REVIEWS

WARP FRONTIER

Για τη φετινή χρονιά που σιγά-σιγά μας αποχαιρετά, ένα adventure που διέφυγε από το ραντάρ μας είναι το Warp Frontier της Αυστραλιανής Brawsome. Πρόκειται για ένα παιχνίδι που, ομολογουμένως, δεν είχαμε ακούσει παρά ελάχιστα, εξ’ ου και η ενημέρωση της ύπαρξής του ήταν μια ευχάριστη είδηση. Εξάλλου, στο Ragequit.gr αγαπάμε τα κλασικά point ‘n’ click adventures και το Warp Frontier δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη του είδους, κάτι που διόλου δε μας ενόχλησε. Συνεπώς, το κατά πόσο αξίζει να ασχοληθεί κανείς μαζί του έγκειται στο δυσκολότερο κομμάτι που καλείται ένας δημιουργός adventure να υλοποιήσει, αυτών της υπόθεσης και των γρίφων. Εκεί οι εντυπώσεις μας είναι ανάμεικτες.

Το Warp Frontier διαδραματίζεται πολλά χρόνια μετά τη σημερινή εποχή, όπου η ανθρωπότητα πλέον έχει εξελιχθεί σε μεγάλο βαθμό. Βέβαια, προκειμένου να φτάσουμε στο να συμβεί αυτό, προηγήθηκε ένα τεράστιο κατακλυσμιαίο γεγονός, όπου εύλογα του δόθηκε η ονομασία Επαναφορά. Η ένταση του φαινομένου ήταν τόσο έντονη όπου η ανθρωπότητα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Μητέρα Γη και να μετοικίσει σε νέους πλανήτες, δημιουργώντας μια πραγματικότητα ανάλογη του Star Trek – χωρίς τους εξωγήινους. Εκτός αυτού, προκειμένου η ανθρωπότητα να επιβιώσει της νέας τάξης πραγμάτων, με τους πλανήτες να αντικαθιστούν επί της ουσίας την ύπαρξη των χωρών της πάλαι ποτέ κραταιάς Γης, δεν είναι λίγοι αυτοί που καταφεύγουν στο augmentation βασικών οργάνων και λειτουργιών τους. Κάποιοι όμως είναι «αρνητές» της κατάστασης και ένας από αυτούς είναι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας ο Captain Vince Cassini, αστυνομικός της Orbital Police του πλανήτη Cetus. Ο Vince κουβαλάει ένα όχι και τόσο κολακευτικό αλκοολικό παρελθόν, απόρροια του γεγονότος ότι τόσο η γυναίκα του όσο και ο καλύτερος του φίλος κυριολεκτικά χάθηκαν από προσώπου… γαλαξία, ύστερα από ένα καταστροφικό διαπλανητικό πόλεμο.

Ένας καλός πιλότος θα πρέεπι να ξέρει να επιδιορθώνει το σκάφος του. Έστω και με πατέντες.

Τα τελευταία δέκα χρόνια, ο Vince αφιερώνει υπερβολικά πολύ χρόνο στην αναζήτηση τόσο των αγαπημένων του προσώπων όσο και των υπόλοιπων ανθρώπων που εξαφανίστηκαν στον πόλεμο. Όμως, αυτή η εμμονή του έχει κοστίσει σημαντικά στη γαλήνη της καινούριας του οικογένειας, όντας μονίμως αφηρημένος με οτιδήποτε σχετίζεται με αυτή. Μία από αυτές είναι και πρόσφατα γενέθλια της θετής κόρης του, στα οποία είναι για μια ακόμη φορά αργοπορημένος. Στην προσπάθειά του να φτάσει στο σπίτι του, ο Vince δέχεται επίθεση από δύο αστρόπλοια, τα οποία όμως αποτυγχάνουν να τον καταρρίψουν και μάλιστα λίγο μετά καταστρέφονται χτυπώντας σε έναν αόρατο… τοίχο(;) του διαστήματος. Φυσικά, όσο και αν το οικογενειακό καθήκον τον καλεί, ο Vince δε θα μπορούσε να αφήσει ένα τέτοιο συμβάν ανεξερεύνητο. Τα ευρήματα που θα ανακαλύψει από τα απομεινάρια των κατεστραμμένων σκαφών αποδεικνύονται τόσο σημαντικά που είναι ικανά να φέρουν τα πάνω-κάτω την ήδη ταλαιπωρημένη κοινωνία των ανθρώπων.

Σε γενικές γραμμές, η υπόθεση του Warp Frontier είναι ενδιαφέρουσα, όσο και αν αργεί λίγο να αρπάξει τον παίκτη από το λαιμό. Εντούτοις, κάνει ικανοποιητική δουλειά στο να διατηρεί το μυστήριο μέχρι το τέλος της περίπου επτάωρης περιπέτειας, ενώ η ισορροπία μεταξύ ενός σοβαρού και ενός πιο ανάλαφρου τόνου (κυρίως χάρη στις ατάκες του συνοδευτικού ιπτάμενου robot MAC) έχει επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό, κάνοντας την ενασχόληση αρκετά ευχάριστη.

“MAC, νομίζω δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για παρεξηγήσεις”.

Στα του παιχνιδιού, ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του Warp Frontier είναι δυνατότητα επίλυσης αρκετών γρίφων του με παραπάνω από έναν τρόπους. Αν και δεν υφίστανται κοσμογονικές αλλαγές στην κατάληξη της ιστορίας, οι επιλογές μας (προαιρετικές και μη) ή ακόμα και τυχόν αποκρίσεις μας μπορεί να έχουν ως συνέπεια τη θετική ή αρνητική έκβαση της σχέσης του Vince με κάποιον από τους χαρακτήρες που αλληλοεπιδρά. Παραδείγματος χάρη, αν βοηθήσουμε κάποιον χαρακτήρα σε κάτι που δεν είμαστε υποχρεωμένοι να πράξουμε (όπως να επιδιορθώσουμε ένα air-condition),  θα αποκτήσουμε έναν «σύμμαχο» στην επίλυση ενός μελλοντικού γρίφου. Η’ αν συμπεριφορά μας είναι η «πρέπουσα» ή όχι, την οποία οφείλει να τηρεί ένας εκπρόσωπος του νόμου, είναι κάτι που αξιολογείται στο τέλος κάθε κεφαλαίου από το MAC, με τις ανάλογες μακροπρόθεσμες συνέπειες.

Γρίφοι που είναι κατά κύριο λόγο inventory-based, με ολίγη από διαλόγους (εξάλλου στο διάστημα δουλεύουμε, τον περισσότερο χρόνο μόνοι μας είμαστε), οι οποίοι κατά μεγάλο ποσοστό κυμαίνονται σε λογικά πλαίσια και στο μήκος κύματος του παιχνιδιού. Σίγουρα πάντως, πολύ μακριά από moon-logic καταστάσεις, όπως είδαμε σε πρόσφατες παραγωγές. Εντούτοις, ένα σημαντικό βοήθημα στην επίλυσή τους είναι το γεγονός ότι το παιχνίδι δε διαθέτει κάποια look ή examine λειτουργία. Αντίθετα, μετακινώντας τον κέρσορα του ποντικιού πάνω στα διάφορα hotspots, ακόμα και στα αντικείμενα του inventory, ανταμειβόμαστε άμεσα με μια αρκετά κατατοπιστική περιγραφή τους (και με τεράστια γραμματοσειρά να προσθέσω, ειδική για πρεσβύωπες).

Από το παρουσιαστικό τους και μόνο, αυτοί οι τρεις τύποι πρέπει να παίζουν σοβαρό ρόλο στην υπόθεση.

Η δυνατότητα αυτή επεκτείνεται ακόμα και στο συνδυασμό των αντικειμένων που συχνά-πυκνά καλούμαστε να κάνουμε, καθώς επιλέγοντας ένα αντικείμενο μπορούμε απλώς να το μετακινήσουμε πάνω στα υπόλοιπα, δίχως να κάνουμε κλικ, και ο Vince μας ενημερώνει ανάλογα αν ο συνδυασμός είναι εφικτός ή όχι. Ομολογουμένως, όσο και αν μας ξένισε λίγο στην αρχή η εν λόγω λειτουργία, όντας κολλημένοι στον παραδοσιακό χειρισμό, πολύ σύντομα διαπιστώσαμε ότι πραγματικά γλυτώνει από πολύ χρόνο και εκνευρισμό, ιδίως όταν έχεις κολλήσει κάπου και ακούς για χιλιοστή φορά τον πρωταγωνιστή να μονολογεί ότι ο συνδυασμός που δοκίμασες… «does not work».

Παρ’ όλα αυτά, το Warp Frontier, αν και είναι αρκετά βατό ως adventure, δεν πρόκειται για κάποιο χαλαρό περίπατο στο πάρκο. Υπάρχουν ουκ ολίγοι γρίφοι που θα παιδέψουν το μυαλό μας και θα προκαλέσουν την οξυδέρκεια και τη συνδυαστική σκέψη μας – για παν ενδεχόμενο, το ενσωματωμένο hint system είναι από τα καλύτερα που έχουμε δει ποτέ. Η αλήθεια όμως είναι ότι θα ήταν καλοδεχούμενο μερικοί από αυτούς να μην «τραβούσαν» τόσο πολύ σε μάκρος (mine facility, εσένα κοιτάζω), καθώς απαιτούν αρκετά πήγαινε-έλα και, όσο και αν οι άνθρωποι της Brawsome σοφά σκέφτηκαν να ενσωματώσουν τη δυνατότητα ο Vince να κινείται γρηγορότερα κάνοντας διπλό κλικ στις εξόδους, είναι στιγμές που νοιώθει κανείς ότι κάνει αγγαρεία. Και όταν κάποιος νοιώσει έτσι παίζοντας ένα adventure game, κάτι δεν έχει προσεχθεί πολύ καλά στο σχεδιασμό της δράσης.

Κάτι πήγε πολύ στραβά εδώ πέρα…

Δράση που διαθέτει σχετικά καλό ρυθμό και με αρκετά πράγματα να ολοκληρώσουμε κάθε φορά, αλλά επί της ουσίας, ποτέ δε κορυφώνεται πραγματικά. Ούτε στο φινάλε της περιπέτειας που, αν εξαιρέσει κανείς μια ανατροπή που την έχεις ήδη «μυριστεί» αρκετή ώρα πριν, μοιάζει βιαστικό και απότομο. Εν τέλει, η συνολική εικόνα που αποκομίζει κανείς παρακολουθώντας τους τίτλους τέλους είναι το Warp Frontier διαθέτει μια καλή ιστορία μεν, τίποτε το συναρπαστικό δε.

Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για τον τεχνικό τομέα. Τα περιβάλλοντα δείχνουν να έχουν σχεδιαστεί ικανοποιητικά, με ένα αρκετά ρεαλιστικό στυλ, σκοτεινά χρώματα και όση ποικιλία του επιτρέπει ένα διαστημικό sci-fi setting, ενώ η καλλιτεχνική προσέγγιση των χαρακτήρων είναι, τουλάχιστον, ιδιόμορφη. Ίσως μάλιστα σε κάποιους να φανεί αντιαισθητική, ωστόσο η τοποθέτηση ανατριχιαστικά ρεαλιστικών προσώπων πάνω σε ζωγραφισμένα σώματα είναι σίγουρα μια ασυνήθιστη τεχνοτροπία που δε βλέπουμε συχνά στα video games. Παρ’ όλα αυτά είναι λειτουργικά, όπως αντίστοιχα και ο ήχος που πλαισιώνει τον τίτλο, με ένα άνω του μετρίου voice-over και ατμοσφαιρικό συνοδευτικό soundtrack.

Ο τύπος που διαθέτει το εν λόγω γραφείο, αναμφισβήτητα, είναι μεγάλος συλλέκτης.

Εν ολίγοις, το Warp Frontier είναι ένα συμπαθέστατο adventure που ενδείκνυται σε περιόδους μεγάλης ξηρασίας των adventure games. Δεν εντυπωσιάζει, αλλά δεν απογοητεύει κιόλας, οπότε εύλογα ένας φίλος του είδους δύσκολα δε θα περάσει μερικές ευχάριστες ώρες μαζί του.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 69%

69%

Hear my Call

Καλή προσπάθεια της Brawsome με ορισμένες ωραίες ιδέες, αλλά δεν κατορθώνει να εντυπωσιάσει.

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

One Comment

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL