ρε γαιε, ειναι οι ευγενικες οι προθεσεις σου, το πιστευω.
δεν θα πετυχεις τιποτα ομως. να σου πω γιατι? δυστυχως οσο κι αν διαβασεις ιστορια, αν δεν ζησεις μερικα πραγματα στο πετσι σου, δε νιωθεις. τοσο απλο.
στο αλλο φορουμ ειχα "λογοφερει" μ ενα φιλο που ελεγε οτι η χουντα δεν ηταν και τοσο ασχημη τελικα, γιατι του ειχαν πει οι δικοι του οτι η οικονομια πηγαινε καλα και υπηρχε ησυχια, ταξη και ασφαλεια. τι να του πεις? θα καταλαβει? προφανως το Πολυτεχνειο θα ηταν μια προσπαθεια των αναρχοαυτονομων να καταλυσουν το κρατος και να ασκησουν βια.
ινάφ. οχι ρε παιδι μου. δε θα του ανοιξω εγω τα ματια. ασε, θα του τα ανοιξει η ζωη. ειναι νωρις ακομη, το βαρελι δεν εχει πατο. μιλαμε για τον λαο που οπως επισημανε ο χεληον σωστα, εχει βρει το συλλογικο του αλλοθι στο φουμπου και παπαρολογει ολη μερα και μετα νιωθει ομορφα, πιστευει οτι κατι πετυχε. μιλαμε για το λαο που μαζευοτανε στο συνταγμα και με αγρια χαρα μουτζωνε τη βουλη, δηλαδη τον ιδιο του τον εαυτο, και μετα εφευγε και πηγαινε σπιτακι του χαρουμενος. αυτα ακριβως τα χαρακτηριστικα της εποχης: η συλλογικη αγνοια και αμνησια, η οικονομικη φούσκα και κατοπιν η ισοπεδωση των παντων ("ελα μωρε, ολοι ιδιοι ειναι") ειναι που γιγαντωσανε το φαινομενο της χα και το διατηρουνε.
οσο παιζουν καλα το παιχνιδι, χτυπανε το συλλογικο υποσυνειδητο στα ευκολα, καθημερινα ζητηματα (λαθρομεταναστευση, φτωχεια, ανυπαρξια αριστερης πολιτικης προτασης για το μελλον) και ειναι της μοδας, οι χρυσαυγίτες θα ειναι δυστυχως το αποκουμπι της γενιας του δντ.
δεν κερδιζεις τιποτα συζητωντας τετοια θεματα εδω. αυτο που μπορεις να κανεις εσυ, εγω, ο άλλος, ο παραδιπλα κι οποιος βλεπει τι παιζεται ειναι να παλευει στις σχολες, στο δρομο, στους χωρους δουλειας (οσοι τυχεροι εχουμε ακομα), για ν αλλαξει τα πραγματα. το να λες ετσι οπως τα λες, αυτα που λες σ εναν δεκαπενταχρονο η εικοσαχρονο ξερω γω μονο το αντιθετο αποτελεσμα θα φερει, απο αντιδραση και μονο. θα τον βρουν τα παιδια τον δρομο τους, απλα παρακαλαω να μην ειναι αργα.
και οχι, δεν ειναι η λυση να μην μιλαμε για γκεημς, ποδοσφαιρο, μπασκετ η βυζια. δε σημαινει οτι ειμαστε χαριτωμενες στρουθοκαμήλες (ετσι οπως στο γραφω, εκει παει ο τονος) και δεν χαμπαριαζουμε. το διαλειμμα μας ειναι το ρεηκουι, δε θα λυσουμε εδω τα προβληματα μας. ενταξει, θα μου πεις οτι πρεπει να ξυπνησουμε τον διπλα και να μην βουλιαζουμε στην ηττοπαθεια.
ευγενικη φιλοδοξια. προφανως παιζεις πάντα τον παλαδίνο στα αρπιτζι. εγω παλι ειμαι ενας βάρδος που πορευεται με σχετικη αξιοπρεπεια κανοντας πλακα με τους γυρω και τον εαυτο του.
καλη δυναμη, φιλε.