ειμαστε απ το ιδιο χωριο.
τον ειχα γνωρισει το 85, 86 νομιζω που ειχε παρατησει την κεντρικη πολιτικη σκηνη ( πρωτος σε σταυρους σ ολη την ελλαδα για 2-3 εκλογες συνεχεια) και κατεβηκε κοινοταρχης στην απειρανθο στη ναξο. τρομερη κινηση, ειδικα για την εποχη εκεινη.
ο θειος μου ανακατευοταν (αχχχχχ, αντρεας δεν ξαναβγαινει ρε...), ηταν "παραγοντας" του χωριου που λεγαμε τότε, κι ετσι ειχα γνωρισει κι εγω τον μανολη..
εμπαινε σ ενα δωματιο και το γεμιζε. γλυκος, απλος, χαμογελαστος. οπως ολες οι μεγαλες προσωπικοτητες εβγαζε ενα φως, δε χρειαζοταν να μιλησει καν. τον σαμαρακη θυμαμαι τωρα, τον κατρακη, τον δαμιανο.. απλες λαικες μορφες που στεκοσουνα διπλα τους κι ενιωθες οτι ειχες γιγαντες μπροστα σου. στην ιδια "παρεα" κι ο μανολης
ελλαδαρα. ουδεις προφητης στον τοπο του. λογικα επρεπε να παρει βορειοκορεατικα ποσοστα 98%, κατι τετοιο. ειχε βολεψει οπου μπορουσε ολους τους χωριανους ανεξαρτητου πολιτικης τοποθετησης. πηρε αν θυμαμαι καλα γυρω στο 55, 60, καπου εκει... ειχε στεναχωρεθει πολυ τότε.. τελος παντων...
τεραστιος πατριωτης και αγωνιστης, (περα και πανω απ την ιστορια με τη σημαια), μεγαλος συγγραφεας επισης, και με λατρεια για το χωριο του (μας). μου κανει εντυπωση που διαβαζω στο νετ την συγκινηση πολλων ανθρωπων και κυριως νεων παιδιων που προφανως τον ειχαν γνωρισει στα βαθια του γεραματα, αν και σκεφτοταν, μιλουσε και φερόταν παντα σαν να ηταν 30 χρονών.
Γιγαντας. αυτό.
Καλο ταξιδι, Μανόλη.
www.iefimerida.gr
