Είναι γεγονός πως η ατζέντα στις ΗΠΑ δε γνωρίζει πρόσωπα. Κι όχι μόνο στις ΗΠΑ. Υπάρχει όμως ένας τρομερά σημαντικός παράγοντας, ο οποίος δε σχετίζεται με τα θεμελιώδη ζητήματα τύπου οικονομία, αλλά διαμορφώνει μια αισθητική τάση αντίλήψης των δικαιωμάτων, της ανοχής στη διαφορετικότητα, των ελευθεριών, της ισοτιμίας, της πολυπολιτισμικότητας, γενικότερα της καταπίεσης των ενστίκτων, κατάσταση που συνολικά ονομάζουμε πολιτισμό. Ο βαθμός καταπίεσης των τελευταίων είναι ότι μας διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα θηλαστικά. Το ότι έχουμε τη δυνατότητα να μη σκεφτόμαστε με όρους ζούγκλας. Σε τέτοια θέματα έχει επίδραση ο παράγοντας πρόσωπο.<br><br>Ο κάθε Τραμπ δυστυχώς εκφράζεται με τρόπο που μας πηγαίνει πίσω σαν ανθρωπότητα και πάνω σε τέτοιο κομμάτι της κοινωνίας πάτησε για να εκλεγεί, όπως κι όλοι όσοι μπαίνουν στα χωράφια της ακροδεξιάς.<br><br>Επ' ουδενί η αντίστοιχη Χίλαρυ δεν είναι θεματοφύλακας του παγκόσμιου πολιτισμού, αλλά δεν προσπάθησε να αξιοποιήσει τον παραδοσιακό κι έντονο αμερικανικό συντηρητισμό για να εκλεγεί, κι αυτό λέει πολλά.