Μόλις το τελείωσα και μαζεύω τα κομμάτια μου.
Το σενάριο, η ατμόσφαιρα, το δέσιμο, το ιμέρσιον που επιτυγχάνει, είναι πέντε χρόνια μπροστά και για μένα, είναι ό,τι καλύτερο έχω παίξει μέχρι στιγμής το 2013. Το γράψιμο, το σενάριο, οι διαρκείς ανατροπές και το εκπληκτικό, τεράστιο και χορταστικότατο φινάλε, είναι για σεμινάριο.
Με το Ρασκόλνικωφ-Κασέλ, θα συμφωνήσω σε ένα πράγμα μόνο. Το Dishonored πραγματικά, σαν gameplay ήταν πιο πλούσιο, σαν παιχνίδι ήταν αρτιότερο. Το Dishonored όμως ήταν πιο άψυχο κι απ'τις άδειες κατσαρόλες μου, ίσως μου κράτησε το ενδιαφέρον για τον κόσμο του κανένα πεντάλεπτο συνολικά. Το Infinite, μερακλίδικο και σωστό σε όλα τα shooting mechanics του, με απορρόφησε ολοκληρωτικά, με συγκίνησε και με πήγε αλλού για τις δεκατρείς ώρες που κράτησε. Στο μυαλό μου δεν υπάρχει καν σύγκριση των δυο παιχνιδιών.
Τώρα που το σκέφτομαι, παίζει πραγματικά να έχει από τα καλύτερα φινάλε που έχω δει ποτέ σε παιχνίδι...και η Ελίζαμπεθ, άχ η Ελίζαμπεθ.