Ξεχασμένα διαμάντια - Game που αγαπήσαμε

[chek2fire]

Αποφάσισα να ανοίξω αυτό το νήμα γιατί θυμήθηκα έτσι ξαφνικά μια από τις μεγαλύτερες game εμπειρίες πoυ ειχα στην καριέρα μου ως gamer.

Και μιλάω για το Fez.

Τι να πούμε γιαυτό το game ότι είναι σαν να μπαίνεις σε ένα rabbit hole που δεν ξέρεις στην κυριολεξία που θα σε βγάλει. Να μιλήσουμε για την μουσική που δένει άψογα αυτό το ψυχεδελικό στην κυριολεξία ταξίδι σε ένα κόσμο που όντος δικαιολογεί και την παλαβομάρα του δημιουργού στα όρια της σχιζοφρένιας .

Γιατί ο τύπος που το δημιούργησε πρέπει να ήταν ένας από τους ποιο εκκεντρικούς χαρακτήρες που έχει περάσει από την βιομηχανία του gaming και μόνο ένας τέτοιος τύπος θα μπορούσε να φτιάξει ένα τέτοιο αριστούργημά.

Aς θυμηθούμε λίγο το κόσμο του fez που οι χαρακτήρους τους είχαν μέχρι και την δικιά τους γραφή και γλώσσα που ήταν μερικές φορές απαραίτητο να την έχεις κατανοήσει για να μπορέσεις να λύσεις τα άπειρα puzzle του.




η να μιλήσουμε για την φοβερή μουσική του που σου ντύνει άψογα το κάθε μέρος του κόσμου του Fez






Fez

Απλά υποκλίνομαι στην παλαβομάρα του Phil Fish( μέχρι και το παρατσούκλι του έχει μια μεγάλη δόση τρέλας) που μας χάρισε έναν τόσο απίστευτο τίτλο.

 

[Χειρομαλάχτης]

ωραιο θρεντ check2fire.
2 χαρακτηριστικα γκειμς που νομιζω οτι τ αγαπουσα μονο εγω (ελπιζω να κανω λαθος) εκει προς το τελος των 90s και που τα θεωρω υποτιμημενα διαμαντια ειναι:

- το περιφημο (δεν μπορουμε να μιλησουμε για παιχνιδια της εποχης χωρις τσουρινακισμούς. ετσι για να κριντζαρουν οι οχτροι του...) Magic and Mayhem της Mythos games (βασικα του julian gollop, φημισμενου για το x-com). δεν θα σεντονιασω, ευτυχως για σας, αλλά και για μενα. θυμαμαι το γενικο φηλινγκ του παιχνιδιου, τα πανεμορφα για την εποχη, στα ματια μου, γραφικα (αντεχονται ακομα και σημερα, θεωρω) και τελος παντων το θεωρω καταπληκτικο παιχνιδι. βγηκε και μια συνεχεια του, αλλά στο κλιμα της εποχης προσπαθησαν να το κανουν 3d και ξερετε ποσο ομορφα εχουν γερασει τα 3d παιχνιδια της εποχης (μπλιαξ) και η μαγεια ειχε χαθει.
παρτε ενα τυπου ρηβιου (δεν υιοθετω τι λεει, ειμαι στη δουλεια και δεν το ακουσα, απλα ηθελα να εχει καλη αναλυση των γραφικων του γκειμ)




- το rage of mages της ρωσικης Nival Interactive (κυκλοφορησε εκει ως Allods) περιεργο κραμα rpg - rts. απ αυτο θυμαμαι πιο εντονα για καποιο περιεργο λογο τον σχεδιασμο του ui και την περιεργη γραμματοσειρα που φανερωνε τις κυριλλικες ριζες του παιχνιδιου και βεβαια το φρεσκο σετινγκ, αφου δεν ηταν το κλασικο φανταζυ "δυτικο" συμπαν, αλλα ηταν επηρεασμενο απ την ιστορια και τους μυθους της ανατολικης ευρωπης. αντιθετα με το απο πανω, οπως μου θυμισε ο arwindan, το rage of mages 2 ηταν εξισου καλο με το 1.




σαν γενικη διαπιστωση, βλεποντας τα ειδη των 2 παιχνιδιων μπορω να πω οτι τοτε ημουν πολυ πιο ανοιχτος και δεκτικος σε "άλλα" ειδη απ τ αγαπημενα μου αντβεντσουρς και κλικικλικι arpg. ειδικα, αν εβλεπα σημερα π.χ. παιχνιδι να οριζεται ως spellcasting rts οπως χαρακτηριζαν τοτε το magic and mayhem, δεν υπηρχε περιπτωση ν ασχοληθω.
ετσι ειν αυτα. μεγαλωνουμε, ωριμαζετε, δεν εχουμε χρονο κι αντοχες για δοκιμες και πειραματα, αλλα προτιμουμε την ανεση και οικειοτητα του γνωστου και δοκιμασμενου.
ε, ναι. συγκινηθηκα λιγακι, να ειπωθει κι αυτο.

 

[Arwindan]

Το Rage of Mages 2 είχα λιώσει και ήταν όντως πολύ καλό παιχνίδι. Το πρώτο δυστυχώς δεν το έχω παίξει.

 

[mits@kos]

Δεν έχω ιδέα αν είναι διαμάντι ή όχι, ενώ σίγουρα δεν το έχω ξεχάσει. Συνεπώς, δεν ξέρω καν αν έχει θέση στο thread.

Από τις πρώτες μου (ίσως και η πρώτη) εμπειρίες gaming στο PC, με δεδομένη τη λατρεία μου για το DuckTales και τα κόμιξ των Μπαρκς, Ρότα, Σκάρπα, Ρόσα (και πολλών ακόμα) η παρακάτω platform πανδαισία των παιδικών μου χρόνων:



Μουσική, γραφικά, gameplay, συνολικό feeling είναι κορυφαία.

SNES review, γιατί δε βρήκα κάτι της προκοπής για το PC.

Edit: Χα, βρήκα review 20ετίας από Gamespot

 

[maladroid]

Νομίζω η πιο υποτιμημένη σειρά που είχα την τύχη να παίξω και -σε μεγάλο βαθμό- να απολαύσω, ήταν η τριλογία Blair Witch (τα παλιά τα ορθόδοξα, όχι το περσινό της Bloober).

Θα βάλω μαζί και το Nocturne που ήταν από τους ίδιους δημιουργούς και παρότι ακούστηκε αρκετά τότε, παρέμεινε για πάντα cult διαμαντάκι που δεν μπόρεσε να πείσει το ευρύ κοινό.

 

[Stamatimenos]

Από τα πιο τίμια και δύσκολα Diabloειδή που είχα παίξει. Τα είχα κάνει απολύτως σκατά με τα builds και έτσι ποτέ δε το τερμάτισα.

 

[Arwindan]

Από τη στιγμή που ανέφερε ο χειροπρά... εεε χειρομαλάκτης το Rage of Mages, προσπαθώ να θυμηθώ ένα game που έπαιζα περίπου την ίδια εποχή και έχω φάει απίστευτο κόλλημα εδώ και ώρες. Δεν μπορώ να το θυμηθώ με τίποτα.
Οπότε γράφω ότι θυμάμαι μπας και μπορέσει να βοηθήσει κάποιος.
Το παιχνίδι ήταν strategy και δεν θυμάμαι αν είχε και λίγα RPG στοιχεία. Υπήρχε ένας world map στον οποίο προχωρούσες από ένα προκαθορισμένο σημείο-node στο άλλο και σε κάθε ένα υπήρχε και κάποια μάχη-event. Από ότι θυμάμαι ο main character ξεκινάγε μόνος ή με ελάχιστο στρατό στην αρχή και καθώς προχώραγες και κέρδιζες μάχες έπαιρνες και άλλους μαζί σου. Νομίζω ο main character ήταν μακρυμάλλης με λευκό-ασημί μαλλί (ή έχω παίξει πολύ Witcher).
Τέλος μου έχει κολλήσει στο μυαλό ότι κάπου υπήρχε ένας μαύριο ήλιος. Στο intro, στη συσκευασία του παιχνιδιού, στον τίτλο ή σε κάποιο faction;

Αυτά μου έρχονται προς το παρόν.

 

[Great0ldOne]

Maui Mallard in Cold Shadow

When he morphs into a Ninja, You'd better Duck. Play as Maui. Play as the Ninja. Play a

www.gog.com

Δικό μου αντίστοιχο GOTY εκείνης της περιόδου, ξεχασμένο από θεούς και ανθρώπους παρά το δυνατό license,

Donald Duck and the Lucky Dime Caper, για το Sega Master System



Αν και είναι δεύτερο σε ώρες καψίματος μετά το Wonder Boy in Monster World, το οποίο φωνάζει για remake ΧΤΕΣ.



Άμα πάτε στο 39.10, θα δείτε ένα σημείο που ο δωδεκάχρονος g0o είχε κολλήσει κάνα μήνα. Δεν μπορούσα με τίποτα να διακρίνω εκείνο το σκοινί που ανεβαίνει πάνω, νόμιζα ότι είναι μέρος του background.

Σε πιο pcάδικες ατραπούς, το καλύτερο παιχνίδι που δεν έχει παίξει ποτέ κανείς, είναι ξεκάθαρα το Azrael's Tear. Πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή του, immersive sim before it was cool... or before immersive sims existed. Ο developer ακόμα λαμβάνει email του στυλ "μα καλά, τι διαμάντι είναι αυτό, γιατί δεν το είχα ακούσει ποτέ, τι έγινε με το sequel"... Καλά, δεν το προτείνω ανεπιφύλακτα γιατί έχει γεράσει το καημένο από πολλές απόψεις (early 3D, UI από εποχές που οι developers ακούγανε accessibility και απαντούσαν "lol, noob"), αλλά ένα kickstarter για remake θα το έκανα fund μόνος μου.

 

[lucinos]

To Fez που αναφέρθηκε έχει για μένα πολύ ιδιαίτερη θέση και άνετα το βάζω κάπου ανάμεσα στα καλύτερα παιχνίδια όλων τών εποχών. Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο ταιριάζει να το πούμε «ξεχασμένο».

Τώρα για πάω αρκετά πιο πίσω στον χρόνο:


Και ακόμα πιο πίσω στον spectrum:

 

[captain kal]

Warhead, για την Amiga!!

 

[Miden Agan]

Από τη στιγμή που ανέφερε ο χειροπρά... εεε χειρομαλάκτης το Rage of Mages, προσπαθώ να θυμηθώ ένα game που έπαιζα περίπου την ίδια εποχή και έχω φάει απίστευτο κόλλημα εδώ και ώρες. Δεν μπορώ να το θυμηθώ με τίποτα.
Οπότε γράφω ότι θυμάμαι μπας και μπορέσει να βοηθήσει κάποιος.
Το παιχνίδι ήταν strategy και δεν θυμάμαι αν είχε και λίγα RPG στοιχεία. Υπήρχε ένας world map στον οποίο προχωρούσες από ένα προκαθορισμένο σημείο-node στο άλλο και σε κάθε ένα υπήρχε και κάποια μάχη-event. Από ότι θυμάμαι ο main character ξεκινάγε μόνος ή με ελάχιστο στρατό στην αρχή και καθώς προχώραγες και κέρδιζες μάχες έπαιρνες και άλλους μαζί σου. Νομίζω ο main character ήταν μακρυμάλλης με λευκό-ασημί μαλλί (ή έχω παίξει πολύ Witcher).
Τέλος μου έχει κολλήσει στο μυαλό ότι κάπου υπήρχε ένας μαύριο ήλιος. Στο intro, στη συσκευασία του παιχνιδιού, στον τίτλο ή σε κάποιο faction;

Αυτά μου έρχονται προς το παρόν.

Μηπως λες το Myth: The fallen lords??

 

[Arwindan]

Μηπως λες το Myth: The fallen lords??

Μπα όχι είναι πιο πρόσφατο από αυτό.

 

[Артём]

@Χειρομαλάχτης τα είχα λιώσει και τα δυο αυτά που αναφέρεις.

Να πω και τα δικά μου γέρικα ξεχασμένα

Moonstone. Ακόμα και σήμερα παίζεται πολύ ευχάριστα. Θα ήθελα περισσότερες τοποθεσίες, μεγαλύτερη ποικιλία σε εχθρούς, αρχηγούς, εξοπλισμό κλπ αλλά είναι τρομερό παιχνίδι

 

[Stamatimenos]

Μπα όχι είναι πιο πρόσφατο από αυτό.

Παίζει να λες Total Annihilation: Kingdoms?

 

[Arwindan]

Παίζει να λες Total Annihilation: Kingdoms?

Όχι άλλα για ένα περίεργο λόγο, με το που μπήκα σπίτι ερχόμενος από τη δουλειά μου ήρθε κατευθείαν ο τίτλος του παιχνιδιού στο μυαλό. Τελικά δεν ήταν μαύρος ήλιος, αλλά μαύρο φεγγάρι.

Κυκλοφόρησε το 1999 όπως και το Rage of Mages 2, οπότε τουλάχιστον αυτό το θυμόμουν σωστά.
Δεν ξέρω πόσοι το έχετε παίξει αλλά εγώ είχα φάει μεγάλο κόλλημα τότε.

 

[maximum armor]

Εγώ δεν μπορώ να γράψω τίποτα. Ξεκίνησα το gaming μετά το 2000! Σοβαρά!
Ελάχιστα παιχνίδια έχω παίξει που ήταν προ του 2000, όπως το πρώτο Starcraft.

 

[maladroid]

Εγώ δεν μπορώ να γράψω τίποτα. Ξεκίνησα το gaming μετά το 2000! Σοβαρά!
Ελάχιστα παιχνίδια έχω παίξει που ήταν προ του 2000, όπως το πρώτο Starcraft.

Και τι να λέει ρε, μην κομπλάρεις. Σάμπως τα Blair Witch που έβαλα εγώ είναι τίποτα αρχαία;

Πάντως μου έδωσες αφορμή να ψαχουλέψω το νιονιό μου για αρχαία games που δεν έχει παίξει κανείς (άλλος) και σκέφτηκα τα δύο Manhunter της Sierra. Ειδικά το πρώτο, New York, θυμάμαι πως με είχε συνεπάρει από το ξεκίνημα με την ατμόσφαιρα και το gameplay παρακολούθησης. Από το sequel δεν θυμάμαι και πολλά. Ωστόσο, εκείνο που μου έμεινε και από τα δύο αυτά υπερκάλτ διαμαντάκια είναι οι ελεεινοί λαβύρινθοι για τους οποίους τελικά συμβουλεύτηκα walkthrough.

 

[tyrion395]

Από τα πιο τίμια και δύσκολα Diabloειδή που είχα παίξει. Τα είχα κάνει απολύτως σκατά με τα builds και έτσι ποτέ δε το τερμάτισα.

Eίναι σαν να άνοιξε μια πορτούλα στο πίσω μέρος του μυαλού μου! Το throne of darkness!! Θυμάμαι να παίζω sekiro και να σκέπτομαι πως όλα αυτά τα έχω ξαναδεί κάπου, αλλά με κάποια άλλη μορφή. Και δεν είχα παίξει ονιμούσα ή τεντσου για να πεις ότι είχα μνήμες.Συγκίνηση Βίρνα

Εγώ θα πω πάντως το Binary Domain. Παρά τα προβλήματα του το είχα λατρέψει. Πολύ ωραία θεματολογία και πλοκή, καλό shooting, ασταμάτητη δράση και νομίζω πως τα γραφικά του στέκονται ακόμα πολύ καλά.
Επίσης το Dungeons of the Endless που θεωρώ ως ένα από τα καλύτερα roguelites τον τελευταίων ετών και δεν είχε την αναγνώριση που του άξιζε, Κάτι γίνεται βέβαια τώρα που βγήκε στο switch

 

[Great0ldOne]

Χωρίς να τα λες ακριβώς "ξεχασμένα", δεν έτυχαν της τεράστιας απήχησης που θεωρώ ότι άξιζαν, τα δύο Freedom Force. Τεράστιες παιχνιδάρες, αλλά με cult status και γενικά δεν βλέπω να τα συζητάει ο κόσμος, όταν πχ υπάρχουν threads 100 σελίδων για Wizardry 4 και Dark Sun 2 στο Codex. Εκτός τεράστιου απροόπτου, θα μείνουμε με το cliffhanger ending του Freedom Force vs Third Reich .


Αντίστοιχα και το Anachronox. Ξεχασμένο δεν το λες, αλλά το cult status του είναι μικρό σε σχέση με το πόσο GOTY είναι.

 

[tinapeis]

Hands down ενα απο τα πιο παρεξηγημενα RTS της εποχης του...δυστυχως κυκλοφορησε το 1999 μαζι με το AoE II, το Tiberian Sun, το Homeworld, το Total Anihillation:Kingdoms και χωθηκε μεσα στο χρονοντουλαπο της ιστοριας...

Απο μια διαστροφη της μοιρας εγω το ειχα λιωσει και ειναι απο τα αγαπημενα μου old school RTS...τα ηχητικα εφε του δε, μου εχουν χαραχθει στο μυαλο