tyrion395
Mind-flayer
- Joined
- Dec 1, 2012
- Messages
- 1,889
Νομίζω πως λείπει ένα τέτοιο θέμα μέρες που είναι. Γράφουμε λοιπόν τα παιχνίδια που παίξαμε το 14 (και βγήκαν το 14) και μας έκαναν την καλύτερη εντύπωση. Κάνω εγώ την αρχή με τρεις τίτλους που ξεχώρισα:
<span style="color:#000000"><span style="color:#000000"><b>Divinity Οriginal Sin:</b></span></span> Δεν έχω αξιωθεί να πιάσω το wasteland 2 oύτε το LOG 2 ή το lords of xulima, αλλά για μένα το OS ήταν και είναι μια τόσο γεμάτη αρπιτζάδικη εμπειρία που μπορεί να συγκριθεί μόνο με όσα μου "έδωσε" το new vegaς, μιλώντας πάντα για rpg που έπαιξα τα τελευταία χρόνια. Εξερεύνηση που ανταμοίβει τους σχολαστικούς, χιούμορ, επικές μάχες με το πιο διασκεδαστικό και χαβαλετζίδικο σύστημα μάχης που έχω παίξει ποτέ, πολλές ενδιαφέρουσες υποαποστολές, και όλο αυτά δομημένα πάνω στη γνωστή hardcore φιλοσοφία της Larian που απευθύνεται σε αυτούς που είναι διατεθειμένοι να διαθέσουν χρόνο και προσοχή για να προχωρήσουν το παιχνίδι.
<b><span style="color:#000000"><b>Shadowrun returns dragonfall: </b></span></b>Δεν είχε δικαίωμα να έχει τόσο καλή ιστορία, τόσο πειστική ατμόσφαιρα, που σε βύθιζε στο κόσμο του παιχνιδιού και τόσο καλή μουσική! Έπαιξα και ευχαριστήθηκα το Dead man's switch, αλλά η ιστορία και η πλοκή του DF είναι ίσως οι καλύτερες που έχω δει σε παιχνίδι τα τελευταία χρόνια. Στον αντίποδα, οι μάχες αν και είχαν σε κάποια σημεία ενδιαφέρον ήταν τελικά το αδύνατο σημείο του παιχνιδιού κυρίως λόγω του ότι ένιωθες πως σε έκλεβε με τον αριθμό άστοχων βολών που σου έβγαζε και παρά τις υψηλές πιθανότητες ευστοχίας που σου έδινε αρχικά
<span style="color:#000000"><b>Wolfenstein the new order:</b></span> Aυτό κι'αν δεν είχε το δικαίωμα να έχει καλή ιστορία! Μπλέκοντας όμως πραγματικά ιστορικά γεγονότα και καταστάσεις με μία εναλλακτική μεταπολεμική πραγματικότητα κατάφεραν να συνθέσουν μια πολύ πειστική κεντρική ιστορία, που σε συνδυασμό με τη γλαφυρή απεικόνιση των ναζιστικών ιδεών και νοοτροπιών, σε έκανε να ανυπομονείς να δεις τι θα γίνεις στη συνέχεια και να μη χορταίνεις να καθαρίζεις ναζίδια. Το gunplay -και χωρίς η αλήθεια είναι να υπάρχει μεγάλη ποικιλία όπλων παρά μόνο upgrades- ήταν από τα πιο απολαυστικά που μπορεί να βιώσει κάποιος παίζοντας ένα FPS. Mόνο παράπονο η κακοφτιαγμένη για μένα τελευταία φάση της μάχης με τον τελικό αρχηγό, καθώς και το απότομο τέλος.
Αυτά από έμενα και ελπίζω να βγάζουν νόημα γιατί είναι βράδυ και τα γράφω μισοκοιμισμένος... <img src="/tongue.gif" width="" height="" alt="" title="" class="bbcode_smiley" /> Συνεχίστε εσείς
<span style="color:#000000"><span style="color:#000000"><b>Divinity Οriginal Sin:</b></span></span> Δεν έχω αξιωθεί να πιάσω το wasteland 2 oύτε το LOG 2 ή το lords of xulima, αλλά για μένα το OS ήταν και είναι μια τόσο γεμάτη αρπιτζάδικη εμπειρία που μπορεί να συγκριθεί μόνο με όσα μου "έδωσε" το new vegaς, μιλώντας πάντα για rpg που έπαιξα τα τελευταία χρόνια. Εξερεύνηση που ανταμοίβει τους σχολαστικούς, χιούμορ, επικές μάχες με το πιο διασκεδαστικό και χαβαλετζίδικο σύστημα μάχης που έχω παίξει ποτέ, πολλές ενδιαφέρουσες υποαποστολές, και όλο αυτά δομημένα πάνω στη γνωστή hardcore φιλοσοφία της Larian που απευθύνεται σε αυτούς που είναι διατεθειμένοι να διαθέσουν χρόνο και προσοχή για να προχωρήσουν το παιχνίδι.
<b><span style="color:#000000"><b>Shadowrun returns dragonfall: </b></span></b>Δεν είχε δικαίωμα να έχει τόσο καλή ιστορία, τόσο πειστική ατμόσφαιρα, που σε βύθιζε στο κόσμο του παιχνιδιού και τόσο καλή μουσική! Έπαιξα και ευχαριστήθηκα το Dead man's switch, αλλά η ιστορία και η πλοκή του DF είναι ίσως οι καλύτερες που έχω δει σε παιχνίδι τα τελευταία χρόνια. Στον αντίποδα, οι μάχες αν και είχαν σε κάποια σημεία ενδιαφέρον ήταν τελικά το αδύνατο σημείο του παιχνιδιού κυρίως λόγω του ότι ένιωθες πως σε έκλεβε με τον αριθμό άστοχων βολών που σου έβγαζε και παρά τις υψηλές πιθανότητες ευστοχίας που σου έδινε αρχικά
<span style="color:#000000"><b>Wolfenstein the new order:</b></span> Aυτό κι'αν δεν είχε το δικαίωμα να έχει καλή ιστορία! Μπλέκοντας όμως πραγματικά ιστορικά γεγονότα και καταστάσεις με μία εναλλακτική μεταπολεμική πραγματικότητα κατάφεραν να συνθέσουν μια πολύ πειστική κεντρική ιστορία, που σε συνδυασμό με τη γλαφυρή απεικόνιση των ναζιστικών ιδεών και νοοτροπιών, σε έκανε να ανυπομονείς να δεις τι θα γίνεις στη συνέχεια και να μη χορταίνεις να καθαρίζεις ναζίδια. Το gunplay -και χωρίς η αλήθεια είναι να υπάρχει μεγάλη ποικιλία όπλων παρά μόνο upgrades- ήταν από τα πιο απολαυστικά που μπορεί να βιώσει κάποιος παίζοντας ένα FPS. Mόνο παράπονο η κακοφτιαγμένη για μένα τελευταία φάση της μάχης με τον τελικό αρχηγό, καθώς και το απότομο τέλος.
Αυτά από έμενα και ελπίζω να βγάζουν νόημα γιατί είναι βράδυ και τα γράφω μισοκοιμισμένος... <img src="/tongue.gif" width="" height="" alt="" title="" class="bbcode_smiley" /> Συνεχίστε εσείς