Τέλος το Hellblade :worshippy:<br><br>To παιχνίδι είναι εξαιρετικό σε όλους τους τομείς. Αν και με έκανε να νιώθω άβολα κάπου 10φορές περισσότερο σε σχέση με το Spec Ops: The Line, ήθελα διακαώς να μάθω τι θα γίνει στη συνέχεια. Αν και σε ορισμένα σημεία ήταν αρκετά τρομακτικό και σιχαμερό για τα γούστα μου στο σύνολό του ήταν εκπληκτικό. Το στοιχείο που για μένα είναι ένα click πάνω από όλα είναι ο ήχος. Καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού ο ήχος στα αφτιά μου ήταν κατακλυσμικός. Σε μόνιμη βάση υπάρχει "θόρυβος", ακούμε συζητήσεις, ψιθύρους, αφήγηση, ιαχές, ψαλμούς. Άλλοτε διακριτά κι άλλοτε όλα μαζί. Ο "θόρυβος" αυτός είναι και βασικό κομμάτι των μαχών. Χρειάζεται να ακούσουμε τις/τους προειδοποιήσεις/χλευασμούς των φωνών προκειμένου να ανταποκριθούμε στη μάχη, ιδίως σε ένα boss. Οπτικά το παιχνίδι είναι υπέροχο, ωστόσο έχω την εντύπωση πως περισσότερο το άκουσα παρά το είδα. Για μένα ήταν κάτι πρωτόγνωρο, δεν γνωρίζω αν αντίστοιχοι μηχανισμοί υπάρχουν στο horror genre, αν όχι θα πρέπει να ενσωματωθούν το ταχύτερο δυνατόν. Οι γρίφοι του παιχνιδιού ακολουθούν συγκεκριμένη λογική, με λίγο ψάξιμο βγαίνουν. Οι μάχες είναι γρήγορες, η απουσία HUD τις δυσκολεύει. Υπάρχουν λίγα Bosses, το καθένα με την ιδιαιτερότητά του. Η ιστορία του καθηλωτική. Δεν υπάρχουν περιττά πράγματα στον τίτλο. Δηλώνω εκστασιασμένη.<br><br>Ορισμένα προσωπικά Highlights<br><span class="bbcode_spoiler">- Το πρώτο boss που πήγα ήταν της φωτιάς. Η μάχη και οι ψαλμοί από πίσω δημιουργούν απίστευτη ατμόσφαιρα <br>- Όταν πιάσαμε το Lightsaber<br>- Όταν επιτέλους νίκησα το ζωώδες Boss και οι στιγμές που περίμενα να ακούσω από που θα μου ρθει<br>- Πλησιάζοντας τη Hela, σκοτώνοντας ορδές εχθρών ακούγοντας εξαιρετική μουσική<br>- Η αμήχανη στιγμή που έχεις δει πρώτα Thor 3 (παρωδία του Ragnarok) και βυθίζεσαι μετά στη συγκεκριμένη ιστορία</span>