EDITORIALS

Μήπως είναι πειρατεία τα Let’s Plays;

H επαφή μου με το είδος των real-time strategy games περιορίζεται κατά κανόνα σε εφήμερα φλερτάκια με μεμονωμένους τίτλους που θα τύχει να με συγκινήσουν τη δεδομένη στιγμή. Λίγο Age of Empires, μια σταλιά Supreme Commander αλλά πολύ Starcraft. Το αριστούργημα της Blizzard με συνεπήρε με τις εκπληκτικές του campaigns, τα εντυπωσιακά cinematics και τις συγκλονιστικές σεναριακές ανατροπές, σε βαθμό που να παίζω ασταμάτητα για πολλές ώρες μέχρι να ολοκληρώσω όλο το single player. Εννοείται πως το μοτίβο επαναλήφθηκε με την κυκλοφορία του ανυπέρβλητου Starcraft: Brood War και μετά… αναμονή. Ατελείωτη, βασανιστική, πυρετώδης αναμονή μέχρι η αγαπημένη αλλά εκνευριστικά ράθυμη Blizzard να αποφασίσει την επιστροφή της στον Koprulu Sector για το Starcraft II. Το preorder μου για το Wings of Liberty καταχωρήθηκε κυριολεκτικά μερικά δευτερόλεπτα μετά την επίσημη έναρξη των preorders: 60 κολλαριστά ευρουλάκια για την ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού απευθείας από το Battle.net. Θα μπορούσα να το βρω φθηνότερα στη retail αγορά αλλά η ανυπομονησία μου είχε φθάσει σε τέτοια επίπεδα που δε με ένοιαζε καθόλου. Το παιχνίδι βγήκε, το έπαιξα μέχρι τέλους στο Hard και το εκπληκτικό είναι οτι ασχολήθηκα εκτενώς με το multiplayer παρά το γεγονός οτι ο ρόλος μου στα περισσότερα matches περιοριζόταν στο αρχικό “gl hf” και στο τελικό “gg” μερικά λεπτά αργότερα. Ήταν τέτοια η κάψα μου να παραμείνω ενεργός στο σύμπαν του Starcraft ώστε έπαιζα το multiplayer κυρίως για να στραγγίξω κάθε δευτερόλεπτο διασκέδασης από το Wings of Liberty, απαλύνοντας τον πόνο από τη νέα αναμονή για το Heart of the Swarm.

Τη δεύτερη φορά έδειξα μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση. Αποφάσισα να περιμένω μέχρι την πρώτη πτώση τιμής του Heart of the Swarm, αφού δεν είχα την ίδια διάθεση να ασχοληθώ με το multiplayer και ενδιαφερόμουν κυρίως για τη single player campaign. Την ημέρα κυκλοφορίας του Heart of the Swarm, σε μια από τις συνηθισμένες βόλτες μου στο Youtube παρατήρησα οτι ο γνωστός letsplayer Jesse Cox είχε ξεκινήσει playthrough του Heart of the Swarm και μάλιστα ανέβαζε videos με γοργούς ρυθμούς. Δεν ήθελα να δω spoilers για το παιχνίδι πριν ξεκινήσω να ασχολούμαι μαζί του, όμως η περιέργεια για τις εξελίξεις στο σενάριο του Heart of the Swarm κατάφερε να με νικήσει. “Εντάξει, θα δω μόνο το πρώτο video από την αρχική αποστολή για να πάρω κλίμα και μετά τέρμα”, σκέφτηκα πριν κάνω κλικ στο πρώτο link. Μικρή παρένθεση, αν δεν έχετε δει το opening cinematic του Ηeart of the Swarm επανορθώστε άμεσα, θα πέσει το σαγόνι σας στο πάτωμα!

{youtube}MVbeoSPqRs4{/youtube}

Για να μην τα πολυλογώ, η κάψα μου για να δω τι θα συμβεί παρακάτω με οδήγησε στο να παρακολουθήσω όλη τη σειρά από videos που ανέβασε ο Jesse Cox, από την αρχή μέχρι το τέλος του παιχνιδιού. Το αποτέλεσμα; Δεν έχω πλέον καμία επιθυμία να αγοράσω το Heart of the Swarm. Καμία απολύτως. Μπορώ να πω με απόλυτη βεβαιότητα οτι η Blizzard έχασε μια πώληση εξαιτίας αυτού του let’s play, αν και υποθέτω οτι ο Jesse Cox είχε την άδεια (αν όχι την προτροπή) της εταιρίας πριν ξεκινήσει τη σειρά από videos. Λογικά η Blizzard θα θεώρησε ως εξαιρετική διαφήμιση τη δημιουργία ενός let’s play για το Heart of the Swarm σε ένα δημοφιλές Youtube Channel, εγώ όμως πιστεύω οτι θα πρέπει να ανοίξει άμεσα μια συζήτηση για το κατά πόσο είναι θεμιτή αυτή η πρακτική.

letsplaypiracy1“Αλέξανδρε, γιατί με πρόδωσες;”… “Πολλά τα Let’s Play Sarah.”

Υπάρχουν αρκετές κατηγορίες παιχνιδιών που δεν πλήττονται ιδιαίτερα από την ύπαρξη των let’s plays. Multiplayer, sports, open-world, roguelikes, μπορούν να παρουσιαστούν άνετα σε ένα let’s play χωρίς να υπάρξει κόστος σε χαμένες πωλήσεις, καθώς η φύση του gameplay καθιστά σχεδόν αδύνατη την επανάληψη του με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Παράδειγμα: Το ανέβασμα ενός αγώνα FIFA 13 ή ενός session του Binding of Isaac δε στερεί από τον υποψήφιο αγοραστή το στοιχείο του αγνώστου και της έκπληξης. Ο δικός μου αγώνας ή το δικό μου session θα εξελιχθεί εντελώς διαφορετικά, οπότε το let’s play μπορεί να μου δώσει μια καλή γεύση του παιχνιδιού χωρίς να χαλάσει την έκπληξη. Το ίδιο φυσικά ισχύει σε multiplayer games όπως το Battlefield ή το Call of Duty όπου οι παρτίδες εξελίσσονται με απολύτως απρόβλεπτο τρόπο. Όταν όμως έχουμε να κάνουμε με single player, story driven και συχνά απολύτως scripted παιχνίδια, εκεί υπάρχει πρόβλημα.

Κρίνοντας απο την ανοχή που δείχνουν οι εταιρίες σε αυτό το φαινόμενο, πιστεύω οτι οι περισσότεροι publishers δεν έχουν αντιληφθεί ακόμη τον κίνδυνο. Όσοι από εσάς ασχολείστε κυρίως με single player games, απαντήστε μου παρακαλώ στο εξής: πόσες φορές έχει μείνει ένα παιχνίδι χαραγμένο στη μνήμη σας, όχι για το gameplay αλλά για το σενάριο και τους χαρακτήρες του; Στοιχηματίζω πως είναι αρκετές, αν όχι οι περισσότερες. Παιχνίδια-θρύλοι όπως το Arcanum έχτισαν την υστεροφημία τους πάνω στο εκπληκτικό τους setting, παρά το γεγονός οτι το combat system δε βρισκόταν σε ικανοποιητικό επίπεδο. Το Bioshock, αλλιώς γνωστό και ως το παιχνίδι για το οποίο λατρεύω να γκρινιάζω, δε με ενθουσίασε με το gameplay, αλλά ο κόσμος ήταν τόσο καλοφτιαγμένος και το σενάριο τόσο δυνατό ώστε να με κρατήσει μέχρι το τέλος και να με πείσει να αγοράσω το sequel. Πιθανότατα θα αγόραζα κάποια στιγμή και το Bioshock Infinite, ήδη όμως βλέπω οτι ο Jesse Cox ξεκίνησε let’s play και για αυτό το παιχνίδι. Από τη μία μπορώ να πληρώσω χρήματα και να υποφέρω gameplay που αποδεδειγμένα πλέον δεν απολαμβάνω, έτσι ώστε να ευχαριστηθώ το σενάριο και τον κόσμο. Από την άλλη μπορώ απλώς να δω το let’s play τζάμπα στο Youtube και να πάρω αυτά που με ενδιαφέρουν χωρίς ταλαιπωρία. Μπορείτε να μου αναφέρετε έναν πειστικό λόγο για να επιλέξω το πρώτο;

letsplaypiracy2“Όχι, μη φεύγεις! Θα είμαι φθηνό σε Steam sale!”

Το ζήτημα διογκώνεται από το γραμμικό και ακραιφνώς scripted στήσιμο αρκετών σύγχρονων single player games. Αν δω στο Youtube την campaign του Modern Warfare 3 και μετά αγοράσω το παιχνίδι, δε μπορώ να περιμένω τίποτα διαφορετικό από αυτό που έχω ήδη δει. Οι στρατιώτες θα ξεπηδήσουν από το ίδιο σημείο, η έκρηξη θα γίνει την ίδια στιγμή, τα εντυπωσιακά set-pieces θα εκτελεστούν ξανά και ξανά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, σαν τη gaming εκδοχή της Groundhog Day. Αν συνυπολογίσουμε τα QTEs, τις εκτενείς cutscenes και τις “cinematic” επιρροές, σημεία κατατεθέντα του σύγχρονου gaming, φτάνουμε αβίαστα στο συμπέρασμα οτι ορισμένοι τίτλοι έχουν τόσο scripted gameplay, τόσο απλοϊκά game mechanics ώστε αν τα δεις σαν ταινία αντί να τα παίξεις… δε χάνεις και τίποτα! Δεν ξέρω αν σας φαίνεται υπερβολικό ή ακόμα και αστείο, αλλά πιστεύω πως η συζήτηση πρέπει να γίνει.

Τυπικά, το ανέβασμα ενός πλήρους let’s play δεν αντιστοιχεί με πειρατεία εφόσον γίνεται με τη ρητή συναίνεση ή τη σιωπηρή αποδοχή των publishers. Οι εταιρίες όμως θα πρέπει να αντιληφθούν οπωσδήποτε τον κίνδυνο και να δράσουν πριν να είναι αργά. Τα single player games αντιμετωπίζουν ήδη αρκετά προβλήματα στα πλαίσια της triple-Α βιομηχανίας και θα πρέπει να προστατευθούν αν δε θέλουμε να τα αποχαιρετήσουμε. Η δημιουργία video με παρουσίαση ενός κομματιού από το gameplay είναι και χρήσιμη και θεμιτή αφού δίνει στο θεατή πολύτιμες πληροφορίες για το gameplay του τίτλου, όμως η πλήρης καταγραφή της single player campaign είμαι βέβαιος πως κοστίζει σε πιθανές πωλήσεις. Ο υπογράφων είναι το ζωντανό παράδειγμα.

Αλέξανδρος Γκέκας

Αφοσιωμένος PC gamer, ο Αλέξανδρος παίζει τα πάντα ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής, δείχνει όμως προτίμηση σε turn-based, strategy, RPGs και θεωρεί το UFO: Enemy Unknown ως το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών. Κατά τα άλλα, προσπαθεί να κρύψει τα χελωνίσια αντανακλαστικά του αποφεύγοντας το competitive multiplayer γιατί, λέει, "δεν του ταιριάζει" και αναζητά τρόπους ώστε να αναγνωριστεί η "Church of Gaben" ως επίσημη θρησκεία στη χώρα μας.

16 Comments

  1. Έπαθα κι εγώ κάτι παρόμοιο με το AC: Revelations. Δεν είχα δει βέβαια όλη τη campaign, μόνο κάποια βίντεο για τυχαία σημεία στο παιχνίδι. Είχε χαθεί όμως ελαφρώς το ενδιαφέρον μου και γι’ αυτό το λόγο, και έτσι τελικά το ολοκλήρωσε ο μικρός μου αδερφός !!

  2. Προσωπικά, δεν ασχολούμαι καθόλου με τα let’s play, ούτε καν gameplay trailers δεν παρακολουθώ μέχρι τέλους. Θεωρώ πολύ βαρετό να βλέπω άλλον να παίζει ένα παιχνίδι, προτιμώ να το κάνω μόνος μου. Σίγουρα όμως, υπάρχει πολύς κόσμος που ενδιαφέρεται γι’ αυτά και ο προβληματισμός του Αλέξανδρου έχει βάση…η λύση είναι μία: μη βλέπετε let’s play! :p

  3. Αλέξανδρε θα διαφωνήσω σε κάποια σημεία.Πριν παίξω το AC3,έβλεπα lets play και είδα τρανταχτά spoilers στη πορεία αλλά η ανυπομονησία μου δεν έφυγε καθόλου.Ήθελα να δοκιμάσω μόνος μου τους μηχανισμούς του παιχνιδιού,ήθελα να ζήσω αυτό που ζει αυτός που κάνει το lets play και γενικότερα δε με επηρέασε τόσο.Αυτό που θέλω να πω είναι κατά πόσο θέλεις να παίξεις το παιχνίδι για το gameplay του.Εσύ ήθελες να δεις το σενάριο και πως εξελίσσετε.Αν σε ενδιέφερε να παίξεις το τίτλο για τους νέους μηχανισμούς του θα το έκανες.Στη τελική ας μη βλέπουμε τέτοια βίντεο όσο και αν το θέλουμε γιατί ίσως χάσουμε πιθανές εμπειρίες που μπορούμε να αποκομίσουμε από έναν (άρτια φτιαγμένο φυσικά)τίτλο.

  4. Δεν έχω κάτσει ποτέ να δω πλήρες let’s play (όλα τα μέρη). Ακόμα και από παιχνίδια 20ετίας και βάλε. Το βρίσκω απίστευτα βαρετό σαν διαδικασία. Προτιμώ να παίξω το παιχνίδι ο ίδιος από το να κοιτάω απλά. Άντε να δω κανα 20λεπτο-μισάωρο. Αν είναι από παιχνίδι που δεν έχω επαρκείς πληροφορίες, θα δω λίγο παραπάνω για να είμαι σίγουρος ότι το παιχνίδι μου ταιριάζει. Μέχρι εκεί.

  5. Προσωπικα εχω δει ποικιλα let’s plays κυριως απο total wa αλλα και αλλα παιχνιδια (ολοκληρες σειρες ειδικα στα TW μιλαμε 5-6 series δλδ πανω απο 100 episodes) προσωπικα 2-3 let’s play απο το ETW ηταν αυτο που με επεισε να το παρω απο το steam. Αυτο ομως ειναι θεμα χαρακτηρα…. Πολλοι θα σκεφτονται να αγορασουν ενα game αλλα επειδη το εχουν δει σε let’s play δεν το παιρνουν γιατι ξερουν τι θα συμβει σε ολη του τη διαρκεια. Ομως ειναι παρα πολλοι (εγω πιστευω περισσοτεροι) οι οποιοι επηρεαζονται απο ενα gameplay και θελουν να παρουν το game για να νιωσουν αυτο που νιωθει ο youtuber…

  6. Για μένα δεν έχει νόημα να δημιουργήσει κάποιος ένα lets play σε γραμμικά game και δεν υπάρχει και λόγο να το δεις εδώ που τα λέμε. Το lets play έχει νόημα μόνο σε sandbox games που κάθε παίχτης δημιουργεί την δικιά του μοναδική ιστορία.

  7. Εγώ πάντως lets play γραμμικών παιχνιδιών δε βλέπω. Υπάρχουν παιχνίδια και μάλιστα αρκετά που λόγω let’s play τα αγόρασα. Εμένα βέβαια όπως θα έχετε δει στο κανάλι μου, μου αρέσει να προωθώ free games, ακόμα δεν έχω κάνει κάποιο full playthrough αλλά όταν το κάνω θα είναι 99% σε free game με σκοπό την ανάδειξη τέτοιων στούντιο.

  8. Διαφωνώ με το θέμα αρκετά, τα let’s play όπως και κάθε άλλο fun made video συμβάλουν τεράστια στην δημιουργία hype και γενικά ανεβάζουν την δημοτικότητα ενός τίτλου. Μα καλά ρε παιδιά, γιατί να δεί κάποιος ολόκληροοοο το playthrough (ή spoilers όπως το τέλος) αν δεν θέλει ‘η έχει κατά νου να το παίξει? Από την άλλη μπορείς με κλεφτές ματιές να δεις το gameplay, να ακούσεις κάποια σχόλια, να δεις την ατμόσφαιρα κτλ. Μετά τα βλέπεις για να συγκρίνεις τα δικά σου playthrough με άλλων gamers (αφού δηλαδή τελείωσες), σαν guides άμα έχεις σκαλώσει κάπου για μέρες κτλ κτλ. Και μην ξεχνάμε το θέμα ψυχολογίας της μάζας, όσο ποιο πολλά “βιντεάκια” με έναν τίτλο κυκλοφορούν τόσο ποιο γνωστό γίνεται (άρα μεγαλύτερο target group για πιθανή αγορά, θημίζει το ζήτημα “πειρατείας” πολύ).

  9. Συντάσσομαι με Αδερφό Έτζιο. Για τίτλους με τους οποίους θέλω ν’ασχοληθώ, ακριβώς επειδή το γκέημινγκ είναι καθαρά βιωματική εμπειρία, μόνο cinematic trailers βλέπω, θέλω τα πάντα να είναι έκπληξη. Σε Let’s Play έχω καταφύγει μόνο για παλιά παιχνίδια του GoG, που ξεκινάω, φτάνω ως ένα σημείο και μετά λόγω απαρχαιωμένων μηχανισμών ή ψυχωτικής δυσκολίας/interface, δεν προτίθεμαι να σπάσω τα νεύρα μου για να τελειώσω (έχουμε και μια ηλικία πλέον) οπότε για να “βγάλω” την επένδυση, βλέπω το τέλος σε Let’s Play.

  10. Πολύ ενδιαφέρον άρθρο, για ένα θέμα που δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό. Μάλιστα έχει ιδιαίτερη σημασία για το αγαπημένο μου είδος, τα adventure game, διότι δυστυχώς είναι πάρα πολλοί αυτοί που τα παίζουν αποκλειστικά και μόνο για την ιστορία. Όμως αν καλούμουν να μαντέψω, θα έλεγα ότι οι άνθρωποι που επιλέγουν να παίξουν ένα παιχνίδι αφού δουν ένα Let’s Play -ή τμήμα του- είναι περισσότεροι από αυτούς που επιλέγουν να ΜΗΝ το παίξουν.
    Επίσης, μιλώντας ως δημιουργός, αν κάποιος θεωρεί ότι το να παρακολουθήσει απλά ένα παιχνίδι μου είναι το ίδιο πράγμα με το να το παίξει, προτιμώ να μην το αγοράσει. Δεν τον θέλω εγώ για πελάτη. 🙂

  11. Συμφωνώ κι επαυξάνω.

    Επίσης, αν όντως το να παίξει κάποιος το Α ή Β παιχνίδι είναι το ίδιο με το να το παρακολουθήσει, τότε δεν είναι και πολυ σόι παιχνίδι, και δεν υπάρχει λόγος να δώσει κανείς λεφτά για αυτό.

    Το θέμα πάντως με είχε απασχολήσει και μένα πριν λίγους μήνες. Το Primordia δεν είχε κλείσει 10 ώρες από την κυκλοφορία του πριν σκάσουν μύτη τα πρώτα Let’s Play, τόσο στο Youtube όσο και σε διάφορα forum.

    Δεν θεωρώ σωστή προσέγγιση να βγουν οι εταιρίες στο κηνύγι όποιου ανεβάζει Let’s Play, άλλωστε υπάρχει και ο αντίλογος της πιθανής θετικής δημιουργίας hype και word-of-mouth. Αλλά πιστεύω καλό θα ήταν η ίδια η community να κάνει λίγο κράτει και να μην ανεβάζει όπου βρει πλήρη Let’s Plays, ας πούμε για τον πρώτο μήνα κυκλοφορίας ενός παιχνιδιού. Ουτοπικό, ξέρω…

  12. Οπως και ο ιδιος γραφεις, παντως, δεν αποτελεις τον “core” αγοραστη του SC2 (το οποιο ειναι απολυτως κατανοητο, προσωπικα δεν απολαμβανω ιδιαιτερα τα rts, και σχεδον καθολου τα fps). Ανεξαρτητως της ποιοτητας της ιστοριας και της sp campaign (που ειναι προς τιμην της blizzard να τις κρατα τοσο ψηλα, βεβαια), τα sc παντα περιστρεφονταν γυρω απο το multi. Οποτε, ειναι ασφαλες να θεωρησει κανεις οτι, ειτε υπηρχε το let’s play ειτε οχι, ειναι πιθανο να περιμενες τις εκπτωσεις, μιας και περιμενες να παιξεις το παιχνιδι “λειψο”.
    Απο κει και περα, δεν μπορω να πιστεψω οτι μια προκληση για την εταιρια μπορει να ειναι κατι κακο. Αν τα let’s play αφαιρουν τοση απο την απολαυση του game, θα πρεπει κατι να κανει για να το καταπολεμησει. Να αφαιρεσει τις γραμμικοτητα στο σεναριο, πχ βαζοντας περισσοτερους στοχους στις αποστολες, οι οποιο να επηρεαζουν τις συνθηκες για τις επομενες. Ή να βελτιωσει το gameplay. Με μια λεξη, replayability.
    Το να “αποκρυπτουν” το περιεχομενο του παιχνιδιου, ωστε να το αγορασει καποιος απο περιεργεια, οδηγει στις λογικες του pre-order, των χιλιαδων dlc, drm, κλπ.
    Εν τελει, αν το παιχνιδι ειναι πιο ευχαριστο για εναν θεατη, παρα για τον παιχτη, τοτε ειναι περισσοτερο ιστορια παρα παιχνιδι.

    ΥΓ. Τα σχολια δεν απευθυνονται στο sc2 hots, ειναι γενικες παρατηρησεις. Απ’ ο,τι λεγεται, το sc2 hots πρεπει να ειναι πολυ καλο απο ολες τις αποψεις.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL