Pain
Death Knight
- Joined
- Nov 3, 2014
- Messages
- 3,326
Είμαι βέβαιος πως οι περισσότεροι που θα απαντήσουν εδώ θα είναι "metalheads" αλλά ωραίο θα ήταν να ακούσουμε και τους peas... τους υπόλοιπους συμφορουμήτες μας!
Ξεκινώ:
Οι γονείς μου πάντα είχαν μία κλήση προς τις τέχνες (ζωγραφική ο πατέρας, μουσική/τραγούδι/χορός η μητέρα) οπότε από μικρός ασχολήθηκα και εγώ. Στα 5 μου ξεκίνησα βιολί και πιάνο, θεωρία της μουσικής (αργότερα αρμονία κλπ), συμμετείχα σε ορχήστρες, έπαιξα σε συναυλίες κλπ κλπ. Μέχρι κάποια στιγμή σκεφτόμουν να ακολουθήσω επαγγελματικά το μονοπάτι αυτό αλλά η αυστηρότητα σε όρια παράνοιας κάποιων καθηγητών και οι ατελείωτες ώρες μελέτης που απαιτούνταν με ανάγκασαν να σταματήσω λίγο πριν τη 2α λυκείου.
Μπορεί να μεγάλωσα με Vivaldi, Bach, Bethoven, Carl Orf και άλλες μεγάλες μορφές της κλασικής μουσικής, το μικρόβιο της metal όμως είχε ήδη θρονιασθεί για τα καλά στο αίμα μου από την 1η γυμνασίου, από τη στιγμή που, παίζοντας Magic:The Gathering, ο μεγάλος αδερφός ενός οικογενειακού φίλου αποφάσισε να μας "κάνει ανθρώπους" όπως είχε χαρακτηριστικά πει. Μας έμαθε Magic, καταστρέφοντας οικονομικά τη ζωή του κυλικειάρχη ο οποίος δεν μας ξαναείδε να αγοράζουμε τυρόπιτες... όλα τα λεφτά πήγαιναν στον "σκοπό" και άρχισε να μας δίνει CD (προλάβαμε και τις κασέτες βασικά) από BlindGuardian, Gammaray και άλλες επικο-παουερο-μεταλλιές. Τον μικρό του αδερφό μάλιστα τον κλείδωνε στο δωμάτιο μέχρι να μάθει απέξω τους στίχους από το εκάστοτε κομμάτι. Η πλάκα είναι πως και οι δυο τους πλέον ακούν pop rock... τι να πεις.
Όλα λοιπόν τα "χρωστάω" σε κάποιον που πλέον δεν έχει καμία σχέση με τον χώρο, και, θέλω να πιστεύω, στη μουσική παιδεία που είχα και με βοήθησε να κατανοήσω πως δεν είναι "θόρυβος αυτά τα μέταλ που ακούντε οι περίεργοι"
Ξεκινώ:
Οι γονείς μου πάντα είχαν μία κλήση προς τις τέχνες (ζωγραφική ο πατέρας, μουσική/τραγούδι/χορός η μητέρα) οπότε από μικρός ασχολήθηκα και εγώ. Στα 5 μου ξεκίνησα βιολί και πιάνο, θεωρία της μουσικής (αργότερα αρμονία κλπ), συμμετείχα σε ορχήστρες, έπαιξα σε συναυλίες κλπ κλπ. Μέχρι κάποια στιγμή σκεφτόμουν να ακολουθήσω επαγγελματικά το μονοπάτι αυτό αλλά η αυστηρότητα σε όρια παράνοιας κάποιων καθηγητών και οι ατελείωτες ώρες μελέτης που απαιτούνταν με ανάγκασαν να σταματήσω λίγο πριν τη 2α λυκείου.
Μπορεί να μεγάλωσα με Vivaldi, Bach, Bethoven, Carl Orf και άλλες μεγάλες μορφές της κλασικής μουσικής, το μικρόβιο της metal όμως είχε ήδη θρονιασθεί για τα καλά στο αίμα μου από την 1η γυμνασίου, από τη στιγμή που, παίζοντας Magic:The Gathering, ο μεγάλος αδερφός ενός οικογενειακού φίλου αποφάσισε να μας "κάνει ανθρώπους" όπως είχε χαρακτηριστικά πει. Μας έμαθε Magic, καταστρέφοντας οικονομικά τη ζωή του κυλικειάρχη ο οποίος δεν μας ξαναείδε να αγοράζουμε τυρόπιτες... όλα τα λεφτά πήγαιναν στον "σκοπό" και άρχισε να μας δίνει CD (προλάβαμε και τις κασέτες βασικά) από BlindGuardian, Gammaray και άλλες επικο-παουερο-μεταλλιές. Τον μικρό του αδερφό μάλιστα τον κλείδωνε στο δωμάτιο μέχρι να μάθει απέξω τους στίχους από το εκάστοτε κομμάτι. Η πλάκα είναι πως και οι δυο τους πλέον ακούν pop rock... τι να πεις.
Όλα λοιπόν τα "χρωστάω" σε κάποιον που πλέον δεν έχει καμία σχέση με τον χώρο, και, θέλω να πιστεύω, στη μουσική παιδεία που είχα και με βοήθησε να κατανοήσω πως δεν είναι "θόρυβος αυτά τα μέταλ που ακούντε οι περίεργοι"