Είναι πολύ λίγος ο χρόνος μας

[Epitaph]

Διαφωνώ με Norshgaath ότι το θέμα σχετίζεται τόσο με το οικονομικό σύστημα ή τη δουλειά, για τον παρακάτω πολύ απλό λόγο :

Ακόμα και τις ελάχιστες μέρες του καλοκαιριού που δεν δουλεύω και κάθομαι σπίτι, ο χρόνος μπορεί να περάσει χωρίς να το καταλάβω.

Και τελικά 2 άτομα βρήκανε το τι άλλαξε από τότε που ήμασταν «μικροί». Ο Chrono και ο Borracho.
Αυτό ακριβώς το -σιχαμένο πια- time sink που λες «ωωωω! Δες ο Kylo το χαριτωμένο Σίμπα Ίνου, είναι έτοιμος να φάει ξανά knuckle-sandwich! Δεν πρέπει να το χάσω» ή «Το αυθεντικό συμβάν με το Λέπερκον στο Κρίτον της Αμερικής, ανησύχησε τους κατοίκους» είναι που απορροφά τον χρόνο μου. Άλλοι νεότεροι λιώνουν σε instagram/tiktok. Ευτυχώς εγώ λόγω ηλικίας δεν ασχολούμαι με τέτοιες πίπες.

Τώρα το θέμα για το οικονομικό σύστημα είναι άλλο. Εγώ προσωπικά δεν έχω μεγάλο παράπονο (θα ήθελα παραπάνω χρήματα), αλλά άλλοι περνάνε τα πάνδεινα από σκουλήκια εργοδότες. Ευτυχώς εμένα η δουλειά μου δεν είναι να βρίσκομαι 8ωρο μπροστά από ένα γραφείο, οπότε την ευχαριστιέμαι ΚΑΙ γι'αυτό.

*Δεν κατάλαβα την 3η λίστα που αναφέρεις όπως που «απλά είναι γνώση». Αυτό σε τι αναφέρεται;

 

[Borracho]

Παίζει να εννοεί διαβάσματα/αυτοβελτίωση/καλλιέργεια που δεν είναι ας πούμε ζητήματα ζωής και θανάτου. Αν δε δουλέψεις και δεν πληρώσεις ταμεία/φόρους για παράδειγμα, τον ήπιες. Αν δε μελετήσεις το επικό Λεμονοδάσος του Πολίτη από την άλλη, στη χειρότερη να ρίξεις το πρωτοετάκι της Φιλοσοφικής με Κούντερα, δεν είναι πως θ'αγχωθεί κανείς.

 

[Norshgaath]

Ακόμα και τις ελάχιστες μέρες του καλοκαιριού που δεν δουλεύω

Το ειπες μονος σου ρε συ, ελαχιστες μερες.

Εξ'ορισμου το ελαχιστο ειναι ο υπερθετικος βαθμος του λιγο. Οπου λιγο σημαινει μικρο, περιορισμενο, ανεπαρκες.

Και εδω παει αυτο που γραφω και γω. Δε βρισκω που διαφωνεις, αλλα τεσπα σεβαστο.

οφειλουμε στον εαυτο μας πρωτιστως να διεκδικουμε και να επιλεγουμε εργασιες με οσο το δυνατον περισσοτερο ελευθερο χρονο

Επαναλαμβανω πως πιστευω οτι κρισιμη σημασια εχει η διεκδικηση της βιωσιμης απασχολησης με οσο το δυνατον περισσοτερο ελευθερο χρονο και εσοδα για τον καθενα μας. Ζουμε σε μια νεοφιλελε κολαση δυστυχως και πρεπει να αμυνθουμε και να επιβιωσουμε μεσα σε αυτη.
---

Οσο για το time sink με τα αχρηστα πραγματα στα σοσιαλ, με τις ινφλουενζες και τους κρυπτομπρος που θα σου μαθουν να βγαζεις μυρια απο πλοκτσεην μεσω του εξυπνου κοτετσιου αν παρακολουθησεις 15 βιντεο τους σε απλα βηματα και μπεις στη κληρωση του δισκορδιου τους για να παρεις το κοτετσι-ενεφτι, ειμαι μαζι σου 100%.

Κομμενα αυτα για καθαρο μυαλο και ηρεμια.

Αλλα υπαρχει και η ωφελιμη γνωση, αυτο που επιασε αβιαστα,ααντβαρκ, αβασανιστα και ανεμποδιστα ο πορατσος, αν και οχι ζητηματα ζωης/θανατου ειναι τα πραγματα που μας κανουν καλυτερους ως ανθρωπους

Παίζει να εννοεί διαβάσματα/αυτοβελτίωση/καλλιέργεια που δεν είναι ας πούμε ζητήματα ζωής και θανάτου

 

[Grotenfrod]

τι τον θελετε τον χρονο? αφου ολα ειναι ματαια.

i ve been summoned

Το κύριο πράγμα που αλλάζει όσο μεγαλώνουμε με τον χρόνο είναι η αντίληψη που έχουμε γι' αυτόν. Το μέλλον παύει να είναι μια απύθμενη δεξαμενή και η απεραντοσύνη των πιθανών εμπειριών αντικαθίσταται από βιωμένες απογοητεύσεις. Αποκτούμε αίσθηση της περατότητας μετά από συμβάντα στη ζωή μας (θάνατοι, τραυματισμοί, mental brakedown) και εν τέλει αναπτύσουμε κάποια κριτήρια και προαπαιτούμενα στο πώς θέλουμε να ζούμε, τι ανεχόμαστε και τι όχι.

Συλλογικά μάλιστα είχαμε την εμπειρία της πανδημίας που μας έκλεισε στα σπίτια μας, αναγκάζοντας ανθρώπους να κάνουν αυτό που αποφεύγουν σα τον διάολο, να μείνουν με τις σκέψεις τους και να κάνουν ενδοσκόπιση. Όλα αυτά θαρρώ είναι για καλό, πάντα συνέβαιναν στις ζωές των ανθρώπων (τουλάχιστον στον σύγχρονο κόσμο που υπάρχουν δίπολα όπως εργασία-ελεύθερος χρόνος) και οδηγούν σε μια πραγματική ιεράρχηση όσων μας ευχαριστούν, μακριά από το πρέπει και την ιδεατή εικόνα που θα έπρεπε να έχουμε για να ανήκουμε στο τάδε γκρουπ ή να είμαστε αρεστοί και προς το μη απολογητικό άραγμα στα κυβικά μας.

Ωστόσο είμαι πολύ καχύποπτος προς τα αυστηρά προγράμματα και την πειθαρχία που ερμηνεύουν το χρόνο ως ένα real estate που πρέπει να αξιοποιηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο -or else. Θεωρώ πως πίσω από αυτές τις προσεγγίσεις κρύβεται η στάση μας προς την εργασία και την παραγωγικότητα, όπου όλο μας το βίωμα μεταφράζεται σε προσωπική ανάπτυξη, άρα οικονομική ανάπτυξη και αξιοποίηση αυτού του asset που γνωρίζουμε ως το κορμί μας.

Για εμένα θα έπρεπε να υπάρχει χρόνος και για σπατάλη, για ραχάτι και contemplatio, να μην φοβόμαστε τόσο μια κακή "επένδυση" ή μια βαρετή συζήτηση με έναν άνθρωπο που τον κόψαμε να μη πληροί τα στάνταρς μας. Η προσήλωση σε αυτή την προσέγγιση στο χρόνο θαρρώ πως οδηγεί στην ακραία ιδιωτικότητα, τον περιορισμό στο προσωπικό νησί μας και εν τέλει στο μισανθρωπισμό και την απομόνωση.

Θα συμφωνήσω με τον Norshgaath περί του κοινωνικοπολιτικού συστήματος στο οποίο ζούμε. Ο απαραίτητος χρόνος για contemplatio ή για την ανάγνωση κατά τα άλλα άχρηστης φιλοσοφίας οδηγεί στη θέαση των αόρατων κανόνων που διέπουν τις ζωές μας και της σύνδεσης μεταξύ των δυναμικών της παραγωγής με τον τρόπο που ζούμε. Με κάποιον τρόπο το ότι όλα είναι μάταια (το εργοστάσιο και η εταιρία θα κάνουν outlive τους εργαζομένους) καταλήγει να είναι απελευθερωτικό και ελπιδοφόρο.

 

[mits@kos]

όλο μας το βίωμα μεταφράζεται σε προσωπική ανάπτυξη, άρα οικονομική ανάπτυξη

Πολύ όμορφα διατυπωμένο, αν και το παραπάνω αποτελεί λογικό άλμα.

Για εμένα θα έπρεπε να υπάρχει χρόνος και για σπατάλη, για ραχάτι και contemplatio

Όσο αναγκαίο κρίνεται το παραπάνω, τόσο αναγκαία είναι και η αυτοπειθαρχία για την αξιοποίηση του αυστηρά πεπερασμένου χρόνου, όταν εντός αυτού κανείς επιθυμεί να ασχοληθεί με κάποια πράγματα που τον ευχαριστούν ή θεωρεί αναγκαία. Κοινός είναι ο στόχος, ψυχική υγεία.

 

[Grotenfrod]

Πολύ όμορφα διατυπωμένο, αν και το παραπάνω αποτελεί λογικό άλμα.


Όσο αναγκαίο κρίνεται το παραπάνω, τόσο αναγκαία είναι και η αυτοπειθαρχία για την αξιοποίηση του αυστηρά πεπερασμένου χρόνου, όταν εντός αυτού κανείς επιθυμεί να ασχοληθεί με κάποια πράγματα που τον ευχαριστούν ή θεωρεί αναγκαία. Κοινός είναι ο στόχος, ψυχική υγεία.

Καλά εννοείται δεν είναι η θέλησή μου να θωρακίσω επιστημονικά ένα take μου, κρατώντας το σε επίπεδο στοχασμού και κουβέντας το εννοώ ως εξής: Μιλώντας με πολλούς ανθρώπους τα τελευταία χρόνια, από όλες τις στράτες και τις ιδεολογικές μπάντες, βλέπω σαρωτικό τον θρίαμβο του κυρίαρχου αφηγήματος που δένει κάθε πράξη και δραστηριότητα με την οικονομία. Κάθε πράγμα με το οποίο ασχολούμαι ή ασχολούνται σε επίπεδο ενός χόμπι, αργά η γρήγορα θα μπει στην κουβέντα ως πιθανότητα να γίνει monetized. Και ναι καταλαβαίνω σίγουρα πως δεν είναι κακό να θέλει κάποιος να μεταπηδήσει σε κάποιον τρόπο να ζει χωρίς να μισεί αυτό που κάνει αλλά όλο και περισσότερο βλέπω τον κόσμο να αδυνατεί να σκεφτεί τα πράγματα εκτός του παρόντος συστήματος, να τα κάνουμε απλά επειδή θέλουμε, στο πλαίσιο μιας κοινοτικής ζωής.

Για το δεύτερο ναι όπως έχουν τα πράγματα χρειάζεται αυτοπειθαρχία αλλά βρίσκω το μεγαλύτερο πρόβλημα όλων την παραδοχή πως ο χρόνος είναι αυστηρά πεπερασμένος σε μια εποχή αυξανόμενων τεχνολογικών εξελίξεων και αυτοματοποίησης. Εν μέσω όλων αυτών αντί το debate όλων μας να είναι πόσες ώρες θα μειώνεται κάθε βδομάδα η εργασία βλέπω την παραίτηση στην παραδοχή πως ο χρόνος είναι πεπερασμένος οπότε πρέπει να γίνουμε προτεστάντες γιόγκι της υψηλής αποδοτικότητας.

 

[mits@kos]

Ο χρόνος είναι κυριολεκτικά αυστηρά πεπερασμένος, κάποια στιγμή τα κακαρώνουμε και πολλές δραστηριότητες έχουν συγκεκριμένο ηλικιακό παράθυρο και ταβάνι, με ελάχιστες ανθρώπινες εξαιρέσεις/αποκλίσεις. Αν πχ θέλω να τρέξω κάποια στιγμή Olympus Mythical Trail, αυτή η στιγμή δεν μπορεί να έρθει στα 70 μου, γιατί πιθανότατα θα με θάψουν στο Οροπέδιο των Μουσών.

Συμφωνώ σε όλα τα υπόλοιπα, και δη στη μάστιγα του monetization οποιασδήποτε ενασχόλησης μας φέρνει χαρά, επειδή είμαστε εν δυνάμει καλοί σε αυτή. Πραγματικά μίζερη αντίληψη για τον άνθρωπο ως ον.

 

[Northlander]

Εγώ δεν έχω πρόβλημα με τον όρο "οικονομία" υπό την έννοια ότι δεν τον έχω σχηματοποιημένο με την ευτελισμένη ταύτισή του ως μία αυστηρά χρηματικώς σχετιζόμενη διαδικασία.

Οικονομία μπορείς να έχεις και στον ίδιο σου το χρόνο εκτελώντας δραστηριότητες με μέγιστη αποδοτικότητα μέσω ελάχιστης κατανάλωσης έργου. Ακριβώς διότι ο χρόνος είναι πεπερασμένος.

 

[Norshgaath]

Εν μέσω όλων αυτών αντί το debate όλων μας να είναι πόσες ώρες θα μειώνεται κάθε βδομάδα η εργασία βλέπω την παραίτηση στην παραδοχή πως ο χρόνος είναι πεπερασμένος οπότε πρέπει να γίνουμε προτεστάντες γιόγκι της υψηλής αποδοτικότητας.

Αυτο ακριβως, δε θα μπορουσα να το γραψω καλυτερα!

Μην ξεχναμε πως οταν πεσουμε στη λουπα της παραδοχης της μεγιστοποιησης της παραγωγικοτητας, διδεται το κυριο αλλοθι του ξεζουμισματος μας.

Το μαντρα "Δε ξερετε να διαχειριζεστε αποδοτικα τον ελευθερο σας χρονο, γιαυτο υποφερετε. Αγοραστε αυτο το βιβλιο με τις 11 ιδανικες προτασεις του πως μπορειτε να ειστε ευτυχισμενοι με μολις 3 λεπτα την ημερα" ειναι υπαρκτο καρκινωμα των νεοφιλελεμπροζ.

Ας μην προσπερασουμε πως ηδη στην Ελλαδα κυριαρχει στην κοινωνικοπολιτικη κουβεντα η επιβολη της αμερικανοφερτης "ελευθεριας της επιλογης" του ελευθερου χρονου. Με μανδυα την ελευθερια της επιλογης των εργαζομενων παντα, προωθουνται νομοσχεδια, σεβομενα βεβαια την 11ωρη αναπαυση, οπου δινουν την "ελευθερια" στον εργαζομενο να κανει δυο δουλειες την ημερα και να δουλευει "οσο το επιθυμει".

Αν τα βαλουμε κατω και βαλουμε στην 11ωρη αναπαυση το χρονο μετακινησης, το χρονο αποσυμπιεσης απο τις δυο εργασιες και το χρονο που παιρνει για να εκπληρωθουν οι βασικες βιολογικες αναγκες (καθαρισμα,μαγειρεμα,υπνος, σεξ) τι μενει;

Τα τρια λεπτα που πρεπει να τα αξιοποιησουμε οσο το δυνατον πιο παραγωγικα;

 

[Tony Corvus]

Δε διάβασα τίποτες απόσα είπες. Απλά είδα ποστ σου και πάτησα λαηκ @Grotenfrod

 

[nitro912gr]

meanwhile πήγαμε 4 μέρες στο χωριό και δεν κάναμε σχεδόν τίποτα όσο ελεύθερο χρόνο αν είχαμε. Τι διαχείριση και τέτοια, μιλάμε για λιώσιμο, ούτε gaming, ούτε φόρουμ, τίποτα, λιώσιμο, ύπνος, πολύ ύπνος, χαλαρός καφές, χαλαρό φαΐ, χαλαρά...

Υπέροχα ήταν, αλλά κάπου εκεί την 4η μέρα δεν μπορούσα να κάτσω άλλο στα αυγουλάκια μου και άρχισα να βάφω τα κάγκελα

 

[Borracho]

Έλα στην αγκαλιά μου Σύντροφε Κοφρέτο, ισχύουν όλα όσα έγραψες. Αν μη τί άλλο, το νήμα αποδεικνύει πως η ημιθανής, ψευδοχαρντκόρ γιάφκα των τριάντα και ούτε ατόμων μας, σκέπτεται σωστά

 

[Eaglos]

meanwhile πήγαμε 4 μέρες στο χωριό και δεν κάναμε σχεδόν τίποτα όσο ελεύθερο χρόνο αν είχαμε. Τι διαχείριση και τέτοια, μιλάμε για λιώσιμο, ούτε gaming, ούτε φόρουμ, τίποτα, λιώσιμο, ύπνος, πολύ ύπνος, χαλαρός καφές, χαλαρό φαΐ, χαλαρά...

Υπέροχα ήταν, αλλά κάπου εκεί την 4η μέρα δεν μπορούσα να κάτσω άλλο στα αυγουλάκια μου και άρχισα να βάφω τα κάγκελα

Κάπως έτσι θα ήταν η ζωή μας εαν δεν υπήρχε ο καταναγκασμός της εργασίας για λόγους επιβίωσης. Θα ξεκουραζόμασταν και όταν και όποτε ερχόταν η όρεξη, θα κάνουμε ότι μας ερχόταν στο κεφάλι.

 

[Elric]

το χρονο που παιρνει για να εκπληρωθουν οι βασικες βιολογικες αναγκες (καθαρισμα,μαγειρεμα,υπνος, σεξ) τι μενει;

Κοίτα, για τα άλλα δεν ξέρω, αλλά όσον αφορά το σεχ 1-2 λεπτά κάθε τρίμηνο δεν μου στερούν και τόσο πολύ χρόνο

 

[Χειρομαλάχτης]

σωστος ο ελρικ.
θα προχωρησω τον συλλογισμο του. κι ο υπνος ειναι υπερτιμημενη εφευρεση. ενταξει, με τ αλλα 3 ετσι κι αλλιως δεν πολυασχολουμαι...

ωστοσο, τσαμπα τα γραφουμε ρε φιλε. αφου λειπει ο κουνέλος, να φριξει, να μας κραξει και να ποσταρει οτι "αν δεν ασχολεισαι εσυ, θ ασχοληθει καποιος αλλος..."

 

[mits@kos]

1-2 λεπτά κάθε τρίμηνο

ΑΣΕ ΡΕ, ΠΟΡΝΟΣΤΑΡ.

 

[vlad]

@Norshgaath @Elric @mits@kos

 

[nitro912gr]

@Norshgaath @Elric @mits@kos
View attachment 6168

nonsense

Longest orgasm in mammals

www.guinnessworldrecords.com

 

[vlad]

nonsense

Longest orgasm in mammals

www.guinnessworldrecords.com

Αν και είσαι

Spoiler

το ξέρω και ελπίζω σε ανάλογη μετενσάρκωση

 

[lelos kounelos]

Πριν λιγες ημερες ειχα γραψει για αυτο το θεμα, στο FB; στην ροζ γραμμη που παιρνω για ψυχολογικη υποστηριξη;
δε θυμαμαι. Ευκαιρια να απλωσω ενα τεραστιο σεντονι.

1. ΟΛΑ ξεκινανε απο την δουλεια. Εαν δεν υπαρχει το κλασσικο 8ωρο και αν το περιβαλλον ειναι τοξικο.
2. Οι τροποι αναζητησης ευτηχιας ειναι συνηθως τα παιχνιδια, οι σειρες, οι ταινιες, κανενα social και βαζω κανενα βιβλιο.
Πολλα απο αυτα εχουν αμεση ή εμμεση σχεση με το ιντερνετ και ειναι πραγματα, πλην παιχνιδιων, που στην ουσια μας απομονωνουν απο το περιβαλλον. Εκτος και αν ειστε απο αυτους που οταν παιζει μια σειρα δεν βαζετε γλωσσα μεσα σας.
3. Ενω εχουμε τις σειρες, ταινιες κτλ που θελουμε, ψαχνουμε περισσοτερα. Αυτο δεν ειναι κακη διαχειριση χρονου αλλα η αποδειξη οτι στην ουσια, αυτα που κανουμε, δεν μας γεμιζουν. Ενταξει, παιζει και η απληστια. Χατηρια δεν χαλαω.
Απο ενα σημειο και μετα ξεκιναει ο ψυχαναγκασμος.
4. Επιστρεφω στο #1. Οταν πεφτει πολυ ζορι, ο εγκεφαλος κλεινει διακοπτες, αυτο ειναι γνωστο. Η κακη διαθεση απομυζει την ενεργεια μαςκαι δεν παιζουν και οι βολτες. Οταν παιζουν, ειναι και αυτες τυπου, να βγω γιατι ολο μεσα ειμαι. Πατε εξω και συναντατε φιλους που ειναι σαν εσας.
Προσθετω το δυσκολα τα φερνω περα, εξοδα, αγχος για τα παντα και βιαγκρα για τα βραδια.

Λοιπον, που λετε στην Αφρικη χαχαχαχα (γελαω μονος μου).
Ναι, εκει. 8 ωρες. Δεν ειχα κανεναν πανω απο το κεφαλι μου. Εκανα την δουλεια μου ηρεμος και χωρις βιασυνη. Επινα το καφεδακι μου, και 2 και τρια αν ηθελα. κερναγε το μαγαζι. Ετρωγα, κερναγε το μαγαζι. καπνιζα, κερναγε το μαγαζι.
Οι συζητησεις που εκανα ηταν ολες αναλαφρες. Στο τελος της βαρδιας μου, και μονο σε νυχτερινη βαρδια, εστελνα ενα email και τελος.
Επεστρεφα στο σπιτι και δεν ειχα να μαγειρεψω, να καθαρισω. Η εταιρια κανονιζε για αυτα. Ολα ηταν ετοιμα. Οταν ξυπνουσα το πρωι, δεν ενοιωθα λες και ξυπνουσα σε κρεβατι νοσοκομειου. Εαν ειχα να παω στην δουλεια, ερχοταν αυτοκινητο και με επαιρνε απο το σπιτι.
κανενα αγχος αν αργησω λιγο.

Συνηθως, κανονιζα με φιλους και φιλες απο ανταγωνιστικες εταιριες. Πηγαινα επισκεψη στο ανταγωνιστικο μαγαζι και αραζα στα πουπουλα. ερχοντουσαν οι φιλοι σε μενα. Πηγαινα στα σπιτια τους γιατι εψηναν τσιτσι και επαιζαν απειρα ποτα. Βγαιναμε εξω και πιναμε μεχρι να κατουρηθουμε επανω μας. Πολυ αναλαφρες παρεες.

Αν επαιζε κανενα γκομενακι, που και που αραζαμε σπιτι μου και βλεπαμε κανενα ταινιακι. Δεν ειχαμε καμια καψα να δουμε οτι ταινια υπαρχει. Μια βλεπαμε και αν επαιζε σειρα, αντε να δουμε δυο επεισοδια, δεν μας εκανε φαση να καουμε. Γενικα οταν αραζα μονος μου στο σπιτι, εκτος απο κανενα παιχνιδακι, δεν με εκαιγε να δω πραγματα με σεναριο.
Οι μερες κυλουσαν με την αισθηση οτι ηταν γεματες, ενοιωθα συνεχεια ξεκουραστος. Που και που εκανα και βολτες παρα εξω, σε καλυβια στην εξοχη. Δεν εκανα κατι σπουδαιο αλλα γεμιζε ωραια η μερα.
Ειχα Playstation και τεραστια TV, Σαλονι και υπνοδωματιο αλλα δεν ειχα ποτε την καψα να ασχοληθω.