mruseyourbrain
Blackguard
- Joined
- Oct 29, 2015
- Messages
- 1,248
Λοιπόν ας γράψω κι εγώ κανά δυο σκέψεις χωρίς να επαναλαμβάνω πολλά από αυτά που έχετε αναφέρει όσοι το έχετε τελειώσει ή το παίζεται τώρα και με τα οποία φυσικά συμφωνώ.
Καταρχάς να πω ότι το ολοκλήρωσα κάνοντας διαλείμματα ανάμεσα στα τρία act μια και σαν πρώτο playthrough προσπάθησα να ανακαλύψω όσες περισσότερες μπορούσα από τις πολλές εκπλήξεις που κρύβει σε κάθε γωνιά το παιχνίδι και το προτείνω γενικά γιατί μονοκοπανιάς πέφτει βαρύ.
Την εξέλιξη της κεντρικής ιστορίας την θεωρώ πολύ καλή στα τρία μέρη λαμβάνοντας υπόψη ότι πολλοί δεν έχουν παίξει τα παλιά παιχνίδια, από την εισαγωγή του όλου σκηνικού στο πρώτο μέρος, στην αποκάλυψη των τριών βασικών villains στο δεύτερο και την ολοκλήρωση όλων των ανοιχτών θεματών από πλευράς πλοκής στο τελευταίο και φυσικά το τελικό plot twist.
Οι companions και οι ιστορίες τους ήταν καλογραμμένες. Θεωρώ ότι κούμπωναν καλά στην κεντρική πλοκή τα plοts του Gale και της Lazael.
(παρένθεση ότι δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη για την minthara γιατί την πήρε η μπάλα στη γενοκτονία του goblin camp, την οποία έκανα για να σώσω το owlbear που βασάνιζαν, όχι για κανένα άλλο λόγο δλδ).
O minsc κι εγώ θεωρώ ότι ήταν too late to the party ενώ νομίζω χειρότερος όλων ήταν ο Halsin. Το θέμα με τους shadow druids είχε ένα ενδιαφέρον αλλά δεν συνεχίστηκε πέρα από πρώτο act ενώ μετά και την θεραπεία της shadow curse ήταν απλά διακοσμητικό στοιχείο.
Νομίζω ότι σ αυτό που υστερούσαν οι ιστορίες των companions ήταν ότι ορισμένες ήταν λίγο σαν κολλημένες στο βασικό plot (Karlach, Wyll) χωρίς να έχουν τον δικό τους villain ενώ αυτές που είχαν, οι "ανταγωνιστές" της υπόθεσης δεν είχαν το απαραίτητο χτίσιμο. (Shadowheart, Astarion).
Καλύτερος όλων φυσικά ο Raphael, με την τελική μάχη στο house of hope να είναι από τις κορυφαίες στιγμές του παιχνιδιού ενώ παράλληλα έπαιζε το τραγούδι του, οπώς επισης και στο inn όταν ανοίγεις το βιβλίο και αρχίζει να παίζει το τραγούδι του balduran.
Viconia και Sarevok για όποιον δεν έχει παίξει τα προηγούμενα παιχνίδια ήταν λίγο "αλεξιπτωτιστές" στην όλη φάση.
Εννοείται ότι κορυφαία προσωπική στιγμή ήταν όταν έπεισα την shadowheart να βγάλουμε τα μάτια μας μ' ένα ζευγαρι drow.
Στα υπόλοιπα να πω ότι θεωρώ καλό ότι πιάνεις σχετικά γρήγορα το level cap οπότε έχεις πολλές μάχες να ευχαριστηθείς τα builds των χαρακτήρων στα οποία γενικά ακολούθησα κλασικές συνταγές (lazael fighter, Shadowheart healer, Gale wizard, elementalist) αλλά δεν θα επεκταθώ γιατί θέλει κι άλλες δοκιμές με διαφορετικά builds και με μεγαλύτερη δυσκολία.
Ο βάρδος μου πάντως από ένα σημείο και μετά νόμιζα μπορούσε να πείσει και τον elder brain να παραδωθεί.
Τεχνικά προβλήματα δεν συνάντησα αλλά η απόδοση γενικά βάρυνε στο τρίτο act μεσα στην πόλη όπου σε σημεία έπεφτα στα 50 - 55 fps.
Η μουσική επίσης φοβερή από τότε που τελείωσα το παιχνίδι παίζει ασταμάτητα. Αγαπημένο κομμάτι η εκδοχή από τα credits
Έχει έναν θλιμμένο τόνο γιατί τελείωσε αυτό το ταξίδι που είναι αυτό το παιχνίδι αλλά σου δίνει και ένα τόνο αισιοδοξίας ότι όσο βρίσκονται άνθρωποι όπως αυτοί που ασχολούνται με το αγαπημένο μας χόμπι εκεί στην larian θα έχουμε κι άλλα τέτοια ταξίδια πολλά να κάνουμε
Την εξέλιξη της κεντρικής ιστορίας την θεωρώ πολύ καλή στα τρία μέρη λαμβάνοντας υπόψη ότι πολλοί δεν έχουν παίξει τα παλιά παιχνίδια, από την εισαγωγή του όλου σκηνικού στο πρώτο μέρος, στην αποκάλυψη των τριών βασικών villains στο δεύτερο και την ολοκλήρωση όλων των ανοιχτών θεματών από πλευράς πλοκής στο τελευταίο και φυσικά το τελικό plot twist.
Οι companions και οι ιστορίες τους ήταν καλογραμμένες. Θεωρώ ότι κούμπωναν καλά στην κεντρική πλοκή τα plοts του Gale και της Lazael.
(παρένθεση ότι δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη για την minthara γιατί την πήρε η μπάλα στη γενοκτονία του goblin camp, την οποία έκανα για να σώσω το owlbear που βασάνιζαν, όχι για κανένα άλλο λόγο δλδ).
O minsc κι εγώ θεωρώ ότι ήταν too late to the party ενώ νομίζω χειρότερος όλων ήταν ο Halsin. Το θέμα με τους shadow druids είχε ένα ενδιαφέρον αλλά δεν συνεχίστηκε πέρα από πρώτο act ενώ μετά και την θεραπεία της shadow curse ήταν απλά διακοσμητικό στοιχείο.
Νομίζω ότι σ αυτό που υστερούσαν οι ιστορίες των companions ήταν ότι ορισμένες ήταν λίγο σαν κολλημένες στο βασικό plot (Karlach, Wyll) χωρίς να έχουν τον δικό τους villain ενώ αυτές που είχαν, οι "ανταγωνιστές" της υπόθεσης δεν είχαν το απαραίτητο χτίσιμο. (Shadowheart, Astarion).
Καλύτερος όλων φυσικά ο Raphael, με την τελική μάχη στο house of hope να είναι από τις κορυφαίες στιγμές του παιχνιδιού ενώ παράλληλα έπαιζε το τραγούδι του, οπώς επισης και στο inn όταν ανοίγεις το βιβλίο και αρχίζει να παίζει το τραγούδι του balduran.
Viconia και Sarevok για όποιον δεν έχει παίξει τα προηγούμενα παιχνίδια ήταν λίγο "αλεξιπτωτιστές" στην όλη φάση.
Εννοείται ότι κορυφαία προσωπική στιγμή ήταν όταν έπεισα την shadowheart να βγάλουμε τα μάτια μας μ' ένα ζευγαρι drow.
Στα υπόλοιπα να πω ότι θεωρώ καλό ότι πιάνεις σχετικά γρήγορα το level cap οπότε έχεις πολλές μάχες να ευχαριστηθείς τα builds των χαρακτήρων στα οποία γενικά ακολούθησα κλασικές συνταγές (lazael fighter, Shadowheart healer, Gale wizard, elementalist) αλλά δεν θα επεκταθώ γιατί θέλει κι άλλες δοκιμές με διαφορετικά builds και με μεγαλύτερη δυσκολία.
Ο βάρδος μου πάντως από ένα σημείο και μετά νόμιζα μπορούσε να πείσει και τον elder brain να παραδωθεί.
Τεχνικά προβλήματα δεν συνάντησα αλλά η απόδοση γενικά βάρυνε στο τρίτο act μεσα στην πόλη όπου σε σημεία έπεφτα στα 50 - 55 fps.
Η μουσική επίσης φοβερή από τότε που τελείωσα το παιχνίδι παίζει ασταμάτητα. Αγαπημένο κομμάτι η εκδοχή από τα credits
Έχει έναν θλιμμένο τόνο γιατί τελείωσε αυτό το ταξίδι που είναι αυτό το παιχνίδι αλλά σου δίνει και ένα τόνο αισιοδοξίας ότι όσο βρίσκονται άνθρωποι όπως αυτοί που ασχολούνται με το αγαπημένο μας χόμπι εκεί στην larian θα έχουμε κι άλλα τέτοια ταξίδια πολλά να κάνουμε
