η ταινια που αναφερει στο ταινιοθρεντ ο καργιος ειναι μεγαλου μηκους και στηριζεται στην μικρομηκάδικη του 2016 με τον ιδιο τιτλο, που κερδισε το πρωτο βραβειο στο Sundance. στην μεγαλη βερσιον ειχα δει την στιγμη στην εκλησια και δεν ηταν τοσο σημαντικη κατα τη γνωμη μου, δεν περιειχε καν το τραγουδι.
στη μικρου μηκους ομως, ειναι το κεντρο της. οταν την ειχα δει (την μ.μ.), με ταρακουνησε. δεν ειχα καταφερει ν αποφασισω at the time αν ο Jim Cummings ειναι ιδιοφυια ή σαλτιμπαγκος. το ταινιακι ειναι σε σημεια κωμικο, δραματικο, ενοχλητικο ισως, αλλά και συγκλονιστικο απ οτι θυμαμαι.
για δικους μου λογους δεν μπορω να το ξαναδω αυτη την εποχη, αλλά νομιζω οταν συμβει αυτο στο μελλον, μαλλον θα κλινω προς την πλευρα του "ιδιοφυια". αλλάζουν οι συνθηκες και οι ανθρωποι λογω αυτων.
Μπρουσαρα, εχεις πλουτισει, δεν βρισκω αλλη λεξη, τις ζωες εκατομμυριων αθρωπων. και το θαντεροουντ, οσο το σκεφτομαι, δε θα ηταν ασχημη συνοδεια για ν ακουστει οταν περασω στην αλλη διασταση. πωπωωω, θα κλαινε τα μωρα με μαυρο δακρυ, ωραια θα ειναι. ελπιζω ν αργησει παντως η στιγμη. α, και οταν ερθει, μην αφησετε τον μπορατσο να τραγουδησει.
Jim Cummings - Τhunder road