Τι να πεις για αυτο το γκρουπ; επαιξαν death metal πριν βγαλει ο Schuldiner το δρεπανι για να μας παρει τα μυαλα.
Επαιξαν και συνεργαστηκαν με τους καλυτερους της εποχης εκεινης και απο τηλεοπτικες συνεντευξεις της εποχης, φαινονται πολυ κομπλε τυπακια. Καμια σχεση με τον Glen Βenton που (ενταξει, ας ειμαστε σοβαροι, κακο δεν ειναι) γεννηθηκε χωρις φλατζες.
Απο την αλλη εχουν το αστειοτερο timeline στην ιστορια της μουσικης. Αυτο με τα 27 μελη να πηγαινοερχονται θυμιζει τιτλο video σε σελιδα ερωτικου περιεχομενου, στο σεκσιον με τους σουινγκερς.
Τα χρονικα κενα που εχουν ως συγκροτημα, σε κανουν να πιστευεις οτι εδιναν ραντεβου σε καποιο στουντιο που κανενας δεν ηξερε που βρισκεται.
Μετα εχεις και αυτο το κομματι που θυμιζει μουσικο background σε περιπετεια των 80's, οπου οι ερωτευμενοι πρωταγωνιστες εχουν σκοτωσει τον κακο και πεφτουν οι τιτλοι τελους. προσωπικα το γουσταρω πολυ, οχι μονο επειδη ακολουθει ακουστικος ξυλοδαρμος αλλα επειδη ειναι proper intro που σε υπνωτιζει, πριν σκασουν μυτη οι foot soldiers του σρεντερ και σε κανουν τουμπανο στο ξυλο.
Το μεταλ ειναι τρελα.