Τι Παίζετε Αυτόν τον Καιρό - Part II

[Borracho]

(Συμφωνώ για το The Ascent, arcade διασκέδαση με τα όλα της και πανέμορφο περιτύλιγμα.)

Το πρώτο Monkey Island, στην Special Edition του, παραμένει για μένα το κορυφαίο της σειράς. Γενικά τα πρώτα τρία είναι πολύ δύσκολο να τα ξεχωρίσεις μεταξύ τους, ο καθένας θα έχει την προτίμησή του, για διαφορετικούς λόγους. Σε καταλαβαίνω πάντως, αν δεν σου κάνουν 'κλικ' αισθητικά, δεν υπάρχει λόγος να ζοριστείς και να τα παίξεις.

 

[maladroid]

Νομίζω κι εμένα το 1ο Μonkey Island παραμένει το αγαπημένο μου, η απλότητα/αφέλειά του έχει κάτι το μαγικό και ανεπιτήδευτο που δεν βρήκα στο 2. Επίσης μου την είχαν σπάσει λίγο κάποια στριφνά puzzles του 2 (όχι το monkey wrench).
Δυστυχώς, ενώ οι Special Editions είναι γενικά υπέροχες, στο 1ο έδωσαν ένα ΤΟΣΟ ελεεινά καγκούρικο κούρεμα στον Guybrush που δυσκολεύομαι να το ξαναπαίξω (no joking). Ευτυχώς η SE του LeChuck's Revenge δεν έχει τέτοιο θέμα, ενώ τελειοποίησαν και το interface, αν θυμάμαι καλά.
To Curse γενικά είναι το πιο "ντισνεϊκό" από τα 3, χωρίς όμως να χάνει τη σπιρτάδα του και φυσικά διαθέτει συγκλονιστικό καρτουνίστικο στυλ που άντεξε στο χρόνο. Κρίμα μόνο που έχει τόσο γλυκανάλατο φινάλε...

 

[maximum armor]

Ξέχασα να αναφέρω ότι ένα άλλο τεράστιο απωθητικό, για μένα, για το να δω κάποιο Monkey Island είναι που διάβασα το τέλος κάποιου εξ αυτών (δεν θυμάμαι ποιό) που είναι ότι

Spoiler

όλα είναι στο μυαλό του Guybrush. Θα μου την έδινε απίστευτα ένα τέτοιο τέλος. Δηλαδή τζάμπα έκανα ό,τι έκανα, όλα τα ονειρευόμουν. Σαν την ταινία Next του Nicolas Cage. Σε κανένα παιχνίδι δεν θα ήθελα τέτοιο τέλος.

 

[Adhan]

^ Όου γιιςς... Για σένα και αρκετούς άλλους αντβεντσουράδες.

 

[soad667]

Άσχετο, αλλά και σχετικό. Θυμάμαι που στο Λοστ παρακαλούσα όλο αυτό το πράγμα που δε μαζευόταν με τίποτα να είναι κανένα όνειρο του Τζακ, του σκύλου ή κάτι τέτοιο, ήταν η μόνη περίπτωση να τους βγάλω το καπέλο. Και κάποιος εκεί έξω το είχε κάνει και πράξη. Εναλλακτικό φινάλε για πολλά βραβεία.

 

[Borracho]

Τέλειωσα το Road 96. Ξεπέρασε σπαθάτα τις υψηλές προσδοκίες που είχε δημιουργήσει το ντέμο του. Χορταστικό εννιάωρο και από τις λίγες φορές που βλέπουμε rogue-lite πινελιές σε αφηγηματικό παιχνίδι. Όμορφα γραμμένο και απηχεί εξαιρετικά την πολιτική πραγματικότητα ολοκληρωτικών καθεστώτων σαν του Κουλιστάν μας.

Σειρά έχει το ταξιδιάρικο Lake. Σαν χαμένο Β side του Tom Petty είναι. Η επιστροφή στη μικρή πόλη και η συνειδητοποίηση πως ό,τι γυαλίζει, είναι σιχαμένος γιάπης που χρήζει άμεσης ρίψης στον πλησιέστερο Καιάδα. Χαμηλών τόνων παιχνίδι, αλλά έμπλεο ουσίας. Έξτρα πόντοι για το φοβερό indie folk soundtrack.

Το Valhalla με στραβοκοιτάζει που άφησα το φοβερό Siege of Paris στη μέση και οι σειρήνες των 12 Minutes, Chernobylite, Steeltown DLC και Psychonauts 2 φωνάζουν από το backlog.

 

[Great0ldOne]

το backlog.

Άντε επιτέλους, άρχισαν να περνάνε οι παρενέργειες του εμβολίου.

 

[Borracho]

*γέλια* Προσέχεις πως το 'backlog' αποτελείται αποκλειστικά από κυκλοφορίες τελευταίας εσοδείας όμως, έτσι; Τουτέστιν...περισσότερο σαν σειρά προτεραιότητας για τα καινούρια λειτουργεί παρά ως εκσκαφέας του παρελθόντος.

 

[Great0ldOne]

Το θέμα είναι να γίνει η αρχή...

 

[Borracho]

Χριστέ μου, η διαφθορά προχωρά με ταχύτατους ρυθμούς. Ενώ το τρέχον μπάκλογκ πιθανολογώ να βγει από τη μέση κάπου Μάρτη, με έφαγε το χέρι μου και χτύπησα Life Is Strange: True Colors και The Artful Escape. Να δω τί γένια θα πατάω όταν αξιωθώ επιτέλους να τα παίξω όλα αυτά.

 

[j_lynx]

Πφφφ όσο δεν μπλέκεις και με multiplayer έχεις ελπίδες

 

[mits@kos]

Ξεκινήσαμε χθες, μαζί με φίλο λάτρη Λάβκραφτ, το Bloodborne GOTY. Ρίξαμε ένα δυνατό νυχτερινό πενταωράκι. Πρώτες εντυπώσεις ακραία θετικές, αρρωστημένος γοτθικός και (προ)βικτωριανός ζόφος σε κάθε βήμα. Θα το προχωράμε μόνο παρέα, σε φάση εβδομαδιαίο τελετουργικό, συνεπώς το βλέπω να πάει πιο αργά και από το SWJFO.

 

[Myrmidonas]

Παίζω GTA V και ένα έχω να πω
Saints Row ΒΓΕΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ GTA!!!!

 

[Kargios]

Eκανα reeinstall το Chernonylite και το τερματισα μολις. Το φιναλε θα επρεπε να ειχε ενα αντικτυπο στον ψυχισμο μου τροπον τινα, οι δημιουργοι ειχαν το οραμα ειχαν τις ιδεες, σκονταψαν πολυ στην εκτελεση, και αυτο δεν εχει να κανει με το low bugdet αλλα με την διαχειριση των game mechanics και το πτωχο writing. Καλο ηταν, εχω βαλει και εγω μπρος το sinking city...

 

[Kargios]

ρε παιδια σωστε με. εδω και αιωνες ψαχνω ενα total war στο διαστημα. οχι εξαγωνα και civ. θελω διαχειριση αυτοκρατοριας με real time μαχες. που θα το βρω;

 

[Northlander]

Eve Online

 

[captain kal]

ρε παιδια σωστε με. εδω και αιωνες ψαχνω ενα total war στο διαστημα. οχι εξαγωνα και civ. θελω διαχειριση αυτοκρατοριας με real time μαχες. που θα το βρω;

Distant Worlds! Αν μπορέσεις να ξεπεράσεις το interface!!!

 

[kara]

Stellaris? Όχι;

 

[maximum armor]

!!! Εντυπωσιακό αλλά πώς βγαίνει άκρη εκεί μέσα!
Για μικρότερο scale, θα έλεγα το μοναδικό Haegemonia: Legions of Iron. Δεν υπάρχει η έννοια της αυτοκρατορίας, αλλά υπάρχει (έστω και υποτυπώδης) διαχείριση πλανητών ανάλογα με το πού θέλεις να στρέψεις τις προτεραιότητές σου.

 

[Stamatimenos]

Ξέχασα να αναφέρω ότι ένα άλλο τεράστιο απωθητικό, για μένα, για το να δω κάποιο Monkey Island είναι που διάβασα το τέλος κάποιου εξ αυτών (δεν θυμάμαι ποιό) που είναι ότι

Spoiler

όλα είναι στο μυαλό του Guybrush. Θα μου την έδινε απίστευτα ένα τέτοιο τέλος. Δηλαδή τζάμπα έκανα ό,τι έκανα, όλα τα ονειρευόμουν. Σαν την ταινία Next του Nicolas Cage. Σε κανένα παιχνίδι δεν θα ήθελα τέτοιο τέλος.

Δε θυμάσαι καλά, μήπως? Έτσι φαίνεται στην αρχή του φινάλε, αλλά μετά βλέπουμε τον Λετσάκ να γελάει δαιμονικά. Γνώμη μου είναι ότι αν το Monkey Island 3 έπαιρνε ΕΚΕΙΝΟ το φινάλε ως canon θα είχαμε ένα καλύτερο Monkey Island 3.

Όσο για το ποιο είναι το αγαπημένο μου? Έπαθα λίγο "Gothic". Θεωρώ ότι το 2 είναι καλύτερο σε κάθε σχεδόν τομέα (οπτικό, ηχητικό, gameplay) αλλά προτιμώ το 1ο, γιατί ήταν το πρώτο, έχει το feeling του "κλασσικού", δε μπορώ να το εξηγήσω, αλλά τα feels που ένιωθα στο intro της special edition δεν περιγράφονται. Το "αργό" χτήσιμο, οι πρώτες νότες...


Actually το προτιμώ με retro γραφικά αλλά, σε αντίθεση με το 2, δε μπορείς να παίξεις με τα παλιά γραφικά και ταυτόχρονα να έχεις το voiceover.

A, για να μείνω λίγο στο topic, πέρα από το No Man's Sky που ξεκίνησα πρόσφατα, παίζω και ένα έτσι χαλαρό RPGάκι, το Ember. Nothing special, αλλά είναι μια μικρή δόση "ισομετρικού με real-time pausable combat" αν είστε fans.