Να γραψω κι εγω το γλυκαναλατο μου σχολιο σεντονι.
Καποιος, με ειχε πλησιασει για την κατασκευη του RQ. Παρα το ανοιχτοχρωμο του δερματος, με ειχε περασει για Ινδο.
Δεν ειχα καταλαβει το οραμα του παιχταρα. Δεν παιρνω και ευθηνες, για να μην δυσαρεστω τον κοσμο.
Μετα απο λιγο καιρο προκληθηκα να μπω στο RQ. Οπως ειναι γνωστο, απο την γνωστη ταινια. Για να μπει ο βρυκολακας στο σπιτι σου, πρεπει να τον προσκαλεσεις.
Ναι λοιπον, αλλος ηταν νιος και γερασε, αλλος εστελνε like απο την σκοπια και τωρα ειναι συνταγματαρχης.
Περασαν 10 χρονια και καθομαι στην ιδια καρεκλα. Οπως τοτε, ετσι και σημερα. Ξεκινησα να διαβαζω πινοντας καφε και καπνιζοντας. Εαν ειχα καρτα γραφικων, θα το εκανα απο τον ιδιο υπολογιστη και διαολε, με το ιδιο λειτουργικο συστημα.
Οπως εκεινη την περιοδο, ετσι και σημερα, επαιζα κοζακς.
Για να ευλογησω και λιγο την αξυρισια μου. Πρεπει να ειμαι ο πιο remote πελατακος. Ειτε 6.000 χιλιομετρα ειτε 10.000 χιλιομετρα. Το κατωφλι το περναγα. Εχω κλεψει wifi για να λογκαρω και εχω λογκαρει σε φαση οπου στο διπλανο σπιτι, next door λεμε, επαιζε δολοφονια με αυτοματα οπλα ή επαιζαν μπουνιες εξω απο την πορτα του γραφειου μου. Χωρις χαρτια, εχω λογκαρει ενω εξω απο την πορτα του γραφειου μου εχει σκασει το immigration και δεν μπηκα στον κοπο να φυγω.Μου εκλασαν τα RQ μου. Who cares, εγω εγραφα σεντονια για τον καημο μου.
Η πορεια, οπως ολες οι πορειες, ειχε τις απωλειες της. Δυστηχως. Το κακο με τα μαζεματα που γινοντουσαν, ειναι οτι γνωριζεις τον ανθρωπο πισω απο το nickname. Αυτο αλλαζει το παιχνιδι της απουσιας.
Σαν κουνελος, Εκτος απο ban, ειχα και μια μικρη εθελοντικη απουσια την κοινοτητα. Επεστρεψα επειδη μου αρεσει να βλεπω πραγματα που αργοπεθαινουν. Τουλαχιστον εχω βρει ενα μερος οπου οι ανθρωποι ανεχονται τα ψυχικα μου τερτιπια.
EDIT
Να αναφερω δυο αξεχαστες στιγμες.
Ρηγας Κουιτιδης και Τερενς Κουιτ.
