ATHENS GAMES FESTIVAL 17

Έχοντας μόλις αποβιβασθεί στην Αθήνα και έχοντας γύρω στις δύο ώρες ύπνο για όλο το Σαββατοκύριακο, οι συνθήκες ήταν ιδανικές. Με συνοπτικές διαδικασίες κάλεσα τον φίλο f2bnp και σπεύσαμε στο Athens Game Show 2017, στο Helexpo, για ένα ανεπίσημο και σύντομο φωτορεπορτάζ. Η αλήθεια είναι πως κρατούσαμε και οι δύο αρκετά μικρό καλάθι και ο κύριος λόγος της επίσκεψης ήταν η ρετρο-έκθεση του RetroComputers.gr και η παρακολούθηση κάποιων διαλέξεων.

Παρόλα αυτά, ήρθαμε εν τέλει σε επαφή με αρκετά ελληνικά studios, πολλά από τα οποία ήταν άγνωστα σε εμάς, διότι είτε ήταν η πρώτη φορά που έβγαζαν τα δημιουργήματά τους στον κόσμο ή καθώς κυρίως πολλά από αυτά δραστηριοποιούνται κυρίως στον χαώδη χώρο των mobile/google store, τουλάχιστον για τις αρχικές τους προσπάθειες.

Καθώς περιμέναμε την διάλεξη των 16.00 περί τέχνης , περάσαμε μια γρήγορη βόλτα από τα περίπτερα. Πρώτα συναντήσαμε αρκετά με VR projects, αλλά δεν μας τράβηξαν ιδιαίτερα το ενδιαφέρον. Σχεδόν γραμμή πήγαμε σε ένα από τα studio που ξέραμε και περιμένουμε νέα για το πολύ ενδιαφέρον platform τους. Ο λόγος για τους Monsters και το Apocalypse Cow το οποίο και παίξαμε. Ήταν ένα από τα παιχνίδια που ξεχώριζε σε όλη την έκθεση σε αισθητικό επίπεδο καθώς σε μηχανισμούς gameplay, όντας πιο ώριμη και επαγγελματική προσέγγιση. Ο Γιάννης Κουμουνδούρος με τον οποίο και μιλήσαμε, μας είπε για τα σχέδιά τους για κυκλοφορία τους πρώτους μήνες του 2018 και από εκεί και πέρα την συνέχεια του ιντριγκαδόρικου και ιδιαίτερου Hybris.

Φτάσαμε έπειτα στην έκθεση του RetroComputers.gr, η οποία και δικαίως μάζευε γύρω της τον περισσότερο κόσμο, κάθε ηλικίας. Μεγαλύτεροι που έβλεπαν με χαρά μηχανήματα της νιότης τους, ή μηχανήματα που δεν μπορούσαν να έχουν (όπως ο γράφων) αλλά και μικρά παιδιά που απολάμβαναν τη διαχρονική αξία των απλών μα μαεστρικών τίτλων του παρελθόντος. Εκεί βρήκαμε και τον Φώτη (KFOR) Μαυράκη που μας καλωσόρισε και πιάσαμε την ανάλογη νοσταλγική κουβέντα επί παντός επιστητού.

Μεγάλο το έργο των παιδιών που σαν μουσειολόγοι διατηρούν μηχανήματα και φέρνουν στη νέα γενιά τη δυνατότητα να παίξει σαν να βρίσκεται σε χρονοκάψουλα.

Διασχίσαμε την μικρή αναταραχή που προκάλεσε η έλευση του Υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, Νίκου Παππά και εν τέλει φτάσαμε και στην διάλεξη η οποία είχε τίτλο “Game Art session”. Η αλήθεια είναι πως περισσότερο επικεντρώθηκε στο Git Gud κομμάτι, απευθυνόμενη στους ανερχόμενους και επίδοξους καλλιτέχνες, καλώντας τους να είναι αιρετικοί αλλά ταυτόχρονα να είναι έτοιμοι να βγάλουν τη λάντζα της δουλειάς, όπως λόγου χάρη τον απλό σχεδιασμό props. Η διάλεξη γενικά κινήθηκε σε ένα πολύ γενικό επίπεδο χωρίς να εμβαθύνει ιδιαίτερα σε παραδείγματα και μελέτη σημαντικών/εμβληματικών τίτλων. Όσον αφορά τη μουσική και την σχετική έκθεση με υποβολή έργων, τονίσθηκε το κοινό μοτίβο αρχαιοελληνικού επικού τόνου που ακολούθησαν οι συμμετέχοντες με κάλεσμα για μεγαλύτερο πειραματισμό, χωρίς να δοθούν όμως πιο συγκεκριμένες γραμμές.

Με το τέλος της διάλεξης είχαμε το χρόνο να περάσουμε ξανά από τα περίπτερα για να δούμε τις παρουσιάσεις χωρίς πίεση χρόνου. Πρώτο στο διάβα μας το Lil’ Arena, ένα παιχνίδι…αρένας, Diablo-ειδούς αισθητικής.

Ακολούθως καθίσαμε για να παίξουμε ένα project της Glow Games Studios με τανκς σε μάχη αρένας με εντυπωσιακά γραφικά αλλά άγουρο ακόμα χειρισμό και physics σε αυτό το στάδιο.

Περάσαμε από το εντυπωσιακό περίπτερο της Pixel Reign που παρουσίαζε το Robbie Swifthand and the Orb of Mysteries, ένα platform με αξιοπρόσεκτο σχεδιασμό και physics που έδινε την εικόνα πλήρως ολοκληρωμένου platform game.

Κάναμε μια στάση διαρκείας στο περίπτερο της Instoriumgames καθώς έδινε την δυνατότητα δοκιμής του Oh Frog, ενός τίτλου που έχει ως μηχανισμό την γλώσσα ενός βατράχου που την χρησιμοποιεί σαν λάσο για να ελιχθεί στην οθόνη με σκοπό να μαζέψει μυγάκια και να δραπετεύσει από μια δίνη όταν το καταφέρει. Από το παιχνίδι μας έμεινε το το αισθητικό κομμάτι με πολύ όμορφα και καθαρά χρώματα (προσωπικά μου θύμισαν τα hubs του Regalia) και ελπίζουμε να δούμε κι άλλα από αυτούς στο μέλλον.

Μια καμπίνα μας τράβηξε την προσοχή και περάσαμε αρκετό χρόνο παίζοντας μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή του Space Invaders από την Gemcraft Games η οποία απαιτούσε τον συνδυασμό χρώματος του κουμπιού για την εξολόθρευση του αναλόγου χρώματος εξωγήινου.

Από τα παιχνίδια που μας προκάλεσαν περισσότερο το ενδιαφέρον ήταν τα Archangel Martian Orbit και Archangel Red Colony. Το πρώτο είναι διαθέσιμο μέσω Google Store και το δεύτερο είναι υπό ανάπτυξη και είναι adventures τύπου The Room. Ενδιαφέρον προκαλεί η θεματολογία, με ένα εναλλακτικό μέλλον όπου η Σοβιετική Ένωση δεν έπεσε ποτέ αλλά αντιθέτως ο αγώνας για το διάστημα έχει μεταφερθεί στον Άρη. Η ομάδα πίσω από το παιχνίδι είναι η Gameness Monster που έχει δημιουργήσει και πλήθος εκπαιδευτικών τίτλων.

Η Strigiform Games μας παρουσίασε έναν εκπαιδευτικό τίτλο με mini games για παιδιά διαφόρων ηλικιών με μια περιπέτεια σε έναν 3D κόσμο.

Στο δρόμο μας η Onemanlab…όνομα και πράγμα, από τον πολυτάλαντο Στέλιο Σκουρλή, που κυρίως είναι artist αλλά μόνος του φέρνει σε πέρας τα projects του. Εντυπωσιακά τα artwork του όπως και τα όσα έχει δημιουργήσει ολομόναχος.

Περάσαμε από ένα platform game, το Katyusha της Loresoft, με θεματολογία από τη Σοβιετική Ένωση του Β ΠΠ και RPG στοιχεία, το οποίο είναι σε πρώιμο στάδιο ανάπτυξης με ενδιαφέρον artwork, ιδίως των background.

Λίγο πριν αποχωρήσουμε είδαμε ένα από τα πιο εντυπωσιάκα παιχνίδια της έκθεσης που μας τράβηξε το βλέμμα καθώς μας θύμισε τα Inside και Limbo λόγω του τρόπου με τον οποίο διαχειριζόταν τον φωτισμό, το Selini της Cymban. Η δουλειά που έχει γίνει στον τομέα του σχεδιασμού των περιβαλλόντων είναι πολύ εντυπωσιακή, αν μάλιστα λάβουμε και υπόψιν ότι το παιχνίδι βρίσκεται στα πολύ αρχικά στάδια. Με ενθουσίασαν τα στοιχεία κυκλαδίτικου πολιτισμού που είδα και η γενικότερη αισθητική και θα ακολουθήσω την πορεία του με πολύ ενδιαφέρον.

Τέλος αφεθήκαμε σε ένα πολύ διασκεδαστικό session shoot em up με τον δημιουργό του magnetic abuse, ενός Arcade Space Shooter που απαιτεί τη συνεργασία έως και τεσσάρων παικτών. Ο ενδιαφέροντας μηχανισμός είναι πως αν χάσει κάποιος από τους παίκτες, παίρνει τον ρόλο ενός όπλου πάνω στο σκάφος κάποιου άλλου, μέχρι να μαζέψει αρκετούς πόντους ο φορέας για να τον απελευθερώσει.

Σε αυτό το σημείο τελείωσε η περιήγησή μας στο Athens Game Show, η οποία αποδείχθηκε διασκεδαστική και ελπιδοφόρα για το μέλλον του game development στην χώρα μας. Το γενικό συμπέρασμα είναι πως βρισκόμαστε κυρίως σε στάδιο ανάπτυξης που αφορά είτε mobile games είτε πολύ απλών τίτλων για pc αλλά τα πολλά εργαλεία που υπάρχουν σήμερα διαθέσιμα, τα asset stores και η γενικότερη γνώση που παρέχει το ίντερνετ έχουν δώσει γερές βάσεις για να δούμε αξιόλογα πράγματα με ελληνική ταυτότητα, όπως το Selini. Η κουλτούρα έχει ριζώσει καλά στη χώρα μας και σύντομα θα δούμε τους πρώτους αξιόλογους καρπούς.