REVIEWS

THE DREAM MACHINE- CHAPTER SIX

Χρειάστηκαν τελικά οκτώ ολόκληρα χρόνια για την ολοκλήρωση του ιδιότυπου εφιάλτη της Ονειρομηχανής. Το ταξίδι του Victor Neff ολοκληρώνεται σε ένα παλιομοδίτικο φινάλε, διάρκειας περίπου τριών ωρών, το οποίο «χτίζει» επάνω σε μια θεματική, η οποία δινόταν μόνο με ιδιαίτερα λεπτά υπονοούμενα κατά την διάρκεια της περιπέτειας και το δίχως άλλο, αποτελεί έκφραση των προσωπικών αγωνιών του σχεδιαστικού διδύμου πίσω από το παιχνίδι. Όταν μάλιστα εξετάζουμε μια αφηγηματική τροχιά η οποία ξεκινά και ολοκληρώνεται ουσιαστικά σε εντελώς διαφορετικά σημεία, δεν είναι υπερβολικό να γράψουμε πως το The Dream Machine, αποτελεί ένα άτυπο διαδραστικό ημερολόγιο των ενδόμυχων φόβων και ανασφαλειών των δημιουργών του, σε χρονικό βάθος σχεδόν δεκαετίας.

20170513171105 1Το όνομά μου είναι Λεγεών

Το γεγονός πως το The Dream Machine δεν περιλαμβάνει κανενός είδους σύνοψη των γεγονότων των προηγούμενων επεισοδίων, δημιουργεί πάντοτε σύγχυση στην αρχή κάθε νέου κεφαλαίου του. Ειδικά από το τέταρτο επεισόδιο και μετά, τα πράγματα γίνονται τόσο περίπλοκα, εισάγονται τόσες παράλληλες διαστάσεις ονείρων και υπο-ονείρων που, δεδομένων των καθυστερήσεων μεταξύ της κυκλοφορίας των επεισοδίων, περνάμε παραδοσιακά την πρώτη ώρα τριγυρνώντας ψιλοχαμένοι σε όλες τις διαθέσιμες τοποθεσίες, κάνοντας κλικ στα πάντα και προσπαθώντας να θυμηθούμε αν τα αντικείμενα μπροστά μας τα χρησιμοποιήσαμε στην λύση κάποιου γρίφου προ τριετίας ή αν έχουν νόημα και σκοπό ύπαρξης για το τωρινό επεισόδιο.

Η ατμόσφαιρα του The Dream Machine είναι τέτοια όμως, που πολύ σύντομα ξεπερνάμε τις όποιες αμφιβολίες του παρελθόντος και δινόμαστε ολόψυχα στον φιδογυριστό δρόμο που χαράζεται μπροστά μας. Στο τελευταίο λοιπόν αυτό ο επεισόδιο, ο Victor βρίσκεται αρχικά παγιδευμένος στο Κενό, με τον Δαίμονα Λεγεών να περιπαίζει την κατάντια του. Σύντομα θα βρει τον τρόπο να επιστρέψει (;) στο διαμέρισμά του (;) και από εκεί και πέρα ξεκινά η ξέφρενη και τελική κατάβασή του στο Κέντρο του Ονειροτοπίου, τον παλλόμενο εφιάλτη που απειλεί να καταβροχθίσει την συνείδηση του αγέννητου ακόμη παιδιού του.

20170515020354 1Αστρόπλοια, κενό της καρδιάς.

Ο τρόμος, οι αμφιβολίες και το δέος γύρω από την επικείμενη πατρότητα, αποτελούν ουσιαστικά το αφηγηματικό κέντρο του έκτου κεφαλαίου της Ονειρομηχανής. Ένα ζήτημα που χρησιμοποιείτο περισσότερο σαν σεναριακό εύρημα που θα επέφερε μεγαλύτερη ταύτιση με τον πρωταγωνιστή μας, αποκτά πολύ μεγαλύτερες και πολύ τρομακτικότερες προεκτάσεις. Θα ταξιδέψουμε σε αρκετές τοποθεσίες προηγούμενων επεισοδίων και σε κάθε μια, θα έχουμε την ευκαιρία να συλλέξουμε αντικείμενα τα οποία θα χρειαστούμε προκειμένου να ξεκλειδώσουμε το αίνιγμα του Κέντρου.

Στην πραγματικότητα, ολόκληρο το έκτο κεφάλαιο διαθέτει ένα και μόνο γρίφο, την ανεύρεση όλων των κομματιών του πραγματικού χάρτη του Ονειροτοπίου και την ορθή ανασύνθεση αυτών, προκειμένου να αποκαλυφθεί το μυστικό που συγκρατεί ολόκληρη την ως τώρα ύπαρξη του Viktor. Οι αναμνήσεις, οι αμφιβολίες μπροστά στην επικείμενη ευθύνη της πατρότητας και κάθε ωμός, εγωϊστικός φόβος που μπορεί να βιώσει ένας άνδρας, ξεγυμνώνονται και εκτίθενται στα ανελέητα ψυχεδελικά αντι-φώτα της αβύσσου.

Μετά τον οκτάωρο μαραθώνιο του πέμπτου κεφαλαίου, το φινάλε μου φάνηκε σχετικά σύντομο σε διάρκεια, κάτι που φυσικά, δεν ισχύει. Το σύνολο της δράσης του The Dream Machine τοποθετείται γύρω στις 23-24 ώρες, διάρκεια πραγματικά τεράστια για ένα point and click παιχνίδι περιπέτειας. Οι τρεις ώρες του φινάλε, θυμίζουν παλαιότερα adventures, όπου από ένα σημείο και μετά, οι εξελίξεις και οι αποκαλύψεις είναι ξέφρενες, με ελάχιστους μόνο γρίφους να διακόπτουν την αφηγηματική ροή της κορύφωσης του παιχνιδιού. Το κάργα ψυχεδελικό φινάλε μάλιστα, περιλαμβάνει μια σκηνή φόρο τιμής στην περιβόητη «Stargate Sequence» του ανυπέρβλητου 2001: A Space Odyssey του Δάσκαλου Κιούμπρικ. Χαρακτηρισμοί όπως «Σκληρά ναρκωτικά», «τέρμα τρύπιο» και «υπαρξιακή κόλαση» κρίνονται ως απολύτως εύστοχοι όταν καλούμαστε να περιγράψουμε το κλείσιμο της οκταετούς αυτής ψυχοσωματικής Οδύσσειας.

20170518014036 1Μόνο σκληρά.

Στο σύνολό του, το The Dream Machine είναι ένα από τα πλέον ιδιαίτερα, «πειραγμένα», δύσκολα και αισθητικά ιδιαίτερα παιχνίδια περιπέτειας της τρέχουσας γενιάς. Εάν διέθετε και ψηφιοποιημένη ομιλία (ελληνιστί, speech) προκειμένου να ζωντανεύουν οι χαρακτήρες του, θα προσέλκυε σίγουρα αρκετά μεγαλύτερο κοινό, καθώς η «μουγκαμάρα» με την οποία πλαισιώνεται, ναι μεν αφήνει χώρο στην φαντασία, αλλά στερεί αρκετά από τον εμβαπτισμό μας στα μελαγχολικά του ονειροτόπια. Οι γενναίοι, ας προχωρήσουν άφοβα. H σκοτεινή, αγέννητη καρδιά του Ονείρου περιμένει.

Pros

  • Κλείνει με πολύ ιδιαίτερο τρόπο ένα ταξίδι οκταετίας
  • Με διαφορά το πιο “σκληρό” και σουρεαλιστικό επεισόδιο της σειράς

Cons

  • Σύντομη σχετικά διάρκεια με προηγούμενα επεισόδια
  • Ελάχιστοι πραγματικοί γρίφοι, με τον κεντρικό αυτών να στηρίζεται περισσότερο σε ορισμένες τυχαίες ενέργειες/παρατηρήσεις μας παρά σε προσεκτικά σχεδιασμένη δράση
  • Εκτενής χρήση τοποθεσιών από προηγούμενα επεισόδια (έστω και δικαιολογημένη σεναριακά)
  • Απουσία ηχογραφημένου speech

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 88%

88%

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL