manos426f wrote:
Δεν είπα ever, αλλά των τελευταίων χρόνων, αν και, τώρα που το σκέφτομαι, το ever θα ήταν πιο σωστή έκφραση, αφού κατά τη γνώμη μου περί αυτού πρόκειται. Όσο γι' αυτό που λες για τους γρίφους του, δε μπορώ να πω ότι συμφωνώ, δε θυμάμαι να μου δημιούργησε τέτοια αίσθηση.</blockquote>
Δεν αναφερόμουν σε σένα Μάνο, στο γενικότερο κλίμα που υπάρχει στους adventure κύκλους για αυτό το παιχνίδι αναφερόμουν. Δυστυχώς έχω το κακό συνήθειο να διαγράφω πλήρως από το μυαλό μου γρίφους/σημεία παιχνιδιών που δεν μου άρεσαν ή με εκνεύρισαν.
Χαρακτηριστικά όμως στο Whispered World θυμάμαι τα εξής δύο:
<span class="bbcode_spoiler">
Νομίζω στο Chapter 3, όπου βρίσκεσαι στην σπηλιά των εχθρών, πρέπει να τραβήξεις ένα lever για να περάσεις απέναντι. Το lever βρίσκεται στην οροφή και κρέμεται ένα σχοινί. Δεν θυμάμαι καν πως λύνεται, απλά θυμάμαι πως σίγουρα είχα αντικείμενα που θα μπορούσαν να συνδυαστούν για να το τραβήξω.
Το χειρότερο κομμάτι νομίζω. Έχεις φτιάξει ένα μείγμα στο τελευταίο Chapter νομίζω. Το μείγμα καταλήγει σε μία φιάλη πάνω στο παράθυρο. Έχεις ένα κάρο πράματα στο inventory που θα μπορούσαν να σε ανεβάσουν στο παράθυρο για να το φτάσεις ή να το τραβήξεις προς το μέρος σου.
Η λύση είναι να βάλεις τον Spot σε μορφή πολλών μικρών Spot και να στοχεύσεις τη φιάλη. Αυτή πέφτει έξω από το παράθυρο, πέφτει μέσα από μία τρύπα στην οροφή του αχυρώνα, πάνω στο μπολ της αγελάδας, η οποία το πίνει. Και φυσικά πώς θα κάνει ο παίκτης extract τώρα το μείγμα; Θα αρμέξει την αγελάδα φυσικά!
</span>
Σε γενικές γραμμές, λόγοι που το θεωρώ πάρα πολύ καλό παιχνίδι:
-Πανέμορφα ζωγραφιστά γραφικά. Πραγματικά πιστεύω πως αν τα adventure παρέμεναν ακμαία και 2D μετά το τέλος των 90's θα έπαιρναν αυτή την μορφή. Ζωγραφιστά γραφικά υψηλής ανάλυσης.
-Εκπληκτική μουσική επένδυση. Ότι και να πω είναι λίγο.
-Ο κόσμος και οι χαρακτήρες που συναντάς. Πιστεύω πως στο σύνολό του είναι ένα παιχνίδι που μιλάει με διαφορετικά νοήματα σε μικρούς και μεγάλους. Είναι ένα εκπληκτικό παραμύθι, τους αξίζουν συγχαρητήρια και εδώ.
-Η πλειάδα των γρίφων του είναι έξυπνοι και κατανοητοί. Γενικά είναι άνω του μετρίου η δυσκολία, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Και θα ξαναπω πως πραγματικά με έκανε να νοιώθω λες και επρόκειτω για κάποιο ξεχασμένο διαμάντι των 90's. Είναι αξέχαστη εμπειρία, μακάρι να είχε προσεχθεί λίγο παραπάνω σε ορισμένα σημεία όπως οι γρίφοι που περιέγραψα. Πιστεύω πως η φωνή του Sadwick έπρεπε να είναι αυτή, δεν υπήρχε τόσο μεγάλο payoff στο τέλος αλλιώτικα.
Α, να σημειώσω επίσης πως η Special Edition είναι προς αποφυγή. Έχει σοβαρότατο bug όπου δεν κάνει register το αριστερό κλίκ, παρά μόνο άμα του καπνίσει. Η εταιρία το γνωρίζει κανονικά αυτό εδώ και 1+ χρόνο και όμως η official απάντηση είναι πως πρόκειται για bug στην SDL που έχουν συμπεριλάβει με το παιχνίδι και πως θα πρέπει ο τελικός χρήστης να κάνει compile την τελευταία έκδοση... Σοβαρολογώ, είναι τόσο απαράδεκτοι.
)
