Divinity: Original Sin

[Great0ldOne]

Συνολικά δαπάνησα 150 ώρες πάνω του. Αρκετός χρόνος για να έχω εμπεριστατωμένη άποψη

Nice try, αλλά όχι. Οι minimum ώρες για να δικαιούσαι να έχεις άποψη, είναι οι 155, όλοι το ξέρουν αυτό.




Παίξε άλλες 5 ώρες ώστε να ανοίξουν τα μάτια σου, και μετά συζητάμε .

 

[Tony Corvus]

Νεκρομανσικ από τα παλιά.



σίγουρα θα έχει ποσταριστεί

 

[Lobo]

Για να ευχαριστηθείτε το παιχνίδι αυτό πρέπει να γουστάρετε να μαζεύετε ΠΡΑΜΑΤΑ και πραματακια από τριγύρω, και να κάνετε τα κουμάντα σας να κουβαλάτε στο Inventory έξτρα δοχεία και μπαούλα και πουγκιά για να χώνετε μέσα τα πράματα και να θυμάστε βέβαια πού βάλατε τι για να μην ανοίγετε τζάμπα τα πουγκιά και τα δοχεία και τα ψάχνετε ένα-ένα.

Ωραία αίσθηση περιπέτειας με σχεδόν-free roaming όπου θες να πας, γραφικά σκ@τα ολε, καλό turn based συστημα μαχών με πολύ προσεγμένα encounters αλλά απ' την άλλη οι μάχες μοιάζουν από ένα σημείο και μετά με παζλ, να δεις πού θα σμπρώξεις ποιον, πού έχει λάδι να πετάξεις φωτιά να γίνει έκρηξη, πού θα πετάξεις μπαλόνια με κατρουλιό με νερό για να τους βρέξεις και μετά να τους ηλεκτρίσεις με κάποιο skill κλπ... καμία σχέση με κάποιο βαθύ turn based σύστημα όπως πχ το Dungeon Rats. Αν σου αρέσει το crafting επίσης θα περάσεις καλά. Α, εντελώς για το π0τσο σύστημα loot, λες και παίζεις Diablo. Βρίσκεις ένα unique σπαθί αφού σφάξεις έναν μεγάλο κακό, λες "Πσσσσ εδώ έιμαστε", ε 10 λεπτά μετά στη νέα περιοχή που ανοίγει ,τσακ, τυχαίο loot σπαθί δυο φορές καλύτερο στο νταμτζ---> λιγο πιο μετά τσακ άλλο ένα κ.ο.κ.

Τέλος πάντων, το παιχνίδι μου άρεσε αρκετά τις πρώτες 1-2 φορές που το έβαλα μπρος, αλλά απ' τη τρίτη και μετά που το ξαναξεκινάς ανακαλύπτεις πως το σταματάς όλο και συντομότερα απ' ο,τι περίμενες.

 

[Adhan]

αλλά απ' τη τρίτη και μετά που το ξαναξεκινάς ανακαλύπτεις πως το σταματάς όλο και συντομότερα απ' ο,τι περίμενες

Καλά αυτό συμβαίνει με τα περισσότερα παιχνίδια που έχουν μεγάλη διάρκεια, ανεξαρτήτως ποιότητας.

 

[Lobo]

Καλά αυτό συμβαίνει με τα περισσότερα παιχνίδια που έχουν μεγάλη διάρκεια, ανεξαρτήτως ποιότητας.

Ένα δίκιο το έχεις.
Απλά βλέπω και απ το Pathfinder Kingmaker, το οποίο είναι τριπλάσιο σε μέγεθος, πάνω-κάτω το σταματάω στα ίδια σημεία (εκτός κι αν το build που προσπαθώ να φτιάξω δε τραβάει απ την αρχή), μετά τη μέση, κι ας μη το ολοκληρώσω. Το ίδιο με το Pillars το 1.

Τα rpg που μου αρέσουν συνήθως τα προχωράω αρκετά μέχρι να τα παρατήσω και μετά να τα ξαναξεκινήσω ίσως. Τα rpg που τελικά δεν αντέχουν στο χρόνο για εμένα, όπως το divinity original sin, παίζω λίγο πρώτο-δεύτερο act και αντε γεια. Τα λέμε σε τρία χρόνια πάλι.

 

[Admiral]

Πρέπει να παίζει ρόλο σε αυτό και η πορεία του game development όσο πλησιάζουμε προς το τέλος. Στα περισσότερα RPGs είναι αισθητή η πτώση της ποιότητας σε επόμενες acts γιατί προφανώς οι developers κουράζονται από τα χρόνια development και βιάζονται να κυκλοφορήσουν το παιχνίδι ή τελείωσαν τα λεφτά.

 

[Northlander]

Χωρίς να διαφωνώ, θεωρώ ότι πρωταρχικό ρόλο παίζει και το γεγονός ότι τα πρώτα acts περνούν και από περισσότερα iteration cycles μέχρι την κυκλοφορία, ακριβώς επειδή τα δουλεύουν... πρώτα. Τουλάχιστον σε παιχνίδια που έχω παρακολουθήσει λίγο πιο στενά την παραγωγή τους, και έχουν διακριτές πράξεις, αντί για μία συνοχή και ενιαίο αποτέλεσμα, το polish λόγω επανάληψης είναι εμφανώς αισθητό.

Disclaimer: το παραπάνω σχόλιο δεν αφορά το Star Citizen το οποίο από μόνο του είναι ένα iteration, non-agile thought experiment.