Τηλεοπτικές σειρές της προκοπής

Welcome!

By registering with us, you'll be able to discuss, share and private message with other members of our community.

SignUp Now!
Πάει το, πολύ καλό, Andor. Να δω πόσες ακόμη ντισνεϋκού επιπέδου SW παπαριές θα φάμε στη μάπα μέχρι το επόμενο καλό πρότζεκτ στο σύμπαν.

Rule of Thumb: Ότι δεν έχει Τζεντάϊ μέσα, είναι άνω του μετρίου!!
 
Tο LDR φασεϊκο κονσεπτάκι/showcase reel για προστατευόμενους του Fincher είναι, δεν μπορείς να το πάρεις 100% σοβαρά. Πάντα το διασκεδάζω, επειδή δεν έχω ιδιαίτερες προσδοκίες.

@maladroid Να παίξεις το φανταστικό Thronglets tie-in που έχει το Netflix. Σπαρταριστή γραφή, από τα πιο όμορφα ίντι παιχνιδάκια της χρονιάς. Συμφωνώ, το πρώτο επεισόδιο ήταν μακράν το καλύτερο και κερδίζει άξια τη θέση του ανάμεσα στα καλύτερα του Black Mirror. Τα υπόλοιπα ΟΚ, πάντα τα χαίρομαι, άλλα περισσότερο κι άλλα λιγότερο, αλλά είναι και θέμα προσδοκιών. Τo Black Mirror είναι pulp συνέχεια του Twilight Zone και ως τέτοια, κρίνεται απόλυτα επιτχυμένη.
 
Μιλούσα με έναν Εσθονό συνάδελφο για το μπλακ μιρορ και καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως το Inside Number 9 είναι κλάσης ανώτερο...
Έχουν βγει όλες οι σεζόν. Οπότε δείτε το!
 
Τελειωσα το Andor. Αρκετα καλο αλλα μαλλον πιο κατω απο την πρωτη σεζον.

Ερωτηση για αυτους που το ειδαν και εχουν παιξει witcher 3(ολοι δηλαδη). Δεν ακουσατε καπου την Yennefer?
 

Δεν εκπλήσσομαι, νομίζω και το παιχνίδι είχε αντίστοιχη πορεία.
Από πλευράς πωλήσεων ίσως, όσον αφορά τους επαίνους των "ειδικών" όμως είχε σαρώσει. Προσωπικά θεωρώ ότι πέρα από το γνωστό Playstation bonus που απολαμβάνουν σχεδόν όλα τα Sony exclusives, χρησιμοποιήθηκε τότε από απεγνωσμένους αρθρογράφους και gamers για να υποστηρίξει το αιώνιο επιχείρημα "τα παιχνίδια μπορούν να είναι τέχνη". Κάτι που γενικά θεωρώ προβληματικό, ειδικά όταν μιλάμε για games που αντιγράφουν τόσο εξώφθαλμα άλλες μορφές τέχνης (σινεμά) προκειμένου να πάρουν την πολυπόθητη επιβεβαίωση. Το LoU2, βέβαια, είχε και το τρικάκι να χειρίζεσαι έναν μισητό χαρακτήρα και σταδιακά να σου αλλάζει(?) τη γνώμη, που όντως είναι αποκλειστικό εργαλείο των games (έχουν υπάρξει και άλλα έργα από την οπτική γωνία του "ανταγωνιστή" εκτός games, αλλά εκεί δεν τους χειρίζεσαι ο ίδιος).

Ίσως το πιο διχαστικό παιχνίδι όλων των εποχών, δεν μου κάνει εντύπωση που το ίδιο συμβαίνει και με τη σειρά, τώρα που μπήκε στα χωράφια του sequel. Περισσότερο εντύπωση μού κάνει ότι αυτή τη φορά της γύρισαν -εν μέρει- την πλάτη και οι "ειδικοί". Αναρωτιέμαι αν με αυτά τα νούμερα παραμένει βιώσιμο το σχέδιό τους για άρμεγμα τεσσάρων(!) σεζόν ή θα αναγκαστούν να αναπροσαρμόσουν τα πλάνα τους.
 
Από πλευράς πωλήσεων ίσως, όσον αφορά τους επαίνους των "ειδικών" όμως είχε σαρώσει. Προσωπικά θεωρώ ότι πέρα από το γνωστό Playstation bonus που απολαμβάνουν σχεδόν όλα τα Sony exclusives, χρησιμοποιήθηκε τότε από απεγνωσμένους αρθρογράφους και gamers για να υποστηρίξει το αιώνιο επιχείρημα "τα παιχνίδια μπορούν να είναι τέχνη". Κάτι που γενικά θεωρώ προβληματικό, ειδικά όταν μιλάμε για games που αντιγράφουν τόσο εξώφθαλμα άλλες μορφές τέχνης (σινεμά) προκειμένου να πάρουν την πολυπόθητη επιβεβαίωση. Το LoU2, βέβαια, είχε και το τρικάκι να χειρίζεσαι έναν μισητό χαρακτήρα και σταδιακά να σου αλλάζει(?) τη γνώμη, που όντως είναι αποκλειστικό εργαλείο των games (έχουν υπάρξει και άλλα έργα από την οπτική γωνία του "ανταγωνιστή" εκτός games, αλλά εκεί δεν τους χειρίζεσαι ο ίδιος).

Ίσως το πιο διχαστικό παιχνίδι όλων των εποχών, δεν μου κάνει εντύπωση που το ίδιο συμβαίνει και με τη σειρά, τώρα που μπήκε στα χωράφια του sequel. Περισσότερο εντύπωση μού κάνει ότι αυτή τη φορά της γύρισαν -εν μέρει- την πλάτη και οι "ειδικοί". Αναρωτιέμαι αν με αυτά τα νούμερα παραμένει βιώσιμο το σχέδιό τους για άρμεγμα τεσσάρων(!) σεζόν ή θα αναγκαστούν να αναπροσαρμόσουν τα πλάνα τους.
Πρόβλεψη ότι θα γίνει όπως και στο παιχνίδι. Εκεί που νόμιζες ότι έχει τελειώσει, θα έχει ένα ακόμα επεισόδιο, το τελευταίο, στο οποίο θα πραγματεύονται βιαστικά και απότομα τα γεγονότα του end game με τον ίδιο τρόπο και θα έχει την ίδια αποτυχία
 
Συνεχίζει την πορεία της η ΕΡΤ με το Atypical. Μια σειρά για τον αυτισμό. Εξαιρετικοί χαρακτήρες και πλοκή. Χιούμορ όσο πρέπει και ικανή δόση σαχλαμάρας για να μην παραγίνουμε σοβαροί.
Αποτελείται από 4 κύκλους, οπότε δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί αλλά μέχρι τώρα αξίζει κάθε λεπτό ενασχόλησης μαζί της.
 
Βγήκε η 2η σεζόν του ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΥ Rehearsal και χαμπάρι δε πήρα

 
Μετά δακρύων γέλοτος έμαθα σήμερα ότι αν έχεις συνδρομή στο Amazon Prime σου πετάει διαφημίσεις, οι οποίες για να αποσυρθούν απαιτούν ένα 3ευρω. Γεια σου ρε Καράφλα! Καλά τους κάνεις και τους γλεντάς!
 
Μου εστειλε πριν απο μηνες ενας Aμερικανος φιλος στο steam αυτο το αρθρο με τις καλυτερες σειρες The 77 Best Animated Series of All Time: ‘Daria,’ ‘Cowboy Bebop,’ ‘Scott Pilgrim Takes Off,’ and More
Εχει και μια με εναν κοντο χοντρο το The Flinstones. Αρχισα να το βλεπω απο τον Απριλιο ειναι τεραστια σειρα 166 επεισοδια και τωρα ειμαι στο 110 List of The Flintstones episodes - Wikipedia
Εχει πλακα ο χοντρος ο Fred! Μπορει ναι ειναι λιγο τρελος γιατι κανει τρελες και βλακειες. Φαινεται καλη σειρα παντως το προτεινω! Ειχα δει καποια επεισοδια οταν ημουν μικρος στην τηλεοραση την δεκαετια του 90.
 
Μαζώχτηκαν κάμποσες σειρές που ολοκλήρωσα (σχετικά) πρόσφατα, οπότε πάμε για ένα συγκεντρωτικό ποστάκι:

- Reacher S3: Κλασικός Reacher, τον βλέπεις βασικά για το ταβερνόξυλο και κάποια κωμικά σκηνικά γύρω από το physique του χαρακτήρα. Ο πρωταγωνιστής προφανώς έχει τα σωματικά προσόντα που χρειάζονται αλλά λίγο δυσκολεύεται να αποδώσει πειστικά το κοφτερό μυαλό και τη μεθοδικότητα που υποτίθεται χαρακτηρίζουν τον Reacher. Δεν βοηθούν ιδιαίτερα και οι γύρω-γύρω, ειδικά η ντετέκτιβ που συνεργάζεται μαζί του σ'αυτή τη σεζόν και ο αρχικακός μηδέν charisma. Πάλι καλά που υπάρχει η Neagley.
6.5/10

- What We Do In The Shadows S6 (τελευταία): Μαζοχιστικά έκατσα να τη δω γιατί δεν μ'αρέσει ν'αφήνω πράγματα στη μέση. Κάποια επεισόδια έχουν την πλάκα τους, αλλά έχουν ξεμείνει από ιδέες τρεις σεζόν πριν και φαίνεται. Εντυπωσιακό το πως κατάφεραν να κάνουν μέχρι και τον θεούλη Λάζλο (aka Jackie Daytona) οριακά αντιπαθητικό σ' αυτή τη σεζόν, λόγω της συμπεριφοράς του προς το Τέρας. Το τελευταίο επεισόδιο δεν σφύζει από ευρηματικότητα, αλλά οκ κάπως έπρεπε να το κλείσουν, υποθέτω.
6/10

- Dept. Q: Δεν του το 'χα του Matthew Goode, αλλά τα δίνει όλα ως το κλασικό στραβόξυλο του αστυνομικού τμήματος, που έχει τον ανθρωποδιώχτη αλλά παράλληλα τον χρειάζονται γιατί λύνει τις υποθέσεις like a madafaka. Πολύ καλοί και οι υπόλοιποι της ομάδας, ευχαρίστως παρακολουθώ άλλες 2-3 σεζόν με το εν λόγω παρεάκι. Κατά τα λοιπά, η σειρά έχει ωραίο ρυθμό και το μυστήριο σε κρατάει αλλά κλασικά το χαλάει λίγο στο τέλος με την υπερβολή και την υπερπροσπάθεια να σοκάρει (μιλάω κυρίως για την όλη φάση με το "υποβρύχιο" που δεν βγάζει κανένα νόημα).
8/10

- The Studio: Ένας νεοδιορισθέντας διευθυντής μεγάλου Χολυγουντιανού στούντιο (Seth Rogen) ανακαλύπτει τις δυσκολίες που συνοδεύουν την -υποτίθεται αξιοζήλευτη- θέση του. Θα βαρεθείτε να μετράτε πρωτοκλασάτους guest stars και αστειάκια για το παρασκήνιο της βιομηχανίας, τις ιδιοτροπίες των celebrities, και το ναρκοπέδιο των social media/ προοδευτικών τάσεων της εποχής. Ως σάτιρα του Χόλυγουντ είναι αρκετά soft, περιορίζεται κυρίως σε κάποιες ανώδυνες μπηχτές. Όλο το ζουμί είναι ο μονίμως πανικόβλητος Rogen που ως άλλος Woody Allen μιλάει ακατάπαυστα και πέφτει διαρκώς σε "αβίαστα" λάθη, που απειλούν να τινάξουν τα πάντα στον αέρα. Η κάμερα χορεύει γύρω από τους χαρακτήρες με εντυπωσιακό -και συχνά αγχωτικό- τρόπο, το κείμενο είναι καλό, οι ηθοποιοί παρά την μόνιμη λογοδιάρροια δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και βγάζουν γέλιο. Αν σας αρέσουν οι "παρασκηνιακές" ιστορίες και το celebrity culture, τσεκάρετε οπωσδήποτε, πρόκειται για ένα τέλεια χορογραφημένο χάος.
8/10
 
Last edited:
Το Studio ήταν φοβερά ευχάριστη έκπληξη. Το 'χα πάρει από φόβο, αλλά παίζει να 'ναι η καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του Ρόγκεν.

Bear S4 επίσης, υπερποιοτικοί διάλογοι κι ωραία ισορροπία μεταξύ της 'Ευρωπαϊκής' ενδοσκόπησης και του χάους που επικρατεί στο μαγαζί.

Όλσο, MobLand, ένοχη, αντρική απόλαυση. Έτσι βγαίνει το μαύρο ψωμάκι. Φανταστική και η λατρεμένη Μίρεν, σε φουλ Σαιξπηρικό ρόλο.
 
Back
Top