Συμφωνώ στα περισσότερα μαζί σου Roronoa. Χωρίς να θεωρώ τον εαυτό μου ιδιαίτερα weeaboo, έχω μία Α τριβή με το είδος των Visual Novel, Dating Sims, Anime, JRPG κλπ ώστε να μπορώ να καταλάβω τα περισσότερα από τα references και την κριτική του "Doki Doki!". Πολλά από όσα κάνει έχουν ξαναγίνει, αλλά δεν γνωρίζω αν έχουν γίνει με αυτόν τον τρόπο. Προσωπικά μου άρεσε αρκετά, δείχνει μια σοβαρή κριτική πάνω στο είδος, ενώ επιπλέον θεωρώ πως συνέλλεξε πολλές ανησυχίες και ερωτήματα που έχουν οι άνθρωποι της ηλικίας μου ή αν θέλετε να χρησιμοποιήσω έναν από τους πιο ηλίθιους όρους που χρησιμοποιείται καθημερινά, οι Millennials.<br><br>Δεν θεωρώ πως επικεντρώνεται πάντως στο θέμα που αφήνει αρχικά να εννοηθεί και αν κάποιος παρατήσει το παιχνίδι στο 1ο τέλος που συμβαίνει περίπου κατά στην 1.5 ώρα ενασχόλησης, τότε σίγουρα έχει χάσει τεράστιο μέρος του Doki Doki. Περισσότερο αποτελεί twist στην πεπατημένη, παρά ουσιαστική κριτική στον ψυχισμό των ανθρώπων.<br><br>Εγώ προσωπικά βρήκα πολλά κοινά αναγνώσματα και δικές μου σκέψεις στο παιχνίδι, ειδικά στο "τετ α τετ", οπότε καταλαβαίνω πλήρως τι ακριβώς ένιωσε ο Σπύρος και όπως και να 'χει, όταν ένα μέσο καταφέρνει να σου δημιουργήσει τόσο έντονα συναισθήματα, τότε σίγουρα έχει πετύχει τον σκοπό του και με το παραπάνω.<br>Πάντως είναι ελαχίστως διαδραστικό, ακόμα και για Visual Novel, χωρίς να τίθεται καν θέμα σύγκρισης με Dating Sim.<br><br>Σίγουρα δεν είναι για όλους πάντως και θα μιλήσει αρκετά διαφορετικά σε κάποιον που έρχεται πρώτη φορά σε επαφή με το "είδος" (δεν θα το σύστηνα), σε κάποιον που έχει λιώσει visual novels και σε κάποιον που μεγάλωσε με ZSNES και κακά fan translations του Bahamut Lagoon, Breath of Fire 2 και Final Fantasy V.
Approval of the Admiral
Rocket League RQ Crew 1st Tournament
" title="
