- Joined
- Nov 24, 2019
- Messages
- 4,094
πολλη σοβαροτητα εχει πεσει στο ανακαινισμενο φορουμ, οπότε πρεπει θαρρω να δρασω. αυτο το νημα λοιπον εχει σκοπο να μοιραστουν οι συμφορουμίται αστεια/σοβαρα/σημαντικα γεγονοτα απ το χωρο δουλειας τους. Περναμε τοσες ωρες εκει για να βγαλωμε κανα ευρω και να μπορεσωμε ν ΑΓΟΡΑΣΩΜΕ τα Παιγνιδια που δινουν νοημα στην άζωη ζωη μας.. αναγκαιο κακο, λοιπον.
Ξεκινω. Ηταν μια εποχη που ειχα τσακωθει με την διευθυντρια μου με αποτελεσμα να θελω να παω σε αλλο ποστο, να μη μ αφηνουν και βεβαιως καπως να επηρεαστει η συμπεριφορα μου και να κυκλοφορω στον οροφο μου με την εικαστικη προταση/παρεμβαση που θα δειτε στο κατωθι φωτογραφικο πειστηριο. Κατι αναμεσα σε μασκοφορο παλαιστη κατς, μαρβελικο ηρωα και αγορι της διπλανης πορτας, ξεσηκωνα κυματα ενθουσιασμου σε καθε μου μετακινηση. Άι κιντ γιου νοτ.
Να καμω το απαραιτητο ντισκλειμερ: περα απ το οτι οπως θα εχετε καταλαβει παλαιόθεν, ο Χειρομαλαχτης ειναι ο τρελος του χωριου και δεν του πολυμιλανε, το αντικειμενο μου (μισθοδοσια) θεωρειται απ τα δυσκολοτερα και κανεις δε θελει να το δουλεψει, οπότε ουσιασικα με χρειαζονται και δεν τους χρειαζομαι. Αυτο ισως να εξηγει την ανοχη των ανωτερων στους νεωτερισμους – πρωτοτυπιες της εργασιακης μου περσόνας.
Μπόνους: ακομα μια εμφανιση – παρεμβαση . Την ειχα εγκαινιασει ως εξης: πηγα στον τμηματαρχη (που ηταν ωραιος τυπος και ειχα θαρρος) με καποια εγγραφα στο υψος του μετωπου για να κρυβεται το αουτφιτ και τον ρωτησα εκνευρισμενα: καλα, τι εγγραφα της π...ς ειναι αυτα που μου χρεωσες?
Κι ενω με κοιταε απλανως, κατεβασα τα χαρτια και αποκαλυψα τα εντυπωσιακα αυτα γυαλια. Χεστηκε στο γελιο και μετα μου ειπε με ανησυχια: “μαλακα, δεν εισαι καλα. Παρε μια βδομαδα αδεια και ελα μετα. Την χρειαζεσαι”. Μια χαρουλα μου εκατσε..
Δε φλόρ ισ γιόρς, συμφορουμίται.
Εντιτ: περα απ την ομορφαδα και το σφριγος του Χειρομαλαχτη (δυστυχως οι φωτο ειναι ηλικιας 7-8 χρονωνε), να σχολιασωμε το γεγονος ποσες δεκαδες μπλουζες του γνωστου Καλλιτεχνη διαθετει, ωστε να φοραει σχεδον καθε μερα στη δουλεια καποιες απ αυτες...
Ξεκινω. Ηταν μια εποχη που ειχα τσακωθει με την διευθυντρια μου με αποτελεσμα να θελω να παω σε αλλο ποστο, να μη μ αφηνουν και βεβαιως καπως να επηρεαστει η συμπεριφορα μου και να κυκλοφορω στον οροφο μου με την εικαστικη προταση/παρεμβαση που θα δειτε στο κατωθι φωτογραφικο πειστηριο. Κατι αναμεσα σε μασκοφορο παλαιστη κατς, μαρβελικο ηρωα και αγορι της διπλανης πορτας, ξεσηκωνα κυματα ενθουσιασμου σε καθε μου μετακινηση. Άι κιντ γιου νοτ.
Να καμω το απαραιτητο ντισκλειμερ: περα απ το οτι οπως θα εχετε καταλαβει παλαιόθεν, ο Χειρομαλαχτης ειναι ο τρελος του χωριου και δεν του πολυμιλανε, το αντικειμενο μου (μισθοδοσια) θεωρειται απ τα δυσκολοτερα και κανεις δε θελει να το δουλεψει, οπότε ουσιασικα με χρειαζονται και δεν τους χρειαζομαι. Αυτο ισως να εξηγει την ανοχη των ανωτερων στους νεωτερισμους – πρωτοτυπιες της εργασιακης μου περσόνας.
Μπόνους: ακομα μια εμφανιση – παρεμβαση . Την ειχα εγκαινιασει ως εξης: πηγα στον τμηματαρχη (που ηταν ωραιος τυπος και ειχα θαρρος) με καποια εγγραφα στο υψος του μετωπου για να κρυβεται το αουτφιτ και τον ρωτησα εκνευρισμενα: καλα, τι εγγραφα της π...ς ειναι αυτα που μου χρεωσες?
Κι ενω με κοιταε απλανως, κατεβασα τα χαρτια και αποκαλυψα τα εντυπωσιακα αυτα γυαλια. Χεστηκε στο γελιο και μετα μου ειπε με ανησυχια: “μαλακα, δεν εισαι καλα. Παρε μια βδομαδα αδεια και ελα μετα. Την χρειαζεσαι”. Μια χαρουλα μου εκατσε..
Δε φλόρ ισ γιόρς, συμφορουμίται.
Εντιτ: περα απ την ομορφαδα και το σφριγος του Χειρομαλαχτη (δυστυχως οι φωτο ειναι ηλικιας 7-8 χρονωνε), να σχολιασωμε το γεγονος ποσες δεκαδες μπλουζες του γνωστου Καλλιτεχνη διαθετει, ωστε να φοραει σχεδον καθε μερα στη δουλεια καποιες απ αυτες...