Όσον αφορά τα πιο "γλυκά" ουίσκι, θυμάμαι κάποιοι φίλοι μου μου είχαν αγοράσει κάποτε για γενέθλια (προ κρίσης ακόμα, που ο ΦΠΑ στα ποτά ήταν στο χώμα, ο καβάς της γειτονιάς μάς ήξερε με το μικρό όνομα και αγοράζαμε και διαφορετικό special reserve για πλάκα κάθε βδομάδα) ένα <u>Speyburn</u> που ήταν αρκετά ήπια και γλυκιά γεύση, πρέπει να περιείχε μέλι μέσα ή κάτι τέτοιο.<br><br>Επίσης από τα καλύτερα που είχα πιει την ίδια περίοδο ήταν το 15χρονο Solera Reserve του Glenfiddich, το οποίο είχε κυριολεκτικά γεύση βανίλια. Γενικά Glenfiddich = πχιότητα όσον αφορά τα "γνωστά" ουίσκια της αγοράς.<br><br>Βασιλιάς της κατηγορίας ουίσκι ανεξαρτήτως υφής βέβαια παραμένει το Glenshire που αγοράζαμε κάποτε στα Λιντλ έναντι 7 ή 8 ευρώ, τι ωραίες εποχές ρε γμτ, αντί να πάρεις 2 μπύρες έπαιρνες ένα Glenshire, το έπινες σφηνάκια και ξυπνούσες σε άλλη υπερνομαρχία.<br><br>Παραμένει γεγονός πάντως πως δεν υπάρχει κάποιο ουίσκι που "αντικειμενικά υπεραγαπούν όλοι", καθένας για τον Α ή Β λόγο δοκιμάζοντας εδώ κι εκεί καταλήγει σε συγκεκριμένες γεύσεις που προτιμάει. Γνωστοί μου δεν μπορούν καν να αντέξουν την μυρωδιά του Jameson πχ (ανδρομέδιοι φλώροι, αλλά δεν είναι της παρούσης) όμως μπορούν να πιουν Τζακ σα να πίνουν νεράκι.