εφυγε απ το μπακλό κι ο βικτορ βραν με τα dlc του.<br>Ντακς. Το ηξερα οτι δεν ηταν η κουπα τσαι μου. Το ειχα εγκαταστησει κανα δυο φορες, αλλα εφυγα πανικοβλητος απ τον αγαρμπο χειρισμο και το αδιαφορο γκειμπλέι. <br>Ομως το ειχα βαλει πεισμα να το ολοκληρωσω και με αφορμη τα dlc, εκαμα την κινηση μου.<br>Τα σημεια πρωτοτυπιας του οσον αφορα το χειρισμο ειναι πραγματα οπως το ρολαρισμα μπρος – πισω που νομιζω δεν συνηθιζεται στα κλικλικια και βοηθαει στην αμυνα, και το jumping, που οντως ειναι πρωτοτυπη προσθηκη, αλλα εχει αξία σε πολυ συγκεκριμενα σημεια και τελικα το χρησιμοποιεις σπανια. <br>Το μεγαλο του ατου βεβαια ειναι η φωνη του ηρωα. Οπως θα ξερετε το βοισακτινγκ το κανει ο Doug Cockle, κι αν λετε τωρα “ποιος ειν αυτος παλι?”, ειστε στο λαθος σαιτ.<br>Λιγα σκορπια πραματα γενικα: δε μ αρεσε που υπαρχουν ελαχιστες και συγκεκριμενες “στολες” για τον ηρωα, γιατι στα κλικλικια εχωμε συνηθισει να του φοραμε διαφορα και να γουσταρωμε πολλες φορες ακομα και με την ανομοιομορφια τους.. βεβαια εχει σε σημειο κορεσμου απιστευτο ογκο λουτ σε οπλα για αντισταθμισμα.. καποια στιγμη βαριεσαι και να τα πουλησεις και τ αφηνεις να σαπισουν στο ινβεντορυ. εχει κι ενα ωραιο συστημα με καρτες που ουσιαστικα ειναι τα σκιλς του ηρωος και που χρησιμοποιωντας διαφορους συνδυασμους εχουν και διαφορετικες επιπτωσεις στη μαχη και αναλογα με τον εκαστοτε αντιπαλο. Τα εχει καλυψει ο αδαν ηδη στο πολυ καλο ρηβιου του ( http://ragequit.gr/reviews/item/victor-vran-pc-review ) οπότε τι καθομαι και γραφω τωρα? Παμε στα σημαντικα.<br><br><br>Τα dlcs:<br>το fractured worlds ειναι περισοτερο μια απ τα ιδια για μενα, αφηστε που προς το τελος του, συναντησα ενα γκειμ μπρεικι μπαγκ. Ισως φταιει η σειρα που πηγα στις περιοχες, δεν ξερω, το εχουν συναντησει κι αλλοι, αλλα λυση δε βρηκα. Για οποιον ενδιαφερεται, μου εβγαλε σε μια περιοχη το ψαρωτικο μηνυμα: “You cannot progress the story until the dungeon changes”.<br>Γκλουπ? ναι, τι? <br>Στα φόρα λενε πως εχει να κανει κατι με τσαλεντζης που αλλαζουν καθε μερα και ανανεωνονται, και οταν αφησεις να περασουν κανα δυο μερες το πολυ, λυνεται το θεμα. Ρόνγκ. Σε μενα εχουν περασει 2-3 μηνες και συνεχιζει να βγαινει το ιδιο χαριτωμενο μηνυμα. Οκ, fractured ειναι οι worlds, αρα λογικο να συμβαινουν τετοια πραματα (χαχα, χα, ωραιος, μπραδερ. Γελασα με το αστειο σου.!!11!!!), και οπως και να χει δεν στεναχωρεθηκα κιολας. Επαιξ...<br><br><br><br><i>- Ρε μπραδερ, ξερεις τι δεν καταλαβαινω? Συνηθως ποσταρεις για γκειμς που σ ενθουσιασαν η που τα βρηκες τοσο χαλια, που ηθελες ν αποτρεψεις τον κοσμο να ασχοληθει και να χασει το χρονο του.. αυτο το βρηκες αδιαφορο, γιατι σεντονιαζεις βραδιατικα??<br>- καλα τα λες, συνομιλητη. Βιαζεσαι ομως. Αγνοω την αγενεστατη διακοπη και συνεχιζω:</i><br><br><br><br>λοιπον οπως ελεγα, επαιξα την οβερκιλ εντισιο, οπότε τελευταιο (εσκεμμενα) ειχα αφησει το Motörhead through the ages. <u>Μαγκες, μονο και μονο γι αυτο, αξιζει να παιξεις και το υπολοιπο παιγνιδι, ειναι η ταπεινη μου αποψη. Μια ομορφια</u>. Και να φανταστειτε οτι μου ειναι αδιαφορη μουσικα η μπαντα των μοτορχεντ, ανεξαρτητα βεβαια με το ποσο σεβομαι και γουσταρω σαν περσονα και σαν χαρακτηρα τον λεμι. Κι επειδη η μεγαλη πλειοψηφια των μελων εδω ειναι μεταλλικης τασης και φυράματος, απορω που δεν εχει παιχτει το εν λογω dlc και δεν εχουν γραφτει διθυραμβικα σχολια. ας το καμω εγω λοιπον. Το dlc λοιπον ειναι φουλ στην μουσικη των μοτορχεντ. Ακουγονται <u>συνεχεια</u> καποια, συγκεκριμενα βεβαια, κομματια, (εναλασσονται καμμια 15αρια περιπου), αλλά δεν ειναι μονο η μουσικη. Το κεντρικο χαμπ του dlc ειναι ενα μπαρ, οπου συχναζε (συχναζει??) ο λεμι, κι εχει γωνιες με unlockables οπως φωτο των μελων του συγκροτηματος κι εξωφυλλα της δισκογραφιας τους, που τα μαζευεις σιγα σιγα σκοτωνοντας μποσης και γενικα προχωρωντας την ιστορια. Ωραια πινελια. Ακομα προχωρωντας στους χαρτες του παιχνιδιου, βρισκεις σκορπια “ημερολογια”, οπου ανοιγοντας τα, ο αφηγητης σου αναφερει διαφορες αποψεις και δηλωσεις του λεμυ. Επισης κεντρικο ρολο στο στορυ παιζει ο snaggletooth, η τρισχαριτωμενη μασκοτ της μπαντας. <br>Εννοειται οτι μακραν το πιο γαματο πραγμα που εχει κανει η Haemimont Games στο dlc ειναι τα οπλα – κιθάρες. Ο ιδιος ο λεμυ (μαλλον το πνευμα του) σου δινει μετα την πρωτη μεγαλη κουεστ την κιθαρα Killmeister ( :worshippy: :worshippy
η οποια σκοτωνει τους εχθρους με ριφς, οταν παει κοντα τους τους προκαλει ανεξελεγκτο headbanging και το alternate mode επιθεσης που εχει, ειναι knee sliding αναμεσα στους εχθρους ενω σολαρεις. Νταξει, θεικό :salute: :mosh:.<br>Α, μην ξεχασω ν αναφερω τον πιο κουλο εχθρο εβερ, καποιους undead που θε μου, βοηθα μας, χορευουν Gangnam Style. <br>ακολουθουν βιντεακια για τα παραπανω, γιατι ΠΡΕΠΕΙ.<br><br>https://www.youtube.com/watch?v=kPTBaJe3UXg https://www.youtube.com/watch?v=5qnqtcXtAJo<br><br>και για να τελειωνω καποια στιγμη, ολο το μοτορχεντ dlc και σημεια οπως τα 2 τελευταια που αναφερω, δειχνουν οτι η Haemimont Games το εχει το θεμα ταλεντο και μια ωραια τρελλα που γουσταρω. Προφανως ειναι πωρωμενοι φανς της μπαντας γι αυτο εδωσαν τοση προσοχη και το εφτιαξαν τοσο καλο το κομματι αυτο, αλλά συνολικα το παιχνιδι νομιζω ειναι κατω απ το βαν χελσι (με τον οποιο μοιαζει σε σημειο προκλησης φυσιογνωμικα ο βικτωρας) και βεβαια πολυ πιο κατω απ τους γιγαντες για μενα του ειδους, το ταιταν κουεστ και το γκριμ ντων.<br><br>(παντως ισως θα επρεπε να συμπληρωθει με καποιο τροπο το ρηβιου του αδαν με εκτενη αναφορα ειδικα στο μοτορχεντ dlc, γιατι αξιζει να τονιστει το ποσο καλο ειναι. Ειναι κριμα να περασει απαρατηρητο.)<br>
