Και για να τοποθετήσουμε τα πράγματα επί μιας σωστής βάσης :<br><br>-Εξακολουθώ να υποστηρίζω πως και το αρχικό φινάλε του ΜΕ3 (προ Director's Cut και Citadel) ήταν υπέροχο και έλεγε όσα χρειαζόταν. Το ότι βελτιώθηκε, μόνο ως θετικό το λογίζω, αλλά και ποτέ να μην άλλαζε, θα ήμουν ικανοποιημένος.<br><br>-Από το Φολάουτ 4, δεν περίμενα παπάδες, δεν είμαι ΕΝΤΕΛΩΣ ηλίθιος χαϊπιάρης. Την ευχάριστη ρετρό μετριότητα του Φολάουτ 3 περίμενα, με ένα ελαφρώς πιο μοντέρνο περιτύλιγμα. Αντ'αυτού, ο Πρέστον μου είπε πως χρειάζεται να φυτέψω 2034 καρπούζια και ο γιος μου δεν είχε την παραμικρή σημασία. Επίσης, sarcastic=yes=no=maybe=more info=YES.<br><br>-Σημαντικότερο όλων, οπότε δώστε βάση εκεί στα Borracho.txtοδέφτερα. <br><br>Με τα Final Fantasy VII και VIII (μόνο αυτά και κανένα άλλο), έχω μυστήρια σχέση. Δεν έχω παίξει ποτέ κανένα από τα δυο. Από το VIII έχω δει μόνο το κινηματογραφικό τρέηλερ που ήταν στο συνοδευτικό CD του PC Master και ως ρομαντικός, υπερ-αυνανιστής, μελοδραματικός Μπλιντγκουαρντιανάκιας έφηβος, είχα σαλτάρει. Μετά συνέβη ζωή και βυζγοιά και ουδέποτε ασχολήθηκα με το ίδιο το παιχνίδι. Παραμένει εφηβικό απωθημένο να δω αν ήταν τόσο φοβερό όσο υποννοούσε το τίγκα μελό (Ω ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΟΣΟ ΤΕΛΕΙΟ) τρέηλερ του.<br><br>Τώρα το VII...το VII το έπαιζαν όλοι οι πλούσιοι φίλοι μου που είχαν Playstation. Μου μιλούσαν για το ΥΠΕΡΕΠΟΣ και τότε φυσικά στο PC μόλις ξεκινούσε η παλιγγενεσία των RPG's και νομίζω δεν είχα παίξει καν Φολάουτ 1 για να δω το φως το αληθινό. Παίζει να μην είχα ασχοληθεί καν με RPG τότε ακόμη, μόνο adventures και RTS. Για μένα, τα art assets του FFVII συμβολίζουν για πάντα την γλυκιά μεταβατική αθωότητα του Λυκείου, το ατελείωτο άγχος να κρυφοπαίξω δίχως να με πάρουν χαμπάρι οι δικοί μου, τον πόνο μου για την Βασούλα που δεν ένιωθε πως ήμουν εγώ ο μοναδικός πάουερ μέταλ ήρωας της καρδιάς της και τα μεταξένια δειλινά της επαρχίας, γεμάτα υποσχέσεις για δρόμο και περιπέτειες.<br><br>Κάποια κουσούρια δεν σε εγκαταλείπουν ποτέ. <br><br>Εξακολουθώ να πιστεύω πως την μέρα που θα ξεκινήσω το FFVII remake, θα μεταμορφωθώ, έστω και για λίγα λεπτά, ξανά σε δεκαεξάχρονο, αδαή γλυκοκαψουράκο.<br><br>Σο δέαρ. <br><br>ΥΓ Θα ξεκλειδώσει άραγε ΝΤΑΝ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ το έπος; ΘΑ ΞΕΚΛΕΙΔΩΣΕΙ; ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΙΞΩ, ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ!
" title="
