Διακόπτω λίγο την Μπαλντουριάδα που έχει παρασύρει το forum για να μεταδώσω τα δικά μου, ασήμαντα, ανδραγαθήματα.
Jedi Survivor: Μετά από καμιά 15ριά ώρες παιχνιδιού, δεν μπορώ να πω ότι με έχει καθηλώσει αλλά σίγουρα περνάω καλά. Του λείπει η δραματουργική βαρύτητα του Fallen Order και περισσότερο νιώθω ότι παίζω ένα spin-off του Avatar παρά παιχνίδι Star Wars. Ωστόσο, το gameplay παραμένει διασκεδαστικό και λατρεύω το hub του saloon, όπου καταλήγει ο κάθε περίεργος του γαλαξία για χαλαρή κουβεντούλα. Η δομή του game θυμίζει αρκετά metroidvania με τις μπλοκαρισμένες πόρτες που ανοίγουν σταδιακά και οι μάχες έχουν αρκετό ενδιαφέρον ενώ επιτέλους φρόντισαν το level design – το fast travel και τα shortcuts σου λύνουν κυριολεκτικά τα χέρια. Οπτικά δεν μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα ενώ και η απόδοση του game στο σύστημά μου είναι μέτρια – νομίζω τα θέματα στο optimization δεν έχουν επιλυθεί. Περιμένω να δω τι εκπλήξεις κρύβει(?) η ιστορία, η οποία ως τώρα δεν θα έλεγα ότι είναι και τόσο συναρπαστική, ειδικά αν τη συγκρίνω με του Fallen Order.
The Excavation of Hob's Barrow: Τέλος το νέο διαμαντάκι της Wadjet Eye. Καθηλωτικό, με απόκοσμα και σουρεάλ σκηνικά που δεν εξηγούνται πάντοτε αλλά χτίζουν τρομερή ατμόσφαιρα παγανιστικού και λαβκραφτικού τρόμου. Ενίοτε μου θύμιζε αρκετά την ταινία The Wicker Man (την αυθεντική με Christopher Lee, όχι την bee-μουβάδικη επανεκτέλεση με Nic Cage). Αυτή η κλειστή, απομονωμένη κοινότητα με τα σκοτεινά μυστικά και την επιθετική εσωστρέφεια, είναι από τα αγαπημένα μου settings για τέτοιες ιστορίες. Τρομερή η πρωταγωνίστρια, τόσο ως προσωπικότητα, όσο και σαν ερμηνεία, τομέας στον οποίο γενικά έγινε εξαιρετική δουλειά απ'όλους. Τα puzzles είναι μάλλον διαδικαστικά, το μοναδικό σημείο που κόλλησα ελαφρώς ήταν ο μουσικός γρίφος στο φινάλε, αν και τελικά λύνεται με λίγο trial & error. Όσοι αρέσκεστε σε κλασικές ρετροπιξελούμπες και σκοτεινό φολκλόρ μην το χάσετε.
8.5/10