Προτάσεις για ταινία

[Hellion]

 

[Sephir]

Είδα το Beetlejuice Beetlejuice.

Δεν φτάνει τα επίπεδα του πρώτου (άλλες εποχές κιόλας), ωστόσο έχει την ίδια αισθητική, έναν Michael Keaton που κόβει και ράβει, ενώ μερικές σεκάνς ήταν πραγματικά πολύ έξυπνες και αστείες.

Πάντως, μου φάνηκε ότι τα γεγονότα "έτρεχαν" περισσότερο απ' ότι έπρεπε (στο μοντάζ πρέπει να κόπηκαν αρκετά πράγματα), ιδίως προς το τελευταίο τέταρτο, όπου όλα συνέβησαν πολύ γρήγορα.

Ωστόσο, είναι από τις ελάχιστες ταινίες που είδα τα τελευταία χρόνια και δεν ένοιωσα ότι έχασα το χρόνο μου.

 

[Adhan]

View attachment 8579

τυχαίο ταγκ @Borracho can't beat this

 

[Borracho]

To Betelguese Betelgueeeeeese ήταν ανοιχτή ερωτική επιστολή σε άνω των δεύτερων άντα παππουδογκοθάδες, το απόλαυσα πραγματικά. Άρεσε ως και στη σύζυγο, που δεν είχε την παραμικρή επαφή με τη φάση αλλά εκτιμά τα παραμύθια του Μπάρτον.

@Adhan Το 'χω στο βαρύ ραντάρ το Nosferatu του Eggers, χαίρομαι που παίρνει Γεροντικά Ορθόδοξη Σφραγίδα Ποιότητος. Θα τιμηθεί μόλις ανασάνω από τις 'διακοπές' με τα λατρεμένα μου παιδάκια.

 

[Adhan]

Όχι ρε συ ποια σφραγίδα, δες και το attachement του Soyyer ( σωστά δεν το γράφω; ) ή από το ποσ του Hellion, για τη φουλ ιστορία.

 

[Borracho]

Αχαχαχαχαχαχαχαχχχαχαχα, έλα ούτε καν. Έχω εκπαιδευτεί να μην διαβάζω σχόλια, Τουίτς και λοιπούς Ιντερνετικούς καρκίνους. Φαντάζομαι χοντρό χαβαλέ κάνουν

 

[Χειρομαλάχτης]

ειδα το γκλαντιέιτο 2 και το Δε Ριτέρν.
μ αρεζανε και τα 2. ενταξει, δεν εσχισα και την ρομπ ντε σαμπρ μου, αλλά δεν εκλαψα και το 4ωρο που εφυγε.

προφανως οι τιανιες ειναι εκατοτακατό διαφορετικες, αντιδιαμετρικες θα ελεγα.
το γκλαντ2 ειναι βαβουριαρικο, "θεαματικο", εξωστρεφες. δεν φαινεται για ταινια τεραστιου μπατζετ, αν και θαθελε να ειναι. επισης ο πρωταγωνιστης ειναι κουραμπιες ιμχο (ασορτι με τας εορτας) και δεν ξερω γιατι γινεται τοσο θορυβος μ αυτον τελευταια, μιας και ουτε ως ηθοποιος μου γεμισε το ματι. οκ, ξεραμε τι να περιμενωμε απ την ταινια: σπαθια, κετσαπ, χιτωνες και ντενζελ (σα να βαριοταν μου φανηκε). και αυτα πηραμε. στο χειρομαλαχτόμετρο: 6,5/10


η επιστροφη αντιθετως ειναι στημενη σχεδον θεατρικα, δεν εχει σκηνες πληθους, ειναι χαμηλοφωνη κι ο παζολίνης παιζει ωραια με το φως, το σκοτος και τις σκιες, εξωτερικα αλλά και εσωτερικα.

ο οδυσεας του ειναι ενας τσακισμενος αθρωπος, διαλυμενος απ τις τυψεις γιατι γυρισε μονάχος καθως ολοι οσοι ειχαν παει μαζι του, αφηκαν τα οστάκια τους στην τροια ή στο ενδιαμεσο διαστημα και κρυβεται απο τους παντες, καθως δεν εχει καμια ορεξη ουτε καν για εκδικηση. ενταξει, καταλαβαινετε, οσοι τον αναγνωριζουν ουσιαστικα τον λενε δειλο, μαλακα και τσομπανη και στο τελος παιρνει τα πραματα στα χερια του.
ο μεγαλυτερος λογος να δει καποιος την ταινια ειναι προφανως ο φαινς. δεν ειναι απ τους αγαπημενους μου, αλλά εδω δινει ρεσιταλ. εμεινα αλαλοθ. και βεβαια για να μπει ακομα περισοτερο στον ρολο, προφανως δεν δεχτηκε κανενος ειδους σταντμαν η προσθετικο εφε, αλλά μαμηθηκε στην γυμναστικη και στην νηστεια και οταν δειτε ειδικα τα χερια του, θα μεινετε ξεροι. τεραστιος.

ωραια κι η ζυλιετ, εδωκε μια πηνελοπη που δεν περιμενει τον αντρουλη της ως ερωτοχτυπημενη μαθητριουλα, αλλά του χει πολλα μαζεμενα και μαλλον δεν θα περασει οσο καλα θα περιμενε ο γιουλίσυς στο αμεσως προσεχες μελλον.
ο τηλεμαχος κεφτές, αναξιος λογου. παιζει κι ο τσακιρογλου σε κανα δυο σκηνες.
σηλ οφ απρουβαλ. 7,5/10

 

[shredder]

Ειδα το Sonic 3! Βασιζεται στο sonic adventure 2 του 2001 και ο Eggman συναντησε τον παππου του τον Gerald Robotnink ο οποιος ειναι και αυτος τρελος επιστημονας σαν τον Eggman. Οταν ηταν νεος τηλεμεταφερθηκε σε εναν πλανητη που οι εξωγηινοι εχουν μορφη ανθρωπου αλλα δεν υπαρχει τεχνολογια. Τι εκανε εκει λοιπον? Κυνηγουσε τερατα χρησιμοποιωντας κατι ειδικες ουσιες που του εδιναν τεραστια δυναμη και εφτιαχνε στο εργαστηριο του. Επειδη οι εξωγηινοι εκει δεν ξερουν απο τεχνολογια και επιστημες τους επεισε οτι τα ειδικα χημικα που χρησιμοποιουσε για να γινετια δυνατος ειναι μαγικα φιλτρα για αυτο μετα τον εκαναν μαγο. Τωρα ξερουμε ποιος πραγματικα ειναι ο Gerald! Εκει εγνε γνωστος ως Gerald απο την Ριβια. Καποιες διαφορες σε συγκριση με το adventure 2 ειναι πως ΙShadow ειναι εξωγηινος σκατζοχοιρος απο τον πλανητη Mobius οπως και sonic ενω στο sonic adventure 2 ηταν ενας σκατζοχοιρος που τον εφτιαξε ο Gerald με εξωγηινο dna. Δυστυχως στο τελος ο τρελος χοντρος Eggman τον προδωσε και πηγε με τον sonic γιατι δεν ηθελε να τον αφησει να καταστρεψει την γη.

 

[lucinos]

νομίζω μπορείτε να την βρείτε στο rumble.

 

[Χειρομαλάχτης]

ο αγαπημενος σταθης συνεχεια γυριζει την ιδια ταινια.
απλως αλλαζουν τα επαγγελματα (καλα που θυμηθηκα οτι εχω το beekeeper στο μουσκιο, να το δω το πσκ...)
τωρα ασούμε ειναι μεροκαματχιαρης οικοδομος.
ε, ναι. σιγα μη δεν το δουμε.

 

[soad667]

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΕΙ ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΜΠΗΚΗΠΕΡ ΛΕΕΙ

Έχω καιρό να προτείνω κάτι. Να πω ότι το Φλόου δεν είναι σαν αυτά τα φλώρικα τα αμερικάνικα που τα ζώα μιλάνε, αλλά γι' αυτό ακριβώς γαμάει. Για το Μπιζέλ δεν έχω να πω τίποτα, εκτός του ότι εμπλέκονται οι δημιουργοί της μπλοκμπαστερικής τριλογίας Τεριφάιερ.

 

[munkinnousu]

Το Beekeeper ήταν από τις καλές stathamοταινίες.

Ειδα το Anora (2024) 7.9 | Comedy, Drama, Romance για το οποίο σκίζουν τα ιμάτια τους οι κριτικοί. Το pretty woman της εποχής μας. Μου άρεσε αρκετά, η κοπέλα που δεν την ήξερα έδωσε ρεσιτάλ.

Προσπάθησα και το Wicked αλλά είχε ξέρω γω 8 τραγούδια στα πρώτα 15 λεπτά και ήταν too much για μένα , άλλη φορά.

 

[Sephir]

Δεν είχε πέσει στην αντίληψή μου, καθώς είναι ταινία του 2018, αλλά τις προάλλες είδα το Heavy Trip. Φινλανδική κωμωδία/σάτιρα, που εξιστορεί την άκρως κουλή ιστορία μιας άσημης black metal μπάντας (ή όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν το είδος που παίζουν: symphonic post-apocalyptic reindeer-grinding Christ-abusing extreme war pagan fennoscandian metal), η οποία κατοικοεδρεύει σε ένα μικρό χωριουδάκι της Βόρειας Φινλανδίας και προσπαθεί να βγει από τα στεγανά του προβάδικού της. Συνηθισμένα πράγματα δηλαδή.

Δεν είναι η ταινία που θα σου αλλάξει τη ζωή, αλλά αν έχεις μια ιδέα για τη φάση, θα περάσεις σίγουρα καλά.

Απ'ότι είδα, στα τέλη του 2024 βγήκε και δεύτερο μέρος (με τον ευφάνταστο τίτλο Heavier Trip), το οποίο απ' ότι λένε δεν φτάνει τα επίπεδα του πρώτου, αλλά θα το τσεκάρω κάποια στιγμή.

 

[Dim Gian Bot]

Χτες κάναμε το λάθος και είδαμε Gladiator II...

Ο πρωταγωνιστής πολύ "λίγος", ο Ντενζέλης από την Ουάσινγκτον εντελώς ακατάλληλος για τον ρόλο, σκηνοθεσία για τον πέο(γουλφ) και ιστορικές ανακρίβειες που βγάζουν μάτι.
5/10 και πολύ του είναι.

 

[maladroid]

Πήγα χθες σινεμά για πρώτη φορά μετά από κάνα δεκάμηνο και είδα το Nosferatu.
Αρχικά να πω ότι αισθάνθηκα ντιπ άσχετος όταν συνειδητοποίησα ότι οι ταινίες Nosferatu (δεν είχα δει καμία) βασίζονται στο βιβλίο του Stoker και άρα λένε ουσιαστικά την ίδια ιστορία με την ταινία του Κόπολα.
Προφανώς υπάρχουν διαφοροποιήσεις, ειδικά στην εμφάνιση και γενικότερη αύρα του τέρατος. Στο Νοσφεράτου η κομψευόμενη, αριστοκρατική εμφάνιση με την οποία ενίοτε παρουσιάζεται ο Δράκουλας έχει δώσει τη θέση της σε μια νοσηρή μορφή που βγάζει φρικτούς ανιμαλιστικούς ήχους και σπέρνει το θάνατο επειδή αυτό επιτάσσει η κτηνώδης φύση του. Υπάρχουν και άλλες στυλιστικές πινελιές που τον φέρνουν πολύ κοντά στον πολέμαρχο της -παλουκωμένης- καρδιάς μας Βλαντ Τέπες, αλλά τις αφήνω για έκπληξη.
Στα της ταινίας τώρα, η γοτθική ατμόσφαιρα είναι άψογη, τρομερή φωτογραφία και χρώματα, απόκοσμα πλάνα και παιχνίδι με τις σκιές. Για μένα ωστόσο το πιο δυνατό κομμάτι ήταν το ακουστικό, κυρίως στους ήχους που βγάζει ο Κόμης, τη φωνή του (βέβαια η ανατολικοευρωπαϊκή προφορά μοιάζει αρχικά με παρωδία, θέλει λίγο χρόνο να τη συνηθίσεις), τα βαριά βήματα που γεμίζουν απειλητικά το χώρο κτλ. Οι ερμηνείες επίσης καλές, από την αγγελοκρουσμένη Depp και τον αλαφιασμένο Dafoe μέχρι τον ανατριχιαστικό Skaragard που δεν φαίνεται πολύ αλλά επιβάλλεται με την παρουσία του. Μοναδική παραφωνία ο Aaron-Taylor Johnson, δεν με έπεισε ιδιαίτερα στο ρόλο αλλά ίσως φταίει και το γράψιμο. Το οποίο γενικά είχε αδυναμίες: ορισμένα πράγματα εξηγούνται μέσω exposition, άλλα μένουν κάπως μετέωρα (ειδικά το "αμάρτημα" της Depp και το πώς οδήγησε στο ξύπνημα του Κόμη - γενικά αυτό το κομμάτι της ιστορίας μοιάζει να δαιμονοποιεί τη γυναικεία σεξουαλικότητα, εκτός αν μου διέφυγε κάτι), ενώ και οι σκηνές μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών ήταν αρκετά αναιμικές (χοχο). Τέλος, τρόμος δεν θα έλεγα ότι υπάρχει, ίσως κάποιες σκηνές φρίκης αλλά τίποτα που δεν έχουμε ξαναδεί.

Anyway πολλά έγραψα, μάλλον σημάδι ότι μου έκανε αρκετή εντύπωση η ταινία παρά τις όποιες αστοχίες. Δεν μπορώ να τη συγκρίνω με τα προηγούμενα Nosferatu αλλά ως αυτόνομο θέαμα θα της έβαζα ένα 7.5-8/10.

 

[Robin Hood]

Το Nosferatu θέλω να πάω στο σινεμά να το δω αλλά φοβάμαι λίγο τον σκηνοθέτη. Όχι ότι είναι κακός απλώς δεν ταιριάζει με τα δικά μου γούστα. Το Lighthouse ας πούμε δεν μπορώ να πω ότι με ξετρέλανε. Ίσα-ίσα που με κούρασε.

Ελπίζω επειδή το Nosferatu βασίζεται στο βιβλίο να μην είναι το ίδιο.

 

[Borracho]

Έγκερς, σκληρή εγγύηση. Πώς και τί περιμένω να δω ΝOs42.

Το Gladiator 2, ήταν παραδόξως ΟΚ. Περίμενα να το κλείσω στο εικοσάλεπτο, αλλά με κράτησε. Τερατώδης χαλβάς ο Μεσκάλ, ορθώς το έργο εκβίαζε όσο περισσότερο συναίσθημα μπορούσε μέσα από τα φλασμπάκ και τις συνδέσεις με το πρωτότυπο. Ο Ντενζέλ έπαιξε τον πιο χορταστικό του ρόλο για την τελευταία πενταετία τουλάχιστον.

Φουλ πόντοι για τους ανώμαλους, συφιλιάρηδες τριτοξαδέρφους του Εντ Σίραν, Γκέτα και Καρακάλλα.

 

[Tony Corvus]

Αρκετά καλό αποδείχτηκε το Anora του Sean Baker.
Οκ, δεν το λες και τη καλύτερη δουλειά του, αλλά κύλησε ευχάριστα η ώρα.
Ρομάντζο, δράμα, κωμωδία σε ένα ντεμεκ σκηνικό Σταχτοπούτας στη γενιά και σκληρή πραγματικότητα του σήμερα.

Είναι ένα τίμιο 7 (ίσως αγγίζει και το 7,5).

 

[Northlander]

Είδα το Napoleon, που όντως ειναι πολύ άνισο σε σχεση με άλλες ταινίες του Ridley Scott, κυρίως επειδή προσπαθεί να απεικονίσει όλους τους κύριους σταθμούς της ζωής του Βοναπάρτη.

Έπειτα θυμήθηκα ότι ο Scott είναι αισίως 87, και είπα χαλάλι ας βγάλει όσο μπορεί ο,τι ταινία βγει όσο προλαβαίνει. Καλύτερα από Marvel.

 

[Admiral]

Καλύτερα από Marvel.