The Chronicles of Goonan the Transarian
Πώς βρέθηκα σε αυτό τον παράξενο τόπο;
Είπαν πως είμαι εγκληματίας. Εγώ μόνο ήθελα να είμαι ο εαυτός μου και να χρησιμοποιήσω τις γυναικείες τουαλέτες. Και για αυτό βρέθηκα σταυρωμένος, βορά ορνίων. Έπρεπε να το περιμένω αυτό από τους απολίτιστους ασπρουλιάρηδες. Στις μητροπόλεις της Kushite, αυτά τα θέματα τα έχουμε λύσει προ πολλού. Ακόμα και οι γιαγιάδες μας έπρεπε να δηλώνουν preffered pronoun πριν συμμετάσχουν στα όργια προς τιμήν της Derketo, μεγάλη η χάρη Της.
A delicate feminine flower, who will one day tramble the thrones of this world beneath her pedicured feet!
Τα πράγματα φαινόταν πιο σκούρα κι από το δέρμα μου, όταν ένας νοστιμούλης μελαχρινός ξεπρόβαλε μέσα από την αμμοθύελλα, και με κατέβασε από το σταυρό because that's the way he rolls.
Βελτίωση, αλλά οριακή. Ο θάνατός μου έγινε 3% λιγότερο βέβαιος. Βασικά ακόμα θα έγλειφα λειχήνες για δροσιά και θα έτρωγα σκαθάρια μπας και δεν πεθάνω από την πείνα, αν δεν είχα σταθεί πολύ τυχερός. Βρήκα πολύ γρήγορα συμμάχους, και σε αυτή την αφιλόξενη γη οι σύμμαχοι είναι πιο πολύτιμοι από το χρυσάφι και το anal lube.
Ένας συμπαθητικός τύπος ονόματι Norsh ήρθε καβάλα σε ένα ψωράλογο που ορθώς το είχαν ονομάσει μουλάρι. Καταθλιπτικό δίπλα στα περήφανα πολεμικά άτια της πατρίδας μου, αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Δεν λες που είχε την καλή διάθεση να μου το διαθέσει, γιατί ακόμα θα έτρεχα.
Μου είπε πως έχουν έτοιμη
γιάφκα κοινότητα κάπου στα βόρεια, και πως είμαι καλοδεχούμενος αν δεν με πειράζει να
δουλεύω σαν σκλάβος στα νταμάρια συνεισφέρω ισότιμα στον αγώνα για επιβίωση. Α, και να μην πολυπλησιάζω τον βωμό που μοιάζει ύποπτα με ψησταριά. Ναι είπα, θαρρείς και έχω επιλογή, αν και φαίνεται αρκετά συμπαθής και ίσως τον ακολουθούσα έτσι κι αλλιώς.
Μου έδωσε και ένα medium armor που μπορεί λέει να μου σώσει τη ζωή, αν και βασικά δεν μπορώ να κουνηθώ με αυτό το πράγμα πάνω μου. Αλλά ίσως να μην πρέπει να κουνιέσαι για να ζήσεις σε αυτή την ερημιά.
Καβάλησα λοιπόν το μουλάρι και άρχισα να ακολουθώ το Norsh, που έτρεχε πιο γρήγορα από το μουλάρι. Σε κάποια στιγμή τον έχασα κιόλας, και με πήραν στο κατόπι κάτι κροκόδειλοι που με κυνηγούσαν για τα επόμενα 50 χιλιόμετρα, αλλά εντάξει, το βρήκαμε, κάποια στιγμή βρεθήκαμε σε ένα προκεχωρημένο φυλάκιο της ομάδας μας και σταματήσαμε λίγο να ξαποστάσουμε, αλλά και να μου μάθουν τα βασικά της επιβίωσης. Έσκασε μύτη και ακόμα ένας μυστήριος τύπος που για κάποιο λόγο τον λένε σκελετό ενώ δεν είναι σκελετός, μου έριξε ένα υπεργαμάτο σετ light armor που κανονικά δεν θα μπορούσαν να το φτιάξουν ούτε τα εγγόνια μου φαρμάροντας τίμια αλλά ανοργάνωτα. Το κεντρικά σχεδιασμένο grinding κάνει θαύματα. Μετά πήγε για ψάρεμα όσο εγώ σκοτωνόμουν από τους πρώτους μου κροκόδειλους. Μια λαμπρή καριέρα μόλις ξεκίνησε.
Αφού φορτώσαμε και ένα τόνο ψάρια για να βγάλουμε ψαρόκολλα, καβαλήσαμε πάλι με στόχο την κεντρική βάση. Στο δρόμο μας την πέσανε περίπου 500 ύαινες και κάτι άλλα πράγματα που πρέπει να είναι δύο ύαινες σε μία επειδή γιατί όχι, αλλά λέμε σιγά, θα μπούμε στη βάση και θα γλυτώσουμε. Μόνο που η βάση είναι τόσο καλά οχυρωμένη, που δεν μπορούσαμε να μπούμε. Κιμμεριανή αρχιτεκτονική, όχι αρχίδια. Άμα ήξερα πόσους κύκλους θα έπρεπε να κάνουμε για να βρούμε μια πορτούλα, θα είχα ξεκινήσει πίσω για την Kushite.
Τέλος πάντων, με τα πολλά βρεθήκαμε στα σχετικά ασφαλή barracks, όπου στις προσπάθειες να μου μάθουν να χτίζω κι εγώ κάνα ντουβάρι έγινε το έλα να δεις. Δεν θα περιγράψω γιατί δεν γίνεται, you had to be there.
Κάπου εκεί ήρθε και η ώρα για νάνι, όπου ανακαλύψαμε ένα μικρό χωροταξικό πρόβλημα στα barracks. Δεν είναι σχεδιασμένα για τόσους νοματαίους, και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Norsh έχει στήσει και ένα king size bed που θα χωρούσε όλο το χαρέμι του Μεγάλου Χαλίφη, για να απλώνει την αρίδα του. Μετά το απαραίτητο ράβε-ξήλωνε για να βρεθεί και για μένα ένα ράντσο, είμαι πλέον πανέτοιμος για ύπνο... και από αύριο, δουλειά!