Χωρίς ντροπή ρίχνω double post για να πω και γώ τις εντυπώσεις μου για το παιχνίδι :
Δεν είμαι φαν των σύγχρονων shooters (προτιμώ το παλαιό στυλ, που ήταν λίγο ποιο ανοικτά και άναρχα), οπότε όπως καταλαβαίνεται ο καθαρά gameplay τομέας του δεν με ενθουσίασε, ήταν όμως διασκεδαστικό και αξιοπρεπέστατο, μου χάρησε δε μερικές επικές στιγμές πίου-πίου (και κάποιες άλλες βαρετές εξίσου). Πάμε όμως στην ουσία! Η ατμόσφαιρα του παιχνιδιού είναι άπαιχτη! Φοβερό το σκηνικό, το level design, η μουσική, το voice acting, το art design κτλ. ΟΛΑ σε φανταστικό επίπεδο, σε ρουφάν από το 1ο λεπτό, είναι στιγμές που απλά ανατριχιάζεις, πόσο συχνά το βλέπουμε αυτό σε παιχνίδια? Δεύτερη παρατήρηση, το πόσο καλά παρουσιάζονται οι βασικοί χαρακτήρες του παιχνιδιού! Πολλά RPG θα το ζηλεύουν σε αυτό τον τομέα, άψογο, νιώθεις τον κάθε χαρακτήρα (δεν είναι και πολλοί βέβαια), και έχουν όλοι κάτι το ιδιαίτερο. Τρίτον, η σουρεάλ διάθεση του, ένιωθα λες και έβλεπα Λιντς, πραγματικά κινηματογραφικό επίπεδο και φοβερή αισθητική στα πλάνα, διαλόγους, φωτογραφία κτλ. Μου άρεσε επίσης το ότι είχε διάθεση να πραγματευτεί αρκετά ζητήματα μέσα από την ιστορία του και τους συμβολισμούς : θρησκείες, φανατισμός, ρατσισμός, αποικιοκρατικούς πολέμους, κοινωνικές ανισότητες, σχέσεις παραγωγής και πολλά ακόμα, δεν κάνει δα και καμιά εμβάνθυση τρομερή, αλλά για pc game μια χαρά τα πάει και βάζει αρκετές φιτιλιές στον καμένο εγκέφαλο μας χωρίς να γίνετε διδακτικό και κουραστικό! Ακολουθεί spoiler γιατί αφορά το στόρυ και το τέλος του
<span class="bbcode_spoiler">
Να ξεκαθαρίσω πως δεν έχω παίξει τα 2 πρώτα Bioshock. Ο λόγος που ξεκίνησα την σειρά με το Infinite είναι γιατί διάβασα πως δεν έχει σχέση το στόρυ με τα πρώτα (είναι αυτόνομο) αλλά και λόγο των πολύ καλών reviews. Στην αρχή η εξήγηση που είχα για όλο αυτό το σουρεάλ αχταρμά που γίνετε στο τέλος ήταν κάπως φλου, του στυλ "Απλά ζήσαμε τις φαντασιώσεις ενός σαλεμένου πλέον πρωην βετεράνου, που κατέληξε αλκοολικός τζογαδόρος και κατέληξε να πουλήσει την κόρη του στην μαφία. Βουτιά στο υποσεινίδιτο του που έπλασε όλο αυτό για να εξιλεωθεί. Ίσως ένα όνειρο κτλ." Μετά άρχησα να διαβάζω τις δεκάδες αναλύσεις στο νετ (είχα να ασχοληθώ έτσι με σενάριο από το Lost Highway του Λιντς) και είδα πως τελικά έχει σχέση το πράμα με το (σουρεάλ έτσι και αλλιώς) σύμπαν του Bioshock άρα η θεωρία μου πάει περίπατο. Εδώ ψιλοξενέρωσα και εξηγώ : θεωρώ την λύση "ταξίδι στο χρόνο και παράλληλες πολλαπλές πραγματικότητες" σε ιστορίες επιστημονικής φαντασίας ΦΤΗΝΗ λύση, μου δείχνει αδυναμία της ιστορίας να μπορέσει να λύσει τους "κόμπους" της ποιο λογικά (στα πλαίσια φαντασίας πάντα) και κομψά. Άσε που το "υπάρχουν εκατομύρια κόσμοι με κάθε πιθανή εκδοχή" με κάνει να αναρωτιέμαι "τότε, who cares, τι διάολο παλεύω?". Ίσως είναι προσωπικό κόλημα, αλλά όπως και να έχει με ξενερώνει. Όταν άρχησα να διαβάζω τα παραπάνω links με τα σχεδιαγράματα σίγουρα εντυπωσιάστηκα με το τι δουλειά έκαναν σε λεπτομέρειες για να δέσει η ιστορία (π.χ. λεπτομέριες από τα voice logs ή μία εικόνα στο backround που ξαφνικά αποκτάν νόημα) αλλά και πάλι θα προτιμούσα να έλειπε το στοιχείο των εκατομυρίων παράληλων κόσμων και το ταξιδάκι στον χρόνο. Τέσπα, παραμένει ένα εντυπωσιακό σενάριο, καλοδουλεμένο και πολυ όμορφα παρουσιασμένο που αξίζει να το ζήσεις. Ίσως στην τελική και να μην έχει νόημα να βγάλεις ένα 100% ξεκάρο συμπέρασμα του τι έγινε, αλλά να σταθείς στους υπέροχους συμβολισμούς του...
</span>