RAUNIOT

Το Rauniot της Act Normal Games είναι ένα ισομετρικό point and click adventure, που διαδραματίζεται σε ένα μετά-αποκαλυπτικό κόσμο, κάπου στη βόρεια Φινλανδία.

Στην εναλλακτική ιστορία του παιχνιδιού, το 1975, μια απροσδιόριστη τεράστια φυσική καταστροφή, την οποία ακολούθησαν εκρήξεις σε πολλούς πυρηνικούς αντιδραστήρες παραγωγής ενέργειας, οδήγησαν στο σχεδόν ολοκληρωτικό αφανισμό του ανθρώπινου πολιτισμού. Εκατόμβες νεκρών, πείνα, αρρώστιες, τερατογενέσεις, κανιβαλισμός, επιστροφή στη βαρβαρότητα.

Λίγες, σκόρπιες μικρές κοινότητες προσπαθούν να διατηρήσουν τα βασικά ιδεώδη του παλιού πολιτισμού, και να επιβιώσουν με αξιοπρέπεια. Εμείς ως παίκτες, αναλαμβάνουμε το ρόλο της Aino, που προέρχεται από μια τέτοια κοινότητα, αν και δεν θα τη δούμε ποτέ. Μας έχουν αναθέσει ως αποστολή να ακολουθήσουμε τα χνάρια ενός άλλου μέλους της κοινότητας, του Toivo, που εξαφανίστηκε ενώ προσπαθούσε να ανακαλύψει αν και πού υπάρχει ένα θαύμα της τεχνολογίας, ένα τραίνο κινούμενο με πυρηνική ενέργεια που θα μπορούσε να γίνει εξαιρετικό καταφύγιο, αν είναι άθικτο.

Το Rauniot ξεκινάει με την άφιξη μας σε ένα εγκαταλελειμμένο βενζινάδικο κάπου στη μακρινή Λαπωνία, τελευταία γνωστή τοποθεσία του Toivo. Το παιχνίδι ξεκινάει επιδεικνύοντας τα πιο δυνατά χαρτιά του, τα λεπτομερή περιβάλλοντα, την ατμόσφαιρα και το πολύ καλό animation της Aino. Ίσως ενάντια στις προσδοκίες, η εξερεύνηση των εξωτερικών χώρων γίνεται σε ένα ηλιόλουστο σκηνικό. Παρόλα αυτά, η σωστή χρήση της χρωματικής παλέτας δεν αφήνει στιγμή να πιστέψεις ότι το κατάφωτο σκηνικό είναι κάτι άλλο πέρα από μια παγωμένη, κατεστραμμένη ερημιά.

Οι εσωτερικοί χώροι είναι πιο κοντά στα μουντά, μισοβυθισμένα στο σκοτάδι σκηνικά που έχουμε συνηθίσει από παιχνίδια με παρόμοια θεματική. Όλα αυτά παρουσιάζονται με τη βοήθεια της Visionaire Studio engine, την οποία οι adventure gamers πιθανότατα γνωρίζουν από τα εξαιρετικά αποτελέσματα που μας έχει δώσει στα χέρια της πάλαι ποτέ κραταιάς στο χώρο Daedalic – περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις. Σε κάθε περίπτωση, στο Rauniot παρουσιάζει ένα άρτιο αποτέλεσμα, με μικρή παραφωνία τους κάπως μεγαλύτερους του αναμενόμενου χρόνους φορτώματος των τοποθεσιών, και της διαδικασίας save/load. Οι ομιλούντες διάλογοι είναι διαθέσιμοι μόνο στα Φινλανδικά εντός του παιχνιδιού, με υπότιτλους σε άλλες γλώσσες. Μοναδική εξαίρεση το αγγλικό voice-over του εισαγωγικού βίντεο.

Παρά την αρχική θετική εντύπωση, αργά ή γρήγορα γίνεται αντιληπτό πως το Rauniot είναι αρκετά ιδιοσυγκρασιακό, με σημαντικά «ναι μεν, αλλά…» σε αρκετούς σημαντικούς τομείς του παιχνιδιού. Ας τα δούμε ένα-ένα.

Πρώτον, στα του UI. Ο χειρισμός είναι απλός αλλά λειτουργικός. Έχουμε στη διάθεση μας ένα journal όπου καταγράφονται αυτόματα τα objectives μας, ένα map που λειτουργεί και ως quick travel, και το κλασικό inventory όπου μπορούμε να κουβαλάμε ό,τι θέλουμε χωρίς περιορισμούς. Το journal και το quick travel map είναι εξαιρετικά quality of life features, ειδικά το δεύτερο λύνει τα χέρια και κάνει την ενασχόληση με το παιχνίδι πολύ πιο ευχάριστη. Στον αντίποδα όμως, λάμπει δια της απουσίας του ένα hotspot indicator, κάτι που κάνει την αναζήτηση αντικειμένων στα λεπτομερή αλλά περιορισμένης χρωματικής αντίθεσης περιβάλλοντα, πονοκέφαλο. Επίσης, η Aino τις περισσότερες φορές θα μαζέψει τα πάντα, αναμενόμενο δεδομένου του απεριόριστου inventory – άλλες φορές όμως, απλά θα αρνηθεί και θα πει «α, να θυμάμαι πού είναι αυτό έτσι και το χρειαστώ», χωρίς φαινομενική λογική. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το toolbox της, που πρέπει να το επισκεπτόμαστε κάθε φορά που χρειαζόμαστε άλλο ένα διαφορετικό κατσαβίδι.

Σε αυτό το σημείο, δεν γίνεται να μην σχολιάσω αρνητικά και μια από τις πιο παράξενες σχεδιαστικές επιλογές του Rauniot, τα συχνά close-ups στα μάτια της Aino, όταν εξετάζει κάποιο αντικείμενο που θεωρεί άξιο σχολιασμού. Από ένα σημείο και μετά, φλερτάρει με τα όρια του γελοίου.

Σαφώς την περισσότερη ώρα της ενασχόλησης μας με το παιχνίδι, θα την περάσουμε εξερευνώντας τους περιβάλλοντες χώρους και οικισμούς, προσπαθώντας να εισέλθουμε σε ορισμένα shelters. Η ανεύρεση και κατανόηση των σωστών στοιχείων, δεδομένων και κωδικών είναι το καλύτερο κομμάτι του Rauniot. Εκεί που πάλι τα χαλάει, είναι στην αλληλεπίδραση με άλλους χαρακτήρες. Θα συναντήσουμε μόλις άλλους πέντε χαρακτήρες κατά τη διάρκεια της περιπέτειας, και κάθε φορά ακολουθείται παρόμοιο μοτίβο – εξερεύνηση περιβάλλοντος για μια με δύο ώρες χωρίς να βλέπεις άλλη ψυχή, και ξαφνικά συνάντηση με νέο χαρακτήρα οπότε και ακολουθεί ένα μακροσκελές infodump στα φινλανδικά, με υπότιτλους σε πολύ awkward, ενίοτε απλά broken, αγγλικά. Δεν είμαι σε θέση να κρίνω την ποιότητα των διαλόγων στην αυθεντική γλώσσα τους, αλλά η αγγλική απόδοση είναι μετριότατη, και σίγουρα χαλάει μέρος της ατμόσφαιρας.

Γενικά, το Rauniot δείχνει να έχει δημιουργηθεί με πολύ μεράκι σε ορισμένους τομείς, ειδικά σε ότι αφορά τη λεπτομέρεια και την ατμόσφαιρα του περιβάλλοντος, αλλά ταυτόχρονα υποφέρει από το λεγόμενο jankiness σε καίρια σημεία που δεν το αφήνουν να ξεχωρίσει.

Δεν έχω σκοπό να εξαντλήσω την αυστηρότητά μου σε ένα ουσιαστικά one-man passion project με βοήθεια από φίλους και γνωστούς, γιατί στην ουσία αυτό είναι η Act Normal Games. Επίσης θεωρώ δεδομένο, ότι για ορισμένους παίκτες το jankiness που προανέφερα θα λειτουργήσει ως ενισχυτικό της μετά-αποκαλυπτικής ατμόσφαιρας, και ίσως μια μέρα να αναφέρουν το Rauniot ως cult διαμαντάκι σε ψαγμένες λίστες του Υoutube. Από τη μεριά μου όμως, μόνο τη δική μου εμπειρία μπορώ να καταθέσω, και αυτή είναι πως τα αρνητικά του Rauniot με απέτρεψαν από το να απορροφηθώ από την κατά τα άλλα υποβλητική ατμόσφαιρά του.

Go to discussion...