Γιατί λιώνουμε στο FOOTBALL MANAGER?
Έτος 2020. Ο Λιονέλ Μέσι στην ηλικία των 33 ετών πλέον και έχοντας σπάσει ό,τι ποδοσφαιρικό ρεκόρ υπάρχει, παίρνει την απόφαση να αποχωρήσει από τη Μπαρτσελόνα. Ταυτόχρονα ο ΠΑΟΚ ανήκει πλέον στην ελίτ των Ευρωπαϊκών clubs. Ο Αργεντίνος αυτοπροτείνεται στον δικέφαλο αετό. Ο Λίο όμως τρώει άκυρο καθώς… δεν χωράει σε αυτόν τον ΠΑΟΚ που φέτος πάει για να χτυπίσει το Τσου Λου με μέσο όρο ηλικίας παικτών τα 24 χρόνια. Το παράπανω σενάριο αρκεί από μόνο του για να απαντήσει στην ερώτηση: Γιατί λιώνουμε στο Manager;
Δε ξέρω κατά πόσο μπορεί να θεωρηθεί παιχνίδι το FM. Προσωπικά θα έλεγα πως ο καλύτερος όρος για να χαρακτηριστεί είναι: εργαλείο διασκέδασης. Κάθε χρόνο ρουφάει ατελείωτες ώρες από τη ζωή μας και για κάποιους από εμάς είναι το πιο σκληρό ναρκωτικό. Γιατί όμως έχει φτάσει σε αυτό το σημείο;
Ως γνήσιοι Ελληναράδες έχουμε μάθει ήδη από τα πρώτα έτη της ζωής μας πως εφόσον είμαστε άντρες και φοράμε παντελόνια πρέπει να έχουμε και “προπονητική” άποψη. Ναι εμείς πρέπει να είμαστε αυτοί που ξέρουν ποια αλλαγή πρέπει να κάνει ο κόουτς της ομάδας που αγαπάμε, σε ποιο λεπτό, ποιο σύστημα πρέπει να ακολουθήσει η ομάδα για να φτάσει στη νίκη κλπ κλπ. Έτσι λοιπόν το FM δίνει σε όλους εμάς τους “προπονητές της εξέδρας” την ευκαιρία να δείξουμε πως δεν είμαστε μόνο λόγια του αέρα αλλά ξέρουμε τι μας γίνεται.
Μέσα από το FM έχουμε την δυνατότητα να δούμε την αγαπημένη μας ομάδα να κατακτά τον τίτλο που ονειρευόμαστε χρόνια. Να αποκτά τον αγαπημένο μας ποδοσφαιριστή, να ρίχνει την πεντάρα στον πιο μισητό αντίπαλο. Και αυτά βέβαια είναι στο δικό μας χέρι να τα καταφέρουμε. Τα κίνητρα είναι βγαλμένα από την πραγματική ποδοσφαιρική φάση της ομάδας μας. Μεταφέρουμε την πραγματικότητα ingame και αυτό είναι που έχει ως στόχο κάθε simulation game. Το FM σε αυτό το σημείο τα καταφέρνει σε απερίγραπτα μεγάλο βαθμό.
Η ηδονή που θα νιώσεις όταν θα φύγεις από την έδρα του πιο μισητού σου αντιπάλου με ένα μεγάλο διπλό αγγίζει αυτή που θα ένιωθες σε μια real-life αντίστοιχη στιγμή. Η ικανοποίηση της κατάκτησης ενός τίτλου και τα μηνύματα αγάπης από την διοίκηση και τους οπαδούς σε κάνουν να ξεχνάς τις άπειρες ώρες που σπατάλησες για ψάξιμο στη μεταγραφική περίοδο και είναι η στιγμή που λες: Αυτό ήταν, άξιζαν οι ώρες, είμαστε εμείς, εμείς σηκώνουμε την κούπα. Όταν θα φτάσει η ομαδούλα που ανέλαβες εδώ και πολλές σεζόν, να βγαίνει στα Ευρωπαϊκά σαλόνια η συγκίνηση είναι τόσο έντονη που σε κάνει να αναρωτιέσαι μήπως είσαι προβληματικός που βγάζεις τόσο έντονα συναισθήματα με ένα παιχνίδι.
Φυσικά, πολλοί από εμάς όταν ήμασταν πιτσιρικάδες στο δημοτικό και μας ρωτούσαν ποια αγαπάμε, η πρώτη απάντηση που δίναμε ήταν η… μπάλα! Προσωπικά τότε αγαπούσα το να παίζω μπάλα, αφού όμως το μαγικό μου ταλέντο στο… αυτογκόλ δε συγκίνησε κανέναν μάνατζερ περιορίστηκα στην παρακολούθηση. Όμως όποιος αγαπάει ψάχνεται. Ποτέ δε του φτάνει αυτό που έχει. Θέλει το κάτι παραπάνω. Στην περίπτωση μας ναι… δε ντρέπομαι να το πω: Θέλω να ξέρω που έπαιζε τα προηγούμενα χρόνια, πόσα γκολ έβαλε, πόσες συμμετοχές είχε και πότε γεννήθηκε ο βασικός ST της εθνικής Σιγκαπούρης. Ναι είμαι αρρωστάκι. Όλα αυτά λοιπόν και πολλά, πάρα πολλά περισσότερα μας τα προσφέρει στο πιάτο το FM με μία database απίστευτη, τεράστια, ψαγμένη, έτοιμο εργαλείο προς χρήση από επαγγελματικούς συλλόγους που σε κάνει να αναρωτιέσαι πως μετά από τρεις ολόκληρους μήνες μεταγγραφικό ψάξιμο, δε κατάφερε φέτος ο ΠΑΟΚ να βρει δεκάρι.
Αγοράζοντας ένα παιχνίδι κάνεις στην ουσία μία επένδυση. Δίνεις κάποιο χρηματικό ποσό με σκοπό να σου προσφέρει διασκέδαση και ικανοποίηση. Όσο πιο μεγάλο βάθος χρόνου έχει αυτή η διασκέδαση τόσο πιο πολύ αξία είχαν τα χρήματα που δαπάνησες για την αγορά. Άλλος ένας τομέας στον οποίο το Football Manager ανταμείβει τον παίκτη. Μπορείς να παίξεις με την ομάδα σου στην Ελλάδα, στην Αγγλία, στην Ισπανία κλπ. Να δοκιμάσεις να φτάσεις μια ομάδα από το ερασιτεχνικό επίπεδο σε αυτό της Ευρωπαϊκής καταξίωσης. Να πάρεις γεύση από πρωταθλήματα από όλον τον πλανήτη. Να παίξεις με διαφορετικές tactics και και και… Υπάρχει τίποτα άλλο που να φτάνει το value for money του FM;
Ναι ξέρω πως δεν έχει γραφικά, πως όταν παίζουμε κλείνουμε τελείως τον ήχο και βάζουμε από πίσω μουσικούλα και πως κάνουμε μόνο κλικ εδώ και εκεί και τίποτα παραπάνω για σας που δεν έχετε πέσει στο λούκι του. Θυμάμαι την μάνα μου να μου λέει πως κάθομαι και τρώω τον χρόνο μου βλέποντας δέκα οθόνες, χωρίς να παίζω. Τον πατέρα μου, επίσης κολλημένο με την μπάλα, να μη μπορεί να καταλάβει τη μαγεία του FM. Τον αδερφό μου να αναρωτιέται γιατί το καινούργιο μας mouse βρέθηκε να κρέμεται από τη σκισμένη σήτα του παραθύρου όταν η οθόνη έγραφε: “PAOK fire Nikos Tsok”. Όπως αυτοί έτσι και πολλοί άλλοι μπορεί να πάρετε ως υπερβολικά τα παραπάνω αλλά σίγουρα θα υπάρχουν και πολλοί που θα με νιώθουν… Αυτοί που έχουν βυθιστεί σε απίστευτες, γεμάτες διαφορετικότητα και συγκινήσεις σαιζόν των Manager Games.
Οφτοπικ
Κοίτα, η αλήθεια είναι πως σαν υπότιτλος του FM θα μπορούσε να μπεί άνετα κάτι του στύλ “Σας κλείνουμε (σ)το σπίτι”. Αλήθεια, γιατί σε απολύσανε; Αυτογκόλ τίτλου;
Ον τόπικ
Αγαπητοί συναναγνώσται, μια νέα μεγάλη πένα γεννάται. Εύγε! Λατρεύω να σε διαβάζω ρε αδελφέ!
τωρα εχω δυο επιλογες: η να κατσω να γραψω τι σημαινει για μενα το cm/fm, τα γιατι, τα πως, τα πότε, τι δικαιολογιες εβρισκα/βρισκω για να αποφυγω υπερτιμημενα πραγματα οπως ραντεβου, δουλειες, υποχρεωσεις για “εναν-αγωνα-ακομα”, τις χαρες, τις πικρες, τις επικες δυναστειες σε ομαδες – χωριά κλπ κλπ κλπ…
ευτυχως ομως, για ολους σας θ ακολουθησω την δευτερη επιλογη μου. 2 λεξουλες:
ΣΕ ΝΙΩΘΩ.
Πατάω πάνω σε αυτό που είπε ο Brother Bruce, και θα πω τι σημαίνει για εμένα το FM: τρία τέταρτα στήσιμο της παρέας από το κολλητό μου, όταν το ραντεβού ήταν κάτω από την πόρτα της πολυκατοικίας του! Αθάνατες εποχές….
Εγώ ποτέ δεν άγγιξα αυτόν τον δαίμονα! 😀
Αν καθήσουμε ο καθένας μας να γράψει FMικές real rife ιστορίες χρειαζόμαστε όλοκληρο πόρταλ μόνο για αυτό. Ο δαίμονας αυτός που ακούει στο όνομα FM (πλέον) έχει δώσει διαζύγια, χωρισμούς, τραυματισμούς κλπ κλπ κλπ. Είναι καταπλητικό αυτό που συμβαίνει με το μάνατζερ. Υπάρχουν φίλοι που λένε “ρε μλκ κοίτα οι κολλημένοι παίζουν όλη μέρα wow”…. που να ξέρανε τα γατάκια του wow ;);)
Σε ευχαριστώ ρε φραπεδάρα. Ειδικά τώρα στην αρχή είναι πολύ ξεχωριστό να διαβάζω τέτοια σχόλια! 🙂
ρε φιλε, ισως καποια μερα ποσταρω φωτό. υπαρχουν. πασχα ανημερα, εγω κι ο κουνιαδος μου (να ναι καλα το παληκαρι, αυτος μου εμαθε pc και cm) ειμαστε στον κηπο για ψησιμο – σουβλισμα.. κι εχουμε παρει και μηχανισμο που γυριζει αυτοματα τη σουβλα ταχα για να μην κουραζομαστε..
κι ετσι κατεβαζουμε απ το μπαλκονι του 2ου οροφου μπαλαντεζα, πολυμπριζα, και στηνουμε το λαπτοπ του στο καπω ενος αυτοκινητου και ξεσκιζομαστε στο ηρωικο, μεγαλειωδες cm 96/97 E…
φανταζεσαι τωρα σκηνικο: οταν επαιζε ματς ο ενας, ο αλλος γυρναγε τα κοψιδια και τις λουκανικουμπες….
οπως καταλαβαινεις, εκεινη τη χρονια δε χορτασε ο λαος… ολα καρβουνο… 😀
Μπρους, απλώς ήθελα να υποβάλλω ταπεινά τα σέβη μου και να σου δώσω Καψαλοπουλάδα Α’ Κατηγορίας 🙂
Οι μανατζεράδες σε νιώθουμε φίλε Τσοκ! Οι άλλοι πάντα θα απορούν μαζί μας και με το κόλλημα μας αλλά εμείς ξέρουμε πως είναι!
Δεν ασχολήθηκα ποτέ με το fm και δε νομίζω να το κάνω αλλά το άρθρο μου άρεσε πάρα πολύ.Νίκο γράφεις πολύ ωραία ρε φίλε!Καλή συνέχεια!
Ευχαριστώ ρε αγορίνα μου! Χίλια ευχαριστώ. Βέβαια ποτέ δεν είναι αργά να καταστρέψεις τη ζωή σου… Τώρα που έρχετε το FM 14 στα σύντομα ευκαιρία είναι ;);)
Το FM (CM για τους παλιούς) μοιάζει με σεξουαλικό φετίχ το οποίο δε μπορεί να εξηγηθεί με λόγια σε αυτούς που δεν το “νιώθουν”. Αν δε νιώσεις μόνος σου τη γλυκιά απελευθέρωση ενός γκολ-τίτλου στο 90′, αν δεν σπάσεις το ποντίκι σου για μια χαμένη ευκαιρία που φέρνει την ομάδα σου στη Β’ Εθνική, αν δεν πανηγυρίσεις όρθιος μια νίκη εναντίον της αχάριστης πρώην ομάδας σου, δε θα μπορέσεις ποτέ να καταλάβεις τι σημαίνει FM για τους πιστούς του. Ωραίο κείμενο Νίκο, με έκανες να αναπολήσω θριάμβους και ξεφτίλες του προπονητικού μου παρελθόντος!
Άστα αυτά Άλεξ και μίλα καθαρά : Τί της έκανες με το ποντίκι και τις συλλεκτικές κάρτες του Γκέημπ; Γιατί ζει πια στη Γη του Πυρός, σε μετεωρολογικό σταθμό; ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΣΤ’ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΛΕΞ;
Στέφανε περνάω ένα προσωπικό δράμα. Πίστευα οτι είχα βρει το άλλο μου μισό, την ιδανική μου soulmate όταν ξαφνικά άρχισε να διαμαρτύρεται για το japanese love pillow με τη φιγούρα του Gaben που έφερνα πάντοτε μαζί μου. Αν αυτό είναι “ανωμαλία” τότε δε θέλω να είμαι ομαλός κυρά μου!
Σε βρισκώ πολύ σοβαρό, λογικό και μετρημένο, πραγματικά δεν καταλαβαίνω ώρες ώρες τί σκέφτονται οι κοπέλες…
Είναι υπέροχο να ξυπνάς το πρωι να φτιάχνεις φράπα και να λιώνεις στο μάνατζερ οσο αντέχεις, μέχρι να κλείνεις τα μάτια σου και να βλέπεις ανθρωπάκια να τρέχουν πάνω κάτω μέσα σε ενα πράσινο κουτί 🙂
Και συστήματα και άπειρα νούμερα και μελλοντικές μεταγραφές και και και και και… γιατί δεν τα λες όλα?!