mits@kos
Death Knight
- Joined
- Dec 8, 2012
- Messages
- 2,943
Με αφορμή το εξαιρετικό soundtrack του I am Setuna (βλ. σχετικό post), θα με ενδιέφερε να ακούσω για παιχνίδια τα οποία ανακαλύψατε επειδή ξεχώρισαν καλλιτεχνικά. Τα ερεθίσματα ποικίλουν, πχ κάποιο artwork ή το ευρύτερο εικαστικό κομμάτι, η μουσική, το συνολικό art direction, κάποια δυνατή συγγραφική πένα να υπογράφει το σενάριο κλπ. Δεν αναφέρομαι σε παιχνίδια των οποίων εν τέλει απολαύσατε και αυτή την πλευρά. αλλά παιχνίδια με τα οποία καταπιαστήκατε ελέω αυτής.
Αν και πιτσιρικάς τότε, στην 16-bit era θυμάμαι πως τα artworks μου ασκούσαν μια ιδιαίτερη μαγεία, καθώς αναλάμβαναν να "αναπληρώσουν" ως ένα βαθμό τους τεχνικούς περιορισμούς της εποχής και λειτουργούσαν εν πολλοίς όπως διαχρονικά λειτουργούν και τα εξώφυλλα στα μουσικά albums: σαν μια επιπρόσθετη διάσταση, σαν οργανικό τμήμα του συνόλου, αλλά και "τυράκι" που διεκδικούσε το χαρτζιλίκι μου.
Πλέον, εν μέσω και γενικότερου κορεσμού (και της βιομηχανίας, μα και -κακά τα ψέματα- προσωπικού) όλο και συχνότερα βρίσκω τον εαυτό μου να έλκεται από παιχνίδια που ξεχωρίζουν λόγω μιας τέτοιας πτυχής τους. Ως πιο πρόσφατα παραδείγματα, μπορώ να αναφέρω το Ni no Kuni II: Revenant Kingdom που παίζω τώρα, το Muramasa: The Demon Blade με το οποίο θα ασχοληθώ το πενθήμερο αργιών του Πάσχα (έπαθα μίνι-σοκ όταν το είδα, άρχισα να ψάχνω κόπια στιγμές αργότερα), ενώ για τα καλά στο radar μου έχει μπει το Astria Ascending, μετά από το σχετικό post του @Adhan.
Για πείτε, μπας και ξετρυπώσουμε διαμαντάκια!
Αν και πιτσιρικάς τότε, στην 16-bit era θυμάμαι πως τα artworks μου ασκούσαν μια ιδιαίτερη μαγεία, καθώς αναλάμβαναν να "αναπληρώσουν" ως ένα βαθμό τους τεχνικούς περιορισμούς της εποχής και λειτουργούσαν εν πολλοίς όπως διαχρονικά λειτουργούν και τα εξώφυλλα στα μουσικά albums: σαν μια επιπρόσθετη διάσταση, σαν οργανικό τμήμα του συνόλου, αλλά και "τυράκι" που διεκδικούσε το χαρτζιλίκι μου.
Πλέον, εν μέσω και γενικότερου κορεσμού (και της βιομηχανίας, μα και -κακά τα ψέματα- προσωπικού) όλο και συχνότερα βρίσκω τον εαυτό μου να έλκεται από παιχνίδια που ξεχωρίζουν λόγω μιας τέτοιας πτυχής τους. Ως πιο πρόσφατα παραδείγματα, μπορώ να αναφέρω το Ni no Kuni II: Revenant Kingdom που παίζω τώρα, το Muramasa: The Demon Blade με το οποίο θα ασχοληθώ το πενθήμερο αργιών του Πάσχα (έπαθα μίνι-σοκ όταν το είδα, άρχισα να ψάχνω κόπια στιγμές αργότερα), ενώ για τα καλά στο radar μου έχει μπει το Astria Ascending, μετά από το σχετικό post του @Adhan.
Για πείτε, μπας και ξετρυπώσουμε διαμαντάκια!