Life Is Strange

[Borracho]

Ομολογώ πως μου έχει κεντρίσει την περιέργεια. Οι αναφορές στο Gone Home βέβαια χτυπάνε φρικτά καμπανάκια κινδύνου και οι "alternative, δυναμικές πρωταγωνίστριες" μόνο του γούστου μου δεν είναι, αλλά ακριβώς επειδή μου άρεσε πολύ το Remember Me της Dontnod και η ιδέα του παιχνιδιού δείχνει ενδιαφέρουσα, κρατάω ένα καντηλάκι μισαναμμένο.

 

[j_lynx]

Δεν το είχα προσέξει αυτό το παιχνίδι , μέχρι τώρα . καλό φαίνεται!!!
Αν εξαιρέσουμε την μικρή διάρκεια του gone home, μου άρεσε και εκείνο. Άρα σε καλό δρόμο βρισκόμαστε

 

[ser]

Το Remember Me ηταν ερωτας αισθητικης και μουσικης. Στο gameplay δεν ηταν τιποτα φοβερο, αλλα το ειχα απολαυσει. Η ιστορια καλη αλλα μπορουσε και καλυτερα. Ειχα γραψει και ριβιου στo game2.0. Περιμενα κατι καλυτερο, κατι εξισου ενδιαφερον απο την Ντοντνοντ. Αδιαφορο το life is strange.

 

[agapitos]

Ενδιαφέρον το trailer, αλλά δεν φέρνει λίγο από Beyond two souls και Ellen Page;
Χωρίς βέβαια να το έχω παίξει...

 

[kara]

Αχα! Ώστε υπάρχει thread.

Με αφορμή την κυκλοφορία της https://store.eu.square-enix.com/emea_europe/games/pc/Life-Is-Strange-Limited-Edition.php" class="bbcode_url">limited retail edition που ανέφερε ο Adhan πριν λίγες μέρες θέλω να κάνω μια πολύ εξειδικευμένη ερώτηση προς αυτούς που το έχουν παίξει.

Μήπως εκτός από το να παίξετε το life is strange έχετε δει και το https://youtu.be/B8_dgqfPXFg" class="bbcode_url">Butterfly Effect (2004)?
Αν ναι, αφήνει παρόμοια αίσθηση το παιχνίδι; Στην ταινία κάθε φορά που γύριζε πίσω το χρόνο τα έκανε όλο και χειρότερα.

Θέλω να το πάρω. Από αυτή την κατηγορία έχω παίξει μόνο το Wolf among us, το οποίο ενώ είχε πολύ καλή ατμόσφαιρα μου άφηνε την αίσθηση πως παιζόταν μόνο του. Αν και το life is strange παίζεται μόνο του τότε καλύτερα να πάω σε πιο προσιτή digital τιμή.

 

[Borracho]

To -εξαιρετικό- Butterfly Effect ήταν φοβερά σκοτεινό. Αντίστοιχα εξελίσσονται τα επεισόδια 4 και 5 του Life is Strange. Το παιχνίδι έχει πολύ περισσότερο "αληθινό" gameplay από τα παιχνίδια της Telltale, καθώς στην ουσία ενσωματώνει γρίφους στην δράση του, πρέπει δηλαδή να κάνεις συγκεκριμένες ενέργειες με συγκεκριμένο τρόπο και όχι απλά κλικ σε όλα τα hotspots. Αν η retail κοστίζει 25Ε είναι ιδανική τιμή. Για παραπάνω, μόνο για τρελούς φαν του είδους.

 

[omen]

<img src="http://img.hotelsline.gr/maps/lesvos_map.gif" alt="lesvos_map.gif" class="bbcode_img" />

 

[Grotenfrod]

Spoiler για όσους δεν το έχουν ολοκληρώσει.

<span class="bbcode_spoiler"><span class="bbcode_spoiler"><span class="bbcode_spoiler"><img src="http://ih1.redbubble.net/image.111494790.8902/ra,fitted_scoop,x3104,white,front-c,600,650,900,850-bg,f8f8f8.4.jpg" alt="ra,fitted_scoop,x3104,white,front-c,600,650,900,850-bg,f8f8f8.4.jpg" class="bbcode_img" /></span></span></span>

 

[devvy]

Και εκεί που νομίζω ότι είμαι ένας συναισθηματικά νεκρός, κυνικός γκρινιάρης έρχεται το παιχνίδι και τα feels με χτυπάνε στο στήθος σαν dropkick.

Ναι, το παιχνίδι φτιάχτηκε από hipsters για hipsters, ναι ίσως είναι λίγο pretentious (το παραδέχεται και το ίδιο :kiss: ), ναι έχει αρκετά gameplay θέματα, αλλά ρε γαμώτο είναι από τις πιο συναισθηματικές gaming εμπειρίες που έχω βιώσει ποτέ.

Μια συμβουλή σε αυτούς που θα το παίξουν: αγνοήστε το teen drama του 1ου και σε μικρότερο βαθμό του 2ου επεισοδίου, είναι εντελώς παραπλανητικό. Το παιχνίδι παίρνει φωτιά από το 3ο και μετά, όπου αρχίζει το mindfuck για τα καλά. Μιλάμε για βαθυυυ rabbit hole, μου θύμισε Bioshock Infinite αρκετά.
Εάν έχετε παρόμοιες εμπειρίες (φοιτητικές, όχι time travel) από αυτήν την περίοδο ή ακόμα καλύτερα εάν βρίσκεστε σε αυτήν την περίοδο της ζωής σας το παιχνίδι θα σας μιλήσει άγρια.
Η ιστορία της Max ταυτίζεται με την δική σου ιστορία προτού το καταλάβεις.
Μετά το τέλος του κάθε επεισοδίου έβρισκα τον εαυτό μου ξαπλωμένο να κοιτάει το ταβάνι και να ψιθυρίζει 'duuuuuuude', αποτέλεσμα της αριστοτεχνικής θα έλεγα σκηνοθεσίας.
Ναι το lesbomancy υπάρχει αλλά δεν μου έδωσε την αίσθηση ότι ήταν out of place και απλά μπήκε για να ικανοποιήσει tumblrinas, έχει μία αφηγηματική λογική ενώ είναι κάπως subtle.(Btw το παιχνίδι συνειδητοποιεί ότι έχει φάει κράξιμο γι αυτό και απλώς το αγνοεί επιδεικτικά)
Δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να πω χωρίς να σποιλάρω το παραμικρό.

Όσον αφορά το ending (καραμπινάτα σμπόιλερζ)
<span class="bbcode_spoiler">You have been warned!<span class="bbcode_spoiler"> Γύρνα πίσω τελευταία ευκαιρία <span class="bbcode_spoiler">Επέλεξα Bae.

Όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται αφήστε με να εξηγήσω.

Δεν είναι θέμα να βρουν η Chloe και η Max την αληθινή αγάπη, πεταλουδίτσες κτλ
Είναι θέμα ότι αυτές ήταν οι επιλογές μου, ακόμη κι αν γυρίσω πίσω και τα διαγράψω όλα τα γεγονότα που τελικά οδήγησαν στον ανεμοστρόβιλο έχουν συμβεί. Άπλα εγώ θα δημιουργήσω ένα καινούριο timeline όπου ακολούθησε ένα νέο δρόμο (η Chloe πέθανε -> η πόλη σώζεται).
Ακόμη κι αν έχω αλλάξει το timeline πολλές φορές δεν μπορώ έτσι απλά να το διαγράψω επειδή κάπου στην μέση το θέμα στράβωσε.
Επίσης ακόμη κι αν αφήσω την Chloe να πεθάνει ποιος μου έχει εξασφαλίσει εμένα ότι το timeline δεν έχει γαμηθεί ήδη από τη στιγμή που η Max απέκτησε τις δυνάμεις τις και τις χρησιμοποίησε (το ότι επέστρεψε πίσω δεν αναιρεί αυτό το γεγονός). Όλα τα γεγονότα συνέβησαν εξαιτίας μίας σειρά αιτιών από την στιγμή που η Max απέκτησε τις δυνάμεις της, Δεν προκάλεσε η Max τον ανεμοστρόβιλο, απλά ήταν η φυσική σειρά των γεγονότων και νιώθω ότι εάν το άλλαζα θα ήταν κλέψιμο, σαν να αποφεύγω τις συνέπειες των γεγονότων.

Ακόμη δεν υπήρχε καμία περίπτωση να αφήσω όλη αυτήν την εβδομάδα να υπάρχει μόνο στις αναμνήσεις της Max. Δεν μπορούσα απλά να διαγράψω το τι πέρασε με την Chloe. Ήταν η πιο σημαντική εβδομάδα τη ζωής της, από τη στιγμή που συνάντησε (ξανά) την Chloe, μέχρι την εξιχνίαση του μυστηρίου της Rachel και του Dark Room, θα ένιωθα ότι όλος μου ο κόπος πήγε χαμένος.
Όλο το χωροχρονικό συνεχές των γεγονότων την οδηγούσε στην Chloe κάθε φορά και αυτό φαίνεται αφού η πρώτη στιγμή που η Max ανακαλύπτει την υπερδύναμη της ήταν όταν έσωσε την Chloe για πρώτη φορά. Κάπου διάβασα ότι οι τρεις σφαίρες στο μενταγιόν της Chloe συμβολίζουν τις τρεις φορές που θα πέθαινε.
Πιστεύω ότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε την Max στην τρέλα.

Επιπλέον αν και λίγο φθηνό επιχείρημα: κανείς δεν μου είπε ότι ο ανεμοστρόβιλος θα διαγράψει τελείως την Arcadia Bay από το χάρτη, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αρκετοί κάτοικοι να επιβίωσαν.

Λονγκ στόρυ σορτ, τι ελ ντι αρ:
Αναπόφευκτη σειρά των γεγονότων, les-bros before tornadoes.
</span></span></span>

Ας αφήσω και ένα κομματάκι που έχει καρφωθεί στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου.

https://www.youtube.com/watch?v=0bbD6FKprjg&ab_channel=Nerx

 

[Stamatimenos]

i can haz chloe? <img src="/heart.gif" width="" height="" alt="<3" title="<3" class="bbcode_smiley" />

 

[Grotenfrod]

Χιπστερο-αναλύσεως η σύνεχεια: (heavy spoilers ahead)

<span class="bbcode_spoiler"><span class="bbcode_spoiler"><span class="bbcode_spoiler">Ακριβώς επειδή το romance ήταν subtle επέλεξα bay. Γενικά αυτό που πήρα
ήταν η έννοια του να προχωράς όταν χάνεις κάποιον κοντά σου. Η Χλόη
έχασε πρώτα τον πατέρα της, που ανακαλύπτεις πως αν προσπαθήσεις να
τον κρατήσεις στη ζωή της τα κάνεις όλα μπουρδέλο, και αργότερα έχασε
την Ρέητσελ. Κατάφερε να προχωρήσει με την μια βδομάδα που πέρασε με
την Μαξ. Τέλος έχουμε την Μαξ που μέσω όλων αυτών βρίσκεται στο σημείο
0 μιας απίστευτα δραματικής έτσι κι αλλιώς στιγμής: Χάνει την φίλη της
σε ένα περιστατικό βίας σε σχολείο. Και μέσα από όλη αυτή την εμπειρία
καταφέρνει να προχωρήσει.
Έτσι αντιλαμβάνομαι πως αυτό που θέλει να περάσει ως κύριο νόημα το παιχνίδι
είναι πως όσο πιο πολύ παιδεύεσαι μένοντας πίσω στο παρελθόν, τόσο χειρότερο
και δύσκολο για εσένα είναι να προχωρήσεις, ότι δηλαδή αυτό που κάνουμε
όλοι λέγοντας "τι θα είχε γίνει αν..." είναι βλαβερό και μη παραγωγικό
για εμάς.

Παρομοίως απόλαυσα τη σκηνοθεσία και τα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε η
σειρά των επεισοδίων. Από τις πολύ δυνατές σκηνές του gaming η εύρεση
της Ρέητσελ και το τέλος πραγματικά με συγκίνησε.</span></span></span>

 

[Borracho]

<span class="bbcode_spoiler">Έτσι για να ρίξω και 'γω τα δυο τσεντέζιμά μου. Spot on και ο Ντέβι και ο Γκρότεν. Αγνόησα επιδεικτικά όλη τη χιπστερολεσβοφάση, γιατί που να πάρει και 'γω είχα κολλητό φίλο στο σχολείο αλλά μας ένωνε η κοινή μας πανωλεθρία σε ό,τι αφορούσε το αντίθετο φύλο, το να βρούμε γυναίκα ήταν ιερός σκοπός, δεν αποφασίσαμε να κωλομπαρευτούμε επειδή "τα βρίσκαμε στα υπόλοιπα βρε αδερφέ, οπότε μισό Bright Eyes τραγούδι ήταν ένα φερμάρισμα". Παρά ταύτα, εκτίμησα το γεγονός πως το Life is Strange, πέρα από μια-δυο αρκετά "βεβιασμένες" φάσεις, το χειριζόταν ωραία το θέμα και πειστικά. Πάσχιζα να κάτσω στο νερντάκο Γουόρεν, αλλά στο φιλί έμεινε η κατάσταση.

Στο τέλος διάλεξα και εγώ την πόλη γιατί πολύ απλά, οι φωνούλες μου έλεγαν πως αυτό ήταν το σωστό. Πως δεν υπάρχει τρόπος να πάρεις αυτό που θέλεις εσύ και να αφήσεις τον κόσμο να καεί. Το δε φινάλε όπου γυρίζουμε στην σκηνή στις τουαλέτες με τον οριστικό θάνατο της Chloe και το υπέροχο μοντάζ με το Spanish Sahara με έσφαξε. Όλα τα 'λεγε. Και πραγματικά, όσο πιο κοντά στη φοιτητική/αρτιστίκ φάση του βίου όπου όλα είναι εφικτά, τόσο μεγαλύτερη η δύναμη που ασκεί το Life is Strange επάνω σου. Αν το είχα παίξει στα 23, ίσως και να γινόταν το αγαπημένο μου παιχνίδι όλων των εποχών. Ίσως.</span>

 

[devvy]

<span class="bbcode_spoiler"><span class="bbcode_spoiler"><span class="bbcode_spoiler"></span></span></span>

grotenfrod wrote:
Γενικά αυτό που πήρα
ήταν η έννοια του να προχωράς όταν χάνεις κάποιον κοντά σου.</blockquote>

Με την ίδια λογική θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι η Max για τον ίδιο λόγο δεν θα έπρεπε να γυρίσει πίσω για να τα διαγράψει όλα. Καταλαβαίνεις ποιος είναι ο προβληματισμός μου; Προσπαθείς να διορθώσεις κάτι που προέκυψε από το συνεχές ανακάτεμα του χωροχρόνου με το να γυρίσεις πίσω στο χρόνο. Ίσως η Max θα πρέπει να συνειδητοποιήσει τις συνέπειες των πράξεων τις και να προχωρήσει. ΚΑΘΕ φορά που στο παρελθόν προσπάθησε να διορθώσει κάτι με το να γυρίσει πίσω στο χρόνο αυτό γεννούσε μία λερναία ύδρα προβλημάτων. Καθ'όλη τη διάρκεια του επεισοδίου η σκέψη που ήταν συνεχώς στο μυαλό μου ήταν ότι πρέπει να αποφύγω το υπερβολικό ανακάτεμα με τον χρόνο, ποτέ δεν δούλεψε σωστά στο παρελθόν, όταν για να ξεφύγω από το dark room έπρεπε να κοιτάξω στην φωτογραφία σκεφτόμουν ότι 'όχι πρέπει να υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος'. Επίσης ανταλλάσσεις θάνατο με θάνατο, αυτό δεν μου κάθεται καθόλου καλά, το λέει και η Max πριν η Chloe αρχίζει να την πείθει να κοιτάξει τη φωτογραφία: 'I won't trade you'. Εντάξει η πόλη γλυτώνει τον τυφώνα, αλλά ποιος ξέρει ότι δεν υπάρχουν βαθύτερες επιπτώσεις.

Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι η Chloe 'έπρεπε' να πεθάνει και ότι το αρχικό ανακάτεμα προκάλεσε το ντόμινο των γεγονότων που οδήγησαν στον τυφώνα. Από την άλλη όμως η Max είχε το όραμα προτού συναντήσει την Chloe και η Chloe ήταν αυτήν που έδωσε το έναυσμα να πάρουν μπρος οι δυνάμεις τις Max, ίσως το 'πεπρωμένο' της Chloe ήταν να σωθεί, γι'αυτό και η Max βρέθηκε σε εκείνο το σημείο εκείνη την στιγμή. Ίσως το όραμα ήταν μια μορφή προειδοποίησης από το 'σύμπαν': Κανε ότι καταλαβαίνεις αλλά να ξέρεις ότι θα έχει επιπτώσεις'.

Καταλαβαίνω ότι η Arcadia Bay είναι η πιο λογική επιλογή και ότι το παιχνίδι το παρουσιάζει κάπως 'Σώσε μία ολόκληρη πόλη ή σκότωσε τους όλους και ζήσε την ντόλτσε βίτα με την γκόμενα σου' αλλά θέλω να πιστεύω ότι είναι βαθύτερο από αυτό.
Θέλω να σκέφτομαι τον εαυτό μου σαν πραγματιστή και πιθανότατα εάν δεν είχα συνδεθεί τόσο πολύ ίσως να διάλεγα και το Bay, καθώς φαίνεται άμεσα η λογική επιλογή παρά τους όποιους ενδοιασμούς είχα.
Για να πω την αλήθεια εάν και είχα αμφιβολίες καθ'όλο το επεισόδιο, εκείνη τη στιγμή της επιλογής βασίστηκα περισσότερο στο συναίσθημα, όλη η εβδομάδα πέρασε γρήγορα στο μυαλό μου, θυμήθηκα την Chloe στο καροτσάκι να μου ζητάει να την βγάλω από το μαρτύριο της, θυμήθηκα την Max και την Chloe όταν ήταν μικρές και έπαιζαν και το χέρι μου πήγε ενστικτωδώς στο Sacrifice Arcadia Bay, δεν μπορούσα έτσι απλά να τα διαγράψω. Έχω ακόμα αμφιβολίες ότι έδρασα επιπόλαια, παρ'όλο που γρήγορα θυμήθηκα τι συμβαίνει εάν μπλέξεις πολύ με τον χωρόχρονο. Ποιός ξέρει ίσως όλα αυτά είναι απλά δικαιολογίες για να δώσω βάση σε μία κακή επιλογή. In my defence όμως, στο cinematic στο τέλος πολλά κτίρια στέκονται ακόμη, δεν έχει ισοπεδωθεί τελείως η Arcadia Bay ίσως αρκετοί να επιβίωσαν.

Φυσικά σωστή απάντηση δεν υπάρχει, ο καθένας το ερμηνεύει όπως θέλει.


grotenfrod wrote:
Από τις πολύ δυνατές σκηνές του gaming η εύρεση
της Ρέητσελ</blockquote>

Το 'I loved her so much... What kind of world does this?' με χτύπησε τόσο δυνατά...


Borracho wrote:
Το δε φινάλε όπου γυρίζουμε στην σκηνή στις τουαλέτες με τον οριστικό θάνατο της Chloe και το υπέροχο μοντάζ με το Spanish Sahara με έσφαξε.</blockquote>

Είδα το cinematic αφού το τελείωσα, όταν ακούστηκε ο πυροβολισμός τινάχτηκα ολόκληρος. Αν το είχα διαλέξει αυτό πιστεύω ότι θα είχε πέσει χείμαρρος manly tears, όχι ότι το άλλο φινάλε ήταν πιο χαρούμενο. Πάντως ενισχύει ακόμη περισσότερο την άποψη μου ότι η ευαίσθητη ψυχοσύνθεση της Max δεν θα άντεχε κάτι τέτοιο.


Τώρα που το κοιτάω, τι wall of text βγήκε πάλι; Πάντως νομίζω ότι τίποτα δεν δείχνει το συναισθηματικό αντίκτυπο που έχει το παιχνίδι καλύτερα από το ότι καθόμαστε σαν σωστά nerds και γράφουμε παραγράφους επί παραγράφων.

 

[Northlander]

Αυτά τα spoilers παίζει να είναι η καλύτερη διαφήμιση για να πάω να τσιμπήσω την κουτάτη έκδοση σαν κορασίδα που τσιρίζει μπροστά από το Σάκη.

 

[Grotenfrod]

Για τα φραγκοδίφραγκα που ζητάει σε εκπτώσεις δε το συζητώ καν.

<span class="bbcode_spoiler"><span class="bbcode_spoiler"><span class="bbcode_spoiler">Devvy εγώ το πήρα κάπως αλληγορικά. Έτσι όπως ήλθαν τα πράγματα είχαν και οι δύο την ευκαιρία να βιώσουν ένα closure. Η Χλόη κατάφερε να βρει την Ρέητσελ (πρακτικά εμείς ως θεατής) και η Μαξ να ξεπεράσει κάτι που χωρίς όλο αυτό το time travel θα ήταν ο απροσδόκητος χαμός μιας παλίας της φίλης σε ένα school shooting.
Αν το πάρουμε αυστηρά ως φαινόμενο της πεταλούδας (όπως και σαφέστατα υπαινίσσεται το παιχνίδι) έχουμε το αρχικό σημείο των timeline με τον θάνατο της Χλόης άνευ δυνάμεων της Μαξ και τη σωρεία χωροχρονικών αλλαγών που προκαλεί τον ανεμοστρόβιλο από πολλά μικρά φτερουγίσματα από τη στιγμή που την σώζει και έπειτα. Άρα εντός λογικής του παιχνιδιού (το βλέπουμε και αν τελικά σώσουμε το bay) ο θάνατος της Χλόης είναι η φυσική ροή.
Η Μαξ προσπαθεί με νύχια και με δόντια να το αποφύγει, ακριβώς όπως θα έκανε και ο καθένας μας. Αν το παιχνίδι με έπειθε λιγάκι παραπάνω για το ρόμανς τους και εγώ θα διάλεγα bae. Εδώ έτσι όπως ήταν και κοίταζα την οθόνη ένα τέταρτο κρατώντας το χειριστήριο με ιδρωμένες παλάμες. Προσωπικά και εγώ για να σώσω έναν αγαπημένο μάλλον θα θυσίαζα και το bay και τον πολιτισμό ολάκερο. Αυτή όμως η προσκόλλησή μας μας αποτρέπει από το να συνεχίσουμε μέχρι να το πάρουμε απόφαση πως όλοι μας φεύγουμε και πολλές φορές άδικα και νωρίτερα απ ότι περιμένουν οι άλλοι.
Όπως και να έχει πιστεύω πως έχει πάρα πολλά επίπεδα ανάγνωσης ανάλογα και με τον δέκτη και δεν του φαίνεται καθόλου όταν το πρωτοβλέπεις με το teen drama του, το σχολικό περιβάλλον και την ηρωίδα του.
Επίσης δυνατή σκηνή στον τερματισμό που το σκας με την Χλόη και βλέπεις τα ελαφάκια (τα οποία τα εξέλαβα σαν τις αδικοχαμένες ψυχές των κατοίκων) να ξεπροβάλλουν από τα ερείπια. Και είναι απίστευτο πόσο πικρή γεύση μου άφησε ο χαμός της Ρεήτσελ. Ήταν πολύ πετυχημένο το ότι τη γνώριζες σιγά σιγά και παρότι κυνικά εξ αρχής ήταν ξεκάθαρο πως είναι νεκρή, κάπου στο τέλος ήλπιζες να βρεθεί...</span></span></span>

 

[Northlander]

Κουτάτη limited retail για να επιβραβευτεί η προσπάθεια.

 

[Tom G]

Northlander wrote:
Αυτά τα spoilers παίζει να είναι η καλύτερη διαφήμιση για να πάω να τσιμπήσω την κουτάτη έκδοση σαν κορασίδα που τσιρίζει μπροστά από το Σάκη.</blockquote>

Για το Σάκη Τόλη μιλάς; Αν ναι, είμαι περήφανη κορασίδα. <img src="/bigsmile.gif" width="" height="" alt="" title="" class="bbcode_smiley" /> :kiss:

 

[chek2fire]

καλά μας δουλεύουν γμτ. μας αφήνουν αγοράζουμε τα ψηφιακά και μετά μας πετάνε και μια περιποιημένη κουτάτη έκδοση στα μούτρα <img src="/frown.gif" width="" height="" alt="" title="" class="bbcode_smiley" /> θα το ξαναπάρω.

 

[Borracho]

Το συγκεκριμένο είναι λογικό. Δεν μπορούσαν να προβλέψουν την επιτυχία της σειράς και έτσι προφανώς δεν επένδυσαν στο retail κομμάτι. Όταν συνειδητοποίησαν πως το παιχνίδι είχε πετύχει, αποφάσισαν να ρίξουν και το κουτί στην αγορά. Makes sense από μπιζναδόρικη άποψη.

 

[Hellion]

Oύτε που έχω ακουμπήσει το γκεημ ως τώρα, αλλά και μόνο που πλασάρουν "Limited Retail Edition" στα 20-φεύγα ευρώ μόλις, χτυπάνε στο σύνδρομο "Hearts of Stone Collector's Edition" και παίζει να το παραγγείλω just because.

Δηλώνω θύμα του μάρκετινγκ. Δεν υπάρχει ντροπή στην ειλικρίνια.