καλά ότι η frostbite δεν έχει ανταγωνισμό στον οπτικοακουστικό τομέα, δεν τίθεται θέμα. Κι αφού κατάφεραν να στρώσουν το BF4 με το levolution, το γενικότερο destruction και τις τεράστιες πίστες, θα ήταν λίγο fail να είχαν θέμα εδώ. Ευτυχώς κάνανε παπάδες.
Κάτι που θα ήθελα πάντως να δω να βελτιώνεται, είναι το squad σύστημα. Άντε τα tokens/κάρτες ήρθαν για να μείνουν. Αυτό με το partner είναι όπως στη μπέτα ε; Ι mean, να μπαίνεις με παρέα 3-4 άτομα, να διαλέγεις partner και να κάνεις spawn μόνο πάνω του. Έπρεπε να το έχουν τελείως ανοιχτό αν υπάρχει δημιουργημένη ομάδα από πριν, να κάνουν όλοι spawn σε όποιο μέλος της squad θέλουν.
Ωραίο ρηβιού πάντως. Σε ένα ευαίσθητο θέμα όπως το SW, φαντάζει δύσκολο να μη σε παρασύρει το hype ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΕΙ ΜΠΟΜΠΑ ΦΕΤΤ, ούτε το αιώνιο μίσος επειδή περίμενες πολλά περισσότερα.
Η λογική λέει πως το “πλήρες πακέτο” (με όλα τα μελλοντικά DLC, συν τα όποια patches/game modes/levels βγουν μέχρι το “τέλος”) θα αξίζει τον κόπο και με το παραπάνω. Υπάρχει ένα θέμα βέβαια όταν το αρχικό game είναι λειψό και πρέπει να σκάσεις 100+ ευρώ για το πακέτο game+season pass.
Σίγουρη αγορά GOTY Edition στα τέλη του 2016 :Ρ