Όταν το έμαθα χθες δεν το συνειδητοποίησα πλήρως. Σήμερα έπαιξα τα βιντεάκια που έχει ανεβάσει ο Τζίμης από το Ρόκετ Ληγκ και συνειδητοποιώ πως δε θα ακούσω ποτέ ξανά αυτή τη φωνή και αυτό το μεταδοτικό γέλιο. Όπου και να κοιτάξω, στις συζητήσεις μας και τα ιντερνετικά του ίχνη, μια ευγένεια και καλοσύνη σπάνια σε ανθρώπους. Και με οργίζει και με συνθλίβει η αδυναμία μου να βοηθήσω, να σταματήσω την αδικία του χαμού ενός ανθρώπου γεμάτου με ζωή να δώσει και να μοιραστεί την ευτυχία. Με οργίζει η ψυχρή τυχαιότητα των ανθρώπων που πρέπει να φύγουν, αφήνοντάς μας λιγότερους και με οργίζει το ότι πιθανόν θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αυτός ο θάνατος, εαν δεν υπήρχε ο εξευτελισμός κάθε δικαιώματος του ανθρώπου στην υγεία.<br><br>Ο Ηλίας είχε το καταραμένο δικαίωμα να δημιουργήσει την οικογένειά του, να διδάξει στους μαθητές του, να γράψει για όλα όσα σκεφτόταν στα μπλογκ του, να παίξει Rocket League, X-Com 2 , τα Tomb Raider που ποτέ δεν είχε παίξει, να καθαρίσει όλο το μπακλογκ που ήθελε, η ζωή όμως του τα αρνήθηκε όλα αυτά και βύθισε στην πίκρα και όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίζουν. Οργίζομαι και όμως η ελάχιστη επαφή που είχα με τον Ηλία με ωθεί να δώσω και εγώ κάτι στους άλλους, όπως αυτός πάντα έκανε, για τον όποιο χρόνο θα είμαστε και εμείς εδώ.<br><br><br>Cat Stevens - Lady D'Arbanville<br>https://www.youtube.com/watch?v=qZP54bClDRw<br><br>This rose will never die.