Τhe hand of glory: Γενικά θα έλεγα ότι είναι ένα πολύ καλοφτιαγμένο p&c με καλά δομημένη ιστορία και συμπαθητικούς χαρακτήρες. Αν δε, προσθέσεις και τα εξαιρετικά και ευφάνταστα puzzles, τότε έχεις ίσως έναν από τους κορυφαίους εκπροσώπους του είδους τα τελευταία χρόνια. Υπάρχουν όμως και σημεία που χτυπάνε άσχημα.
Πρώτον, πολλά από τα pick and combine σημεία του παιχνιδιού κρατάνε πάρα πολύ. Απαιτούν από τον παίχτη να κάνει υπερβολικά περισσότερα βήματα για να ξεπεράσει ένα εμπόδιο από όσα ενδεχομένως θα έπρεπε. Θα έλεγα ότι πρόκειται για μία μάλλον άγαρμπη προσπάθεια να επιμηκυνθεί η διάρκεια το παιχνιδιού. Δεύτερον σε ένα γενικά χιουμοριστικό παιχνίδι με ευχάριστη αλλά "ελαφριά" υπόθεση τύπου broken sword η αναφορά σε δύο σοβαρότατες ασθένειες (όσοι το έπαιξαν ξέρουν και όσοι το παίξουν θα καταλάβουν) έρχεται εντελώς ξαφνικά, είναι παράταιρη και θα μπορούσε- για να μη πω θα έπρεπε- να λείπει. Δεν προσφέρει απολύτως τίποτα. Τρίτο σημείο- και εκεί διαφωνώ ριζικά με τον εξαιρετικά έμπειρο και αγαπητό Μάνο- οπτικά το παιχνίδι είναι απλά άσχημο. Προσωπικά, μου άρεσαν τόσο πολύ άλλοι τομείς του που έπεισα το μυαλό μου να βλέπει τα κακοφτιαγμένα σχέδια ως κάτι που βγάζει μια "χαριτωμένη παιδική αθωότητα". Αντικειμενικά όμως, το σχέδιο και η κίνηση των χαρακτήρων είναι απλά άσχημα. Ειλικρινά δε αντιλαμβάνομαι πως ο Μάνος ή οποιοσδήποτε μπορεί να τα βλέπει όμορφα. Σε κάθε περίπτωση ξαναλέω πως το παιχνίδι αξίζει πάρα πολύ παρά τα παραπονά μου.
Psychonauts το πρώτο το ορθόδοξο: Late to the party προφανώς και όπως καταλαβαίνετε το έπιασα λόγω της κυκλοφορίας του δεύτερου μέρους. Για την ιστορία, την πλοκή, τους χαρακτήρες, το art style και γενικά για την όλη σύλληψη του παιχνιδιού τι να πεις; Απλά αριστούργημα.- Από την άλλη, ο χειρισμός του και
ειδικά η κάμερα ξεπήδησαν στη διάσταση μας όταν η UAC άνοιξε τις πύλες της κόλασης. Παίζεται βέβαια, αλλά θέλει μεγάλη υπομονή και μετά την κυκλοφορία του 2, το οποίο φαίνεται καλύτερο σε όλους τους τομείς, δε θα το πρότεινα. Πηγαίνετε κατευθείαν στο δεύτερο.
Τhe Medium: Mα μα δεν είναι σαν το SH. Με πιο δικαίωμα ένα παιχνίδι εμπνέεται από το SH αλλά δεν είναι SH. Εγώ σέλω μόνο SH..σέλω, σέλω το SH μοοοου
Fuck konami! Μπούρδες. Είναι μία χαρά αξιότατο και ατμοσφαιρικότατο horor παιχνίδι με συμπαθητική ηρωίδα και υποβλητικό setting. Kατά τη γνώμη μου πολύ καλύτερο από τα 6-6.5 που του έδιναν οι SH "ελιτιστές" τρομάρα τους. Προτείνεται ανεπιφύλακτα.
Kαι η χειρότερη εμπειρία που είχα με ένα παιχνίδι τους τελευταίους μήνες είναι μακράν αυτή με το
Βug fables: The everlasting ga..εε sapling. Το είχα εδώ και καιρό στο ρανταρ αλλά δεν αποφάσιζα να το πάρω, παρά το γεγονός πως συχνά η τιμή του έπεφτε στο χώμα. Με την έλευση του στο pass αποφάσισα επιτέλους να το πιάσω. Από τη μία είμαι ευγνώμων στην υπηρεσία που μπόρεσα να το παίξω χωρίς να το πληρώσω, αλλά οπό την άλλη έχασα 25 περίπου ώρες από τη ζωή μου. Χωρίς να είναι κάτι φοβερό και τρομερό, αρχίζει ωραία. Είναι χαριτωμένο γενικά. συμπαθητικοί χαρακτήρες κλισε όσο δε πάει αλλά ωραία δοσμένη υπόθεση και με ένα turn based σύστημα μάχης που ποτέ δε γίνεται πραγματικά δύσκολο ή έστω προκλητικό, αλλά έχει πλάκα. Γενικά το παιχνίδι έχει πλάκα και είναι χαλαρωτικό....για ένα παιχνίδι 8 άντε δέκα
το πολύ ωρών....ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΘΕΜΑ που μου προκάλεσε και μου προκαλεί ακόμα εκνευρισμό για να μη πω θυμό είναι ότι οι developers για κάποιο λόγο πίστευαν ότι είχαν στα χέρια τους ένα concept που θα δικαιολογούσε διάρκεια
πολλών δεκάδων ωρών. Οπότε το θεματάκι πήγε κάπως έτσι: Βρες τα τρία κομμάτια του McGuffin για να μη το βρει ο κακούλης. Λέω "Ναι αμέ, πλάκα έχει." Βρίσκω το ένα, βρίσκω το άλλο, βρίσκω και το τρίτο. Eν τω μεταξύ σου βγάζει και κάποιες χαζούλικες αλλά ακόμα στο σημείο αυτό χαριτωμένες side quests του στυλ που είναι ο γιος μου, η κόρη μου, ο μπατζανάκης μου, γιατί μου φάγαν το μπιφτέκι μου ποιος πήγε και άπλωσε τα ρούχα στην ταράτσα κτλ κτλ Καμιά δε σου δίνει ιδιαίτερη ικανοποίηση ή κάποια σημαντική ανταμοιβή, αλλά κάνω μερικές για πλάκα και τις άλλες απλά τις αγνοώ. Βρίσκω λοιπόν τα κομμάτια του artifact που θα αυτόσει τα αυτά όλου του κόσμου και σκέφτομαι ότι το παιχνίδι τράβηξε λίγο, αλλά οκ τελείωσ..... ΟΧΙ! ΩΙΜΕ! Στα έκλεψαν και πρέπει να τα βρεις πάλι. Λέω: "Ντάξει το παρακάνουμε τώρα αλλά να μη το αφήσω ατερμάτιστο. Λίγο ακόμα". Κακοφτιαγμένο MGS stealth κομμάτι νο1, μετά νο2 μετά νο3 ΛΑΜΠΑΚΙΑ ΑΝΑΒΟΥΝ ΑΛΛΑ ΕΧΩ ΠΕΙΣΜΩΣΕΙ. Καλά να πάθεις
.. Maze section!! *%%$#
Με τα πολλά φτάνει σε αυτό το point of no return έξω από την πόρτα του κακού και όλοι οι καλοί που συνάντησες με εντελώς κλισέ τρόπο μαζεύονται για να σου δώσουν τις τελευταίες συμβουλές κτλ κτλ...
Περνάς λοιπόν την πόρτα για την τελευταία μάχ......ΟΟΟΟΟΧΙ ΦΙΛΕ ΜΟΥ!!
Ο κακός είναι πιο μακριά και πρέπει να περάσεις την "απαγορευμένη ζώνη" που κανείς δεν πάτησε ποτέ για να τον φτάσεις.
Κακοφτιαγμένο stealth section all over ag...Ρε άντε και
μη πω κάνα βαρύ Πειραιώτικο!! Και κάπου εκεί rg και uninstall για να γλιτώσω τα λογικά μου. Δεν με ένοιαζε πια που 25 ώρες δεν θα κατέληγαν κάπου. Ήθελα απλά να τρέξω όσο πιο μακριά γίνεται. Με λίγα λόγια το παιχνίδι πάσχει άσχημα από μια ασθένεια που δυστυχώς συναντά κανείς πολύ συχνά σε indies . Είτε δεν ξέρει, είτε δεν θέλει να τελειώσει. Καταλήγει έτσι να σου τρώει τον χρόνο και να σε ταλαιπωρεί. Mόνο για
υπερβολικά φανατικούς των JRPG και της φόρμουλας των paper mario. MΑΚΡΙΑ οι άλλοι αν δε θέλετε να χάσετε τον χρόνο σας.