περιεργως για μαρβελ φαν, εκαμες απολυτα σωστη αναλυση, ναυαρχε.
και ειμαι απ τους περιεργους που στα σπορ με γοητευει ιδιαιτερα η εννοια της ομαδικης λειτουργιας. με γεμιζει πιο πολυ απ το: "δωστε μου την μπαλα και καντε στην ακρη". απλα ο αταμαν, και μαλλον αυτη ειναι η μεγαλη του αρετη προπονητικα, καταφερε να τα συνδυασει σχεδον μαγικα. η ομαδα επαιξε σε στιγμες, και χτες, αλλα και στο φαιναλ φορ, αμυνα for the ages, που λενε στο χωριο μου. χωρις να ειναι σκληρη, ηταν αποτελεσματικοτατη. και δεν ειναι ουρανοκατεβατο αυτο, χρειαζεται τρομερη προσοχη στην επιλογη του ροστερ. περα απ τον παιχταρα ναν, που για μεγαλη μας τυχη, παιζει και εξαιρετικη αμυνα ειδικα οταν προκαλεσει τον εγωισμο του ο αντιπαλος, η ομαδα εχει 3 παικτες που ειναι κυριολεκτικα πολυεργαλεια και ειναι τεραστια πολυτελεια αυτο, γιατι συνηθως το πολυ να υπαρχουν ενας η δυο τετοιοι σε καθε ομαδα. μιλαω για γκραντ, χουαντσο και γκριγκονις. προφανως εννοω τον γκριγκονις σε νορμαλ επιπεδα αποδοσης, γιατι δυστυχως το τελευταιο διμηνο σερνεται. μιλαμε για μαγικη τριαδα, ειδικα αν συνελθει ο γκριγκονις και ο χουαντσο δειξει λιγακι περισοτερη συνεπεια στο σουτ.
τον μπαρτζωκα τον θεωρω μικρο, κομπλεξικο, κακο ανθρωπο και τεραστιο προπονητη. το δυστυχημα γι αυτον ειναι οτι δεν προκειται ν αλλαξει φιλοσοφια για κανεναν και για τιποτα, και τωρα στο λιμανι υπαρχει τεραστια πιεση για παικτη "σουπερ σταρ" γιατι αυτο νομιζουν οτι τους λειπει. αν βαλει νερο στο κρασι του ο μπαρτζωκας και δεχτει τετοιο παικτη στην ομαδα, και τον ενσωματωσει, ξεχνωντας τα σπρωξιματα και τις χριστοπαναγιες, θα δουμε τιτανομαχιες (και) του χρονου. αν ομως, οπως ακουω, γινει κανενα τραγικο και τον τελειωσουν για να φερουν τον τζορνταν του καμπου, θεωρω οτι θα κανει χρονια να σηκωσει κεφαλι ο οσφπ. κατι που θα με χαροποιησει βεβαια, γιατι ειμαι γνωστος παλιανθρωπος, να ειπωθει αυτο.