Που πηγα φανταρος/που θα θελα να παω/γιατι μισω το στρατο

[asparagus_12]

Τώρα στα 40 με το καθημερινό άγχος και τρέξιμο, αν με ρωτούσε κάποιος άνετα ξαναπήγαινα να καθήσω ενα μήνα διακοπές.

Ακριβώς αυτό. Τώρα στα 46, με παιδία, γυναίκα, τρέξιμο καθημερινό και όλα αυτά τα ωραία που απαρτίζουν τη ζωή ενός ταλαίπωρου μεσήλικα, άνετα πήγαινα ξανά για κανά μήνα στη 2η ΜΣΕΠ στη Μαρώνεια. Και ας έκοβα όλη μέρα, όπως τότε, χόρτα με τη μεσινέζα ή ας κούρευα το γκαζόν ( τι γεωπόνος τι κηπουρός όπως είχε πει και ο διοικητής* όταν παρουσιάστηκα στο γραφείο του) ή ας πηγαινοέφερνα τους μονιμάδες με το πανάρχαιο λεωφορείο, που έμπαινες πλούσιος κι έβγαινες φτωχός από τα τάματα για να φτάσεις, από τη μονάδα στην Κομοτηνή. Εκείνα τα ηλιοβασιλέματα πάνω στον Ίσμαρο κάνοντας τσιγάρο και ατενίζοντας από τη μία τη μεγαλιθική πύλη της αρχαίας Ισμάρας και από την άλλη το Αιγαίο φτάνοντας το βλέμμα στη Σαμοθράκη, τη Θάσο ως πέρα (τις καθαρές ημέρες) στο Άγιο Όρος είναι από τις τελευταίες εντελώς ξέγνοιαστες στιγμές της ζωής μου. Το ίδιο και τα ψαρέματα με καρούλι σε εκείνη την παραλία της Μαρώνειας που καθόσουν, αντί σε πέτρες, πάνω σε αρχαίο κίονα που ήταν στην ακτή.

* Fun fact: 11 χρόνια μετά το σκηνικό στο γραφείο του διοικητή μου γνώρισα στη Χάγη ένα κορίτσι που αποδείχτηκε ανιψιά του. Και κάπως έτσι πήρα τη μοναδική μου προαγωγή στο στρατό: από σμηνίτης στη Μαρώνεια σε σώγαμπρος στην Κομοτηνή.

 

[captain kal]

Ακριβώς αυτό. Τώρα στα 46, με παιδία, γυναίκα, τρέξιμο καθημερινό και όλα αυτά τα ωραία που απαρτίζουν τη ζωή ενός ταλαίπωρου μεσήλικα, άνετα πήγαινα ξανά για κανά μήνα στη 2η ΜΣΕΠ στη Μαρώνεια. Και ας έκοβα όλη μέρα, όπως τότε, χόρτα με τη μεσινέζα ή ας κούρευα το γκαζόν ( τι γεωπόνος τι κηπουρός όπως είχε πει και ο διοικητής* όταν παρουσιάστηκα στο γραφείο του) ή ας πηγαινοέφερνα τους μονιμάδες με το πανάρχαιο λεωφορείο, που έμπαινες πλούσιος κι έβγαινες φτωχός από τα τάματα για να φτάσεις, από τη μονάδα στην Κομοτηνή. Εκείνα τα ηλιοβασιλέματα πάνω στον Ίσμαρο κάνοντας τσιγάρο και ατενίζοντας από τη μία τη μεγαλιθική πύλη της αρχαίας Ισμάρας και από την άλλη το Αιγαίο φτάνοντας το βλέμμα στη Σαμοθράκη, τη Θάσο ως πέρα (τις καθαρές ημέρες) στο Άγιο Όρος είναι από τις τελευταίες εντελώς ξέγνοιαστες στιγμές της ζωής μου. Το ίδιο και τα ψαρέματα με καρούλι σε εκείνη την παραλία της Μαρώνειας που καθόσουν, αντί σε πέτρες, πάνω σε αρχαίο κίονα που ήταν στην ακτή.

* Fun fact: 11 χρόνια μετά το σκηνικό στο γραφείο του διοικητή μου γνώρισα στη Χάγη ένα κορίτσι που αποδείχτηκε ανιψιά του. Και κάπως έτσι πήρα τη μοναδική μου προαγωγή στο στρατό: από σμηνίτης στη Μαρώνεια σε σώγαμπρος στην Κομοτηνή.

Είχα πάει Ισμαρο, με ομάδα επαφής, από την Αλεξανδρούπολη!!!!!

 

[erevos]

Μία από τα ίδια, παρουσιάστηκα πριν καμιά 20ριά χρόνια στο Ρέθυμνο, όλα καλά, είχα ένα mentality του τύπου πρέπει να βγει η υποχρέωση. Οι βουνίσιοι Κρητικοί είναι ζήτημα αν μέχρι την ορκωμοσία έκαναν ένα ντουζ.

Can confirm. Στο ίδιο στρατόπεδο, η μπόχα τους να φτάνει 3 θαλάμους παραπέρα. Έλα όμως που ήταν ΑΥΔΜ ο υπολοχαγός τους και τους σήκωσε 3 η ώρα την νύχτα και τους ανάγκασε να κάνουν μπάνιο.

Story time, καψώνι που έκανα σε έναν από αυτούς:
Έλεγε ο δεκανέας τις υπηρεσίες, λέει περίπολο πειθαρχείου (που όλοι αυτό θέλαμε γιατί ήταν 2 δίωρα αντί για 3), περιπολάρχης, λέει το όνομά μου, είμαι σε φάση yeeeeeees. Λέει μετά βοηθός ο τάδε, ένα βοσκαράκι εντελώς χαζοχαρούμενο που μυρίζει τραγίλα από τα 5 μέτρα, είμαι σε φάση fuuuuuuuuuck.
Να κοιτάζω το πάτωμα, να απορώ πως θα τον παλέψω για 4 ώρες. Εκείνη τη στιγμή με σκουντάει ο από πίσω μου και μου ψιθυρίζει τελείως σοβαρά "μην κάνεις καμιά μαλακία και τον σκοτώσεις".
Είχα 3 ωρίτσες μέχρι το πρώτο περίπολο, να σκέφτομαι τι να κάνω με το ζαβό. Μια στιγμή μου ήρθε η επιφώτιση: Ο τύπος έχει φυσική κατάσταση ντολμά, να τον πάω τέρμα γκάζι.
Έρχεται λοιπόν η ώρα του περιπόλου και κάθε κύκλο, αντί για 15 λεπτά, τον κάναμε σε 5-7 λεπτά για την πρώτη ώρα και σε 10 λεπτά την δεύτερη.
Τελειώνουμε το πρώτο δίωρο λοιπόν, μετά από κάμποση ώρα έρχεται ένα παλικάρι από τον θάλαμό του και με ρωτάει τι του έκανα στο περίπολο. Του λέω "τον πήγαινα γα..όντας για να μην μου σπάσει τα @@, γιατί ρωτάς;". Με πιάνει και με τα δύο χέρια από τον γιακά, με κουνάει και μου λέει με ένα τεράστιο χαμόγελο "γιατί πήγε και έκανε μπάνιο!!!".
Στο δεύτερο δίωρο, που ήταν νυχτερινό, όποτε έβλεπα την σκιά του από τους προβολείς να πλησιάζει του έλεγα "Τι έγινε, βιάζεσαι; Να πάμε πιο γρήγορα;" και η σκιά απομακρυνόταν.