Κουαρτέτο ταινιών (οι καλοκαιρινές διακοπές μακριά απ'το PC είναι ταμάμ για σινεφιλικό catch up):
Deathproof: Η μοναδική ταινία που μου έλειπε για να κλείσω τη συλλογή Ταραντίνο. Για μένα σίγουρα και η πιο αδύναμή του, ως τώρα. Προσπαθεί να παντρέψει τους μακροσκελείς, φαινομενικά καθημερινούς διαλόγους του για άσχετα μικροπράγματα με την αισθητική των βίαιων exploitation films περασμένων δεκαετιών (για τις οποίες ομολογώ ότι δεν έχω εκτενή γνώση). Το αποτέλεσμα προσωπικά μου φάνηκε ασύνδετο και εντελώς αυτοαναφορικό, με ελάχιστες εκλάμψεις. Υπάρχει και ένας υφέρπων, badass φεμινισμός, κάπως παρόμοιος με αυτόν του Kill Bill, αλλά εκτελεσμένος πιο άτεχνα και τολμώ να πω αναποτελεσματικά. Πάντως χορταίνεις πατουσάκια, κάθε σχήματος και απόχρωσης. Το Planet Terror από τον έτερο Καππαδόκη Rodriguez ήταν σαφώς πιο στοχευμένο και διασκεδαστικό.
5.5/10
The Equalizer: Βαριόμουν και ήθελα κάτι απλό και εύπεπτο. Ο Ντένζελ δεν απογοητεύει ως low profile John Wick, η ταινία έχει γενικά ένα ευπρόσδεκτα χαλαρό τέμπο για το είδος, αλλά δεν υπάρχουν καθόλου εκπλήξεις ή πρωτότυπα ευρήματα. Το σώζουν η στωική παρουσία του Ντένζελ και ο απολαυστικά "σατανικός" αντίπαλός του.
6/10
Spider-Man: Across the Spider-Verse: Θα στενοχωρήσω την
@kara αλλά δεν ξετρελάθηκα όσο με την πρώτη ταινία.... Φταίει σίγουρα και το αχαλίνωτο hype που έφαγα στη μάπα πριν πάω σινεμά να το δω, 1μιση μήνα μετά την κυκλοφορία του. Μου έλειψε πολύ η χημεία Miles-Peter, μου έλειψε ο Spider-Man Noir του Cage, μου έλειψε το χιούμορ της πρώτης ταινίας (υπάρχουν κι εδώ κάποια gags αλλά τα περισσότερα ήταν meh για τα γούστα μου). Επίσης, οι "συναισθηματικές" σκηνές του Miles (κυρίως) και της Gwen με τους γονείς τους νομίζω πως τράβηξαν λίιιγο παραπάνω απ'όσο χρειαζόταν και κάπου με έχασαν. Στον αντίποδα, οι σκηνές δράσεις ήταν για άλλη μια φορά απολαυστικές, η χρήση του multiverse πολύ πιο αποτελεσματική από οτιδήποτε μας έχει δώσει ως τώρα η Marvel (το cameo του live-action Prowler και οι αναφορές στα games της Insomniac με ξάφνιασαν ευχάριστα!) και φυσικά τα visuals και οι ερμηνείες ήταν για άλλη μια φορά top-tier.
Επίσης, μεγάλο "φάουλ" για μένα ότι ουσιαστικά είναι...μισή. Ήξερα ότι ετοιμάζεται και τρίτο μέρος, αλλά προσπαθώντας (και εν πολλοίς καταφέρνοντας) να αποφύγω χοντρά spoilers, δεν ήμουν προετοιμασμένος για ένα τόσο άχαρο To be continued... κυριολεκτικά στη μέση της πλοκής. Anyway, όταν με το καλό το ξαναδώ σε streaming ή βγει το τρίτο μέρος, ίσως αλλάξω γνώμη.
7.5/10
The Squid and the Whale: Αρκετά ιδιαίτερη κοινωνική ταινία, γύρω από μια οικογένεια που οι γονείς αποφασίζουν να χωρίσουν, και τα δύο παιδιά που βρίσκονται στη μέση των "εχθροπραξιών" αντιδρούν στη νέα κατάσταση το καθένα με το δικό του τρόπο. Το ενδιαφέρον εδώ, πέρα από το ύφος που δεν είναι δραματικό αλλά περισσότερο μοιάζει με πικρή κομεντί, είναι ότι όλοι ανεξαιρέτως οι χαρακτήρες είναι αχώνευτοι και όσο προχωράει η ταινία η γνώμη μας γι'αυτούς όλο και χειροτερεύει. Αυτό επιτρέπει στον θεατή μια αποστασιοποίηση, απλά παρακολουθείς το ντόμινο συμπεριφορών και τις τοξικές επιρροές των γονιών χωρίς να παίρνεις θέση. Καλές ερμηνείες και σφιχτός ρυθμός, χωρίς περιττά λίπη.
7/10