Marvel Cinematic Universe: το επίσημο thread

[Admiral]

Η έμπνευση για το λουκ του Kingpin στο έκτο επεισόδιο του Hawkeye:

Spoiler

 

[Tony Corvus]

Spoiler: ΣΠΑΗΝΤΕΡΜΑΝ ΣΠΟΗΛΕΡ

 

[Adhan]

 

[stefan24]

Spoiler: ΣΠΑΗΝΤΕΡΜΑΝ ΣΠΟΗΛΕΡ

Είχε λείψει αυτός ο χορός γενικά, ακόμα και στην ταινία... Ουπς αϊ ντιτ ιτ αγκεν

 

[Tony Corvus]

Είχε λείψει αυτός ο χορός γενικά, ακόμα και στην ταινία... Ουπς αϊ ντιτ ιτ αγκεν

Γουελκαμ μπακ και χρόνια σου πολλά

 

[maladroid]

Δεν βλέπω να συζητήθηκε εδώ αρκετά η απόλυτη μαμακυθόπερα του αγαπημένου μας Spidey και μια που πήγα χθες και την είδα μόνος μου στο μισοάδειο σινεμά της Καβάλας, ας γράψω μια γνώμη.

Κατ'αρχάς, χωρίς spoilers, η ταινία μου φάνηκε λίγο προχειρογραμμένη. Το setup για να συμβούν όσα είναι να συμβούν, οι εναλλαγές συναισθηματικής κατάστασης, το interaction μεταξύ των χαρακτήρων σε κάποια σημεία, και η γενικότερη αίσθηση ήταν αρκετά χειρότερα από τις καλές ταινίας του MCU, τουλάχιστον για τα δικά μου μέτρα. Από 'κει και πέρα, όπως όλοι έχετε καταλάβει, το fan service έρεε άφθονο, πράγμα θετικό και αρνητικό ταυτόχρονα.

*SPOILER TERRITORY AHEAD, DO NOT ENTER.*

Spoiler: αν νιώθεις το tingle είναι επειδή έρχεται ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ spoilers

Η πολυαναμενόμενη συνάντηση των Spider-Man που αγαπήσαμε(?) και των αντίστοιχων κακών ήταν μεν απολαυστική ως σύλληψη, αλλά νιώθω ότι στην εκτέλεση δεν προσπάθησαν ιδιαίτερα. Οι σκηνές με τους τρεις Spider-Man έβγαζαν μια αμηχανία (εννοώ έξτρα, όχι την ηθελημένη), και μια προχειρότητα του στυλ "έλα μωρέ βάλτους απλά στο ίδιο δωμάτιο να λένε χαζά, άλλωστε όλοι θα ουρλιάζουν στο σινεμά και δεν θα ακούνε λέξη". Κάποιες σκηνές closure/παραλληλισμών, όπως ότι ο Garfield έσωσε την M.J. ώστε να εξιλεωθεί για την Gwen και ο Tobey σταμάτησε τον Holland από το να παλουκώσει τον Goblin, ήταν ωραίες αλλά μάλλον αναμενόμενες. Αρκετοί διάλογοι μπήκαν απλά ως meta απάντηση σε όσα λέγονται online για τον αδικημένο Spider-Man του Garfield, για το μπέρδεμα με τις MJ, για την ύπαρξη μαύρου Spider-Man, για τον οργανικό ιστό του Tobey κτλ. Οκ, ευχάριστα κλεισίματα του ματιού αλλά πολύ low effort, δεν ξετρελάθηκα.
Το story με τα μαγικά εμβόλια ήτανε σαχλό όσο δεν πάει, ειδικά ο τρόπος που τα ετοίμασαν οι τρεις τους σε χρόνο d.t με μηδέν εξοπλισμό. Παραδόξως αρκετό από το χιούμορ της ταινίας με άφησε αδιάφορο (αντίθετα π.χ. με το Homecoming που γελούσα σε κάθε γκάφα και χαριτωμενιά της Spider-οπαρέας) και μερικές ατάκες ήταν αρκετά cringe.
Η ερμηνεία του Tobey μου έβγαζε μια ελαφριά εσάνς αγγαρείας ώρες-ώρες, και ο Fox ως Electro νομίζω παραήταν comic relief, δεν μπόρεσα να τον πάρω στα σοβαρά όσο κι αν "γομάρεψε" στη μεγάλη μάχη. Αντίθετα οι Molina και Dafoe που δεν έχουν τίποτα ν'αποδείξουν και υπέγραψαν απλά για την επιταγή, έδειξαν την κλάση τους για άλλη μια φορά και έκλεψαν την παράσταση.

Σαν γενική αποτίμηση η ταινία είναι μεν αρκετά ευχάριστη και έχει ενδιαφέρον ότι κατά κάποιο τρόπο λειτουργεί ως soft reboot του Holland-ικού Spider-Man, αλλά περίμενα αρκετά περισσότερα με βάση το hype και τις αντιδράσεις των fans μετά τις πρώτες μέρες προβολής της. Γέλασα, πάντως, που στην πρώτη after-credits σκηνή (η δεύτερη είναι απλά το trailer του Doctor Strange 2) έσκασε από το πουθενά ένας παλιόφιλος από το Ted Lasso
7/10

 

[Admiral]

Εγώ δεν την έχω συζητήσει γιατί δεν την έχω δει ακόμη! Θα αποφύγω τον κινηματογράφο και θα περιμένω να είναι διαθέσιμο στο σπίτι.

 

[Admiral]

Δευτέρα θα έχουμε το πρώτο trailer του πολυαναμενόμενου Moon Knight!

 

[Admiral]

Είδα επιτέλους το Eternals και δυστυχώς δεν μου άρεσε. Μου θύμισε πολύ τις ταινίες του Zach Snyder, Man of Steel και Batman v Superman. Δεν ήταν το ίδιο μίζερη αλλά είχε γενικά καταθλιπτικούς χαρακτήρες που συχνά έκλαιγαν και μπόλικο δράμα που δεν είχε αναπτυχθεί νωρίτερα ώστε να το νιώσουμε και εμείς ως θεατές. Πολύ ενδιαφέροντα τα cosmic στοιχεία για τους Celestials αλλά όλα τα υπόλοιπα τα βρήκα αδιάφορα.

 

[Admiral]

 

[Tony Corvus]

Τα ΝΙΝΤΖΑΚΙΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ?

 

[Admiral]

To poster του Moon Knight είναι φανταστικό:

 

[Northlander]

Κανένας: ....
Απολύτως κανένας: ...
North: ΟΚ, πάμε για μία σοβαρή αποτίμηση για ασόβαρες ταινίες βασισμένες σε μίκι μάο.

Spoiler

Για γρήγορη και εύκολη αναφορά η σχετική εικόνα, παρακάτω.

Ταινίες

1. Black Widow. Άνιση ταινία. Λειτουργεί ως βάση/prequel για νέους χαρακτήρες με αποτέλεσμα να καταβαραθρώνει την κεντρική πρωταγωνίστρια. Το τι έγινε στην Πράγα έγινε retconn. Ενδιαφέρουσες ιδέες, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Δεν έκανα τα τόσα facepalm όπως λένε όλοι (για αυτό πρώτη θέση θα έχει πάντα το Amazing Spider-man 2), αλλά έπλενα ταυτόχρονα και τα πιάτα.
2. Shang-Chi. Τα έχω αναφέρει και σε προηγούμενο post. Η ταινία έχει σαφές κοινό-στόχο (target audience) και άνοιγμα σε νέες αγορές. Δεκτόν ότι δεν ήταν ούτε καν τόσο ψευδο-woke όσο θα μπορούσε να είναι. Εντούτοις πάσχει από κρίση ταυτότητας διότι δεν μπορεί να αποφασίσει αν είναι Wuxia, super-hero movie ή πλατφόρμα για να πετάει τα ετζλορντ/λέιντι τσιτάτα της η Ακουινάφα που έμαθε τόξο μέσα σε μισό απόγευμα αμά λάχει. Ένιωσα ότι οι χαρακτήρες δεν είχαν αρκετό χώρο να "αναπτυχθούν". Ρε μλκ Νορ8, τι ανάπτυξη χαρακτήρων λες σε γκάου-μπίου ταινία? Διάβαστε παρακάτω.
3. Λάτρεψα το Nomadland παρότι διαφωνώ σε όλο το καρτεσιανό σύστημα με τις safe αποστάσεις που παίρνει και το συμπέρασμα που αρνείται να εξάγει. Επομένως ήμουν αρκετά επιφυλακτικός στο πώς η ιδιοσυγκρασία της Χλόης Ζάο θα μπορούσε να εναρμονιστεί με τη θεματολογία μίας μαρβελοταινίας. Οφείλω να ομολογήσω ότι η ταινία είναι αργή. Close-up πορτραίτα ανά τρεις σκηνές, χρόνος για να σκεφτεί λίγο ο θεατής, η Γη είναι έγκυος, τα γνωστά. Στο τελικό ζύγισμα το Eternals είναι μέχρι στιγμής η καλύτερη ταινία του Phase 4 (όχι ότι λέει πολλά αυτό) και σίγουρα μία αξιοπρεπής ταινία για να δεις χαλαρά. Αυτό που αποκόμισα είναι ότι ο στόχος ήταν η ανάλυση του ψυχισμού ενός πρακτικά αθανάτου όντος (εδώ δέκα) και πώς αυτή διαμορφώνεται αναλόγως την εμφάνιση/τις ικανότητές του κ.ό.κ. Για μένα το πέτυχε στο έπακρο, το υπερηρωικό μπήκε σε δεύτερο φόντο σε πάρα πολλές φάσεις και κέρδισε πόντους από αυτό. End-scene με out-of-camera cameo από Blade, φαπερίνο.
4. Spidermon. Είδα το West Side Story και το King's Man στους κινηματόγραφους τα Χριστούγεννα. Επόμενη επιτρεπόμενη έξοδος σε 1.5 χρόνο, οπότε it will have to wait μέχρι να βγει στο Disney+.

Σειρές

1. WandaVision. Κάποιος πήρε σκληρά ναρκωτικά όταν πρότεινε το concept για τη σειρά και πρέπει να πάρει bonus για αυτό (don't do drugs and stay at school kids). Ξεκίνησε ως mindfuck, ωδή στο US TV pop-culture έπειτα απέδωσε. Έντονο συναισθηματικά παρότι έχουμε να κάνουμε με το ρομάντζο μίας μάγισσας με το ανθρωπόμορφο σκεπτόμενο ρομποτικό dildo της την υλοποίηση μίας AI από ένα αρχέγονο διασυμπαντικό τοπάζι. Έθεσε τις βάσεις και τις προσδοκίες αρκετά υψηλά, έπειτα από μία δεκαετία συνεχούς κλιμάκωσης (Phase 1-3) που μας έκανε να απορούμε πώς θα μπορούσαν να συνεχίσουν.
2. Και έπειτα ήρθε το The Falcon and The Winter Soldier. No comment, moving on. Ή βασικά ΌΧΙ ΘΑ ΠΩ. Έχεις 1002 πατήματα και την πλατφόρμα για να αναδείξεις τα ζητήματα που έχει κάθε μέση οικογένεια στην Αμερική και τελικά καταλήγεις α) διεθνής τρομοκρατία, β) ο μαύρος θα σκύψει και αυτός στην σημαία που ενώνει. Ξέπλυμα ντεμέκ πατριωτισμού και ιστορία που δεν είπε τίποτα ενώ θα μπορούσε.
3. Loki. Ναι ρε φίλε. Τρέλα παντού. Κάφκα και δώστου. Ο Loki φασώνεται με τον εαυτό του από άλλο σύμπαν (δεν είναι τόσο ίου όσο ακούγεται, υπάρχει έρωτας), τα κάνει μαντάρα, εκρήξεις παντού. Ο κόσμος γουστάρει (αντι)ήρωες που τσαλακώνονται και δεν παίρνουν σοβαρά τον εαυτό τους, πόσο μάλλον σειρές που δεν ακολουθούν την πεπατημένη. Εισαγωγή ενός από τους πιο ενδιαφέροντες villains, τα πράγματα είναι πολλάν υποσχόμενα. Μακράν το καλύτερο προϊόν του Φάση 4.
4. What If...? What if not? Σταμάτησα στα μισά να το βλέπω. Από όλα αυτά, το επεισόδιο του Dr Strange ήταν από τα καλύτερα και ίσως προπομπός για την ίδια την ταινία. Μία καλή ιδέα την ανακυκλώνεις όσο μπορείς, άλλωστε. Υπήρχαν και κάποια άλλα που ήταν άξια, αλλά τίποτα το "ουάου".
5. Hawkeye. Προσπαθώ να τελειώσω το πρώτο επεισόδιο από τα Χριστούγεννα. Ενδεικτικό είτε για πτώση ποιότητας είτε για την πτώση ενδιαφέροντός μου για τα Marvel πλέον.

 

[Admiral]

Ωραίος, love reaction και μόνο που κάθισες και έγραψες αναλυτικές εντυπώσεις ασχέτως του αν συμφωνούμε σε όλα ή όχι. Βασικά διαφωνούμε σε λίγα πράγματα, στα περισσότερα η όποια απόκλιση οφείλεται στο τι θέλει ο καθένας να δει με βάση τα προσωπικά του γούστα. Η δική μου κατάταξη για τις μέχρι τώρα σειρές του MCU είναι:

1. Loki
2. Wandavision
3. Hawkeye
4. Falcon and Winter Soldier
5. What if

 

[Northlander]

Στις σειρές συμφωνούμε. Η σειρά δεν ήταν βάσει προτίμησης, αλλά κυκλοφορίας για να δείχνει ίσως και τα σκαμπανεβάσματα στην ποιότητα.

 

[Great0ldOne]

Κανένας: ....
Απολύτως κανένας: ...
North: ΟΚ, πάμε για μία σοβαρή αποτίμηση για ασόβαρες ταινίες βασισμένες σε μίκι μάο.

Spoiler

Για γρήγορη και εύκολη αναφορά η σχετική εικόνα, παρακάτω.

Ταινίες

1. Black Widow. Άνιση ταινία. Λειτουργεί ως βάση/prequel για νέους χαρακτήρες με αποτέλεσμα να καταβαραθρώνει την κεντρική πρωταγωνίστρια. Το τι έγινε στην Πράγα έγινε retconn. Ενδιαφέρουσες ιδέες, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Δεν έκανα τα τόσα facepalm όπως λένε όλοι (για αυτό πρώτη θέση θα έχει πάντα το Amazing Spider-man 2), αλλά έπλενα ταυτόχρονα και τα πιάτα.
2. Shang-Chi. Τα έχω αναφέρει και σε προηγούμενο post. Η ταινία έχει σαφές κοινό-στόχο (target audience) και άνοιγμα σε νέες αγορές. Δεκτόν ότι δεν ήταν ούτε καν τόσο ψευδο-woke όσο θα μπορούσε να είναι. Εντούτοις πάσχει από κρίση ταυτότητας διότι δεν μπορεί να αποφασίσει αν είναι Wuxia, super-hero movie ή πλατφόρμα για να πετάει τα ετζλορντ/λέιντι τσιτάτα της η Ακουινάφα που έμαθε τόξο μέσα σε μισό απόγευμα αμά λάχει. Ένιωσα ότι οι χαρακτήρες δεν είχαν αρκετό χώρο να "αναπτυχθούν". Ρε μλκ Νορ8, τι ανάπτυξη χαρακτήρων λες σε γκάου-μπίου ταινία? Διάβαστε παρακάτω.
3. Λάτρεψα το Nomadland παρότι διαφωνώ σε όλο το καρτεσιανό σύστημα με τις safe αποστάσεις που παίρνει και το συμπέρασμα που αρνείται να εξάγει. Επομένως ήμουν αρκετά επιφυλακτικός στο πώς η ιδιοσυγκρασία της Χλόης Ζάο θα μπορούσε να εναρμονιστεί με τη θεματολογία μίας μαρβελοταινίας. Οφείλω να ομολογήσω ότι η ταινία είναι αργή. Close-up πορτραίτα ανά τρεις σκηνές, χρόνος για να σκεφτεί λίγο ο θεατής, η Γη είναι έγκυος, τα γνωστά. Στο τελικό ζύγισμα το Eternals είναι μέχρι στιγμής η καλύτερη ταινία του Phase 4 (όχι ότι λέει πολλά αυτό) και σίγουρα μία αξιοπρεπής ταινία για να δεις χαλαρά. Αυτό που αποκόμισα είναι ότι ο στόχος ήταν η ανάλυση του ψυχισμού ενός πρακτικά αθανάτου όντος (εδώ δέκα) και πώς αυτή διαμορφώνεται αναλόγως την εμφάνιση/τις ικανότητές του κ.ό.κ. Για μένα το πέτυχε στο έπακρο, το υπερηρωικό μπήκε σε δεύτερο φόντο σε πάρα πολλές φάσεις και κέρδισε πόντους από αυτό. End-scene με out-of-camera cameo από Blade, φαπερίνο.
4. Spidermon. Είδα το West Side Story και το King's Man στους κινηματόγραφους τα Χριστούγεννα. Επόμενη επιτρεπόμενη έξοδος σε 1.5 χρόνο, οπότε it will have to wait μέχρι να βγει στο Disney+.

Σειρές

1. WandaVision. Κάποιος πήρε σκληρά ναρκωτικά όταν πρότεινε το concept για τη σειρά και πρέπει να πάρει bonus για αυτό (don't do drugs and stay at school kids). Ξεκίνησε ως mindfuck, ωδή στο US TV pop-culture έπειτα απέδωσε. Έντονο συναισθηματικά παρότι έχουμε να κάνουμε με το ρομάντζο μίας μάγισσας με το ανθρωπόμορφο σκεπτόμενο ρομποτικό dildo της την υλοποίηση μίας AI από ένα αρχέγονο διασυμπαντικό τοπάζι. Έθεσε τις βάσεις και τις προσδοκίες αρκετά υψηλά, έπειτα από μία δεκαετία συνεχούς κλιμάκωσης (Phase 1-3) που μας έκανε να απορούμε πώς θα μπορούσαν να συνεχίσουν.
2. Και έπειτα ήρθε το The Falcon and The Winter Soldier. No comment, moving on. Ή βασικά ΌΧΙ ΘΑ ΠΩ. Έχεις 1002 πατήματα και την πλατφόρμα για να αναδείξεις τα ζητήματα που έχει κάθε μέση οικογένεια στην Αμερική και τελικά καταλήγεις α) διεθνής τρομοκρατία, β) ο μαύρος θα σκύψει και αυτός στην σημαία που ενώνει. Ξέπλυμα ντεμέκ πατριωτισμού και ιστορία που δεν είπε τίποτα ενώ θα μπορούσε.
3. Loki. Ναι ρε φίλε. Τρέλα παντού. Κάφκα και δώστου. Ο Loki φασώνεται με τον εαυτό του από άλλο σύμπαν (δεν είναι τόσο ίου όσο ακούγεται, υπάρχει έρωτας), τα κάνει μαντάρα, εκρήξεις παντού. Ο κόσμος γουστάρει (αντι)ήρωες που τσαλακώνονται και δεν παίρνουν σοβαρά τον εαυτό τους, πόσο μάλλον σειρές που δεν ακολουθούν την πεπατημένη. Εισαγωγή ενός από τους πιο ενδιαφέροντες villains, τα πράγματα είναι πολλάν υποσχόμενα. Μακράν το καλύτερο προϊόν του Φάση 4.
4. What If...? What if not? Σταμάτησα στα μισά να το βλέπω. Από όλα αυτά, το επεισόδιο του Dr Strange ήταν από τα καλύτερα και ίσως προπομπός για την ίδια την ταινία. Μία καλή ιδέα την ανακυκλώνεις όσο μπορείς, άλλωστε. Υπήρχαν και κάποια άλλα που ήταν άξια, αλλά τίποτα το "ουάου".
5. Hawkeye. Προσπαθώ να τελειώσω το πρώτο επεισόδιο από τα Χριστούγεννα. Ενδεικτικό είτε για πτώση ποιότητας είτε για την πτώση ενδιαφέροντός μου για τα Marvel πλέον.

 

[kara]

 

[kara]

 

[Admiral]

 

[Adhan]

Marvel x Looney Tunes crossover