μαλαντρόι, ουτε που το καταλαβα αυτο.
θα το κοιταξω το μεσημερι. αμα ειναι, να διαλεξω κορασίδες καλλίφωνες. τι να τα καμω τα ναυτακια τα ζουμπουρλουδικα??
Ναι είχες διάφορες επιλογές, αν θυμάμαι καλά μπορούσες να κάνεις όλο το πλήρωμα Αμαζόνες ή όλους με στολές Assassins και άλλα τέτοια. Πέρα από το να προσλάβεις στο πλήρωμα NPCs που συναντούσες στο παιχνίδι, όπως γίνεται και στο Βαλχάλα.
Στο τέλος του πλεηθρου μου νομίζω είχα βάλει στο πλήρωμα την Κασσάνδρα, τη μάνα και τον πατέρα του Αλέξιου. Οικογενειακή επιχείρηση.
Ναι πρέπει να τους ξεκλειδώσεις πρώτα (ή να τους "προσλάβεις" αν μιλάμε για NPCs με συγκεκριμένο ρόλο στο πλοίο, όπως είπε ο Παπαφλέσσας). Από τη στιγμή, όμως, που γίνονται διαθέσιμοι, τους επιλέγεις και τους συνδυάζεις κατά το δοκούν, δεν παίζει ρόλο ο χαρακτήρας που χειρίζεσαι, αυτό εννοώ.
Το μόνο που δεν μπορείς να κάνεις είναι να έχεις ανάμεικτο πλήρωμα/χορωδία από αγόρια και κορίτσια. Αλλά π.χ. μπορείς να βάλεις κορίτσια NPCs με αγόρια στα κουπιά, αν θυμάμαι καλά.
παλευω λιγο με τον εαυτο μου, λογω διαχρονικης σχετικης αντιπαθειας προς την ubi, αλλά θα το πω: παιγνιδάρα.
ομολογω οτι αν δεν υπηρχε το συγκεκριμενο σετινγκ, δε θα το επιχειρουσα καν. αλλά θα εχανα πραγματα, τ ομολογω. οκ, ο Ασπρος Λυκος της Ρίβια, κοιταει τον αλεκο απο ψηλα μ ενα σαρδονιο χαμογελο. δεν τον βλεπει καν ως αντιπαλο. σε ολα, ακομα και στην γοητεια/απροουτσινγκ προς το αλλο η το ιδιο φυλο (δεν κρινω, στηριζω τις ρεηκουιτικες επιλογες των συφορουμιτων).
του ερμου του αλεκου δεν του δωκανε ουτε ενα ρομανς της προκοπης. η δαφνη του την εφερε, αφου τον εβαλε να σκοτωσει ολη την πανιδα προσφεροντας ομως απολαυστικες μαχες, την κίρα στη μυκονο μου την εφαγε (μαλλον σε καποιο κουεστ δεν πηγα με τα νερα της, γι αυτο, αλλά ας προσεχε. μολις γνωριστηκαμε, αμεσως να μ αλλαξει? οχι κοπελια, σορυ) το παλικαρι το ευαερο και ευηλιο και διαμπερες μαζί , ο θαλετας, αφου πρωτα μου ριχτηκε σε συναντηση ταχα για τα σχεδια δρασης της μαχης, ενω μου ειχε στρωσει το μονοπατι για να τον βρω με ρόδα (τι γλυκοοοοοοο!!!)
μονο στην μαχη νομιζω μπορουν να συγκριθουν, που ηταν χορταστικη κι απολαυστικη, μια υπεροχη χορογραφια θανατου στο οντισι, (odc, απο δω κι εμπρος, βαριεμαι να το γραφω ολοκληρο) και στον κοσμο βεβαια, που ηταν απλα τζωου ντροπινγκ. γραφικαρες, υπεροχο ζωηρο, ηλιολουστο χρωμα, μια χαρα.
η r9 390 nitro 8 ghz ultra 25 fps mvp ltd (αγωνιστικους χαιρετισμους στον αγαπητο σρε) ιδρωσε, αλλα τα καταφερε. ηταν πιο οπτιμάι το παιγνιδι για amd απ οτι ειδα στο ιντρο και διαβασα κιολας. στο νετ με ειχαν τρομαξει, νομιζα θα βλεπω παουερποιντ, αλλά οκ, δεν θελω πολλα. σε 1080p, καμια 45αρια στις μεγαλες πολεις και 55αρια στην εξοχη, μια χαρουλα (ξερω, ειναι πως εχει συνηθισει κανεις, εμενα μου αρκουν).
λοιπον το παιχνιδι. ενα αιματηρο λουνα παρκ. οχτροι παντου, 1000 πραματα να κανεις καθε στιγμη και σου κραταει ζωντανο το ενδιαφερον για μεγαλο διαστημα. δεν ηξερα κι επεσα με τα μουτρα. δεν αφηκα γωνια του χαρτη μεχρι να βρω καποια συγγενη που εψαχνα. μετα οσο ναναι, δεν ημουνα τοσο ψυχακιας, αφησα και περιοχες άσφαχτες. ολοκληρωσα καποια dlc, τους μερσενερις, και βεβαια τη μειν κουεστ, που πολυ μου αρεσε ο τροπος που αποκαλυπτονται σιγα σιγα οι μποσηδες των αντιπαλων. μπραβο στο παιχνιδι που με κρατησε τοσο, γιατι δεν ειμαι ευκολος αθρωπος. α, μεχρι και τις ναυμαχιες χαρηκα, που κανονικα βγαζω καντήλες (λογω του θαλασιου χαρακτηρος του, μ εχασε το πιλαρς 2, να ξερετε) και στην αρχη ημουνα ετοιμος να παρατησω το κειμ κι εψαχνα αν μπορεις να το τελειωσεις, χωρις να βρεξεις καθολου τα ποδαρακια σου. ευτυχως μολις βελτιωσα το καίκι μου, εβγαινα στο πελαο και εσχιζα πωπουλινια. αγαπημενη στιγμη, οταν μουρμουριζα τις μελωδιες των κωπηλατων, λεγοντας οτι ναναι, κι ας ειχα βρει τους κανονικοι στιχοι (το εχω ποσταρει πιο πανω, αν ενδιαφερεσαι, ψαξε).
ενταξει, ειχε πολλη επαναληψη μεσα το παιγνιδι, ειχε χαλια σαιντ κουεστς (oχι ολες, αλλά ενα 90% ζεχνανε) αλλά ετσι ειναι το 99% των οπεν γουωρλντ κειμς, το ξερετε το 1%, μην τα ξαναλεμε.
τι αλλο? α, πετυχα το "καλο" τελος και γελασα πολυ γιατι ειδα οτι στο νετ πολυς κοσμος επαιζε με γουωκθρου για να κανει σε καποιες σημαντικες κουεστς τα "σωστα" πραματα. ε, ναι. εκαμα rp αντρικο, κανονικο, εμπειρο, χωρις γκάιντ και ανταμειφθηκα, αν και επαιξα παλι το σειβ εκεινο γιατι τελος χωρις τελικη μαχη, δεν ειναι και πολυ ωραιο.
επισης ισως φριξουν οι ορθοδοξοι ac φανς, αλλά παιδια, μονο ασασίνος δεν ημουν. θα τριζουν τα κοκαλα του εζιο, πως λεγανε εκεινο το παλικαρι με την μοδατη, μυστηριωδη κουκουλα. γελαγα πολυ που με προειδοποιουσε ο ερμος ο αλεκος σε καθε φορτ, του στυλ: "εεεε, μαλαχτη μου, εδω πρεπει να φυλαχτεις, να μη σε δουν, οκ?" κι εγω απαντουσα: "ναι, ναι, νο γουέρις μανμου" κι εμπαινα σαν ορκ, σπαθες blazing, μεσα στο χαμό. γενικα, το επαιξα σαν rpg τελειως το παιχνιδι, εννοειται οτι χαρηκα για την στροφη που καναε οι ντεβς, κι εχουν περιορισει στο ελαχιστο το ανιμους και την σημερινη εποχη, κι εχουν βαλει τοσο οργανικα μεσα στο παιχνιδι τον ικαρο και τα synchronized σημεια, που ανοιγουν τον χαρτη και χρησιμευουν σαν τελεπορτερς (δεν εχω ιδεα, αν ηταν ετσι στα πρωτα κειμ της σειρας, γι αυτο το γραφω). βεβαια καταλαβαινω τους χαρντκορ φανς της σειρας, που ισως εχουν παρει δικρανια και δαυλους, αλλά ετσι ειναι η ζωη. κι εμενα μου διαλυσανε οι βελγοι το bg3 που ειχα στο μυαλο μου, αλλά δεν παραπονεθηκα, απλα μποικοταρω.
πολυ εκνευριστικο, που μεσα στις πιο δυσκολες στιγμες σου πεταγε και 3-4 μερσενερις να σε ανασκολοπιζουν σα να μην εφταναν οι 20 φρουροι ας πουμε, αλλά ενιωθες σκληροκαργιόλης οταν τα καταφερνες. αυτο που σε μυριζονταν οι μερκς κι ερχοτανε απ τον διπλα νομό καμια φορα να σε κυνηγησουν, ενω δεν ειχες δωκει δικαιωματα, ηταν γιωτια της ουμπι και με τσαντισε. και χαρηκα που βρηκα τροπο να τους αποδεκατιζω, χωρις να το ψαξω στο νετ, κι ενιωσα περηφανος.
οχι δε σου λεω, βαλε φαντασια.
καλα, θα σου πω:
εφιππη μαχη, σε ανοιχτο δρομο. φοβερη αισθηση. βεβαια επειδη ενιωσα λιγο τσητερ ετσι, αποφασισα και δεν εδωκα ποτε ποσό για το μπαουντι, οσους μου εστελνε, τους αντιμετωπιζα. και προφανως επιτηδες η ουμπι ηξερε, κι εβαλε διαφορους πεζους να βολταρουν στο δρομο στη μεση του πουθενα δυο δυό, τρεις τρεις, αλλα και κατα μόνας (τα βλεπεις χαρδαλια? κι εμεις στελνουμε sms 4 φορες τη μερα, το φελεκιμουμεσα...) και να σ εμποδιζουν. κι αρχιζε ο χαμος και καθοσαντε εκει τα βοδια, δε φυλαγονταν επιτηδες, για να τους καθαρισεις κατα λαθος και να συνεχισει ο φαυλος κυκλος και να σου στελνει νεους μερκς το κέιμ...
τελος παντων, δε θα γκρινιαξω, επαιρνα xp και καλουδια ετσι. δε μ αρεσε πολυ η φαση με το απγκρειντ των αιτεμς, γιατι θεωρητικα μολις εβρισκες στο λεβελ 10 ξερω γω ενα ωραιο λετζεντερι οπλο. μπορουσες να τελειωσεις μ αυτο το παιχνιδι και πανε χαμενα τα υπεροχα χιλιαδες αιτεμς που βρισκεις.
ασχετο, την ασπασια την εκαμα κομματια απλα ηθελα να το πω, δεν ξερω τι καματε εσεις.
πωπωωωω, κοιτα σεντονι. γιασάν του μαγκα του αλεκου.
λοιπον, ΩΡΑΙΟΤΑΤΟ μου φανηκε το odc. γενικα, ειμαι ελεεινος πεισματαρης και ξεροκεφαλος, αλλά οταν κανω λαθος, το παραδεχομαι ευθαρσως. ουμπι, εσκισες.
και οταν περασει το μπουχτισμα (γιατι οκ δεν μπορεις συνεχεια να παιζει οπεγουωρλντ, θα βαρεθεις το ειδος) θα πιασω σιγουρα καποια στιγμη το βαλχάλα.
αλεκο, εισαι φιλος κι οποτε θες, θα παμε για μπυρες, malaka (αν και με τσακισε η τελευταια σκηνη στο ατλαντις με τα σακακια. μουτζωνα την οθονη. ελεος.)
chaire stranger, που αντεξες να διαβασεις μεχρι εδω.
ντροπη και ελεος. την καρχια.
αλλά δεν κρινω. ενταξει, θα μπορουσα να πω οτι εισθε παρορμητικοι, ορκς και σκεφτεσθε με το κατω κεφαλι, αλλά ειστε συφορουμιτες. στηριζω τις επιλογες σας.
κι εμενα μ αρεζε το μωρακι, αλλά οχι, καπου τραβας την γραμμη. υπαρχουν μερικα πραματα στη ζωη πιο σημαντικα απ το σεχ (αληθεια τωρα, εγραψα τετοιο πραμα??).
δεν εχω διαβασει καθολου στο νετ. ισως αν γινοταν
να καμωμε γλυκο, ζουζουνιαρικο, σεχ και ΜΕΤΑ να την σκοτωσω, να το εκανα. θα ηταν και πιο μπαντάς. αλλά την ωρα της επιλογης ηταν 3.30 το ξημερωμα και βαριομαντε να φορτωσω σειβ και να δω τι θα γινει...
πως το χουνε φτιαξει δηλαδη? φευγετε στο ηλιοβασιλεμα ή βρισκει καποια αφορμη και στην κανει, ταχατες για να μη σε κανει δυστυχισμενο μπλα μπλα, ηταν ωραιο οσο κρατησε, μπλα μπλα ????
και βεβαια σε καθε κειμ που με συγκλονιζει οπτικα, ακολουθει φωτοαφιερωμα (ετσι για το ροκ)
Εγώ mainαρα Kassandra και πήγαινα μόνο με γυναίκες και τον Αλκιβιάδη. Τα περισσότερα sidequests σάπια, παιδιά, αλλά τα μπλε (Lost Tales) να τα κάνετε, τα περισσότερα είναι καλύτερα από το main story.
Tώρα από επιλογές δε ξέρω τι έκανα σωστό ή λάθος, αλλά στο οικογενειακό τραπέζι είμασταν
ΚΑΛΑ ΡΕ ΚΟΜΠΡΕΣ, ΡΕ ΤΡΟΜΠΕΤΕΣ ΕΚΕΙ ΣΤΗΝ UBISOFT! Είναι δυνατόν να έχετε main χαρακτήρα Αιγύπτιο να πολεμάει με ασπίδα και στο επόμενο game να έχετε κοτζάμ παλικάρι, Σπαρτιάτη Μεθανιώτη, και να μην έχει δυνατότητα να πολεμάει με ασπίδα και δόρυ?????
Αν θυμάμαι καλά, επιπρόσθετα σε αυτό, είχαν πει ότι αν είχαν ασπίδες στο παιχνίδι, πολλοί παίχτες θα επιλέγανε το συγκεκριμένα playstyle (Δόρυ - ασπίδα, σπαθί-ασπίδα) και θέλανε να έχουμε έναν πιο impartial ρόλο στο Πελλοπονησιακό πόλεμο. Ναι, συνεχίζει να είναι bullshit.
Περίπου για τον ίδιο λόγο, φαντάζομαι, δεν υπάρχουν σπαθιά στο Valhalla (ως επιλογή όπλου για τον παίχτη) παρά μόνο 2 handed longswords και seax. Υπάρχει βέβαια skill που σε αφήνει να έχεις 2 handed όπλα στο ένα χέρι οπότε θα λεγε κανείς πως μπορείς να παίξεις έτσι. Αλλά και πάλι, θα ήθελα να έχω shortswords η ότι. Μάλλον θα το δούμε σε DLC ( ; )
