Η αφετηρία του 21ου αιώνα σήμανε ως γνωστόν και την απαρχή της διάδοσης του ευρυζωνικού διαδικτύου παγκοσμίως. Αυτή η εξέλιξη εκτός από καταλύτης γενικά κοινωνικών και οικονομικών εξελίξεων έφερε και την αυγή του online gaming, αναστατώνοντας ολόκληρη τη βιομηχανία ψυχαγωγίας συθέμελα. Η άνοδος των ΜΜΟ και του multiplayer γενικώς, γέννησε και αμφιβολίες για το κατά πόσο το παραδοσιακό single player gaming θα ήταν βιώσιμο μακροπρόθεσμα. Βέβαια δύο δεκαετίες αργότερα ξέρουμε την απάντηση και είναι θετική. Μετά από την αρχική περίοδο αβεβαιότητας, το single player gaming βρήκε το βηματισμό του και ειδικά προς το τέλος των ’00s αλλά και κατά την διάρκεια της δεκαετίας που μας πέρασε, προχώρησε στην αντεπίθεση με τίτλους ορόσημα.
Skyrim, Deus Ex, Dishonored, Dark Souls, Mass Effect, Splinter Cell, Bioshock, Tomb Raider, Fallout, Dragon Age, Crysis, Metro, Assassin’s Creed, Batman είτε μιλάμε για νέα IP, καθιερωμένες σειρές ή reboot παλιών και δοξασμένων franchise, υπήρχε μπόλικο και συνάμα ποιοτικό ψωμί για όλα τα γούστα. Ορόσημο αυτής της εποχής υπήρξε το The Witcher 3 του 2015, όπου ένα αρχικά μικρό αλλά ταλαντούχο και εστιασμένο στούντιο, έχοντας δώσει προειδοποιητικές βολές με τα προηγούμενα δύο μέρη της σειράς, παρέδωσε στα μισά της περασμένης δεκαετίας ίσως την κορύφωση της σύγχρονης περιόδου ακμής αυτού του είδους παιχνιδιών.
Όμως κάπου εκεί ήρθε και η αναπόφευκτη ίσως καμπή. Πολλές single player κυκλοφορίες άρχισαν να χάνουν το βηματισμό τους σε επίπεδο σχεδιασμού ή και στην αγορά. Πολυαναμενόμενα παιχνίδια όπως το Fallout 4, Dishonored 2, Hitman 2, Prey, Rage 2, Deus Ex Mankind Divided, Mass Effect Andromeda κλπ αντιμετώπισαν τεχνικά προβλήματα, παγερές υποδοχές από κριτικούς, την απάθεια ή και αντιπάθεια του κοινού, ή απλούστατα δεν πούλησαν όσο οι δημιουργοί τους θα περίμεναν με βάση τα προηγούμενα μέρη της σειράς. H τάση αυτή όμως πέρασε σχεδόν απαρατήρητη στο ευρύτερο gaming κοινό. Βλέπετε την ίδια περίοδο κυκλοφόρησαν με διθυραμβική υποδοχή και μερικά πραγματικά single player blockbusters που πέτυχαν πωλήσεις δεκάδων εκατομμυρίων. God of War, Legend of Zelda : Breath of the Wild, Ghost of Tsushima, Spider-Man, Uncharted 4, Super Mario Odyssey, Horizon Zero Dawn κλπ. Μόνο που οι οπαδοί της πλατφόρμας που όλοι μας εδώ στο RQ, είτε μιλάμε για συντάκτες είτε για αναγνώστες, υπηρετούμε οπωσδήποτε πρόσεξαν το προφανές από την οπτική γωνία του PC gamer: οι τίτλοι που έκαναν το μεγαλύτερο single player θόρυβο τα τελευταία 3-4 χρόνια ήταν console exclusives. To γεγονός αυτό ούτε τυχαίο είναι αλλά ούτε και ανεξήγητο και πρέπει οπωσδήποτε να αναλυθεί. Ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή λοιπόν.
Ο Παλιός Είναι Αλλιώς…
H εμμονή της Nintendo στις single player εμπειρίες είναι εύκολα εξηγήσιμη. Πρόκειται για την πιο αυθεντικά ιαπωνική εταιρία από όλους τους ιαπωνικούς κολοσσούς του gaming και ως τέτοια αποδεικνύεται εξαιρετικά συντηρητική ως προς τις αλλαγές και καινοτομίες της διεθνούς αγοράς. Θυμηθείτε πως ο τραπεζικός τομέας της Ιαπωνίας σε γενικές γραμμές έμεινε ανέγγιχτος από την διεθνή κρίση του 2008 ακριβώς επειδή τα ένοχα προϊόντα (πχ. ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια υψηλού κινδύνου) που αποτέλεσαν τον καταλύτη της κατάρρευσης του διεθνούς τραπεζικού συστήματος δεν είχαν απήχηση στην Ιαπωνία. Και αυτό γιατί είτε δεν έγιναν κατανοητά από, είτε δεν έπεισαν τα υψηλά τραπεζικά κλιμάκια της χώρας. Η προσωπική μου εκτίμηση (έχοντας ζήσει σχεδόν δύο χρόνια με το Switch) είναι πως κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τη Nintendo και το μαζικό multiplayer. Με προσωπικότητες τοτέμ όπως ο Μιγιαμότο, ο Τεζούκα ή ο (εκλιπών) Ιβάτα αντρωμένους τη δεκαετία του 1980, να περνούν δεκαετίες ολόκληρες σε καθοριστικά πόστα, η ακεραιότητα της γνωστής στρατηγικής είναι εγγυημένη. Mario, Zelda, Pokemon παραμένουν αξίες σταθερές που έχουν αντέξει εμπορικά στο πέρας του χρόνου και που η σε μεγάλο βαθμό σιτεμένη ηγεσία της Nintendo δεν είχε λόγο να αλλάξει. Δεν κάνουν κάν την προσπάθεια να προσφέρουν κονσόλα με hardware ικανό να υποστηρίξει ευρέως ΑΑΑ παραγωγές τρίτων, διατηρώντας τους first party τίτλους ώς το Α και το Ω της πλατφόρμας. Με λίγα λόγια αυτού του είδους τα παιχνίδια ξέρουν, αυτά εμπιστεύονται.
In Exclusives We Trust
Τα πράγματα από την πλευρά της Sony τώρα είναι πιο σύνθετα καθώς αν και επίσης ιαπωνική εταιρεία, ιστορικά έχει αποδειχθεί σαφώς περισσότερο διεθνής, ευέλικτη και δεκτική στις αλλαγές των καιρών. Η σπουδή της να υποστηρίξει σθεναρά το single player gaming πάντως δεν έχει να κάνει ούτε με εμμονή στο παρελθόν, ούτε με ιδεολογικούς σκοπούς εναγκαλισμού των παικτών ούτε με τεχνικούς περιορισμούς, αλλά με το συγκεκριμένο επιχειρηματικό μοντέλο που εφαρμόζει η εταιρεία (ή μάλλον το Playstation τμήμα της που παραμένει η πιο επιτυχημένη της μονάδα εδώ και πολλά χρόνια). Και το εν λόγω μοντέλο είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που ακολουθούν οι εκδότριες εταιρείες τύπου Activision Blizzard/EA/ubisoft/Take-Two κοκ. Τα πράγματα εκεί είναι ξεκάθαρα. Αυτές οι εταιρείες, τα λεγόμενα τρίτα μέρη (third parties) προσπαθούν να κυκλοφορήσουν/πουλήσουν όσο το δυνατόν περισσότερους τίτλους, σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι της αγοράς video games που επιτρέπουν οι πόροι τους και το κόστος ευκαιρίας. Με ανάπτυξη ή διάθεση hardware δεν ασχολούνται και η σχέση τους με τους ιδιοκτήτες πλατφόρμας (πχ. Sony, MS, Nintendo, Valve, Apple κοκ) είναι πρώτα-πρώτα συνεργατική. Όσο περισσότερο χρήμα ξοδεύουν οι παίκτες, σε τίτλους, συνδρομές, μικροσυναλλαγές κοκ τόσο μεγαλύτερα έσοδα έχουν όλοι οι παίκτες της αγοράς τα οποία και διαμοιράζουν αναλόγως. Η Sony όμως;
Η περίπτωση της όπως είπαμε είναι πιο σύνθετη καθώς δεν πρόκειται πρωτίστως για εκδότη παιχνιδιών αλλά για ιδιοκτήτη πλατφόρμας (Playstation). Η πλατφόρμα αυτή είναι κλειστή και υπό τον απόλυτο έλεγχο της μαμάς εταιρείας όπως και είναι το σύνηθες. Όποια εταιρεία παραγωγής ή διάθεσης παιχνιδιών επιθυμεί να κυκλοφορήσει τίτλο για το playstation πρέπει να πληροί τις προϋποθέσεις που έχει θέση η sony πριν αυτός εμφανιστεί στο online κατάστημα ή στα παραδοσιακά ράφια και φυσικά να της αποδώσει ποσοστά επί των εσόδων του κάθε τίτλου. Η Sony λοιπόν αντλεί σημαντικά έσοδα όχι μόνο από τους τίτλους δικής της παραγωγής (λχ. God of War, Gran Turismo, Uncharted κοκ), από τη συνδρομή PS Plus η οποία είναι περίπου απαραίτητη αν θέλει ο πελάτης της πλατφόρμας να απολαύσει την πλήρη εμπειρία Playstation ή από τις πωλήσεις hardware (κονσόλες, χειριστήρια, VR headset κοκ). Τεράστιο κομμάτι των εσόδων της έρχεται από τα ποσοστά επί των πωλήσεων των τίτλων που κυκλοφορούν στην πλατφόρμα της οι τρίτες εταιρείες που περιγράψαμε παραπάνω. Για κάθε ένα ευρώ που δαπανά ο παίκτης στα διάφορα Fortnite, FIFA, Call of Duty ή GTA Online, χοντρικά εικοσιπέντε με τριάντα λεπτά θα καταλήξουν στο ταμείο της Sony. ΄Όσους περισσότερους παίκτες λοιπόν μαζέψει στην πλατφόρμα της, τόσο μεγαλύτερα θα είναι τα έσοδά της γενικά. Όμως για το συγκεκριμένο κομμάτι της αγοράς, τους παίκτες που ασχολούνται κυρίως με τoυς δημοφιλείς multiplayer τίτλους ,η Sony δεν παίζει μόνη. Για το πορτοφόλι τους ερίζουν οι πάντες αφού λχ. FIFA μπορείς να παίξεις και στο PC αλλά και στο Xbox ή ακόμα και στo Switch. Οπότε για να κερδίσει το στοίχημα της αγοράς, χρειάζεται παράγοντες διαφοροποίησης. Και ο κυριότερος αυτός παράγοντας είναι τα δικά της παιχνίδια (δηλαδή παραγωγής των ιδιόκτητων στούντιο της Sony) τα οποία κατά τη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι αποκλειστικότητες της πλατφόρμας της και δρουν συμπληρωματικά στα διάφορα FIFA και CoD. Και αυτά είναι σχεδόν πάντα και όχι τυχαία, single player.
Ο λόγος που συμβαίνει αυτό δεν είναι η αγάπη της Sony για την εμπειρία του Ενός. Η εναλλακτική θα ήταν να δοκίμαζε την τύχη της στην multiplayer αρένα. Όμως πόση τύχη μπορεί αν έχει ένας νέος τίτλος ποδοσφαίρου απέναντι στο FIFA, μπάσκετ απέναντι στο ΝΒΑ 2Κ, ένα FPS απέναντι στα CoD, Battlefield, ένα Βattle Royale εναντίον των Fortnite, Warzone, PUBG, Apex κλπ, ειδικά όταν η κρίσιμη μάζα παικτών θα περιορίζεται σε μια πλατφόρμα; Ακόμα κι αν τα καταφέρεις ως Sony να κλέψεις μερίδιο αγοράς σε ένα από αυτά, γιατί να διακινδυνεύσεις να εκνευρίσεις τους τρίτους παραγωγούς που βρίσκονται ήδη στην αγορά και πουλάνε δεκάδες τίτλους στην πλατφόρμα σου; Πόσο μάλλον όταν είχες ήδη κομμάτι του μεριδίου αγοράς που αυτοί κατέκτησαν (σας υπενθυμίζω τα ποσοστά που λαμβάνει η Sony ως ιδιοκτήτης πλατφόρμας); Δεν υπάρχει καν λόγος να το επιχειρήσεις αυτό.
Τα μόνα ρεαλιστικά περιθώρια κυκλοφορίας επιτυχημένου multiplayer τίτλου είναι σε περίπτωση απόλυτης καινοτομίας, σε τμήμα της αγοράς δηλαδή που δεν υπάρχει ανταγωνισμός. Ακόμα κι εκεί όμως η εμπειρία μας διδάσκει πως είναι πολύ δύσκολο να κατορθώσεις να κυκλοφορήσεις επιτυχημένο μαζικό multiplayer παιχνίδι σε μια και μοναδική κλειστή πλατφόρμα. Η μοναδική σχετική απόπειρα της Sony την τελευταία δεκαετία μάλιστα κυκλοφόρησε πρώτα στο PC και αργότερα στο Playstation (Planetside 2). Ούτε σε αυτό το τμήμα της αγοράς λοιπόν, υπάρχει προφανές πλεονέκτημα για την προώθηση της κλειστής PS πλατφόρμας.
Οπότε αυτό που μένει είναι οι Single Player παραγωγές. Και εκεί το έδαφος είναι 100% πρόσφορο. Βλέπετε σε αντίθεση με τους multiplayer οπαδούς που τείνουν να παίζουν ευλαβικά ελάχιστους τίτλους, η single player κοόρτη γενικά μόλις τελειώσει με ένα παιχνίδι, περνάει στο επόμενο. Τελείωσε ο παίκτης με το The Witcher 3; Τι θα έλεγε για λίγο God of War; Έπαιξε όλα τα Tomb Raider; Μήπως είναι ώρα για Uncharted; Η Sony μπορεί και σερβίρει στο κοινό της τον έναν τίτλο Single player μετά τον άλλο χωρίς την παραμικρή επίπτωση στην σχέση της με τους τρίτους παραγωγούς. Σε μερικές περιπτώσεις (όπως το Bloodborne της From) μάλιστα μπορεί και παραγγέλνει αποκλειστικότητες σε τρίτα στούντιο. H στρατηγική αυτή στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία τη γενιά που ετοιμάζεται να μας αποχαιρετήσει καθώς η Sony πούλησε περισσότερες από τις διπλάσιες κονσόλες σε σχέση με την άμεση ανταγωνίστρια Microsoft, η οποία εγκατέλειψε τις first party αποκλειστικότητες (και γενικά μείωσε τις first party κυκλοφορίες) προς όφελος της ομογενοποίησης της Xbox πλατφόρμας με τo PC.
Η στρατηγική αυτή ναι μεν είναι συμπαγέστατη αλλά δεν είναι και η ευκολότερη. Προϋποθέτει τίτλους με πολύ υψηλή ποιότητα παραγωγής και τεράστιο κόστος ανάπτυξης. Η Sony το γνωρίζει αυτό και σε γενικές γραμμές το επιτυγχάνει τα τελευταία 15 χρόνια τουλάχιστον. Και δεν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι θα υπάρξει αλλαγή ρότας. Η εκτίμησή μου είναι πως η πρόσφατη κυκλοφορία του Horizon Zero Dawn, το οποίο αποτελεί και τον μοναδικό first party exclusive τίτλο της Sony που βρήκε το δρόμο προς το PC αυτήν τη γενιά, δεν αποτελεί σημάδι αλλαγής. Περισσότερο ως προσπάθεια διαφήμισης του νεότερου IP της Sony σε ένα ευρύτερο κοινό, παραμονές της κυκλοφορίας του PS5 μοιάζει. Και μάλιστα μια απόπειρα που δεν έχει ιδιαίτερα υψηλό κόστος. Βλέπετε το HZD βασίζεται στη (ιδιοκτησίας Sony) μηχανή Decima, την οποία και είχε επιλέξει ο Hideo Kojima για το Death Stranding, το οποίο και είχε προγραμματισμένη τη μεταφορά στα PC από την αρχή της κυκλοφορίας του. Με το port ήδη δρομολογημένο, η μεταφορά και του HZD έμοιαζε αυτονόητη ειδικά από τη στιγμή που την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, λογικά όλες οι μηχανές γραφικών της Sony ανανεώνονται (και τα PS4 παιχνίδια μεταφέρονται) για να εκμεταλλευτούν την υπολογιστική ισχύ του PS5 το οποίο έχει μεγάλη συγγένεια με τα σύγχρονα AMD Ryzen/Navi PC.
Με δεδομένο λοιπόν όπως είδαμε πως το επιχειρηματικό μοντέλο του Playstation βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην ύπαρξη first party single player αποκλειστικοτήτων και με κίνδυνο πάντοτε να διαψευστώ, δεν περιμένω παρά σποραδική εμφάνιση τέτοιων τίτλων στο PC στα αμέσως επόμενα χρόνια. Με αυτό το ενδεχόμενο κατά νου, επιστρέφουμε στο αρχικό ερώτημα το οποίο και υπήρξε η αιτία συγγραφής αυτού του άρθρου. Ποιο είναι το μέλλον του Single Player στο PC όπως αυτό τείνει να διαμορφωθεί;
Που βαδίζουμε;
Το PC ως αγορά δεν έχει πια κάποια μεγάλη εταιρεία παραγωγής με ορκισμένους οπαδούς που είτε να εξειδικεύεται στο Single Player είτε να μπορεί να σηκώσει τη σημαία της πλατφόρμας. Η Blizzard εδώ και καιρό έχει στραφεί αποκλειστικά στο multiplayer ενώ και η φήμη της στην PC κοινότητα δέχεται το ένα πλήγμα μετά το άλλο. Η Valve που την είχε διαδεχτεί στο θρόνο και είχε και διατηρεί το πιστό της κοινό, λειτουργεί εδώ και χρόνια περισσότερο ως κατάστημα παρά ως παραγωγός παιχνιδιών ενώ και η Bethesda που ήταν από τους τελευταίους εξειδικευμένους single player παραγωγούς/εκδότες έχει αρχίσει να περνάει στην αντίπερα όχθη (Fallout 76, ESO, Wolfenstein Youngblood). Προτού όμως σταυρώσουμε τις μεγάλες εταιρείες ας μπούμε λίγο στο πετσί τους. Φανταστείτε πως είμαστε τέλη Αυγούστου του 2016, έχετε ως διευθύνων σύμβουλος τον έλεγχο της Square Enix και βλέπετε την Eidos του Montreal να παραδίδει προς κυκλοφορία το Deus Ex: Mankind Divided. Εξαιρετικός τίτλος, με χειροποίητη μηχανή γραφικών ουσιαστικά, υπερηψηλά production values, ποιότητα γραφής από τις καλύτερες στην ιστορία της βιομηχανίας που ξύνει τώρα πληγές που θα ανοίξουν στην πραγματική ζωή δεκαετίες μετά, ηθοποιούς αξιώσεων σε full motion capture, μουσική επένδυση χολυγουντιανού επιπέδου και γενικά ένα πανάκριβο έργο τέχνης. Μετά από μερικούς μήνες στην αποκόμιση της χρονιάς, βλέπετε πως η πορεία του στην αγορά αν και όχι άσχημη, δεν έβαλε και φωτιά στα τσαρτς τελικά. Την ίδια στιγμή παραδίπλα, παρατηρείτε πως ένας τίτλος early access, φτιαγμένος σε UE4 από μια ολιγομελή ομάδα, με προκάτ assets του κιλού, καθόλου σενάριο ή ηθοποιούς (μιλάμε για multi shooter) και ποιότητας επιπέδου Alpha στην καλύτερη, προκαλεί πάταγο και δημιουργεί έσοδα που λίγα χρόνια αργότερα θα ξεπεράσουν αυτά ολόκληρης της SE. Μιλάμε για το PUBG η επιτυχία του οποίου δημιούργησε τέτοιο τσουνάμι στην βιομηχανία του gaming που προκάλεσε κανονική αλλαγή ρότας. Αλλά αυτή είναι ξεχωριστή συζήτηση. Η SE λοιπόν δεν θα μπορούσε παρά να παρατηρήσει την εκκωφαντική διαφορά στο κόστος ευκαιρίας και την απήχηση και όπως ο κάθε οξυδερκής επιχειρηματίας, επαναπροσδιόρισε την στρατηγική και τις προτεραιότητες της. Το αποτέλεσμα; Το Deus Ex franchise της παραδοσιακής Single Player αφήγησης στον πάγο προς όφελος του πιο εστιασμένου στο co-op και την εκρηκτική δράση, Avengers.
Τα φρέσκα καθαρά Single Player bloodbusters φαίνεται θα είναι σπάνια. Οι ΑΑΑ οπαδοί ίσως πρέπει να αρκεστούν κυρίως σε κυκλοφορίες βασισμένες σε γνωστά και επιτυχημένα franchises (πχ. Assassin’s Creed, Far Cry, Hitman,Tomb Raider, The Elder Scrolls) , παιχνίδια στρατηγικής ή εξομοίωσης (πχ. τίτλοι της Paradox, Eurotruck Simulator) μεταφορές από κονσόλες (τύπου Death Stranding) ή πιο εξειδικευμένες, hardcore εμπειρίες . Μεγάλο βάρος θα σηκώσει και η ΑΑ σκηνή με εκδότες όπως η Focus Home ή kickstarter απόπειρες και τίτλους μεσαίου κόστους παραγωγής βασισμένους συνήθως σε εμπορικές μηχανές όπως η Unreal και η Unity (πχ. Bloodlines 2, Greedfall, The Surge, Vampyr, Wasteland) με τα indie/early access να παραμείνουν αιμοδότες που κάθε λίγα χρόνια θα παρουσιάζουν και μια επιτυχία-έκπληξη.
Πλησιάζει το τέλος λοιπόν των Blockbuster Single Player παραγωγών εφάμιλλων αυτών του Playstation. Ίσως όχι ακριβώς. Η αχτίδα ελπίδας βρίσκεται στις υβριδικές κυκλοφορίες που αν και δίνουν μεγάλο βάρος στο online, διατηρούν ατόφια την έμφαση στη Single εμπειρία σε έναν εκτεταμένο ανοιχτό κόσμο. Το παράδειγμα των πανάκριβων παραγωγών της Rockstar (GTA, Read Dead), ακολουθεί ήδη η CDPR με το πολυαναμενόμενο Cyberpunk 2077, η επιτυχία ή όχι του οποίου θα είναι καθοριστική για το αν και πόσα στούντιο προχωρήσουν σε παραγωγές αντίστοιχου μεγέθους. Τα επόμενα δύο χρόνια θα είναι κρίσιμα.
EL 
EN
Για μένα, πάντοτε και μόνο single-player. Τελειώνω το ένα παιχνίδι και αρχίζω το άλλο. Συγχαρητήρια για το άρθρο, αν και φτάνετε σε δυσοίωνο αποτέλεσμα όσον αφορά παιχνίδια με μίξη single/multi-player. Φαντάζομαι εννοείτε ότι ενώ ουσιαστικά θα είναι single-player, θα χρειάζονται και το ίντερνετ για ορισμένες λειτουργίες τους.
[QUOTE=”maximum armor, post: 545525, member: 104076″]
Φαντάζομαι εννοείτε ότι ενώ ουσιαστικά θα είναι single-player, θα χρειάζονται και το ίντερνετ για ορισμένες λειτουργίες τους.
[/QUOTE]
Όχι απαραίτητα. Εκτιμώ πως θα δούμε περισσότερες κυκλοφορίες τύπου GTA V/RDR2. Χτίζεις εναν λεπτομερή κόσμο ως βάση για το λεπτομερές και βαθύ single player campaign αλλά επιτρέπεις σε αυτόν ξεχωριστό multiplayer με μικροσυναλλαγές, κακά τα ψέμματα.Το κυριότερο εμπόδιο εδώ είναι το τεράστιο κόστος ανάπτυξης τιτλων τέτοιου επιπέδου αλλά υπάρχουν περιθώρια για εκπτώσεις χωρίς να υποφέρει η ποιόιτητα. Πιστεύω πως το μέλλον κάπου εκεί βρίσκεται.
[QUOTE=”maximum armor, post: 545525, member: 104076″]
Φαντάζομαι εννοείτε ότι ενώ ουσιαστικά θα είναι single-player, θα χρειάζονται και το ίντερνετ για ορισμένες λειτουργίες τους.
[/QUOTE]
Εννοεί περιπτώσεις όπως των 2 τελευταίων παιχνιδιών της Rockstar ή του Cyberpunk 2077 + του online “mode” (που θα έρθει αργότερα) κρίνοντας από την τελευταία παράγραφο.
(edit – με πρόλαβε 😛)
[QUOTE]το Playstation τμήμα της που παραμένει η πιο επιτυχημένη της μονάδα εδώ και πολλά χρόνια [/QUOTE]
[USER=102593]@kuivamaa[/USER] Όντως; Θυμάμαι πριν λίγα χρόνια μια συζήτηση στο Reddit που λέγανε ότι το πιο επικερδές τμήμα της ήταν οι τηλεοράσεις και οι οικιακές συσκευές, και γι’ αυτό μπορούσε να πουλάει το PS3 με ζημία (τουλάχιστον κατά τα πρώτα 2-3 χρόνια ύπαρξης του στην αγορά).
Πολύ ωραία ανάλυση γενικά.
Ωραία ανάλυση. Πιστεύω σίγουρα πως τα single player blockbusters στο PC θα εκλείψουν την τρέχουσα πενταετία λόγω PS5/Xbox.
Μόνο το Cyberpunk θα έχουμε εάν δεν τα θαλασσωσει άντε και το GTA 6 εάν βγει σε κάνα 2-3 χρόνια.
Οι υπόλοιποι πισι developers ανακυκλώνουν παλιές σειρές προσθέτωντας απλά Ray tracing για διαφημιστικούς σκοπούς.
Εμένα ρε παιδιά δεν με νοιάζει καθόλου. Ούτως ή άλλως θα βγουν όλα σε PC οπότε αυτοί που θέλουν να τα παίξουν θα έχουν την ευκαιρία, αλλά μου είναι γενικά αδιάφορα τα cinematic games. Δώσε μου Wasteland, δώσε μου Divinity, δώσε μου XCOM, δώσε μου FTL και έχω να παίζω singleplayer για χιλιάδες ώρες. Δεν έχω πλέον την υπομονή και τη διάθεση να βλέπω μισή ώρα cutscenes από σκηνοθέτες και γραφιάδες τρίτης και τέταρτης διαλογής.
Το θέμα με αφήνει παγερά αδιάφορο!!! Έχω τέτοιο μπακλογκ που θα με απασχολήσει αυτή η περίπτωση, το 2035. ( Λίγο πριν βγάλει beta το Star Citizen δηλαδή)!!!
Κaταρχάς περιμένουμε νέα έκδοση για τα δέκα χρόνια Skyrim. Μετά θα έρθει το νέο Elder Scrolls και μετά κι άλλες επανεκδόσεις αυτών. Οπότε θα έχουμε κάτι άξιο λόγου να ασχολούμαστε.
Για να σοβαρευτώ τώρα, είναι κάτι που με έχει απασχολήσει κι εμένα στο παρελθόν, αλλά όπως είπε ο Κάπτεν, έχουμε backlog να φαν και τα δισέγγονα μας 😛
Όπως κιαι να χει όμως, το κείμενο ήταν φοβερό. μας γκρέμισε τα όνειρα με πολύ δομημένο τρόπο 🙁
Καλά εννοείται ότι ανησυχία μήπως και ξεμείνουμε από single-player παιχνίδια σ’αυτή τη ζωή δεν υφίσταται στο ελάχιστο. Ωστόσο εμένα ενίοτε με πιάνει ένα FOMO, ένα χολόσκασμα βρε αδερφέ όταν βγαίνει κάποιο αξιόλογο AAA single-player παιχνίδι του γούστου μου και δεν μπορώ να το παίξω λόγω πλατφόρμας.
Π.χ. στην γενιά που φεύγει δόξα τω Θεώ έπαιξα μπόλικες παιχνιδάρες και μάζεψα άλλες τόσες στο backlog. Αλλά με τρώει που δεν μπορώ να δοκιμάσω το God of War (2018), το Ghost of Tsushima, το Breath of the Wild και -λιγότερο- τα Spider-Man και Bloodborne. Και τώρα που γλυκάθηκα με το Horizon (GOTY), ξέρω πως όταν σκάσει η συνέχειά του μόνο για PS5, θα πονέσει σφόδρα η αντρική μου ψυχούλα 🙁
Ας ελπίσουμε ότι τα third-party που περιμένουμε θα απαλύνουν τον πόνο…
Τον θάνατο του single player τον λιβανίζουμε όπως κάναμε κάποτε για τα adventure games, όλο έρχεται και ποτέ δεν μας φτάνει.
Βέβαια αν κοιτάξει κάποιος προς το τι εννοούμε κλασσικό adventure game θα πει “ρε φίλος αφού αυτά πέθαναν εν τέλη” οπότε θα πεθάνει και το single player?
Όχι, δε νομίζω. Ο λόγος που πέθαναν τα κλασσικά adventure games ήταν ότι όταν βγήκαν, αυτό ήταν το καλύτερο που μπορούσαν να φτιάξουν. Αν ξεκίναγαν οι Ρομπέρτα και ο Κεν σήμερα, κατά πάσα πιθανότητα θα έκαναν κάποιο RPG και λόγο των διαθέσιμων εργαλείων, πάλι θα τα κατάφερναν οι 2 τους.
Δεν θέλω να αναλύσω όμως τον θάνατο των adventures, αλλά το γεγονός ότι μια ομάδα 3-4 άτομα σήμερα άνετα μπορεί να βγάλει ωραίες single player εμπειρίες, οπότε άσε τους μεγάλους να κυνηγάνε τα λεφτά και το άρμεγμα.
Τα single players θα παραμείνουν και οκ μπορεί η νέα γενιά να μην ενδιαφέρεται για αυτά.
Αλλά και αυτή η γενιά θα μεγαλώσει, και όπως μπήκα εγώ να παίξω CS GO και APEX legends και με πήγαν πίπα κώλο τα μικρά και τελικά κατάλαβα ότι έχω άλλα πράγματα για να σκάω στην ζωή μου από το αν με έφαγε ο 16 χρονος καμπεράς, έτσι θα καταλάβουν και αυτά τα παιδιά μεγαλώνοντας ότι κάποιες φορές, όταν η ζωή σου τρέχει με τρελούς ρυθμούς και εσύ κυνηγάς από πίσω λαχανιασμένος, όταν φτάνεις σπίτι σου δεν θέλει να τρέχεις λαχανιασμένος πίσω από την επόμενη γενιά που σε παίζει μπαλίτσα στο multi.
Θες να χαλαρώσεις και να χαθείς μέσα σε φανταστικούς single player κόσμους που θα σε τραβήξουν μακριά από την ρουτίνα σου και το άγχος της καθημερινότητας.
(επίσης ναι και εμένα το backlog + όσα θέλω και δεν έχω, αρκούν για 2-3 ζωές ακόμα και αν προς τα γεράματα με πιάσει καμιά νοσταλγία για πιξελοπαίχνιδα +2 ζωές).
Θα έπρεπε να γίνεται να βάζουμε και πάνω από ένα σημείο όταν αρμόζει. Εδώ στο δεύτερο μισό του post θα ήθελα να βάλω και like, και agree, και love και όλα.
Εδω θα σημειωνα πως τα adventure ουσιαστικά δεν πεθαναν, υπάρχουν κανονικα ως ειδος και εξελίσσονται. Απλά η χρυσή εποχή τους κράτησε μέχρι το 1995 περίπου και αυτό έχει απλή εξήγηση. Τα adventures ηταν μαζι με τα flight simulators ενα καθαρά PC φαινόμενο και τα PC αρχικά ήταν επαγγελματικές μηχανές, που ναι μεν μπορούσαν παράλληλα να ψυχαγωγήσουν αλλά δεν ηταν αυτός ο λογος ύπαρξής τους. Ήταν ακριβότερα από τα home computers τύπου 6128,ST,Amiga και το κοινό τους ώριμο και ενήλικο κατά βάση. Όταν τα home πέθαναν γυρω στο 1995 το κοινό τους πέρασε στο PC που είχε μπει στην multimedia εποχή. Η δημογραφική εικόνα άλλαξε και η πλατφόρμα απέκτησε φανατικούς νεαρούς οπαδούς τη στιγμή που τα τρισδιάστατα γραφικά άρχισαν την δραματική τους άνοδο. Τα adventures συνέχισαν να βγαίνουν μέχρι σήμερα αλλά το πάλαι ποτέ πλειοψηφικό κοινό τους είναι εδώ και δεκαετίες μικρή μειονότητα. Το άρθρο τώρα δεν μιλάει για τον θάνατο του SP αλλά εκφράζει ανησυχία πως το PC συστηματικά θα μένει εκτός της κυκλοφορίας πολλών από τα σημαντικότερα story driven games.
Το ότι είναι big budget productions δεν είναι και σημαντικά. Όπως είπα οι μεγάλοι που τα πληρώνουν αυτά να φτιαχτούν δεν νοιάζονται παρά μόνο για το κέρδος.
Ως εκ τούτου κάθε χρόνο και πιο πρόχειρα, πιο αρπακόλα, πιο τσίμπα τα λεφτά και τρέχα παιχνίδια βγαίνουν στην κάθε πλατφόρμα.
Επίσης η sony γλυκάθηκε από τις πωλήσεις το Zero Dawn και είπε ότι μελετάει να βγάλει και άλλα παιχνίδια, οπότε όχι, δεν θα μείνουμε απέξω και πιστεύω ότι είναι τόσο χρυσή αγελάδα το PC gamiong πλέον που ακόμα και οι κονσολοεταιρίες ψήνονται, αφού ξέρουν ότι το κοινό του καναπέ δεν θα πάει στο desktop και τούμπαλιν, οπότε δεν είναι ακριβώς ανταγωνιστική πλατφόρμα για αυτούς το PC gaming.
Αν προσεξεις τη συζητηση η οποία και συμφωνεί με τα επιχειρήματα του άρθρου, η Sony θεωρεί τα exclusives υπερβολικά σημαντικά για το ποσες κονσολες πουλάει οπότε δεν θα τα σταματήσει. Ειλικρινα μην περιμένεις πολλές τέτοιες κυκλοφορίες, ίσως 3-4 με καθυστέρηση αρκετών χρόνων. Όσο για τα περί κέρδους, το story driven gaming γενικά πάει σε πολύ ακριβές παραγωγές πια. Ειλικρινά θα είναι κρίμα αν και άλλοι τίτλοι όπως το GoW δεν θα βρούν το δρόμο προς το PC. Φαντάσου να μην έβγαινε το TW3 για PC, για τέτοιου επιπέδου απώλεια μιλάμε. Αν αυτό γίνει η νόρμα, βράστα.
Μπα, δεν μπορεί να γίνει η νορμά, τα PC τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολύ μεγάλη αγορά, μεγαλύτερη από ότι θα φανταζόμασταν ποτέ μας πριν 10 χρόνια. Αν κάποιος τα αφήσει στο πλάι, κάποιος άλλος θα βρεθεί να φτιάξει κάποια μεγάλη παραγωγή για αυτά.
Επίσης καλά τα λέμε για τα Multiplayer, αλλά είναι μια αγορά που κορέζεται εύκολα και με το καλό ή με το κακό θα το μάθουν και οι εταιρίες σιγά σιγά.
Ας πάρουμε για παράδειγμα το Pubg. Έκανε τον πάταγό του, γιατί δεν νομίζω ότι εκείνη την εποχή υπήρχε κάτι παρόμοιο. Ο λόγος που έχασε κοινό για το Fortnite είναι επειδή πρώτων είχε πολλά bugs Που δεν διορθωνόντουσαν και δεύτερον και κυριότερον είναι FREE. Κάπου εκεί έρχεται να καλύψει το Apex την μερίδα των παικτών που δεν γουστάρουν τα καρτουνίστικα γραφικά του Fortnite και το χτίσιμο και έχουμε άλλη μια επιτυχία. Από εκεί και έπειτα δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι θα καταφέρουν άλλα παιχνίδια BR να κάνουν τέτοια επιτυχία, εκτός αν εισάγουν κάτι τελείως ριζοσπαστικό και καινοτόμο. Όπως το Rocket League! Δεν νομίζω ότι στο Pc υπήρχε κάτι παρόμοιο.
Απλώς μέχρι να σκάσουν κάνα δυο φούσκες, ίσως όντως λιγότερα single player ΑΑΑ παιχνίδια να βγουν για το pc. Κάτι λυπηρό όχι μόνο επειδή θα βλέπουμε τις κονσόλες να παίρνουν τίτλους που θα θέλαμε να παίξουμε, αλλά γιατί καταλαβαίνουμε ότι πολλές μεγάλες εταιρίες δεν αγαπάνε αυτό που κάνουν και απλώς κοιτάνε τελείως πως θα βάλουν εύκολα λεφτά στο πορτοφόλι, αλλιώς θα στοχεύαν σε Single player παιχνίδια και ας μην είχαν το ίδιο εύκολο κέρδος. Ξέρω έτσι δουλεύει ο καπιταλισμός, αλλά ο καπιταλισμός είναι ο θάνατος του ρομαντισμού.
Βέβαια έρχεται και ένα Cyberpunk το οποίο είναι επιτυχημένο πριν καν κυκλοφορήσει, οπότε μπορούμε να ελπίζουμε.
Εγω θα σας αφησω μια μικρη πληροφορια. Δεν ειμαι σε θεση να γνωριζω εαν αυτο τεχνασμα ειναι κατι νεο, αν το κανουν πολλοι κτλ
Πριν λιγο καιρο πηγα σε μια γειτονισσα επειδη κερναγε καφε. Εχει ενα γιο, ο οποιος λειωνει στο PC. Εχει καλυτερο PC απο του σρεντερ, RGB πληκτρολογιο και τα ακουστικα με το μικροφωνο πρεπει να ειναι κολημενα στο κεφαλι του. Μιλαμε για πιτσιρικα που παραπονεθηκε για πονους στο στομαχι. Ο γιατρος ειπε οτι τραυματισε τους μυς στην κοιλια απο τις αποτομες κινησεις και το ragequit. Δεν το αποκαλεσε ragequit αλλα τελος παντων. Εγω ξερω καλυτερα απο τον γιατρο.
Σε καποια φαση ο πιτσιρικας εκανε καποια πολυ δυνατα ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ και σφυριζε ασταματητα. Ρωτησα την μητερα του τι ψυχολογικο ζορι τραβαει ο πιτσιρικας και μου ειπε οτι το κανει οποτε τον απογοητευουν οι αλλοι παιχτες και με αυτο τον τροπο τους σπαει τα @@.
Σημερα που επαιξε καφες Round Two ηταν πολυ ησυχα. Η μητερα του τον εψησε να παιξει εναν single player τιτλο.
Παναγιτσα καθεται οταν παιζει αυτο το παιχνιδι. Πολυ χαρουμενη η μανουλα. Το κολπο το εμαθε απο αλλη μαμα και με την σειρα της ενημερωσε αλλη μαμα. Δεν θυμαμαι τον τιτλο γιατι ειχα την προσοχη μου αλλου.
Μπορουν να αλλαξουν οι μαμαδες το gaming?
[USER=102768]@lelos kounelos[/USER] όλο για καφέ στην γειτόνισσα πας…
[QUOTE=”nitro912gr, post: 545843, member: 102594″]
[USER=102768]@lelos kounelos[/USER] όλο για καφέ στην γειτόνισσα πας…
[/QUOTE]
Απο τοτε που πατησα τα πατουσακια μου στην Ελλαδα (λιγο πριν κλειδωσουν τα παντα). Εχω βγει δυο (2) φορες για καφε. Συνολο φιλων που ειδα δυο (2).
Με την γειτονισσα που μενει διπλα εχω πιει καφε δυο (2) φορες. Χθες, ηπια λιγο καφε, καπνισα ενα τσιγαρο και εκανε σεισμο.
Βγηκα απο το σπιτι και πηγαν να γκρεμιστουν οι φουρνοι. Τωρα ξερετε και τι ωρα βγηκα απο το σπιτι.
Νομιζω οτι βλεπω μια προσπαθεια να ισοφαρισεις το NItro ο ξεπετας αλλα φιλαρακι τα βαζεις με δυναμεις πολυ ανωτερες.
Ξέρω ότι πετάγομαι σαν την τσουτσού αλλά… Λέλος ο μιλφέτας;
Για αυτους που πεταγονται σαν την τσουτσου εχω το φαρμακο. Φστ και ξεμπερδεψες.
Με την γειτονισσα παιζει δραματικο background. δεν χωραει οποιαδηποτε λεξη κλειδι για τις μοναχικες και συνηθως μεταμεσονυκτιες αναζητησεις στο ιντερνετ.
[QUOTE=”j_lynx, post: 545837, member: 103332″]
Επίσης καλά τα λέμε για τα Multiplayer, αλλά είναι μια αγορά που κορέζεται εύκολα και με το καλό ή με το κακό θα το μάθουν και οι εταιρίες σιγά σιγά.
Ας πάρουμε για παράδειγμα το Pubg. Έκανε τον πάταγό του, γιατί δεν νομίζω ότι εκείνη την εποχή υπήρχε κάτι παρόμοιο. Ο λόγος που έχασε κοινό για το Fortnite είναι επειδή πρώτων είχε πολλά bugs Που δεν διορθωνόντουσαν και δεύτερον και κυριότερον είναι FREE. Κάπου εκεί έρχεται να καλύψει το Apex την μερίδα των παικτών που δεν γουστάρουν τα καρτουνίστικα γραφικά του Fortnite και το χτίσιμο και έχουμε άλλη μια επιτυχία. Από εκεί και έπειτα δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι θα καταφέρουν άλλα παιχνίδια BR να κάνουν τέτοια επιτυχία, εκτός αν εισάγουν κάτι τελείως ριζοσπαστικό και καινοτόμο. Όπως το Rocket League! Δεν νομίζω ότι στο Pc υπήρχε κάτι παρόμοιο.
Απλώς μέχρι να σκάσουν κάνα δυο φούσκες, ίσως όντως λιγότερα single player ΑΑΑ παιχνίδια να βγουν για το pc. Κάτι λυπηρό όχι μόνο επειδή θα βλέπουμε τις κονσόλες να παίρνουν τίτλους που θα θέλαμε να παίξουμε, αλλά γιατί καταλαβαίνουμε ότι πολλές μεγάλες εταιρίες δεν αγαπάνε αυτό που κάνουν και απλώς κοιτάνε τελείως πως θα βάλουν εύκολα λεφτά στο πορτοφόλι, αλλιώς θα στοχεύαν σε Single player παιχνίδια και ας μην είχαν το ίδιο εύκολο κέρδος. Ξέρω έτσι δουλεύει ο καπιταλισμός, αλλά ο καπιταλισμός είναι ο θάνατος του ρομαντισμού.
Βέβαια έρχεται και ένα Cyberpunk το οποίο είναι επιτυχημένο πριν καν κυκλοφορήσει, οπότε μπορούμε να ελπίζουμε.
[/QUOTE]
Το κακό με την συγκεκριμένη κατηγορία multiplayer παιχνιδιών, είναι ότι φτιάχνονται σχεδόν τσάμπα. Δεν είναι σαν τα ΜΜΟ που απαιτούσαν μεγάλο budget. Άρα για τις εταιρείες δεν είναι πρόβλημα να τα φτιάχνουν συνεχώς μέχρι να βρεθεί ένα που έπιασε. Και εάν πιάσει, τα λεφτά που βγάζουν είναι πολλαπλάσια από όσα έβγαλε η CDPR για ένα από τα καλύτερα παιχνίδια ever. Δύσκολα θα γλιτώσουμε από αυτά λοιπόν προς χάρη των single player