Borracho
Ancient Red Dragon
- Joined
- Nov 26, 2012
- Messages
- 12,533
Όπου, χωρίς να ξεφύγουμε από τα πλαίσια της κοσμιότητας, συζητάμε τα πώς, τα γιατί και τα δεν του παιχνιδιού.
Πέρα από την αγάπη μου στα "περίεργα" παιχνίδια, δεν έχω κανένα πρόβλημα να δω γκέι ή λεσβιακή θεματολογία σε κάτι, αρκεί να είναι δικαιολογημένη και να έχει να προσφέρει κάτι ουσιαστικό. Τα φίλμ "Boys Don't Cry" και "A Single Man" είναι σπαρακτικά και υπέροχα, ακριβώς γιατί λένε αυτό που θέλουν να πουν τόσο καλά, που δεν σε νοιάζει αν ο άλλος ή η άλλη αγαπούσε άντρα, γυναίκα, άλογο, πεκινουά ή μυγοσκοτώστρα.
Το Gone Home, με όλο το τεράστιο χάιπ του, με προετοίμασε για δεν-ξέρω-κι-εγώ-πόσο-επικών-διαστάσεων συγκίνηση και ήταν η απλούστατη ιστορία που μου 'χει πει σχεδόν ΚΑΘΕ ροκογκοθούλα για τη γκόμενα που είχε στα δεκαεφτά της. Φυσικά πλέον είναι όλες με τρία παιδιά και έτσι και θυμηθούν ποτέ τη "φάση", γελάνε αμήχανα και προχωράνε παρακάτω.
Ο τρόπος που παρουσιάζοταν το θέμα, ναι μεν απηχούσε πλήρως στο "Είμαι 17 και ψάχνομαι και καψουρεύτηκα το Μήτσο, αχ τί ωραία που γράφει ΜΕΤΑΛΛΙΚΑ στο βιβλίο των θρησκευτικών" αλλά δεν είχε να δώσει απολύτως τίποτε σε έναν πιο ώριμο συναισθηματικά άνθρωπο, είτε εκείνος είναι γκέι ή στρέητ. Δηλαδή, ναι, ήταν ωραίο και συναισθηματικό και απολύτως αληθινό το λάβ στόρι (Ξέρω 10 Σάμ) αλλά ήταν ΕΛΑΧΙΣΤΟ, ένα τίποτα, δεν με άγγιξε στο ελάχιστο.
Και όταν αντί για διπλή αυτοκτονία στο φινάλε είχε χάπι έντ και "ζούμε το όνειρο μαν" εκεί αποξενέρωσα.
Δεν με χάλασε το θέμα, όσο το πόσο απλοϊκά αναπτύχθηκε και πόσο αποθεώθηκε. Ντισκάς και πλήζ, επειδή είναι ευαίσθητο το θέμα, μην αρχίσετε τις χοντράδες και τα memes (Ι just invited hell over to my screen, σκατά <img src="/bigsmile.gif" width="" height="" alt="" title="" class="bbcode_smiley" />), ώστε να μην το κλειδώσω και να κάνουμε μια ωραία και καρασποϊλντ συζήτηση.
Αν κάποιος γούσταρε το παιχνίδι, είμαι όλος αυτιά, να μου πει τα πώς και τα γιατί.
Πέρα από την αγάπη μου στα "περίεργα" παιχνίδια, δεν έχω κανένα πρόβλημα να δω γκέι ή λεσβιακή θεματολογία σε κάτι, αρκεί να είναι δικαιολογημένη και να έχει να προσφέρει κάτι ουσιαστικό. Τα φίλμ "Boys Don't Cry" και "A Single Man" είναι σπαρακτικά και υπέροχα, ακριβώς γιατί λένε αυτό που θέλουν να πουν τόσο καλά, που δεν σε νοιάζει αν ο άλλος ή η άλλη αγαπούσε άντρα, γυναίκα, άλογο, πεκινουά ή μυγοσκοτώστρα.
Το Gone Home, με όλο το τεράστιο χάιπ του, με προετοίμασε για δεν-ξέρω-κι-εγώ-πόσο-επικών-διαστάσεων συγκίνηση και ήταν η απλούστατη ιστορία που μου 'χει πει σχεδόν ΚΑΘΕ ροκογκοθούλα για τη γκόμενα που είχε στα δεκαεφτά της. Φυσικά πλέον είναι όλες με τρία παιδιά και έτσι και θυμηθούν ποτέ τη "φάση", γελάνε αμήχανα και προχωράνε παρακάτω.
Ο τρόπος που παρουσιάζοταν το θέμα, ναι μεν απηχούσε πλήρως στο "Είμαι 17 και ψάχνομαι και καψουρεύτηκα το Μήτσο, αχ τί ωραία που γράφει ΜΕΤΑΛΛΙΚΑ στο βιβλίο των θρησκευτικών" αλλά δεν είχε να δώσει απολύτως τίποτε σε έναν πιο ώριμο συναισθηματικά άνθρωπο, είτε εκείνος είναι γκέι ή στρέητ. Δηλαδή, ναι, ήταν ωραίο και συναισθηματικό και απολύτως αληθινό το λάβ στόρι (Ξέρω 10 Σάμ) αλλά ήταν ΕΛΑΧΙΣΤΟ, ένα τίποτα, δεν με άγγιξε στο ελάχιστο.
Και όταν αντί για διπλή αυτοκτονία στο φινάλε είχε χάπι έντ και "ζούμε το όνειρο μαν" εκεί αποξενέρωσα.
Δεν με χάλασε το θέμα, όσο το πόσο απλοϊκά αναπτύχθηκε και πόσο αποθεώθηκε. Ντισκάς και πλήζ, επειδή είναι ευαίσθητο το θέμα, μην αρχίσετε τις χοντράδες και τα memes (Ι just invited hell over to my screen, σκατά <img src="/bigsmile.gif" width="" height="" alt="" title="" class="bbcode_smiley" />), ώστε να μην το κλειδώσω και να κάνουμε μια ωραία και καρασποϊλντ συζήτηση.
Αν κάποιος γούσταρε το παιχνίδι, είμαι όλος αυτιά, να μου πει τα πώς και τα γιατί.